Wieder bei null anfangen

Θα 'βαζα κανα τραγούδι, ίσως το Kardesin Duymaz, αλλά τι νόημα θα είχε; Εγώ το κουβαλάω μέσα μου.
Η αρχή είναι κάποιας γραμμής το τέλος, που βαρέθηκε κι έκλεισε τα βιβλία της. Μια αρχή δύσκολα φαντάζεται τι μπορεί να προηγήθηκε, πόσο εύκολα ή δύσκολα ήρθε ως εκεί. Απλά δεν έχει τον καιρό να κοιτάει πίσω, πρέπει να δώσει βάση στα επόμενα.
Δυστυχώς όμως, das Werden ist nicht denkbar ohne das Vergehen.

Τα χρόνια δεν έφυγαν, ούτε κι οι στιγμές. Νομίζεις ότι έρχονται άλλα, καινούρια, νέες αρχές, αλλά είναι όλα εκείνα που έμεναν και δε μιλούσαν, απλά περίμεναν να πουν τη γνώμη τους. Αυτά ξαναρχίζουν να μιλούν, τα παλιά, τα ξεχασμένα, που δεν ήθελαν αλλά μπόρεσαν.

......και σ'ακούν οι ξένοι, κι ο αδερφός σωπαίνει.....

Στην πρώτη μέρα μιας παλιάς αρχής

Αφιερωμένο στη μητέρα μου

http://youtu.be/SjjKtIo4dyM

Αφιερωμένο στα "φαβορί" του Euro 2012

Es ist nicht genug ein guter Spieler zu sein. Man muss auch gut spielen
(s. Tarrasch, Schachgroßmeister 1862-1934)

Rette sich, wer kann! (το 'παμε κι εμείς...)

http://www.zeit.de/2012/24/Griechenland

Τα είχαμε σκεφτεί και παλιότερα, τα είχαμε πει, αλλά όχι φυσικά με το σκεπτικό να βγάλουμε τις καταθέσεις μας και τα ασπρόμαυρα λεφτουδάκια μας και ποιος το χέ.... το Κράτος. Εμείς κυρία μου, ούτε σεντ δεν αποθηκεύσαμε, ούτε μπλοκάκι δεν κλέψαμε απ΄το Δημόσιο. Μόνη περιουσία τα παιδιά μας, το μυαλό μας (λίγο βέβαια, γιατί κορόϊδα μας ανεβάζουν, μαλ....ς μας κατεβάζουν οι "έξυπνοι", που σου λεν "ήσουν μες στο μέλι και δεν έκανες τίποτα;;;;") και πάνω απ' όλα τα χέρια μας. Με αυτή τη συνείδηση την κοπανάμε, όχι με του εφοπλιστή τις χίλιες επιλογές ή του μεγαλο-μικροκαταθέτη, ιδιοκτήτη, "απόκτησα-τζάμπα-και-τώρα-δεν-έχω-να-χάσω". Εμείς ότι ήταν να χάσουμε, το χάσαμε.Τιμή, περηφάνεια για τη χώρα, ντροπή, ήθος και συνείδηση, αξία στα μάτια των άλλων. Μας έμεινε μόνο ο καθρέφτης. Όσο ακόμα θα μπορούμε να τον κοιτάμε (και να μην το φτύνουμε), θα υπάρχει μέρος στον πλανήτη και για μας.
Αλλιώς η ιστορία μας, μια νερόβραστη φακή και μια "ανοησία, κι η μοναδική μας η περιουσία. Α.Πάνου"

Πού πήγαν τα λεφτά, έλεγε κάποτε ο ΓΑΠ (ποιος;)

Διάβαζα ένα άρθρο της Die Zeit, που περιγράφει πώς οι Έλληνες δεν δηλώνουν τίποτα, φοροδιαφεύγουν εδώ και χρόνια, μικροί-μεγάλοι, μικροφοροφυγάδες-μεγαλοφοροφυγάδες, αναφέρει μέσα από τις περιγραφές ενός Κασιμάτη Ι, που χρωστάει περίπου 952 εκατομ.ευρώ και βρίσκεται στις φυλακές Διαβατών, το γνωστό σύστημα 40-40-20. Χρωστούσες σαν επιχείρηση 100.000 ευρώ, πλήρωνες μια σαραντάρα στον εφοριακό, 20 έπαιρνε το κράτος και εσύ γλύτωνες 40. Ωραία πράγματα, βγαίνουν στη φόρα, τα ακούν και άλλοι, παίρνουν ιδέες (όχι που δεν τα 'ξεραν!), έτσι άντε να εξηγήσεις τα ανεξήγητα, το πιο εύκολο είναι να παίρνουμε την σωστή αμυντική στάση του "αυτοί μας διέφθειραν πρώτοι!!!!"
 Διάβαζα και ολόκληρη την επιστολή του Τζήμερου, είτε μεταφρασμένη είτε με αποσπάσματα από την Bild. Έλεγα μήπως όλοι εμείς που γράφουμε και αυτομαστιγωνόμαστε και αυτοκρινόμαστε παρουσία όλων, που εκθέτουμε τους εαυτούς μας, ξεγυμνωνόμαστε μπρος στους πιο κακοήθεις, αλλά και στους καλόπιστους, που λογικό είναι χάνουν κι αυτοί την εμπιστοσύνη τους, μήπως τελικά νομίζοντας ότι κάνουμε μια "κάθαρση" των ψυχών ημών, ουσιαστικά βυθιζόμαστε σε μια τραυματική φάση, που δεν μπορεί να επουλωθεί ποτέ; Αυτοί που έχουν κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι (κυριολεκτικά όμως) και δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε κανένα, αφού υπάρχει η παραγραφή, η ομερτά, ό,τι άλλο θες πες, και αυτοί που έμειναν με την απορία "τι γίνεται τώρα" αυτοί που μένουν πίσω, θα πληρώσουν ολονών τα σπασμένα, όσο παρα παρα πολλοί συμπατριώτες μας απολαμβάνουν das Ergaunerte στα Λονδίνα, στις Λευκωσίες, στις Γενεύες, στα Παρίσια......
Κοιταζόμαστε και βριζόμαστε μεταξύ μας εμείς που απομείναμε και δείχνουμε ο ένας τον άλλον με το δάκτυλο (ή και την  κουκούλα), ενώ κάπου μακρυά, γελάνε μαζί μας όλοι αυτοί που τη γλύτωσαν και θα τη γλυτώνουν εσαεί. όλοι τα φάγαμε, ποιος πληρώνει είναι το ζήτημα.......

Άμα κάνεις αυτοκριτική και εκτίθεσαι, νομίζεις με ένα συγνώμη θα καθαρίσεις. Παλιά ο Αντρείκος έλεγε και μαγκιόρικα Mea Culpa.Λες "τι να κάνουμε, τα έχει αυτά η ζωή, πάμε για άλλα" και όλα καλά. Ξαναγράφεις ιστορία κυρ-Βενιζέλε και κυρ-Σαμαρά. Εμ όχι βέβαια. Άμα βέβαια στα λένε οι άλλοι (Λαγκάρντ και σία και CIA μη σου πω) τότε εξεγείρεσαι, αισθάνεσαι προσβεβλημένος, "μας υποτιμούν, μας εξευτελίζουν" ωρύεσαι, παλιοψεύτη και παλιουποκριτή και λουμπίνα. Δε θες να τα ακούς, ούτε κρυφά να τα λέμε, ούτε πολύ φανερά. Η άμυνα θα είχε νόημα, εάν έπαιζε και λίγο επίθεση η ομάδα. Άμα έχεις μάθει στα yes man, προφανώς παίζεις τον καμπόσο μόνο για εσωτεική κατανάλωση. "Θα πατάξουμε το φασισμό, θα διώξουμε τους κακούς, να μείνουν οι καλοί" και κολοκύθια. Ούτε κράτος θα γίνουμε ποτέ, ούτε αξιοπρεπείς Έλληνες θα ξανανιώσουμε, κάτι μεταξύ σκλαβοπάζαρου και πρώτης περιόδου του Όθωνα με την τριανδρία θα μείνουμε για πάντα (μεγάλη κουβέντα το πάντα, ας πούμε για όσο ζούμε εμείς και τα δισέγγονά μας. Μετά who knows?)

Bis zum Beweis des Gegenteils λοιπόν, ας τα λέμε για να συνειδητοποιούμε τι είχαμε και τι ακόμα θα χάσουμε, χάρις στην αρχοντοχωριατιά μας.
Άμα τρώμε τις δυάρες στα πρώτα έξι λεπτά, άντε μετά τρέξε να ανατρέψεις σκορ. Τις κάναμε τις Μ*%$#&κίες μας και τώρα πρέπει να πληρώσουμε, όσα κορόϊδα θα μείνουν να παραδεχτούν ότι ναι κύριε, τελικά έφαγα κι εγώ..................

Είπε.....

Νοέμβριος 2010
«Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: ‘‘Άκουσον μεν, πάταξον δε’’.
Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα:
1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ’ τα βόρεια.
2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα. Έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο. Μάλλον απ’ ό,τι φαίνεται ηττήθηκα.
Στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης, μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης. Επικυριάρχησε στο κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον ρυθμό και το στυλ της χώρας.
Επίσης, καταστρέφοντας τη λαϊκή κουλτούρα, δηλαδή το αυθεντικό τραγούδι, που είναι το θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς μας, απαξιώνοντας την λόγια ποίηση, εγκαθιδρύοντας, διά πυρρός και σιδήρου, τα πολιτιστικά κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας, όπως τα ονόμασαν, κάτι χαζοκαμπαρέ, τα λεγόμενα σκυλάδικα, διαμόρφωσαν έναν χαζοκαμπαρετζίδικο τρόπο σκέψης, καθιστώντας την Ελλάδα ένα νομιμοποιημένο πορνοστάσιο.
Ο πολιτισμός, καθώς και ο τουρισμός, δέχτηκαν σκληρά πλήγματα. Από τους περιηγητές του ’60 φτάσαμε στα ξενοδοχεία των 5.000 ανθρώπων που, με τα βραχιολάκια στο χέρι, βίωναν τις διακοπές τους και έφευγαν σχεδόν χωρίς να ξέρουν σε ποια χώρα τους φέραν. Η εποποιία του Ζορμπά, των παιδιών του Πειραιά, παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Πωλήθηκαν κατά κόρον και ο μύθος και η παρθενικότητα της χώρας, αλλά και το συμπαθές ναΐφ του μέσου ρωμιού αντικαταστάθηκε από την κουτοπονηριά, από το απρόσωπο, από τον μέσο όρο των super market και των τραπεζών και τώρα το σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού “Έλα στην Ελλάδα να ζήσεις τον μύθο σου“ ακούγεται γελοίο και κούφιο.
Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη από τα ποικίλα golden boys και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στη money-land. Ανίκανοι και άπληστοι.
Δεν συμμετείχα στους ολυμπιακούς αγώνες γιατί ήμουν σίγουρος ότι μετά την φαμφάρα θα ακολουθούσε η ξεφτίλα, όπως και έγινε. Η Αθήνα είναι πρωτοφανές φαινόμενο πρωτεύουσας που έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας στην επικράτειά της. Αλαζονική πόλη, αφού λανσάρεται ως μητέρα της δημοκρατίας και του μέτρου. Τώρα είναι αμετροεπής μητρόπολη, βρώμικη μητέρα απίστευτης εγκληματικότητας. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει.
Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες. Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη χώρα, μπας και ισορροπήσει. Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα. Τώρα τους έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν έφταιξαν. Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου.
Κατά τα άλλα, τα εκλεκτά στελέχη του ελληνικού status πουλούν φούμαρα ότι είναι απόγονοι του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Ηράκλειτου. Και αυτά χωρίς εσωτερική λογική, και έτσι ξανακαταλήξαμε σε μια νέα greek salad, σε μια δραματική φαρσοκωμωδία. Εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει και να αντιπροτείνω κάποιες λύσεις. Ως εκ τούτου υπέστην ποικίλα πογκρόμ.
Ηττήθηκε η αντίληψή μας, γι’ αυτό φτάσαμε στο παρόν χάλι. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο. Ο πλανήτης έχει καταστραφεί. Δεν μπορούμε πια να αναπτύξουμε τους ρυθμούς της βιομηχανίας όπως παλιά και ταυτόχρονα να σώσουμε το περιβάλλον.
Τι μέλλει γενέσθαι; Κάθε κρίση γεννά πόλεμο. Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι για να μην μας συμβεί. Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια, να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος.
Ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη. Τώρα είμαστε στο στόχαστρο όλου του δυτικού κόσμου και παράδειγμα προς αποφυγή. Να μην ξεχάσω να πω ότι πριν από χρόνια έστειλα μια επιστολή στην Süddeutsche Zeitung περί όλων αυτών, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν για το θέμα.
Πέρυσι και φέτος ο Γερμανός ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη ήρθε στην Ελλάδα, μου πήρε δύο συνεντεύξεις και πάλι η διεύθυνση της εφημερίδας αδιαφόρησε. Πάντως εγώ προσπάθησα.
Επίσης, ως προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την Ακρόπολη, έχω να πω: (α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και (β) Μεγάλες εκτάσεις της Ελλάδας, και όχι μόνο, έχουν αγοραστεί από Γερμανούς.
Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα φεστιβάλ ποίησης στη Μαγιόρκα, όπου ο κυβερνήτης της μας έλεγε με αγωνία ότι οι Γερμανοί έχουν αγοράσει το 80% του νησιού και θέλουν να το προσαρτήσουν στη Γερμανία. Αν αυτό αποτελεί ένα σχέδιο επεκτατισμού στον νότο εκ μέρους της Γερμανίας, δεν γνωρίζω. Αν, λόγω της κρίσης, οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Αυτά προς το παρόν. Σας χαιρετώ όλους και τον καθένα χωριστά.
Εμμανουήλ Ρασούλης, Έλλην τραγουδοποιός"

Γ. ή Α, Α ή Γ.

Είπα να μιλήσω, είπα να μη μιλήσω, αλλά κατέληξα. Βασικά κάτι άλλο θα έλεγα, αλλά μεσολάβησε και το γνωστό επεισόδιο και τα έκανε όλα Που&^%&*(να. Οπότε τώρα πάμε μάλλον από άλλη βάση.....


Ξεκίνησα να γράφω κάτι για Χ.Α και Χ.Α (δηλαδή τις ομοιότητες της Χρυσής Αυγής με το Χρηματιστήριο Αθηνών), αλλά μετά είπα να γράψω κάτι ανδρογύναικο, κάτι για το ξύλο που βγήκε από τον Παράδεισο. Κάτι για τη Βία, τις λέξεις που αυτή χρησιμοποιεί, πότε καταλήγει σε κακοποίηση, πότε σε τραύμα, πότε σε νομικό συμβάν. Βαριά πράγματα, δεν είναι για μας, να τα πιάσουν τίποτις εγκληματολόγοι, τίποτις ψυχίατροι ή ψυχολόγοι, να βρουν τις βαθιές αιτίες τους συστήματος, μπουρδολογίες δηλαδή χωρίς εφαρμογή και χωρίς επομένως αξία. Να 'χαμε να λέγαμε,όπως άλλωστε κάνουμε τόσα χρόνια.

Το ότι η Κανέλλη ήθελε ένα χέρι ξύλο είναι γνωστόν τοις πάσι. Το ότι πάμπολλοι είπαν να αγιάσει το χεράκι του, επίσης δεδομένο. Ισχύει όμως κι εδώ το γνωστό "Πρόσεξε τι εύχεσαι!". Είναι να μη γίνει η αρχή. Πόσες φορές δε μας πέρασε από το μυαλό να απλώσουμε το χέρι σε μια τέτοια πουτ309580 ή λεσβ΄8476093, που νομίζει ότι μπορεί να λέει ότι θέλει, να προσβάλλει όποιον θέλει, απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκα, και την καλύπτει σαν ασυλία, η ιδιότητα του οιονεί συμπλεγματικού μειονεκτικού τύπου, που προσπαθεί να αποδείξει με τη φωνή ή με το θράσος ότι κι αυτή έχει "μαγκιά" και "τσαμπουκά". Ήταν η μόνη που δε σεβάστηκε ποτέ το να μην καπνίζει στην τηλεόραση και έβγαινε και με θράσος να υπερασπιστεί εναντίον "αυτού του αντικαπνιστικού φασισμού", (πιθανόν άλλες λέξεις δε θα ξέρουν να λένε, όταν 7 στις 10 είναι αυτή, αγνοώντας και αδιαφορώντας προφανώς για το τι φασιστόμουτρα ήταν και είναι οι φοβεροί Ρώσοι, ιστορικά και πολιτικά και διαχρονικά). Κάπνιζε λοιπόν και οι άλλοι δημοσιογράφοι χαριεντιζόντουσαν μαζί της διότι "είχε πλάκα" φαίνεται. Ότι μπορούσε και παρανομούσε μπροστά σε εκατομμύρια ακροατές δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι εμπεριείχε μια εγωπάθεια κι έναν απολυταρχισμό "είμαι η τάδε και κάνω ό,τι γουστάρω και δε μ'αγγίζει κανείς". Το ποια είναι η Κανέλλη, από που προήλθε, τι έκανε ως δημοσιογράφος ή και ως γυναίκα, τα καλά χρόνια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το πώς ξαφνικά μας προέκυψε και κομμουνίστρια και δη ιδεολόγα, να μην το πιάσουμε, θα γίνουμε κατίνες και δεν το θέλουμε, όσοι κουτσομπόληδες θέλουν, έχει το Δίκτυο απ'όλα.
εδώ το θέμα ήταν πολιτικοκοινωνικό. Ο φασισμός ως έννοια, ως αντρική αντίδραση, ως θυμός, ως έκρηξη, ως λογική των διαχωρισμών (η ρατσιστική του ρίζα δηλαδή), αλλά και γενικά η απώλεια των λογικών συμπεριφορών, η απώλεια του πολιτισμού, μέσα από χυδαία ΜΜΕ, χυδαίους παρουσιαστές-θηριοδαμαστές, χυδαίους ανθρώπους, πολιτικούς, διαφόρων επαγγελμάτων (π.χ. Παυλόπουλος-σαολίν-γιόγκα-πιλάτες-τζένγκα), και φυσικά πολίτες ζωάκια-γατάκια-κοτούλες-ή και φιδάκια στον κόρφο μιας κοινωνίας ανώριμης ωσάν 2χρονο παιδάκι με καλάσνικοφ..

Για να το πάμε μια, με την καθαρή κοινωνική χροιά των γυναικών που καβαλάνε καλάμι και θέλουν να ηγηθούν ενός συνόλου συμπεριφορών εξουσίας.
Αναμφισβήτητα άπαξ και μπερδεύτηκαν σ'αυτό το παιχνίδι γυναίκες, με ανδροπρεπή χαρακτήρα, με όχι καθαρή σκέψη, αλλά με μια μπασταρδεμένη ανδροθηλυκότητα, που τη νομίζουν μηχανισμό άμυνας, το παιχνίδι έπρεπε να παιχτεί μέχρι τέλους. Μέχρι τη μάχη σώμα με σώμα. Αλλιώς κάτσε και πλέξε κάλτσες. Δηλαδή οι γυναίκες όταν θέλουν μαγκιά στα λόγια, μπορεί να κάνουν έναν άντρα σκουπίδι,καθότι πιο έξυπνες και ετοιμόλογες συνήθως, όταν όμως ο άντρας βγάλει θυμικό και ένστικτο "Ουγκ", από τη λίθινη εποχή, τότε ξαφνικά παίρνουν ένα βλέμμα έκπληξης, ένα φόβο, κι αρχίζουν τα γνωστά "φαλλοκράτες, μισογύνηδες, φασίστες", τις γνωστές ηλιθιότητες δηλαδή. Η κοινωνία έχει ρόλους, θέλουμε δε θέλουμε, υπάρχουν οι γενετικές βάσεις, που μάλλον έχουν περιθώριο να τροποποιηθούν, ανάλογα με τις προσταγές των εποχών. Οι τελευταίοι δυο τρεις αιώνες ήταν καταλυτικοί, οι 4-5 δεκαετίες που ζούμε όμως καταστροφικές για την ιδιοσυγκρασία μιας γυναίκας. Χάθηκε η μπάλλα. Για τις μανάδες τα έχω ξαναπεί . Για τις πόρνες των συστημάτων επίσης. Για τις γυναίκες της χειραφέτησης, της πρωτοπορίας σε ένα δύσκολο ανδροκρατούμενο συντηρητικό κόσμο, για αυτές που κρατούν τη σοβαρή και στιβαρή θέση τους πάση θυσία, έχω σεβασμό, όπως και σε κάθε άνθρωπο, που μπορεί να φέρεται σαν ον με "ορθό λόγο", die Vernunft κατά τον Goethe. Αλλά όταν το φύλο γίνεται η αρχή και το τέλος και μπορεί να δικαιολογήσει ή να απαιτήσει τα πάντα, τότε έχω πολλές ενστάσεις. Θα μου πεις "και πρέπει τις ενστάσεις αυτές να τις κάνεις"πράξη";;;;;"  Όχι φυσικά, αλλιώς η θέση μας είναι αποκλειστικά στις σαβάνες, στις ζούγκλες. Απλά εκείνες τις στιγμές που για κάθε άνθρωπο "ξυπνάει μέσα του το ζώο", αν υπάρχει ισχυρός φλοιός, αναστέλλει ή έστω ως σιγαστήρας, αποδυναμώνει την ένταση ή στρέφεται αλλού, βαράς π.χ. τον τοίχο ή μια τζαμαρία όχι το πρόσωπο μιας κυρίας, ακόμα κι αν τα θέλει η φάτσα της. Βέβαια δεν είμαστε σίγουροι πότε ο φλοιός θα ξυπνήσει. Ακόμα και φόνοι μπορούν να ελαφρυνθούν λόγω "βρασμού ψυχής". Άμα την πιάσεις στα πράσα με τον κουμπάρο και τη σκοτώσεις, θα σε πει κανείς Φασίστα;;;; Τέτοιες ηλίθιες ιδέες, από ηλίθιες ταχαμ-φεμινίστριες θα ακούσεις. προφανώς δεν λες και "καλά της έκανε". Μια ζωή χάθηκε και μια στη φυλακή. Γιατί;; για ένα κέρατο;;; έτσι και με την Κανελλοκασιδιάρα, κρίμα δεν είναι να πας φυλακή για μια ακατανόμαστη;;; Τώρα αν είσαι όντως επικίνδυνος εγκληματίας, με ιστορικό φόνων και άλλων αξιόποινων πράξεων, εγώ δεν το ξέρω, υπάρχουν δικαστές, δικηγόροι, ένορκοι (όλοι από τον Άγιο Παντελεήμονα, να υποθέσω) για να το αποφασίσουν.

Η πολιτική χροιά τώρα. πρέπει η Χρυσή αυγή να βγει εκτός κοινοβουλίου;;;; όχι και επουδενί! πιάστε όλους τους κλέφτες, τους ανθέλληνες, που ρήμαξαν, ξέσκισαν, αποτελείωσαν μια χώρα, με "αγνές, πατριωτικές κορώνες" και άμα το κάνετε αυτό κύριοι των άλλων κομμάτων,τότε ναι, δικαιούστε να μιλάτε για παράνομο κόμμα και αντιδημοκρατικό αίσθημα. Όχι να έχετε χιλιοβιάσει τη περίφημη Δημοκρατία στα μάτια μας μπροστά και να το παίζετε τιμητές της Μπίστηδες, Σκουρλέτηδες, Κουναλάκηδες (η λίστα είναι τεράστια, απύθμενη, μπορώ μέχρι αύριο να απαριθμώ ονόματα, με στοιχεία, όχι χαζά!!) Ψοφοψευτοαριστεροί, με γεμάτες συνδικαλοτσέπες και τάχα δημοκρατική καρδιά, που πληγωθήκατε από τις σφαλιάρες και το ξυρισμένο κεφάλι. Κόμμα που ακόμα φέρει το τίτλο ΚΚ και δεν κάθεται να μιλήσει για σταλινισμό και Κροστάνδη, όχι ξύλο θέλει, στην παρανομία πρέπει να βγει πρώτα αυτό, κόμμα του "όχι σε όλα", νομίζοντας ότι μιλάει για το λαό, παίρνει ένα 5% και θέλει να διορθώσει ο λαός την ψήφο του. Ρε δε πα να διαλυθείτε, να βρίσκεστε σε κανα καφενείο, να λέτε για τα ωραία του 30 και του 40, να σας λέει και κανας πιτσιρικάς την καινούρια εκδοχή του Communismos 2.0, να γελάτε πάνω στη βότκα;;;

λοιπόν επειδή θα με πουν και αντικομμουνιστή, που δεν είμαι, σταματώ. Η πολιτική είναι μεγάλη τέχνη, δεν ασκείται ούτε από ψευτομαγκιώρες κάτι-σαν-γυναίκες ούτε από νταβραντισμένους να-σου-στράψω-μια επιχειρηματολόγους. Δυστυχώς με αυτούς ξεμείναμε, και οι υπόλοιποι σαν Παυλόπουλοι κοιτάμε........

όσοι μπορούν να αντιδράσουν σε αυτά, ας αντιδράσουν με ορθή σκέψη, όχι με θυμό, όχι με βιασύνη.
όσοι δεν μπορούν, ας έχουν μαζί γάζες και Betadine. Υπάρχουν και ράμματα για του καθενός τη γούνα.

Τι είναι ο Πρωτεσίλαος....

http://www.flickr.com/photos/mafaldaq/7167093705/in/photostream/

Ο Πρωτεσίλαος για όσους ενδιαφέρονται ήταν ενδιαφέρον άτομο, πρώην μνηστήρας της Ωραίας Ελένης, μόλις μια μέρα παντρεμένος και φεύγει για την Τροία. Ο χρησμός έλεγε ότι όποιος θα έφτανε και θα πατούσε πρώτος στη στεριά της Ασίας, θα πέθαινε αμέσως. Ρίχνει πρώτος ο Οδυσσέας την ασπίδα του, πατάει πάνω της και συνεχίζει. Ο επονομαζόμενος Ιόλαος, σου λέει "τη γλύτωσα εγώ", οπότε πηδάει δεύτερος ο μάγκας. "Έφαγε" αρκετούς Τρώες είναι η αλήθεια, εκεί στην πρώτη μάχη,κατά την απόβαση, αλλά τον "έφαγε" κι αυτόν με τη σειρά του, το χέρι του Έκτορα. Οπότε επαληθεύτηκε και ο χρησμός. Βέβαια πολύ ελληνική πονηριά παίζει με αυτήν την εκδοχή και μας δεν μας αρέσουν τα ρεαλιστικά σενάρια, τα ταπεινά κι ανθρώπινα. Εμείς είμαστε φτιαγμένοι μόνο για τα υπεράνθρωπα, τα ηρωικά και θεϊκά, τα μεγάλα και γιγάντια.
Έτσι λοιπόν, ας το ξαναδούμε υπό άλλο πρίσμα. Ο Πρωτεσίλαος λοιπόν ήξερε για το χρησμό, αλλά τον αγνόησε επιδεικτικά, δείχνοντας μεγαλείο ψυχής, είπε : " Ας είμαι εγώ, αυτός που θα θυσιαστεί, αυτός που θα χύσει το πρώτο αίμα στον τόπο αυτό, και ας ωφεληθούν οι υπόλοιποι συμμαχητές μου, ώστε να φύγουν νικητές και ας με μνημονεύουν απλά σαν έναν ήρωα, σαν έναν που έδωσε τη ζωή του για τη νίκη της πατρίδας του". Έτσι κι έγινε, ο Ιόλαος έγινε πρώτος, Πρωτεσίλαος, λατρεύτηκε, αγαπήθηκε για τη θυσία του, στεναχώρησε βέβαια και τη Λαοδάμεια, αλλά τι να κάνουμε;;; Όλα για την ομάδα, η Πατρίς απαιτεί θυσίες.

Έτσι μάλιστα! Τώρα τα λέμε σωστά. Ο Ήρωας δεν έχει αδυναμίες, δεν τρώει τα νύχια του από την αγωνία. Κοιτάει τα αίματα και σκέφτεται σε ποιους συντρόφους να ανήκουν. Βλέπει το χάρο και ρωτάει "τι χαμπάρια". Ένας Πρωτεσίλαος βγαίνει από τη χώρα του, σχεδόν το σκάει και οι άλλοι τον κοιτάνε, "που πα ρε κορόϊδο;;;". Αλλά αυτός δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Κι ας κλαίει και η Λαοδάμεια και η ωραία Ελένη (παλιοεταίρα!). Ο ξένος τόπος και ο χρησμός, η μοίρα του τον καλούν, δεν έχει επιλογές. κάποιος πρέπει να τη φάει πρώτος. Τώρα αν ήταν κι ο Οδυσσέας δε θα τον πείραζε, αλλά υπήρχαν σχέδια στο σενάριο για τον "πολυμήχανο". Ενώ εσύ Πρωτεσίλαε, κομπάρσε του τετάρτου της δημοσιότητας, ήρθες, είδες κι έπεσες ηρωικά μαχόμενος. Τώρα σε κανα άγαλμα σε βλέπω, σε καμιά εκπομπή για βετεράνους, τίποτα μαζώξεις reunion. Καλά έπραξες δε λέω, αλλά μην το κάνεις και πολύ θέμα. Ο πρώτος που "τελειώνει" τελειώνει. Η πρώτη εντύπωση πάντα ξεχνιέται, ποιος ήσουν, τι γύρευες, πάει τώρα...........
Ο Πρωτεσίλαος ήταν. Ο Πρωτεσίλαος πάει.

Υ.Σ. ευχαριστώ τη MafaldaQ  για τη φωτο, αλλά και για την επιτροπή με πρωτοστατούντα τον a1pha, για την ιδέα

Aus eigener Erfahrung

Εμπειρίες.
Ο όρος είναι σκληρός. Άνθρωποι-κάμπιες. Ορισμένοι από αυτούς Δημόσιοι υπάλληλοι. Κι όμως υπάρχουν, 
ζουν ανάμεσά μας, φαίνονται σαν άνθρωποι, μιλάνε σαν άνθρωποι, (περίπου δηλαδή, διότι άκουσα που εκνευρισμένος φεύγοντας τους πέταξε ένα "άντε ρε ζώα!!"), παίρνουν μισθό, χωρίς να παράγουν οτιδήποτε ούτε καν κάποια υπηρεσία. Απλώς απομυζούν, απλά τρώνε αυτά που δεν έπρεπε. Τις σάρκες των άλλων. Αν έχετε ασχοληθεί λίγο με τα κακόμοιρα τα δέντρα, π.χ. τα πεύκα, θα διαπιστώσετε τι ζημιά μπορεί να κάνουν αυτές οι μικρές άκακες (αρχικά, με το μάτι) κάμπιες, νομίζω τη λένε και πιτυοκάμπη. Έχω (είχα δηλαδή) 3 κέδρους, που κάθε άνοιξη, μάζευαν φωλιές και φωλιές από κάμπιες, χνουδωτές οι κάμπιες, χνουδωτές και οι φωλιές τους. Μια -μια, δεν είναι κανα πρόβλημα, όταν όμως τις αφήνεις να πολλαπλασιαστούν, μετά ...βράσ'τα! Πρέπει να ανέβεις με σκάλα, στα πιο απρόσιτα σημεία, να κλαδέψεις και μετά αφού πέσει κάτω η φωλιά, να την κάψεις......
Τέλος οι μεταφορές. Οι κάμπιες της χώρας είναι παντού, έχουν διεισδύσει σε κάθε σημείο, σε κάθε γραφείο, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε κομμάτι δημόσιας διοίκησης (δεν αντιλέγω σε κάποιον που θα μου πει και ιδιωτικής). Τρώνε, για την ακρίβεια, ροκανίζουν, μασουλάνε, τον υγιή κορμό μιας χώρας, ρουφάν όλα τα θρεπτικά συστατικά, μέχρι να στεγνώσουν οι χυμοί του. Και αν τις κατηγορήσεις, μπορεί να βγουν κι από πάνω: "Καλά εμείς φταίμε, με μας τα βάλατε;; Δείτε τι μικρές που είμαστε;;;" Και φυσικά έχουν δίκιο!!! Κάθε μια κάμπια μόνη της, δεν είναι δα και κανα θέμα! Τι φταίει η κακομοίρα;;; Έβαλε ένα μικρό μέσο που είχε, μπήκε με πτυχίο Δημοτικού ή και πτυχίο Ουγγρικής Φιλολογίας, δεν είμαι σίγουρος, και στρογγυλοκάθησε σε ένα γραφειάκι, κάνοντας.......τίποτα!! δεν είναι να πεις και κακό......
Η μια κάμπια φέρνει την άλλη, οι δυο γίνονται 10, να και οι εκλογές, ξαφνικά φτάσαν τις 1000, ξανανευρωεκλογές, άντε και Δημοτικές, να και οι ολυμπιακοί, φτάσαν το κατομύριο (δηλωμένες 700.000 δηλαδή, οι άλλες είναι αδήλωτες, σαν τις οροθετικές). Οι πιο ήσυχες κάμπιες φωνάζουν, μη μας βάζετε όλες στην ίδια φωλιά, εμείς μπήκαμε με την αξία μας, δεν είμαστε όλες ίδιες. Η αλήθεια να λέγεται, στα μάτια ενός έμπειρου παρατηρητή, μια κάμπια των πεύκων ίσως να διαφέρει από μια κάμπια του εδάφους. Αλλά στους περισσότερους από μας, που έχουν κουραστεί με το νταραβέρι τόόόόόσα χρόνια μαζί τους, είναι ΟΛΕΣ ΙΔΙΕΣ. Λάθος βέβαια, δεν πάει έτσι.
Και εδώ έρχεται η δική μου εμπειρία. Ας πούμε πάει κάποιος σε ένα Υπουργείο. Φτάνει στο θυρωρείο και βλέπει 3 ανθρώπους στις πληροφορίες. Οι δύο (άντρες) δεν μπόρεσαν να απαντήσουν σε τίποτα που ρώτησα, μονάχα έδειχναν μια κοπέλα, που "αυτή ξέρει!". Είχε παρέα και το παιδάκι της, το οποίο έκανε βόλτες εκεί μέσα, σαν playroom, να πούμε. Διαμαρτυρόταν σε έναν κύριο, γιατί "αυτή είχε ειδικότητα Θυρωρείο και πώς την έβαλαν να κάνει Τηλεφωνείο, αφού δεν είναι η ειδικότητά της!!!!" Το να με ρωτήσει κάποιος ποια η διαφορά των ειδικοτήτων, το να λες πληροφορίες στο γκισέ ή να τις λες σε ένα ακουστικό, ξεπερνάει τις γνώσεις μου στη Δημόσια Διοίκηση. Πάντως η κοπέλα, κατά τα άλλα ευγενέστατη, αξιοπρεπέστατη, 5 φορές μου έδωσε πληροφορίες και τις 5, ΛΑΘΟΣ!. Αλλά ήταν η άτιμη τόσο σίγουρη, έδειχνε τόσο γνώστης, που όταν την κάλεσε μια γραμματέας, να την ξεχέσει "που κουβαλάνε τους ανθρώπους, τους στέλνουν όπου να'ναι, πού τους βρήκαν και τους βάλαν στις πληροφορίες!!", μένουν με το στόμα ανοιχτό, και αρχίζουν να βρίζουν κιόλας, "ακούς εκεί θράσος, να μας πουν ανίκανες!"...... και να σκεφτείς είμαι ακόμα στο ισόγειο......>>!!!!!!!
ξεκινώντας λοιπόν να βρω έναν συγκεκριμένο υπάλληλο, που λέει "χειρίζεται αυτά τα θέματα, τα γνωρίζει καλά!!" έφτασα σε μια κυρία, με μια στραβοχυμένη φάτσα, με μια ξινίλα, που μόλις με είδε, λέω "ώπα, αυτή θα κάνει εμετό, που με είδε!!!". Γενικά ήταν μια κάμπια, από τις προαναφερθείσες, που το μόνο που έκανε ήταν να παίρνει ένα πρακτικό συμβουλίου, να το αρχειοθετεί, να βάζει κα΄τι υπογραφές και να το κοινοποιεί, η γνωστή μεσίτρια δηλαδή της Γραφειοκρατίας. ΦΥΣΙΚΑ δεν είχε υπολογιστή μπροστά της, α παπα, τέτοια εργαλεία του Διαβόλου, να μας διώξουν δηλαδή θέλουμε;;;;;, οπότε τα έκανε όλα χειρόγραφα, αργάάάά, αργάάάάά, αλλά σταθερά. Να μη σας το πολυλογώ, σ'αυτήν μπορεί να έφαγα και 3 επισκέψεις από 15-20 λεπτά, και ο λόγος που δεν αργούσα ήταν φυσικά ότι ΔΕΝ έκανα τη δουλειά μου, αλλά με αποστόμωνε τάχιστα με φράσεις του στυλ "Δε με αφορά το  θέμα κύριε εμένα προσωπικά....!!!!" (προφανώς και δε σε αφορά, αφού αφορά εμένα, ;;;!!!!). "έχουμε εκλογές κύριε, καταλαβαίνετε;;;;;" (δηλαδή, τι σημαίνει αυτό;;;) το καλύτερο ήταν όταν ξεκίνησε κάπως έτσι "ναι εντάξει, δε βλέπετε εδώ, έχει φύγει το χαρτί, ναι ναι το έχω στείλει, υπογράφτηκε και τώρα θα κοινοποιηθεί, δεν ξέρω κύριε από πότε θα έχει ισχύ, τι να σας πω........Ααααα για μισό λεπτό, για περιμένετε λίγο,,,,................ναι, μμμμμ, ναι, όχι, όχι, τελικά δεν έγινε τίποτα, δεν υπογράφτηκε καν, δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω τίποτα, θα δούμε......>!!!!!!!!!!!!"
Το Συγνώμη----άγνωστη λέξη-----δεν υπάρχει. γενικώς η όλη φάση δεν υπάρχει. Και που να'ξερα, ότι θα ζούσα άλλες περίπου 4 τέτοιες παρόμοιες φάσεις, μέσα σε μια βδομάδα.
Πήγαινα σε γραφείο νούμερο 101, μήπως ξέρετε που είναι η κ. Μισαηλίδου π.χ.;;;; Απαντάει μια κοπελίτσα, με υπολογιστή αυτή τη φορά μπροστά της, ίσως καμιά πασιέντζα;;;: "πού θέλετε να ξέρω κύριε, πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα!!!" Να ρωτήσω δίπλα;;είναι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε" "Δεν ξέρω, κάντε ότι θέλετε". Πάω στο δίπλα γραφείο, το 102, δειλά-δειλά αυτή τη φορά "μήπως ξέρετε την κ. Μισαηλίδου;;;" "Εγώ είμαι, πείτε μου!!!!!!!!!". "Ήθελα να ρωτήσω κάτι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε". " Ααα υπεύθυνη είναι η κυρία τάδε, στο 101!!!!! εκεί θα πάτε". Ξαναπάω στην ευγενική εκείνη κάμπια του 101, "μου είπαν να έρθω σε σας για ένα πιστοποιητικό". "Ποιος σας έστειλε;" "Η κυρία Μισαηλίδου" "Ποια είναι αυτή;;;;;!!!!!!! Ααααααααααα για εκείνο το πιστοποιητικό, λέτε;;;;;;;;" Μετά ίσως κάποια γαλλικά, που ακούστηκαν, καλό θα ήταν να μην αναφερθούν, μέρες που είναι, ας μην εκτραχυνθούμε κι άλλο................
Θα μπορούσα να μιλάω για κανα μήνα ακόμα, με μόνο μια εβδομάδα επίσκεψης σε Υπουργείο. Εκεί δουλεύουν άπειρες κάμπιες, που υποθέτω ότι με ένα απλό σύστημα υπολογιστών, το οποίο όμως θα ΔΟΥΛΕΥΕΤΑΙ όμως, θα είχαν απολυθεί εεεγγγκρρρ, θα είχαν απλουστευθεί εννοούσα οι διαδικασίες στο μισό, να μην πω στο ολόκληρο και φανώ της ρομποτικής αυτοματοποιημένης διοίκησης. Φυσικά δύο μέρες πριν, είχα ταλαιπωρηθεί μεταξύ Υπουργείου-Περιφέρειας-αποκεντρωμένης Περιφέρειας, και αφού είχα πάρει περίπου 5 τηλέφωνα, για να είμαι σίγουρος τι πρέπει να έχω μαζί μου, να μη βρουν απροετοίμαστο, να τα έχω όλα έτοιμα. Μια υπογραφή, ένα σφραγιδάκι που δεν έβγαιναν τα γράμματα, και προφανώς δεν έφταιγα εγώ, ένα χαρτί που έμοιαζε σαν αντίγραφο, αλλά ναι, κι όμως ήταν το πρωτότυπο, δεν έπειθε τις γλυκύτατες κάμπιες, άντρας αυτή τη φορά, που πήγαινα από γραφείο σε γραφείο και προκαλούσα και τον οίκτο. Σε ένα πρωτόκολλο, ένας ευγενέστατος κάμπιας με λυπήθηκε και φώναξε την προϊσταμένη του να της δείξει για ποιον αστείο λόγο, με κουβαλούσαν από Κατεχάκη σε Συγγρού και από κει σε άλλη οδό, να μη θίξουμε και Υπουργούς, κρίμα είναι!!! "Κοίτα, κοίτα να δεις, πώς τους ταλαιπωρούν έτσι τους ανθρώπους, τους κουβαλάνε μες στη ζέστη για ένα γράμμα" και μετά για κανα 10λεπτο, έβλεπαν και οι δυο τους το χαρτί, σαν κουρελόχαρτο, να καταλάβουν αν βγάζει νόημα, η υπογραφή αυτή αν φαίνεται ή όχι. η πλάκα είναι ότι το συγκεκριμένο χαρτί εγώ το απόκτησα με ιδρώτα και προσπάθεια, με εξετάσεις, και θα μου δώσουν στη νέα μου δουλειά περίπου πεντακόσια ευρώ μόνο για αυτό. Εν ολίγοις ένα χαρτί με αξία, με υπόσταση, για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, εδώ αντιμετωπιζόταν από τις κάμπιες, σαν χαρτί τουαλέτας, σαν χαρτί που θα το έτρωγαν αν μπορούσαν, όπως τρώνε τα χαρτιά, τα ξύλα, το αίμα μας, τις ζωές μας, απλώς για να παίρνουν τους περιβόητους "μισθούς και συντάξεις"............... Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω κι άλλα, μήπως απλώθηκα πολύ;;;; Μήπως έθιξα ανθρώπους με οικογένειες και προβλήματα, ζητώ συγνώμη από όλες τις κάμπιες, που ίσως πειράχτηκαν, ίσως να υπερβάλλω, ναι μωρέ, υπερβάλλω, δεν τα έζησα αυτά, ίσως κάπου τα είδα στην τηλεόραση, δεν μπορεί να είναι αυτή η ζωή μας στην Ελλάδα, δεν είναι αυτός ο Δημόσιος Τομέας, απλά έτυχε εκείνη η μέρα, εκείνη η εβδομάδα, εκείνη η χιλιετία. Οι άνθρωποι απλά προσπαθούν για το χειρότερο, δε φταίνε στην πραγματικότητα αυτοί, το ξέρουμε ότι φταίνε οι πολιτικοί (!!!!).............
ΚΑΜΠΙΕΣ RULES
Άιντε να σταματήσω εδώ, διότι έχω μπροστά μου αγώνα και πρέπει να κάψω από πάνω μου πολλές ακόμα κάμπιες και τις φωλιές τους, που μου έχουν σφηνωθεί τόσα χρόνια στο μυαλό μου......
Κουράγιο αδέρφια, μακριά από κάμπιες, βλάπτουν την ψυχική υγεία.

Ενός Βόλου μύρια έπονται

Υπάρχει ακόμα κάτι στις φάτσες, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα χαρακτηριστικό. Εκείνη η σπίθα των ματιών, όταν κάνουν πλάκα, όταν θα τραγουδήσουν,ακόμα κι όταν κουνηθούν βαριεστημένα, χορεύοντας μες στη ζέστη. Ο Μεσόγειος Άνθρωπος έχει κίνηση, μέσα στην απραξία του, έχει ιδρώτα μέσα στη κουβέντα του, και πολύ χειρονομία μέσα στην ομιλία του. Τα πνεύματα (με τη βοήθεια από τα οινοπνεύματα) συναντιώνται, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κάνουν τσαλίμια, ενώ ακόμα τα σώματα δεν έχουν έρθει το ένα απέναντι στο άλλο. Αιώνες μπροστά ο νευρώνας του ελληνοβαλκάνιομεσογειοβορειοαφρικανονοτιοανατολικοευρωπαίου. μιλάει με την άλλη πλευρά, με τον άλλο κόσμο και λέει αρλούμπες. Δεν κάθεται να πει κάτι σοβαρό, δεν μπαίνει στη διαδικασία, "ρε συ με τον Άδη μιλάω, να φορέσω κάτι επίσημο, να πω καμιά σοβαρή φράση". Ούτε καν! θα τον κεράσει και το χάρο ένα και δύο τσίπουρα Αποστολάκη, σκέτα χωρίς πάγο, και μετά θα παίξει το "Βρέχει στη φτωχογειτονιά" για να χτυπάνε παλαμάκια οι άλλοι σατανάδες και μετά μούσκεμα, θα χαλάσει τον κόσμο (πάνω και κάτω) με τις παλαβομάρες του. αυτά μας έφαγαν, τι νομίζετε;
τα μύρια γλέντια, οι μύριες αλκοολο-ιστορίες, οι στροφές και τα τσιφτετέλια, φορώντας καπέλο ψάθινο, με τα χέρια σαν αιγύπτια θεά (μη λέμε μόνο για τους άντρες!). Οπότε κάποιοι θα θυμούνται αυτά τα πανηγύρια με τα κλαρίνα και τις μαντολινοκιθάρες, όπου ο καλλιτέχνης αφήνοντας για λίγο τον λόγιο εαυτό του πάνω στην παρτιτούρα, βγάζει τα μεράκια του με Πόλυ Κερμανίδη, κοιτώντας δεξιά-αριστερά, μην τον πάρουν πρέφα από το Ωδείο.......Εκεί που ο πιτσιρικάς με τη βερμούδα, μην ξέροντας άλλο τρόπο, θέλει να φχαριστηθεί το "Πού 'σαι Θανάση" και ανεβαίνει στην καρέκλα, όπως στα σκυλάδικα, όπως το γουστάρει ο καθείς, κουμάντο δεν κάνουμε στη γκάβλα κανενός, εφόσον δεν μας πατάει τον κάλο..........τα χέρια λύνονται, μόνο αφού ξεδεθούν οι ψυχές. Πίνω και μεθώ, μέρα-νύχτα τραγουδώ. Κάτσε να ακούσεις μια πενιά, πιες κι ένα ποτηράκι, κι αν θες ζεμπέκικο γλυκό, περίμενε λιγάκι. περίμενε άνθρωπε, μην είσαι βιαστικός, δε σε πήραν και τα χρόνια. Ο Βόλος θα σε περιμένει, εκεί θα είναι, τα κουπιά έτοιμα, η Αργώ στο λιμάνι. Τον καπετάνιο να φοβάσαι, την μπουκαδούρα μη και δεν προφτάσει.
κατά τα άλλα, εμείς κρατάμε,βαστάμε, μιλάμε και γελάμε. Was noch?