Μία η απεργία, πέντε οι πορείες. Ούτε στην πορεία δεν μπορούμε να τα βρούμε, ..μώ την αριστερά μου μέσα.!!!! Άλλη το ΠΑΜΕ, άλλη το ΕΚΘ και η ΕΔΟΘ, άλλη το μέτωπο Σπουδαστών, κ.ο.κ.
Εγώ ως γνωστόν αναρχοαυτόνομος κατέβηκα με δικό μου κοντάρι (ένα φυλαγμένο από την Ελληνική σημαία) στο οποίο έβαλα μαύρο πανί. Ένας φίλος ΠΑΟΚτσής (όχι ο ξάδερφος, άλλος) με πρόγκηξε, αλλά το νόημα είναι άλλο. Αυτό του πένθους. Πένθος για μια χώρα, τη χώρα μας. Μια χώρα που πέθανε, μαζί με τα υπάρχοντά της, κι εμείς ακόμα δε μυρίσαμε το πτώμα.
Κατά τις 12 βρέθηκα στην πορεία του ΠΑΜΕ. Όπως ανεβαίναμε τη Βενιζέλου (κι ο κόσμος έβγαινε στα πεζοδρόμια να δει την ...."παρέλαση") στο τέλος ήταν κάτι νεαροί, τσίμα-τσίμα 16-17 χρονών , με κόκκινες σημαίες. Ένας από αυτούς με μαύρη μπλούζα και γυαλιά (σαν να μου θύμιζε τα νιάτα μου) ήρθε προς το μέρος μου. Κάπου ανάμεσα στο "......ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ......", τον ρωτάω : " Ρε μάγκα εσύ πόσο είσαι;" Μου λέει "17, γιατί;;". Ρωτάω "έχεις δουλέψει ποτέ, σπουδάζεις;;". Μου απαντάει "όχι, γιατί". "Τίποτα", λέω, "απλώς ρωτάω για να ξέρω αν έχεις ίδια γνώμη για την πολιτική, αυτήν την αντεργατική που φωνάζουμε". "Ε πώς" λέει" βλέπω τηλεόραση και διαβάζω και στο Ίντερνετ τι μας περιμένει".
Δε με κάλυψε ο τυπάς και επειδή μαζεύτηκαν και κανα δύο φίλοι του, λίγο πριν γίνει ο τσαμπουκάς, την έστριψα στη γωνία προς τον Άγιο Μηνά. Μετά από 10', ήρθαν οι άλλοι, οι ΕΚΘ, στην Εγνατία, με κάτι καπέλα. Εκεί υπήρχαν κατι απολυμένοι της ΜΙΝΕΡΒΑ, που μου είπαν "εεε εσύ με τη μαύρη σημαία, πήγαινε λίγο πιο πίσω, γιατί θα βγάλουν φωτογραφίες για το Αγγελιοφόρο (και μπαίνω στο πλάνο, ενοχλώντας τους)". Για να μην τους χαλάσω την πιάτσα, έκανα στην άκρη, ήρθαν και οι καμεραμέν, πήραν πόζα και ....Τσουπ!! το πουλάκι......
Με λίγα λόγια, ένα ωραίο show, με κοινό, με ακροατήριο, (κάποιοι φυσικά μας έβριζαν.......Να πάτε να δουλέψετε ρε αλήτες........) με ανόμοιους πρωταγωνιστές. Άσχετοι και σχετικοί, οργανωμένοι και ανοργάνωτοι, καθοδηγημένοι και αυτόκλητοι, με άλλα πανό, με άλλα αιτήματα. Η μόνη παραφωνία (πέραν από τις πέντε διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες) νομίζω ήμουν εγώ, που μάλλον δεν ξέρω καν που ανήκω.
Σε μια στιγμή, στο ύψος του Αλκαζάρ, ρώτησα έναν δόκιμο αστυνομικό, "θα περάσουν όλες οι πορείες από την Εγνατία", μου είπε " Μήπως αυτοί ξέρουν από πού θα πάνε;;" απαξιωτικά.
Το χειρότερο ήταν βέβαια, ότι τη στιγμή που περνούσαν οι πορείες, έβλεπα να κατεβαίνουν τα ρολά των μαγαζιών, από φόβο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Δεν ξέρουμε πού πάμε,
Πάμε όλοι χώρια κι ο καθένας για την πάρτη του
Κάποιοι ήρθαν απλώς για την πλάκα (και για να τους φωτογραφήσουν τα ΜΜΕ) και
Ο Φόβος μας βάζει απέναντι τον έναν από τον άλλον.
Άλλη μια επιτυχημένη απεργία έλαβε τέλος. Το νόημα ελήφθη και θα μεταδοθεί στο δελτίο των 9.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου