Πότε ξεκαθαρίζει το τοπίο για το " με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις" ;;;; Υπάρχει πλέον κάποιος κώδικας δεοντολογίας και αλληλεγγύης, που να μπορείς να στηρίξεις τη δράση σου και τις κινήσεις σου ;;; Οι ατομικές πρωτοβουλίες ποτέ δεν μπόρεσαν να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, γι'αυτό και πάντα σπεύδουν να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο. Συνδικάτο είναι αυτό, Ομάδα διαμαρτυρίας είναι αυτή, Κίνηση πολιτών, του βάζεις ό,τι όνομα θέλεις. Πρέπει η μαζικότητα να αποτελεί εργαλείο πίεσης και όχι προσπάθεια συγκάλυψης μέσα στον όχλο (φωνάζουν όλοι, φωνάζουν κι οι κώ.....). Τέτοια διαδικασία ομογενοποίησης δεν μπορεί να γίνει φυσικά. Άλλο διεκδικεί η μία συντεχνία, άλλο (και πιθανόν να είναι ενάντια στην προηγούμενη) κάποια άλλη, κτλ. Εξάλλου και στην ίδια την ομάδα, τα συμφέροντα συχνά συγκρούονται και είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς της απεργοσπαστικής διαδικασίας. Ότι δηλαδή σε τοποθετεί απέναντι από το ίδιο σου το συνάφι, με το οποίο πιθανόν να διαφοροποιείσαι στις λεπτομέρειες, αλλά θα πρέπει επί της αρχής να συμφωνείς. Αλλά εδώ το "διαίρει και βασίλευε" παίρνει διαστάσεις πανδημίας.
Και όπως και σε κάθε πανδημία, κύριο, ανεξαιρέτως, όπλο αποτελεί ο ΦΟΒΟΣ. Ο φόβος φυλάει τα έρμα, φοβού τους Δαναούς κτλ, κτλ. Φοβάσαι να μιλήσεις μη σε πουν ρουφιάνο, φοβάσαι να αντιδράσεις μη σε πουν αντιδραστικό, φοβάσαι να συμμετέχεις μη φας καμμιά μολότωφ στην πλάκα. Ο φόβος είναι που με εκνευρίζει κι εμένα, από τα προηγούμενα επεισόδια, που καλλιεργείται το κλίμα "μη δίνουμε στόχο στους ξένους, να φανούμε συναινετικοί, αφού πήραμε τη βοήθεια". Και που σε καθοδηγούν στην σιωπηλή αποδοχή μιας de facto κατάστασης στα εργασιακά. Απελευθέρωση εργασίας τη λένε, αναπτυξιακά κίνητρα των επιχειρήσεων, χαλάρωση των σχέσεων με την εργοδοσία, διάφορα ονόματα. Φυσικά το χάλι με την "Υπερεκμετάλλευση των εργασιακών δικαιωμάτων" πάλι οι ΠΑΣΟΚοι το ξεκίνησαν-να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας-και είναι πιθανώς οι ίδιοι που βγαίνουν είτε να αποκρύψουν γεγονότα και νούμερα (προσλήψεων, μισθών, κτλ) είτε να "εναντιωθούν" στη γενίκευση των μέτρων. Από την άλλη και μια ασύδοτη εργοδοσία, με την Επιθεώρηση παραμάσχαλα (άλλες ώρες να δηλώνονται άλλες να πληρώνονται και κάποιος να σφυρίζει αδιάφορα) είναι επικίνδυνη υπόθεση, αφού πατροπαράδοτα ο εκμεταλλευόμενος είναι ο εργάτης. Τώρα πώς μπορείς να θεωρήσεις ευνοημένο έναν που βρίσκεται υπό το φόβο της απόλυσης, της απώλειας αγαθών ή πώς μπορείς να λυπάσαι έναν που επίσης πατροπαράδοτα καρπώνεται την υπεραξία του προϊόντος, με το ελάχιστο δυνατό διαπραγματευτικό κόστος (λέγε με και ατομική σύμβαση εργασίας);;;;
Η μπάλλα χάθηκε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Ο μεγαλο- ή μικρο- εργοδότης ΔΕΝ αντιμετωπίζεται αναλογικά με τον μεγαλο- ή μικρο- υπάλληλο, δηλαδή η μη-ανταπόδοση μιας μισθοδοσίας που δεν γνωρίζει τις λέξεις παραγωγικότητα ή κίνητρο ή ευελιξία παραγωγής ή ακόμα καλύτερα αξιοκρατία, προς τον εργαζόμενο του χρόνου εργασίας (είτε σε συντάξιμη μεταγενέστερη μορφή ή και άμεση, προαγωγικής, μισθολογικής αναβάθμισης), οδηγεί σε αποδέσμευση των σχέσεων, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες.
Σας μπέρδεψα, εεε;;;; Είναι γιατί το μπέρδεγουέι στην Ελλάδα είναι ο ορισμός της μη-λύσης, που να φαίνεται σα λύση, αλλά να μη λύνει τίποτα.....Θα τα βρουν οι επόμενοι, άσ'τα!
Γεγονός είναι πάντως, ό,τι ισχύει για άλλες χώρες (δευτεροκοσμικές, τριτοκοσμικές) δεν μπορεί να βρει εφαρμογή στη δική μας. Έχουμε φαίνεται πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολεύεται το Εργασιακό Δίκαιο να λειτουργήσει....Είναι και αυτός ο ρημαδοήλιος, κι αυτή η ρημαδοΆνοιξη, οι παραλίες, τα φραπεδόμπαρα, έχει πειρασμούς η χώρα μας... Να και η Γκερέκου γι'αυτό ξεχάστηκε και δε δηλώθηκαν τα εισοδήματα του άντρα της, ήταν και νύχτα, είχαμε πιει και λίγο, εε ξεχαστήκαμε, δεν έβρισκαν να παρκάρουν μπροστά στη ΔΟΥ, είπαν άσ'το για μετά...........
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Θα απεργήσω (πάλι με δικά μου πλακάτ, αλλά με πιο χοντρό δοκάρι. Η καλή άμυνα είναι το 80% της καλής επίθεσης, δεν είμαστε για να τρώμε πολλά γκολ......)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου