Υπέροχη συναυλία στην Tampa της Φλόριντα, με καταπληκτικό line-up. Πέρα από Άντερσον και Μπαρ, έτσι ξεκίνησε ο τέλειος Glascock, ζόρικος μπασίστας, που συμμετείχε στα αγαπημένα άλμπουμ "Songs from the wood" "Heavy Horses", δυστυχώς πέθανε νεότατος, 28χρόνων, καρδιακές επιπλοκές (συνδυασμός βαλβιδοπάθειας από λοίμωξη, κατάχρηση ουσιών, και διάφορα άλλα ...συμπαρομαρτούντα). Επίσης ο ντράμερ Barrimore Barlow, παλαιό μέλος, κορυφαίος κατ'εμέ, αλλά και ο οποίος το '79-80, μετά το θάνατο του Glascock, που ήταν και ο καλύτερος του φίλος, συντετριμμένος εγκατέλειψε το συγκρότημα και ουσιαστικά εκείνη την περίοδο, τελειώνει μια εποχή για τους Tull, ανοίγει μια άλλη, την οποία δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω, ούτε να συνδεθώ μαζί της. Προσωπικά θεωρώ ότι οι Tull ξεκινούν το '67, τελειώνουν το '79, ίσως λίγο απόλυτο και αυστηρό, αλλά είναι η άποψή μου. Έχω όλους τους δίσκους τους της περιόδου αυτής, και δε βρίσκω κάτι πιο προχωρημένο, ολοκληρωμένο και προοδευτικότερο ροκ σε κανένα άλλο σχήμα.
Από το 32' έως το 38' είναι η μαγεία του φλάουτου του Ιαν.
Να μην ξεχάσω και τους Evan και Palmer στα keyboards/synthesizers, τρομεροί ενορχηστρωτές, δυνατά χέρια, ευφάνταστες φράσεις, σούπερ μουσικοί.
Ήταν μια νέα μέρα χτες, αλλά τώρα είναι πλέον μια παλιά μέρα, ή μια παλιομέρα, αν προτιμάτε.......
(Ταιριάζει σε όλους τους υπερβολικά αισιόδοξους, αλλά κυρίως στους παλαιο-ημερολογίτες, if you know what I mean)
Es versteht sich, dass mein Gedächtnis nur bis zu einem gewissen Grad belastbar ist. Altersgemäß sozusagen. Diese Erinnerungen sind zwar nicht der Grund aber nur der Anlass einer Flash-Back.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου