Ενώ έχω άλλες αναρτήσεις-στα σκαριά που λένε-είπα να γράψω κάτιτις για το τέλος που έρχεται (;).
Πάει ο παλιός, έρχεται ο νέος. Φεύγει το 10, έρχεται το 11. Η ψευδαίσθηση της αλλαγής (α ρε άτιμε Ανδρέα, ασυγχώρετα να είναι τα κόκκαλά σου, που σε θυμήθηκε και το Φόρεϊν Όφις πρωτοχρονιάτικα) που μας αφήνει κάθε Πρωτοχρονιά, μας κάνει να βάζουμε στόχους. Οι ξένοι τα λένε New Year's Resolutions. Εμείς τι να πούμε;; να μη χάσουμε κι άλλο από το μισθό;; Να μη χτυπήσει η ανεργία το δικό μου σπίτι, να πάει παραδίπλα;; Να "επιτύχει" ο Υπουργός τους στόχους της κυβέρνησης για τους δείκτες της οικονομίας;;; Τι να ευχηθούμε;;; Υγεία;;;;;; Πήγε κανείς τώρα πρόσφατα σε κανα Νοσοκομείο;;; Αγάπη;;;;; Πηγαίνετε στα δικαστήρια, στο οικογενειακό δίκαιο, να δείτε τι ωραία αγάπη επικρατεί στις ελληνικές οικογένειες!
Οι ευχές είναι σαν ζεστά ψωμάκια. Φά'τα ζεστά, άμα μπαγιατώσουν χέσ'τα! Βέβαια μια μουχλιασμένη ευχή μπορεί να την ξύσεις στην επιφάνεια, να φύγει η μούχλα, να ξαναγίνει σαν την περσινή, να τη βάλεις και στη φωτιά, να φρυγανιστεί και την πλασάρεις σαν ξένη-εισαγόμενη μοντέρνα λύση. Βέβαια αυτοί που θα σε πάρουν χαμπάρι, θα στην πάρουν την ευχή σου και θα στην κάνουν μια ωραία παπάρα, να βγάλουν τις ξενηστικωμάρες τους, πώς λένε από λόγια χορτάσαμε;;;;
Άρα λοιπόν δεν κάνω καμμία ευχή. Ό,τι έρθει ας έρθει! Η ζωή θα συνεχιστεί με μας ή και χωρίς εμάς.
Αν σε κάνουν αλλαγή στο 78', έχεις δύο επιλογές.
1: Είτε κάθεσαι στον πάγκο και α) σχολιάζεις τι μακακίες θα κάνει αυτός που σε αντικατέστησε, ξύνοντας τη μύτη σου και β) αν είσαι μεγαλόψυχος και ομαδικός, παρακολουθείς με αγωνία την πορεία της ομάδας σου.
2: Είτε την κάνεις για τα αποδυτήρια και δε πα να $%μηθούν και ο προπονητής και ο πρόεδρος και οι οπαδοί. Εγώ ότι ήταν να κάνω (ή να με αφήσουν να το κάνω) το έκανα. Πάω για μπάνιο, να ξεβρωμίσω.
Προβλέπω λοιπόν για το 2011 μια περίοδος μεγάλης παραίτησης (σαν την αποχή στις τελευταίες εκλογές), μια αναχωρητική περίοδος, που λένε και οι Αγιονορείτες, μια περίοδος κενού αέρος.
Το κενό αυτό βέβαια θα σπεύσουν να το γεμίσουν οι γνωστοί τυχάρπαστοι-σωτήρες (πολιτικο-συνδικαλιστές) ή και οι νεόκοποι "τρομοκράτες" επηρεασμένοι από την TV "Έχεις πακέτο", που αντιδρούν βιαίως, πάντα "για λογαριασμό μας".
Ο χρόνος ποτέ δε φεύγει, είναι εδώ και γελάει με μας, που νομίζουμε ότι έφυγε. Και ότι σβήνεται από το χάρτη κάθε ηλιθιότητα, που θα θέλαμε να ξεχάσουμε ότι την κάναμε.
Ο χρόνος όμως, ως σταθερά και ουχί ως μεταβλητή, όπως νομίζουμε, διαθέτει και γερή μνήμη και καταγραφικό και γερή ανάλυση (όχι σαν τους στοιχηματζήδες του Νετ, που προέβλεψαν νίκη της Τσέλσι επί της Άρσεναλ, ουουοουου!!!). Άρα με βάση και την αρχή της διαιρετότητας, (που τη βρήκα στο people and ideas και μ'άρεσε) όλοι, είτε κάνουμε κάτι είτε όχι (It makes no difference whether or not I do it ) είμαστε υπόλoγοι στον αιώνιο χρόνο, στον αεικίνητο κριτή μας.
Υπάρχω άρα φταίω. Στην Ελλάδα ειδικά αυτό πρέπει να μπει κάπου δίπλα στον Εθνικό μας Ύμνο.
Σε γνωρίζω από την κόψη
του ΦΠΑ την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη των ηλιθίων
που κυβερνούν αυτή τη γη.
Απ' τα κόκκαλα μας βγαλμένα
των τραπεζών τα δάνεια στα νοικοκυριά,
και σαν πρώτα χρεωμένη,
φταίω που ζω (εδώ), Ελευθεριά!
Ή κάπως έτσι τέλος πάντων, δεν έχει σημασία.........Και στο κάτω-κάτω, τι έχει;;
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
There will be blood
There will be greed
There will be vengeance
There will be blood
Δεν τα λέω εγώ, είναι εκείνη η φοβερή ταινία του Άντερσον, το 2007, με τον Ντέι-Λιούις, στο ρόλο του αδίστακτου πετρελαιά, που εκμεταλεύεται τους πάντες και τα πάντα, παιδιά, παπάδες, οικογένειες, πολιτικούς, ότι απαιτείται για να πετύχει το στόχο του. Ο οποίος δεν είναι μόνο να πετύχει, αλλά να αποτύχουν όλοι οι άλλοι.
Η απληστία των πολιτικών, που δέχτηκαν να γίνουν οι γελοίες μαριονέτες των επιχειρηματιών, των άπληστων κεφαλαιοκρατών, των εφοπλιστών, των μεγαλοβιομήχανων, των μεγαλοτραπεζιτών, που έπαιρναν εντολές για τα νομοσχέδια τους από τα δικηγορικά γραφεία των νομικών συμβούλων των μεγαλοεργολάβων, ώστε να μην ξεφεύγουν τα νομοσχέδια ούτε λέξη από το φωτογραφικό των προκηρύξεων. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που τα κόμματά τους έχτισαν κομματικούς στρατούς ψευτο-συνδικαλιστών, αρχι-τεμπέληδων και μελλοντικών υπουργών του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεδιάντροπα και χωρίς ίχνος αιδούς κάθεται και μας λέει παπάρες του τύπου "θα συγκρουστούμε με τα σπλάγχνα μας". Οι αλήτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που χρόνια μας παραμυθιάζουν με δήθεν απεργίες και με δήθεν αντιδράσεις στην εργοδοσία και οι περισσότεροι ήταν υπάλληλοι τραπεζών, με παχυλότατους μισθούς, χωρίς να το αξίζουν, απλώς από φόβο και εκβιασμό. Είναι οι επόμενοι στο ξύλο......
There will be vengeance
There will be blood
Δεν τα λέω εγώ, είναι εκείνη η φοβερή ταινία του Άντερσον, το 2007, με τον Ντέι-Λιούις, στο ρόλο του αδίστακτου πετρελαιά, που εκμεταλεύεται τους πάντες και τα πάντα, παιδιά, παπάδες, οικογένειες, πολιτικούς, ότι απαιτείται για να πετύχει το στόχο του. Ο οποίος δεν είναι μόνο να πετύχει, αλλά να αποτύχουν όλοι οι άλλοι.
Η απληστία των πολιτικών, που δέχτηκαν να γίνουν οι γελοίες μαριονέτες των επιχειρηματιών, των άπληστων κεφαλαιοκρατών, των εφοπλιστών, των μεγαλοβιομήχανων, των μεγαλοτραπεζιτών, που έπαιρναν εντολές για τα νομοσχέδια τους από τα δικηγορικά γραφεία των νομικών συμβούλων των μεγαλοεργολάβων, ώστε να μην ξεφεύγουν τα νομοσχέδια ούτε λέξη από το φωτογραφικό των προκηρύξεων. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που τα κόμματά τους έχτισαν κομματικούς στρατούς ψευτο-συνδικαλιστών, αρχι-τεμπέληδων και μελλοντικών υπουργών του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεδιάντροπα και χωρίς ίχνος αιδούς κάθεται και μας λέει παπάρες του τύπου "θα συγκρουστούμε με τα σπλάγχνα μας". Οι αλήτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που χρόνια μας παραμυθιάζουν με δήθεν απεργίες και με δήθεν αντιδράσεις στην εργοδοσία και οι περισσότεροι ήταν υπάλληλοι τραπεζών, με παχυλότατους μισθούς, χωρίς να το αξίζουν, απλώς από φόβο και εκβιασμό. Είναι οι επόμενοι στο ξύλο......
Κάτι τώρα που παρατήρησα. Όσον αφορά το σημαντικό ζήτημα των ασφαλιτών-κουκουλοφόρων οι οποίοι εθεάθησαν ξανά και στην πορεία της Θεσσαλονίκης, με πρόσωπα αμήχανα, νεαρά παιδιά οι περισσότεροι, δόκιμοι ;;;, απορώ πώς καταδέχονται να ξεφτιλίζονται έτσι για 880 ευρώ (1000 με το επίδομα), να μπαίνουν απέναντί μας, για να κάνουν τις γνωστές προβοκάτσιες, να δώσουν τάχα έναυσμα για να επέμβουν τα ΜΑΤ, μην τυχόν πούμε ότι μπουκάραν απρόκλητα. Αυτά τα κ&$^$λόπαιδα που σε κάποια άλλη πορεία θα σου ρίχνουν χημικά, σήμερα είναι δίπλα σου, μεταμορφωμένοι σε διαδηλωτές. Κάποιοι έδωσαν σήμα, ότι πρόκειται για ρουφιάνους και αυτοί, αφού το ψυλλιάστηκαν εξαφανίστηκαν πίσω από κάτι διμοιρίες....Τα ίδια και τα ίδια, Πασόκ είναι, ΝΔ είναι, Χούντα ήταν, όλοι οι σκύλοι μια γενιά....(Του Ζαχαριάδη αυτό). Υπερβολή;; δε νομίζω! Στην Αργεντινή, όταν οι Ματατζήδες σιχάθηκαν τους εαυτούς τους αλλά και βαρέθηκαν να τρώνε κάθε μέρα πέτρες και τσιμέντα, πέταξαν τα διακριτικά και έγιναν ένα με τη μάζα των "κατσαρολάκηδων". Εδώ ακόμα το καρότο κάνει δουλειά.....
Τα αίματα άναψαν είναι φανερό. Η βία είναι θέμα χρόνου πότε θα γενικευτεί. Σίγουρα δε συμφέρει κανέναν, μόνο δεινά θα φέρει. Τέτοια περιμένουν οι εξωτερικοί εχθροί, καλοί γείτονες και κουμπάροι, για να επέμβουν ως χείρα βοηθείας. Περιμένουν το απόλυτο χάος, την πλήρη κατάλυση του πολιτεύματος, για να εκτελέσουν αυτό που σχεδιάζουν χρόνια. Αλλά και οι εσωτερικοί εχθροί, οι λύκοι που χαίρονται στην αναμπουμπούλα, είτε πρόκειται για χαρτογιακάδες που πόνταραν στη χρεωκοπία είτε πρόκειται για τους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες, που κατά χιλιάδες θα πλιατσικολογήσουν απούσης της αστυνομίας.
Μπορούμε να αποφύγουμε αυτή τη βία, την ξέφρενη κατρακύλα, την εκτονωτική αλά Χατζηδάκη συμπεριφορά, την -και-η-υπομονή-έχει-τα-όριά-της αγανακτισμένη και δικαιολογημένη έκρηξη;;;;; Δύσκολα!!! Απλά περιμένει να περάσει το όριο. Σαν τη χύτρα ταχύτητας που θα βράσει και εκτινάξει ατμό όταν ξεπεράσει τους 100 βαθμούς, έτσι και η κοινωνία περιμένει τι;;; Το 30% ανεργίας, το -50% των μισθών, το +30% αύξηση αυτοκτονιών λόγω απόγνωσης;;;; Πραγματικά είμαστε σε οριακό σημείο. Αλλά ως καλοί Χριστιανοί (!!!), θα περιμένουμε να περάσουν τα Χριστούγεννα, να ανταλλάξουμε δώρα κι ευχές, βαφτιστήρια, κουμπαριές, ξαδέλφια, παραξαδέλφια, θειές, θειούς--το σόι μου μέσα-- και μετά τα Φώτα (ή καλύτερα μετά τ'Αη Γιάννη) θα ξαναθυμηθούμε ότι πέρασε ένα πολυνομοσχέδιο-ταφόπλακα...Θα αρχίζει να τσούζει ο κώλος και κάάάάτι σα να αρχίζουμε να θυμόμαστε (με τη βοήθεια και των ΜΜΕ) και θα βγούμε και πάλι στους δρόμους...σωστά καθοδηγούμενοι από ....τα σπλάγχνα του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Δεν ξέρω αν σας το 'χουν πει, αλλά τα σπλάγχνα....όταν ξεκοιλιάζονται !!!! κάνουν μια μαγειρίτσα μούρλια.......
Προσοχή ο καιρός (της πτώχευσης και του αίματος) γαρ εγγύς.
Εσύ πού θα 'σαι;;;;;
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Όσα ξέρει ένα παιδί, δεν τα ξέρει η Μπιρμπιλή……
Με τη γέννηση του κάθε ανθρώπου, υπάρχει μια τεράστια δεξαμενή γνώσης. Όσο μεγαλώνει και μπαίνει σε διαδικασίες σαν τα σχολεία ή τα φροντιστήρια ή από την πολλή επαφή με τους μεγάλους, η δεξαμενή αρχίζει να λιγοστεύει και σιγά-σιγά να στερεύει. Ώσπου φτάνει η στιγμή της ενηλικίωσης και αδειάζει η δεξαμενή. (Άμα γίνεις και υπουργός, δε μένει ούτε στάλα, έτσι για δείγμα).
Εγώ στη φάση που είμαι, όντως δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ουδέν οίδα, κυριολεκτικά. Τα παιδιά όμως έχουν μια μικρή ακόμα ελπίδα…..
Είναι δύο παιδάκια στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Διαφέρουν ο ένας από τον άλλον 180 μοίρες. Ο ένας αγαπάει τη φύση, αλλά όχι πολύ τη δουλειά. Νοιάζεται για τους άλλους, είναι ευαίσθητος, ευσυγκίνητος, δεν του πολυπάει το μυαλό στα λεφτά και στα έξοδα. Μαζεύει ελιές, φυτεύει καρότα και ραπάνια.
Ο άλλος είναι μαγκάκος, μας έχει ψιλογραμμένους, μας κοιτάει ώρες ώρες με ύφος μπλαζέ, σνομπ. Τα λεφτά που του δίνουμε τα βάζει σε έναν κουμπαρά, που τον κλειδώνει και το κλειδί το κρύβει κάθε φορά σε άλλο μέρος. Παίζει παιχνίδια όπως ο «έμπορος», που κάνει αυτός τον πωλητή περιοδικών ή στολιδιών ή άλλων αντικειμένων και γω του κάνω τον πελάτη, τον καλό πελάτη, τον ιδιότροπο πελάτη, τον προμηθευτή, ανάλογα.
Κάποια στιγμή φεύγουμε δύο παρέες με ένα αμάξι. Ρωτάω τον δεύτερο «ξέρεις γιατί πάμε με δύο αυτοκίνητα;;;;». «Φυσικά» μου λέει, «για να γλυτώσουμε καύσιμα». Ο άλλος, ο πρώτος, που δεν άκουσε την απάντηση, αλλά ως περίεργος που είναι ρωτάει: «Τι λέτε, για τα αυτοκίνητα;;». «Ναι» του λέω «γιατί πάμε με ένα κι όχι με δύο;;». «Εεε, μα φυσικά για να μην κάνουμε παραπάνω καυσαέρια και για να μολύνουμε λιγότερο τη φύση», απαντάει με αυτονόητο ύφος ο πρώτος.
Άμα τους ρωτάω καμμιά φορά, «άραγε έτσι όπως διαφέρετε, και μπορείτε να αλληλοσυμπληρώνετε ο ένας τον άλλον, θα μπορούσατε να κάνετε δουλειά μαζί;;», μου απαντάνε και οι δύο ταυτόχρονα και ενστικτωδώς: «Άλλο μπαμπά να κάνουμε παρέα και άλλο να είμαστε στη δουλειά. Όλο θα μαλώναμε, δεν καταλαβαίνεις;;;»
Αυτό που λεν τα παιδιά είναι που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς μεγάλος:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΕΡΠΝΟΥ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟΥ.
Άμα είναι τερπνό, ΔΕ θα είναι ωφέλιμο. Αν είναι ωφέλιμο, ΔΕΝ μπορεί να είναι τερπνό.
Και φυσικά οι προεκτάσεις τους.
Προέκταση πρώτη: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΡΑΣΙΝΗ+ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Ή πράσινη θα είναι, αλλά χωρίς ανάπτυξη, ή ανάπτυξη και ποιος το γ#@$μεί το πράσινο. Τα δύο μαζί δεν μπορούν να υπάρξουν τουλάχιστον ειρηνικά και ανώδυνα. Ο insider στην Πρωτεύουσα που έχω και με πληροφορεί (κρύβε λόγια, μας ακούει το NSA)----Δεν είμαστε Wikileaks, Δεν είμαστε Wikileaks----μου λέει ότι εκεί στα Υπουργεία, προσπαθούν να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα και να ταιριάξουν τα αταίριαστα. Οι άδειες για την παραγωγή «εναλλακτικών μορφών ενέργειας» περνάνε μέσα από την αδιαφάνεια των συμβάσεων της ΔΕΗ και η έννοια του «παραγωγού» μετατρέπεται σε αυτή του «προαγωγού». Μόνο που δεν προάγεις Ουκρανέζες, αλλά το ίδιο το χώμα και την οικολογία εν γένει. Η εκπαίδευση σε περιβαλλοντικά θέματα είναι η μια πλευρά και η άλλη είναι το «πόσα θα βγάλω, θα κονομήσω, άμεσα, Τώρα». Η ανάπτυξη, ακόμα και αυτοί οι μακροοικονομικοί δείκτες μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας αποτιμούνται με συγκεκριμένο ορίζοντα, με συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, όπως εξάλλου όλα τα έργα του ανθρώπου. Όσοι παρακολουθείτε (και μόνο) τα ντοκυμαντέρ του National Geographic, θα έχετε υποψιαστεί ότι η Φύση απλώς ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ έτσι. Αυτό που φαντάζει ως αποτίμηση στην οικονομία, στο φυσικό περιβάλλον είναι μόνο το αίτιο κι όχι το αιτιατό. Για παράδειγμα, η κοστολόγηση των προϊόντων σε μια αγροτική σοδειά χάνει το νόημα της, όταν επέμβουν οι so-called αστάθμητοι φυσικοί παράγοντες, π.χ μια θεομηνία, μια καταιγίδα (σαν τα χτεσινά 10 μποφώρ). Μα η Φύση είναι a priori αστάθμητη, δε σταθμίζεται με μέτρα και σταθμά, με κανόνες της αγοράς, με νόμους του εμπορίου. Πώς μετράς στα 500 χρόνια τη μετακίνηση των πλακών κάτω από την Αρκτική, με όρους οικονομικούς;;; Αυτός είναι ο γκαϊλές μας, ποια θα είναι η ελάττωση των αγροτικών εκτάσεων με την επακόλουθη άνοδο της στάθμης;;; Χέ#@$#@^κε η φοράδα στο αλώνι! Κοιτάμε πάντα (δυστυχώς) το δέντρο, ποτέ το δάσος. Η ανάπτυξη, ως ανθρώπινο έργο, δε λαμβάνει ποτέ, ούτε και το έκανε στο παρελθόν, τη συμβάδιση με το περιβάλλον. Έστρωνε το δικό της τσιμέντο, το δικό της χάραγμα στην επιφάνεια, ασεβώς δρούσα και ελαφρά τη καρδία. Όταν γίνονται κατολισθήσεις ή καθιζήσεις τύπου Πίνδου, χωριά Ιωαννίνων κι έτσι, αυτοί που ζουν στο πετσί τους την πλήρη αναντιστοιχία πράσινου και ανάπτυξης, θα καταλάβουν-ίσως-τι λέω. Τα πράσινα άλογα της ανάπτυξης ή αλλιώς το ά-λογο (το χωρίς λόγο) της πράσινης ανάπτυξης
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Δε γίνεται να αγαπάς αυτό που σε ζορίζει, αλλά σου φέρνει λεφτά, δηλαδή τη δουλειά σου. Αν κάτι σε ευχαριστεί, δεν μπορεί να σου είναι «πρακτικό», «χρήσιμο», με τη βιοποριστική έννοια. Αν κάτι σου είναι ωφέλιμο, σου πληρώνει τους λογαριασμούς, σου γεμίζει τη στομάχα, απλώς δεν γίνεται να το κάνεις με ευχαρίστηση. Αυτό που είναι υγιεινό, είναι πάντα ( ή σχεδόν) άνοστο. Πώς γίνεται τα πιο γαμ#@%$&να νόστιμα πράγματα να είναι ανθυγιεινά (ή έτσι μας λένε!!) ;;;; Για να μη μιλήσω για ηθική και τα ευχάριστα πράγματα που είναι αμαρτίες… π.χ. λέμε τώρα, έτσι για παράδειγμα, όχι ότι το ρωτάω κανονικά, πώς το λένε, for argument’s shake, το να έχεις 2-3-4-1456-ν εις τη χι- εξωσυζυγικές σχέσεις είναι αυστηρά ανήθικο και κοινωνικοχριστιανικά απαράδεκτο, ενώ το να είσαι παραγωγικός, δουλειά-σπίτι-δουλειά, ούτε να κοιτάς ξένη γάμπα (και κάτι παραπάνω) να το ευλογεί ο παπάς κι ο Πάπας….
Τα τερπνά δεν είναι ωφέλιμα (για τους άλλους), αλλά τα ωφέλιμα (πάλι για τους άλλους) δεν είναι τερπνά.
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΡΙΤΗ: Δε γίνεται να είσαι και οπαδός και φίλαθλος. Αν φχαριστιέσαι ποδόσφαιρο (τερπνόν), μάλλον θα χάνει η ομάδα σου (μη-ωφέλιμον), ειδικά αν είσαι ΠΑΟΚ, κι έτσι χάνεις και βαθμούς και βλαστημάς την ώρα που ήρθες στο γήπεδο και δαγκώνεις το πουλί σου από τους +2 βαθμούς, που με την ευγενική χορηγία του Βαρδάρη, μοιάζουν με -27 βαθμούς (βέβαια εδώ έρχεται το μη-τερπνόν, που περιπλέκει κάπως την κατάσταση). Επειδή όμως , όπως είπαμε είσαι ΠΑΟΚ, κάθεσαι σαν τον παπάρα με το μπουφάν με τη γούνινη επένδυση, να βλέπεις 10 τρόμπες και έναν τεμπελχανά, να βασανίζουν ένα τόπι, να κακοποιούν τη λέξη ποδόσφαιρο (μη-τερπνόν), αλλά επειδή είσαι ΠΑΟΚ (είπαμε!!) δε σε πολυνοιάζει και αφού μπήκε με 65 σπόντες ένα (μισό;;) γκολάκι, με καρα-οφσάιντ που έβγαλε το μάτι της νοικοκυράς στην πολυκατοικία απέναντι από την Τούμπα και πήρες τους τρεις βαθμούς (άρα ωφέλιμον), φεύγεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και καμαρώνεις σα γύφτικο (δεν το λέω εγώ, η παροιμία, μα το Θεό!!!) σκεπάρνι (άρα καταλήγουμε πάλι στο τερπνό και πάλι ξαναμπερδεύεται η φάση)……Anyway, η κατάληξη είναι πως άμα είσαι ΠΑΟΚ, είτε έτσι είτε γιουβέτσι, κάτι πάει κι έρχεται. Το μεγάλο πρόβλημα είναι να είσαι Ηρακλής ( ή και Άρης, αν επιμένετε, δεν έχω πρόβλημα). Πού είναι το τερπνό και πού το ωφέλιμο;;;; Δεν πειράζει, φταίει που η Παναγία (το ‘χε πει ο Άγγελος Αναστασιάδης, θυμάστε;;) όταν γέννησε το Χριστό, δεν υπήρχε έγχρωμη τηλεόραση και έμοιαζε ότι αγαπάει τα ασπρόμαυρα και ντυνόταν σα μαζορέτα του Ζαγοράκη (Ιιιιιιιιι, βλάσφημε, αφορισμένε, στο πυρ το ασπρόμαυρον, εεεεεε το εξώτερον !!!).
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ) : Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς. Το λεγόμενο και σύνδρομο του ασυμβίβαστου της Βουλής. Ή θα είσαι με το κεφάλαιο ή με την πλέμπα. Ή θα παίρνεις από τους εφοπλιστές (και θα αποποιείσαι τον όρο σοσιαλιστής) ή θα τρως ψωμί κι ελιά, θα κάψεις τη λιμουζίνα που κονόμησες και θα λέγεσαι υπηρέτης του λαού. Μια με το ωφέλιμο (προμήθειες, μίζες και τα ρέστα---στην κυριολεξία όμως) μια με το τερπνό (ψηφαλάκια, προεδριλίκια κι έτσι) απλά ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ!!!!!
Το υπουργείο υπουργείο (τερπνόν), αλλά άσε από έξω τα ωφέλιμα (συμβάσεις δημοσίων έργων στους κολλητούς, που κι αυτοί δε θα σε ξεχάσουν την κατάλληλη στιγμή). Ή θα φροντίσεις να γίνεις κακός με αυτούς που καταληστεύουν το δημόσιο πλούτο, όπου κι αν βρίσκονται (ωφέλιμο για το δύσμοιρο κράτος), ή θα σφυράς κλέφτικα και θα τρως μέχρι να γίνεις σαν τη βοϊδάρα το Πάγκαλο (τερπνό----τι τερπνό δηλαδή, μέχρι να σκάσει το έμφραγμα, αμήν και πότε, εν τάξει, εν τάξει Θου Κύριε!!!).
Δε γίνεται να καλαμπουρίζεις με την εργοδοσία και να τα βρίσκετε υπογείως, αλλά μετά να βγαίνεις και να το παίζεις συνδικαλιστής κι εργατοπατέρας. Δεν μπορείς να είσαι διοικητής τμήματος και να θες να βγει ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά (τι κλισέ χιλιοειπωμένο, αλλά το άτιμο χτυπάει ακριβώς στην ουσία). Γίνε κακός, αυστηρός, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος (και ΣΔΟΕ από δίπλα), να δω τα ωφέλιμα σου και μετά έλα και ζήτα από μένα θυσίες και έργατα και δουλείας, να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ, να σε τερπνάρω μέχρι να ξελιγωθείς……
Με λίγα λόγια και to make a long story short, άμα δε βρέξεις κώλο, δεν έχει ψάρι
Αντιλαμβανουά, ότι οι προεκτάσεις είναι άπειρες, ατελείωτες, ατέρμονες…….
Δε με φτάνουν 6.256 blogs για να τα γράψω όλα, αλλά επειδή μόλις αντιλήφθηκα την πίεση που μου ασκείται από κείνα τα «καλά παιδάκια» (που λέγαμε )στην αρχή και επειδή πρέπει να τσακιστώ να φύγω από το PC ώστε να παίξουν κι αυτά τον Lego-Indiana Jones 2: the adventure continues-----Το τερπνόν, καταλαβαίνετε !!!! ----- το μάθημα λήγει εδώ, ότι ωφέλιμο πήρατε, πήρατε, ουστ και στα σπιτάκια σας γρήγορα, να κάνετε και σεις τίποτα ωφέλιμο και ας μην σας τέρψει διόλου. Εξάλλου η ανάπτυξη είναι γκρι, ενώ το χρήμα (α ρε Πασοκ, πόσα ξέρεις) πάντα πράσινο.
-----Το τελευταίο άσχετο σχόλιο θα μπορούσε να παραγραφεί, αλλά μου φάνηκε και ωφέλιμο και τερπνό (άρα γίνεται……….!!!!!;;;;;;;)-------
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία……………………………………………………………………………………….
Εγώ στη φάση που είμαι, όντως δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ουδέν οίδα, κυριολεκτικά. Τα παιδιά όμως έχουν μια μικρή ακόμα ελπίδα…..
Είναι δύο παιδάκια στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Διαφέρουν ο ένας από τον άλλον 180 μοίρες. Ο ένας αγαπάει τη φύση, αλλά όχι πολύ τη δουλειά. Νοιάζεται για τους άλλους, είναι ευαίσθητος, ευσυγκίνητος, δεν του πολυπάει το μυαλό στα λεφτά και στα έξοδα. Μαζεύει ελιές, φυτεύει καρότα και ραπάνια.
Ο άλλος είναι μαγκάκος, μας έχει ψιλογραμμένους, μας κοιτάει ώρες ώρες με ύφος μπλαζέ, σνομπ. Τα λεφτά που του δίνουμε τα βάζει σε έναν κουμπαρά, που τον κλειδώνει και το κλειδί το κρύβει κάθε φορά σε άλλο μέρος. Παίζει παιχνίδια όπως ο «έμπορος», που κάνει αυτός τον πωλητή περιοδικών ή στολιδιών ή άλλων αντικειμένων και γω του κάνω τον πελάτη, τον καλό πελάτη, τον ιδιότροπο πελάτη, τον προμηθευτή, ανάλογα.
Κάποια στιγμή φεύγουμε δύο παρέες με ένα αμάξι. Ρωτάω τον δεύτερο «ξέρεις γιατί πάμε με δύο αυτοκίνητα;;;;». «Φυσικά» μου λέει, «για να γλυτώσουμε καύσιμα». Ο άλλος, ο πρώτος, που δεν άκουσε την απάντηση, αλλά ως περίεργος που είναι ρωτάει: «Τι λέτε, για τα αυτοκίνητα;;». «Ναι» του λέω «γιατί πάμε με ένα κι όχι με δύο;;». «Εεε, μα φυσικά για να μην κάνουμε παραπάνω καυσαέρια και για να μολύνουμε λιγότερο τη φύση», απαντάει με αυτονόητο ύφος ο πρώτος.
Άμα τους ρωτάω καμμιά φορά, «άραγε έτσι όπως διαφέρετε, και μπορείτε να αλληλοσυμπληρώνετε ο ένας τον άλλον, θα μπορούσατε να κάνετε δουλειά μαζί;;», μου απαντάνε και οι δύο ταυτόχρονα και ενστικτωδώς: «Άλλο μπαμπά να κάνουμε παρέα και άλλο να είμαστε στη δουλειά. Όλο θα μαλώναμε, δεν καταλαβαίνεις;;;»
Αυτό που λεν τα παιδιά είναι που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς μεγάλος:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΕΡΠΝΟΥ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟΥ.
Άμα είναι τερπνό, ΔΕ θα είναι ωφέλιμο. Αν είναι ωφέλιμο, ΔΕΝ μπορεί να είναι τερπνό.
Και φυσικά οι προεκτάσεις τους.
Προέκταση πρώτη: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΡΑΣΙΝΗ+ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Ή πράσινη θα είναι, αλλά χωρίς ανάπτυξη, ή ανάπτυξη και ποιος το γ#@$μεί το πράσινο. Τα δύο μαζί δεν μπορούν να υπάρξουν τουλάχιστον ειρηνικά και ανώδυνα. Ο insider στην Πρωτεύουσα που έχω και με πληροφορεί (κρύβε λόγια, μας ακούει το NSA)----Δεν είμαστε Wikileaks, Δεν είμαστε Wikileaks----μου λέει ότι εκεί στα Υπουργεία, προσπαθούν να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα και να ταιριάξουν τα αταίριαστα. Οι άδειες για την παραγωγή «εναλλακτικών μορφών ενέργειας» περνάνε μέσα από την αδιαφάνεια των συμβάσεων της ΔΕΗ και η έννοια του «παραγωγού» μετατρέπεται σε αυτή του «προαγωγού». Μόνο που δεν προάγεις Ουκρανέζες, αλλά το ίδιο το χώμα και την οικολογία εν γένει. Η εκπαίδευση σε περιβαλλοντικά θέματα είναι η μια πλευρά και η άλλη είναι το «πόσα θα βγάλω, θα κονομήσω, άμεσα, Τώρα». Η ανάπτυξη, ακόμα και αυτοί οι μακροοικονομικοί δείκτες μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας αποτιμούνται με συγκεκριμένο ορίζοντα, με συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, όπως εξάλλου όλα τα έργα του ανθρώπου. Όσοι παρακολουθείτε (και μόνο) τα ντοκυμαντέρ του National Geographic, θα έχετε υποψιαστεί ότι η Φύση απλώς ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ έτσι. Αυτό που φαντάζει ως αποτίμηση στην οικονομία, στο φυσικό περιβάλλον είναι μόνο το αίτιο κι όχι το αιτιατό. Για παράδειγμα, η κοστολόγηση των προϊόντων σε μια αγροτική σοδειά χάνει το νόημα της, όταν επέμβουν οι so-called αστάθμητοι φυσικοί παράγοντες, π.χ μια θεομηνία, μια καταιγίδα (σαν τα χτεσινά 10 μποφώρ). Μα η Φύση είναι a priori αστάθμητη, δε σταθμίζεται με μέτρα και σταθμά, με κανόνες της αγοράς, με νόμους του εμπορίου. Πώς μετράς στα 500 χρόνια τη μετακίνηση των πλακών κάτω από την Αρκτική, με όρους οικονομικούς;;; Αυτός είναι ο γκαϊλές μας, ποια θα είναι η ελάττωση των αγροτικών εκτάσεων με την επακόλουθη άνοδο της στάθμης;;; Χέ#@$#@^κε η φοράδα στο αλώνι! Κοιτάμε πάντα (δυστυχώς) το δέντρο, ποτέ το δάσος. Η ανάπτυξη, ως ανθρώπινο έργο, δε λαμβάνει ποτέ, ούτε και το έκανε στο παρελθόν, τη συμβάδιση με το περιβάλλον. Έστρωνε το δικό της τσιμέντο, το δικό της χάραγμα στην επιφάνεια, ασεβώς δρούσα και ελαφρά τη καρδία. Όταν γίνονται κατολισθήσεις ή καθιζήσεις τύπου Πίνδου, χωριά Ιωαννίνων κι έτσι, αυτοί που ζουν στο πετσί τους την πλήρη αναντιστοιχία πράσινου και ανάπτυξης, θα καταλάβουν-ίσως-τι λέω. Τα πράσινα άλογα της ανάπτυξης ή αλλιώς το ά-λογο (το χωρίς λόγο) της πράσινης ανάπτυξης
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Δε γίνεται να αγαπάς αυτό που σε ζορίζει, αλλά σου φέρνει λεφτά, δηλαδή τη δουλειά σου. Αν κάτι σε ευχαριστεί, δεν μπορεί να σου είναι «πρακτικό», «χρήσιμο», με τη βιοποριστική έννοια. Αν κάτι σου είναι ωφέλιμο, σου πληρώνει τους λογαριασμούς, σου γεμίζει τη στομάχα, απλώς δεν γίνεται να το κάνεις με ευχαρίστηση. Αυτό που είναι υγιεινό, είναι πάντα ( ή σχεδόν) άνοστο. Πώς γίνεται τα πιο γαμ#@%$&να νόστιμα πράγματα να είναι ανθυγιεινά (ή έτσι μας λένε!!) ;;;; Για να μη μιλήσω για ηθική και τα ευχάριστα πράγματα που είναι αμαρτίες… π.χ. λέμε τώρα, έτσι για παράδειγμα, όχι ότι το ρωτάω κανονικά, πώς το λένε, for argument’s shake, το να έχεις 2-3-4-1456-ν εις τη χι- εξωσυζυγικές σχέσεις είναι αυστηρά ανήθικο και κοινωνικοχριστιανικά απαράδεκτο, ενώ το να είσαι παραγωγικός, δουλειά-σπίτι-δουλειά, ούτε να κοιτάς ξένη γάμπα (και κάτι παραπάνω) να το ευλογεί ο παπάς κι ο Πάπας….
Τα τερπνά δεν είναι ωφέλιμα (για τους άλλους), αλλά τα ωφέλιμα (πάλι για τους άλλους) δεν είναι τερπνά.
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΡΙΤΗ: Δε γίνεται να είσαι και οπαδός και φίλαθλος. Αν φχαριστιέσαι ποδόσφαιρο (τερπνόν), μάλλον θα χάνει η ομάδα σου (μη-ωφέλιμον), ειδικά αν είσαι ΠΑΟΚ, κι έτσι χάνεις και βαθμούς και βλαστημάς την ώρα που ήρθες στο γήπεδο και δαγκώνεις το πουλί σου από τους +2 βαθμούς, που με την ευγενική χορηγία του Βαρδάρη, μοιάζουν με -27 βαθμούς (βέβαια εδώ έρχεται το μη-τερπνόν, που περιπλέκει κάπως την κατάσταση). Επειδή όμως , όπως είπαμε είσαι ΠΑΟΚ, κάθεσαι σαν τον παπάρα με το μπουφάν με τη γούνινη επένδυση, να βλέπεις 10 τρόμπες και έναν τεμπελχανά, να βασανίζουν ένα τόπι, να κακοποιούν τη λέξη ποδόσφαιρο (μη-τερπνόν), αλλά επειδή είσαι ΠΑΟΚ (είπαμε!!) δε σε πολυνοιάζει και αφού μπήκε με 65 σπόντες ένα (μισό;;) γκολάκι, με καρα-οφσάιντ που έβγαλε το μάτι της νοικοκυράς στην πολυκατοικία απέναντι από την Τούμπα και πήρες τους τρεις βαθμούς (άρα ωφέλιμον), φεύγεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και καμαρώνεις σα γύφτικο (δεν το λέω εγώ, η παροιμία, μα το Θεό!!!) σκεπάρνι (άρα καταλήγουμε πάλι στο τερπνό και πάλι ξαναμπερδεύεται η φάση)……Anyway, η κατάληξη είναι πως άμα είσαι ΠΑΟΚ, είτε έτσι είτε γιουβέτσι, κάτι πάει κι έρχεται. Το μεγάλο πρόβλημα είναι να είσαι Ηρακλής ( ή και Άρης, αν επιμένετε, δεν έχω πρόβλημα). Πού είναι το τερπνό και πού το ωφέλιμο;;;; Δεν πειράζει, φταίει που η Παναγία (το ‘χε πει ο Άγγελος Αναστασιάδης, θυμάστε;;) όταν γέννησε το Χριστό, δεν υπήρχε έγχρωμη τηλεόραση και έμοιαζε ότι αγαπάει τα ασπρόμαυρα και ντυνόταν σα μαζορέτα του Ζαγοράκη (Ιιιιιιιιι, βλάσφημε, αφορισμένε, στο πυρ το ασπρόμαυρον, εεεεεε το εξώτερον !!!).
ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ) : Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς. Το λεγόμενο και σύνδρομο του ασυμβίβαστου της Βουλής. Ή θα είσαι με το κεφάλαιο ή με την πλέμπα. Ή θα παίρνεις από τους εφοπλιστές (και θα αποποιείσαι τον όρο σοσιαλιστής) ή θα τρως ψωμί κι ελιά, θα κάψεις τη λιμουζίνα που κονόμησες και θα λέγεσαι υπηρέτης του λαού. Μια με το ωφέλιμο (προμήθειες, μίζες και τα ρέστα---στην κυριολεξία όμως) μια με το τερπνό (ψηφαλάκια, προεδριλίκια κι έτσι) απλά ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ!!!!!
Το υπουργείο υπουργείο (τερπνόν), αλλά άσε από έξω τα ωφέλιμα (συμβάσεις δημοσίων έργων στους κολλητούς, που κι αυτοί δε θα σε ξεχάσουν την κατάλληλη στιγμή). Ή θα φροντίσεις να γίνεις κακός με αυτούς που καταληστεύουν το δημόσιο πλούτο, όπου κι αν βρίσκονται (ωφέλιμο για το δύσμοιρο κράτος), ή θα σφυράς κλέφτικα και θα τρως μέχρι να γίνεις σαν τη βοϊδάρα το Πάγκαλο (τερπνό----τι τερπνό δηλαδή, μέχρι να σκάσει το έμφραγμα, αμήν και πότε, εν τάξει, εν τάξει Θου Κύριε!!!).
Δε γίνεται να καλαμπουρίζεις με την εργοδοσία και να τα βρίσκετε υπογείως, αλλά μετά να βγαίνεις και να το παίζεις συνδικαλιστής κι εργατοπατέρας. Δεν μπορείς να είσαι διοικητής τμήματος και να θες να βγει ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά (τι κλισέ χιλιοειπωμένο, αλλά το άτιμο χτυπάει ακριβώς στην ουσία). Γίνε κακός, αυστηρός, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος (και ΣΔΟΕ από δίπλα), να δω τα ωφέλιμα σου και μετά έλα και ζήτα από μένα θυσίες και έργατα και δουλείας, να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ, να σε τερπνάρω μέχρι να ξελιγωθείς……
Με λίγα λόγια και to make a long story short, άμα δε βρέξεις κώλο, δεν έχει ψάρι
Αντιλαμβανουά, ότι οι προεκτάσεις είναι άπειρες, ατελείωτες, ατέρμονες…….
Δε με φτάνουν 6.256 blogs για να τα γράψω όλα, αλλά επειδή μόλις αντιλήφθηκα την πίεση που μου ασκείται από κείνα τα «καλά παιδάκια» (που λέγαμε )στην αρχή και επειδή πρέπει να τσακιστώ να φύγω από το PC ώστε να παίξουν κι αυτά τον Lego-Indiana Jones 2: the adventure continues-----Το τερπνόν, καταλαβαίνετε !!!! ----- το μάθημα λήγει εδώ, ότι ωφέλιμο πήρατε, πήρατε, ουστ και στα σπιτάκια σας γρήγορα, να κάνετε και σεις τίποτα ωφέλιμο και ας μην σας τέρψει διόλου. Εξάλλου η ανάπτυξη είναι γκρι, ενώ το χρήμα (α ρε Πασοκ, πόσα ξέρεις) πάντα πράσινο.
-----Το τελευταίο άσχετο σχόλιο θα μπορούσε να παραγραφεί, αλλά μου φάνηκε και ωφέλιμο και τερπνό (άρα γίνεται……….!!!!!;;;;;;;)-------
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία……………………………………………………………………………………….
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Φράουστ (ή αλλιώς ο μη ματαιόδοξος πρώτος το λίθον βαλλέτω)
Φράουστ. Το πρώτο βιβλίο του Ισίδωρου. Θα μου πεις τώρα, «τον ξέρεις τον άνθρωπο ρε και τον λες Ισίδωρο;». Εεεε τα ‘παμε, μην τα ξαναλέμε… (http://oudenoida.blogspot.com/2010/03/blog-post_7380.html)Γραμμένο (κατά τον ίδιο) απ’το 1988 έως 1991, εκδιδόμενο το 1995 και αναθεωρημένο το 2010. Ήταν δηλαδή περίπου 25 χρονών όταν πούλησε την ψυχή του στο Διάβολο και 46 χρονών όταν…..το ξανασκέφτηκε! Τώρα γιατί να αναθεωρείς ένα πρωτόλειο ή έστω την πρώτη επίσημη συγγραφική προσπάθεια είναι άλλο ζήτημα. Πιθανώς ο Διάβολος (και η επιτυχία) να τον επηρέασαν!
Το βιβλίο είναι μεγαλειώδες, κατ’εμέ. Είναι ο καθρέφτης των συγγραφέων, οι αγωνίες και τα διλήμματά τους, οι ανασφάλειές τους, οι μικροψυχίες τους, οι ψυχώσεις τους και κυρίως τα εγκλήματά τους.
Εκκολαπτόμενος νέος συγγραφέας περιπλανείται μεταξύ παρέας, γνωριμιών, κοινωνικών κι ερωτικών επαφών, φαντασιώσεων και ψυχοπαθολογίας, μέχρι να καταλήξει μάλλον υποσυνείδητα στις επιλογές του. Ο κάθενας από μας πιθανολογεί ότι διαθέτει τον κύριο έλεγχο στις πράξεις του, αλλά οι υπόγειες και υποδερμικές δυνάμεις, άλλοι το λένε ένστικτο, άλλοι πεπρωμένο, πάντα βρίσκουν το κουμπί reset και «επαναφέρουν εις στην τάξιν το υποκείμενο».Έτσι και ο Φραγκίσκος-Φάουστ, ήτοι Φράουστ, (είναι σπόιλερ αυτό;;) παρασύρεται στη δίνη των προσωπικών επιθυμιών-παθών και αφήνεται να κατακτήσει (ή μάλλον να κατακτηθεί από) τη περίφημη δόξα. Σκοντάφτει πάνω σε θησαυρούς, και σαν καλό παιδάκι ΔΕΝ επιστρέφει τα κλεμμένα στην αστυνομία για να εισπράξει ένα ανθρωπιστικό μπράβο, αλλά προτιμάει να δεχτεί τη μοίρα;; του. Η φυγή αδύνατη και η συνέχεια γνωστή. Τουλάχιστον τελεολογικά αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι κάπου παραμονεύουν οι συνέπειες, η τιμωρία μας, η κάθαρσή μας. Ο ήρωας όμως είχε και πολλαπλές επιρροές. Ως μυστηριώδης άντρας (τι σου είναι αυτοί οι συγγραφείς που όλο βλέπουνε τον εαυτό τους μυστηριακούς και σέξυ) μαγνητίζει διάφορους, γυναίκες κι άντρες, τραυματίζει (ή και στέλνει αδιάβαστους) αμφότερους και προκαλεί διάφορες καταστάσεις αθέλητα μάλλον.
Εκτός από τον κατεξοχήν ήρωα όμως, σιγοντάρουν δεξιά κι αριστερά, και διάφοροι άλλοι –της παρέας-που ανεμοδέρνονται παρομοίως. Ο φίλος από το Βερολίνο, συγγραφέας και αυτός, η αγροτική γιατρός, πρώην ερωμένη, κάτι ζευγάρια μεταξύ φθοράς κι εγκυμοσύνης. Όλοι αυτοί σαν δορυφόροι γύρω του και μέσα του, του θυμίζουν ότι το ηλεκτρομαγνητικό του πεδίο είναι ακόμα ισχυρό και ίσως ενδόμυχα τον προτρέπουν σε ό,τι θα κάνει. Όταν ο περίγυρος περιμένει από σένα, σε ανεβάζει σε κάποιου είδους βάθρο, ασκεί πίεση, θες δε θες. «Λό-γο, λό-γο, λό-γο!!». Κι εσύ πασχίζεις να τους δώσεις αυτόν το λόγο, το γραπτό λόγο, το λόγο ύπαρξης, το λόγο να δικαιολογήσουν τη δική τους αδράνεια. Και φυσικά το λόγο για να μπορέσουν να σε καταβαραθρώσουν όποτε ξεπεράσεις κάποια εσκαμμένα.
Ένας συγγραφέας, κατά συνέπεια ένας ηθοποιός, σκηνοθέτης, ζωγράφος, μουσικός, εκτίθενται, ξεγυμνώνονται, αποκαλύπτονται. Γιατί;; Γιατί ξοδεύουν τα μαργαριτάρια τους στους χοίρους;;; Γιατί ξερνάν τα σωθικά τους και μετά κάνουν μήνες να συνέλθουν από το σοκ της (ή της μη-) αποδοχής;;;;
Το γιατί είναι ολοφάνερο. Το λέει και ο Ισίδωρος, μεταφορικά στο βιβλίο. Γιατί είναι «σαν χέλια, περίεργα πλάσματα. Ούτε ψάρια, ούτε φίδια». Πατάνε και στην πραγματικότητα και στα όνειρά τους, είναι και άνθρωποι και μικροί θεοί, δεν ανήκουν ούτε στη Γη ούτε στον Πλούτωνα, υποτάσσονται μόνο στην αθανασία της ψυχής και στις επιταγές της. Τα συμβόλαιά τους γίνονται με το Διάβολο, απλώς και μόνο γιατί μόνο αυτός προσφέρει άξιο λόγου (γι’αυτούς) τίμημα.
Τα επιμύθια σε τέτοιες ψυχαναλύσεις πάντα περιττεύουν. Αυτό που αναδεικνύεται (προσωπική άποψη πάντα) είναι:
1) Η πολλή σκέψη-και ανάλυση-βλάπτει. Το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» μόνο τυχαίο δεν είναι.
2) «Κανείς άνθρωπος δεν ξέρει αρκετά πράγματα για την τέχνη» Έζρα Πάουντ
3) Ο Ζουργός είναι παγκόσμιος.
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Το σωστό να λέγεται...και να αντιγράφεται!
Παρακάτω αντιγράφω την "Προς Άνθιμον Α' Επιστολή" του Κώστα Γεωργουσόπουλου, που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ και την αντέγραψα από TVXS.
Πριν όμως, θέλω να παραθέσω την μικρή προσωπική μου εμπειρία με τον Άνθιμο. Εγώ όπως έχω πολλάκις αναφερθεί στη θέση μου προς τα χριστιανικά δόγματα. Απ'αλλού ξεκινήσαμε (ψάλτης στα 12, κατηχητικό και όρθρος στην εβδομαδιαία διάταξη) αλλού φτάσαμε ( http://oudenoida.blogspot.com/2009/07/blog-post_4893.html ).
Τέλος πάντων , βρέθηκα κι εγώ στο Βόρειο Έβρο, ως στρατευμένος νέος, με το γιατρό του τάγματος να μου εκμυστηρεύεται ότι το βύσμα του (και πνευματικός του, όπως και του Σωματάρχη) είναι ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος. Μου πρότεινε μάλιστα να πάμε να το βρούμε στην επόμενη κάθοδο των μυρίων-Θάλαττα, θάλαττα-στην Επισκοπή. Πήγαμε λοιπόν και μας δέχτηκε σε ένα μεγάλο γραφείο. Μας έδειξε κάτι ποιμαντικές ράβδους που είχε και μας είπε λίγα πράγματα (επειδή βιαζόταν) για το ερανικό του έργο στον Έβρο, για τις οικογένειες που στηρίζει η Επισκοπή, για τη σημασία των ελλήνων φαντάρων στα σύνορα και διάφορα άλλα με ωραίο και σοβαρό ύφος. Τότε μου φάνηκε συμπαθής, αν και αμυδρά διέκρινα μια πολιτική χροιά στο λόγο του. Η αλήθεια είναι ότι δε φαντάστηκα τη μετεξέλιξή του στο γνωστό ..... τηλε-πρόσωπο, που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια.
Πάντως προκαταβολικά λέω ότι συμφωνώ απόλυτα με τον Κ.Χ. Μύρη, στην επιστολή του.
"Προς Άνθιμον Α' Επιστολή"
Κάθε άνθρωπος είναι πνευματικός επειδή από τη φύση του έχει πνευματικότητα. Ο Μητροπολίτης Ανθιμος όμως φαίνεται πώς διαφωνεί ο πάντα απροσδόκητος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, συναγωνιζόμενος σε δημοσιότητα και δημαγωγία τον συμπολίτη του πολιτικό Ψωμιάδη, σε άρθρο του στην «Καθημερινή» (21-11-2010) ανάμεσα σε άλλα άρρητα και αθέμιτα εθέσπισε δογματικά: «Πνευματικός άνθρωπος χωρίς χριστιανισμό δεν υπάρχει». Δάσκαλος πενήντα χρόνια δεν συνάντησα μεγαλύτερη μπούρδα ούτε από τους πλέον θρασύτατους μαθητές μου. Τι σημαίνει η έννοια πνευματικότητα, άνθρωπέ μου; Ολα τα εις-ότης ουσιαστικά της ελληνικής, αρχαίας και νέας σημαίνουν την ιδιότητα, την ικανότητα. Η ιερότητα είναι η ιδιότητα του ιερού, η τιμιότητα του τίμιου, η ιδιότητα του... ίδιου. Αρα πνευματικότητα είναι η λειτουργία ενός οργάνου της ανθρώπινης υπόστασης που αναφέρεται στην ικανότητά του να παράγει ό,τι πλάστηκε από τη φύση (και από τον Θεό; Από τον Θεό) να παράγει πνεύμα, δηλαδή ικανότητα χειρισμού και εκμετάλλευσης των λειτουργιών του οργάνου που παράγει πνευματικό προϊόν, του εγκεφάλου, του μυαλού.
Αρα πνευματικότητα είναι η ιδιότητα που έχει ο άνθρωπος να αναπτύσσει τις δράσεις του φτάνοντας στα φυσικά όρια της δοσμένης από τη φύση (ή τον Θεό) λειτουργίας του. Εγκεφαλικές, νοητικές λειτουργίες μας διδάσκει η φυσιολογία, η ζωολογία κ.λπ., έχουν και τα έντομα και τα ερπετά και τα πτηνά και τα τετράποδα ζώα.
Σκεφτείτε, παναγιώτατε, πως ο τρόπος που συμπεριφέρεται ένα χάμστερ στην πείνα, στη δίψα, την ερωτική επιθυμία ή στην ύπαρξη του πόνου, της στενότητας χώρου, της μόλυνσης του περιβάλλοντος ή της άμυνας του οργανισμού του σε μεταδοτικές ασθένειες ή σε νεοπλασίες, χρησιμεύει στον τρόπο που θα αντιδράσει σε ανάλογες καταστάσεις ένας Πάπας, ένας Πατριάρχης ή ο μαφιόζος Ντίλινγκερ, ο Αγιος Νεκτάριος και ο Καλβίνος, ο σεΐχης Χουσεΐν και ο Δαλάι Λάμα.
Ολοι αυτοί και όλοι όσοι λίγο πολύ τους μοιάζουμε ως ανθρώπινα όντα διαθέτουμε πνευματικότητα, διανοούμαστε, σκεπτόμαστε, σχεδιάζουμε, δημιουργούμε νέες μορφές, ονειρευόμαστε, συνωμοτούμε, συκοφαντούμε, χλευάζουμε ή ρητορεύουμε σε μπαλκόνια, άμβωνες, βήματα ή στη συνέλευση των ενοίκων της πολυκατοικίας.
Οποιου ποιού πνευματικότητα και αν διαθέτει κανείς, ΥΠΑΡΧΕΙ. Πώς κατακρημνίζεται στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ όποιου δεν έχει η πνευματικότητά του χριστιανισμό; Και ποιου χριστιανισμού την ποιότητα; Του ορθόδοξου, του καθολικού, του προτεσταντικού; Κατά τη δογματική σας πνευματικότητα πόσο δικαιούται να ΥΠΑΡΧΕΙ ένας πνευματικός άνθρωπος με χριστιανισμό αλλά που πιστεύει ότι το Αγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού; Και πόση πνευματικότητα και ύπαρξη αναγνωρίζεται σε ανθρώπους σαν τον Λούθηρο, τον Τουρκοεμάδα, τον Αρειο, τον Νεστόριο, τους παυλικιανούς;
Οπως βλέπετε παραμένω στα όρια της χριστιανοσύνης σας, γιατί εκ των θέσεών σας ο Ομηρος, ο Σωκράτης, ο Αισχύλος, ο Θουκυδίδης, ο Σενέκας, ο Οράτιος, ο Κομφούκιος, ο Βούδας, ο Μαρξ, ο Νίτσε, ο Καντ, ο Βολταίρος, ο Δαρβίνος, ο Σαρτρ, για να μείνω σε λίγα παραδείγματα, είτε διότι οι μητέρες τους είχαν την απρονοησία να τους γεννήσουν πριν από τον Χριστό ή οι γονείς τους αδιαφόρησαν και τα τέκνα τους, κατέληξαν στην αθεΐα, άρα ως αντίχριστοι όχι μόνο δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι, αλλά νέτα σκέτα δεν υπάρχουν.
Γνωρίζετε, πανιερώτατε, πως ο Χριστός χριστιανός ούτε ήταν ούτε δήλωσε ποτέ, όπως εξάλλου και ο Μαρξ και ο Βούδας δεν υπήρξαν μαρξιστές ή βουδιστές.
Γνωρίζετε την ιστορία του χριστιανικού δόγματος, άγιε Θεσσαλονίκης, και γνωρίζετε την έριδα Πέτρου και Παύλου, ο πρώτος έβλεπε τον Χριστό ως ρεφορμιστή της εβραϊκής παράδοσης εντός των ορίων της συναγωγής.
Ο δεύτερος, ρωμαίος πολίτης, άρα με το σύνδρομο του Ιmperium και μαθητής των ελλήνων σοφιστών της Τύρου, πίστευε στην παγκοσμιότητα της διδασκαλίας του Ιησού. Αυτός και ο ελληνίζων Ιωάννης του Λόγου δημιούργησαν το δόγμα, την Εκκλησία (η λέξη «εκκλησία» εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη στη μετάφραση των Εβδομήκοντα!) και ο όρος «χριστιανισμός» και «χριστιανός» εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Και ο όρος χριστιανισμός περιέχει και τον Δάντη και την Ιερά Εξέταση και τον Αυγουστίνο και τη Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου και τον Μακιαβέλι και τον Ντοστογιέφσκι, τον Μουσολίνι του κονκορδάτου και τον Παπαφλέσσα και τον Πατέρα Ανυπόμονο, δίπλα στον Βελουχιώτη και τον κερδαλεόφρονα Εφραίμ.
Για ποια λοιπόν πνευματικότητα ποιου χριστιανισμού μιλάτε;
Προσέξτε, πανοσιολογιώτατε, μήπως κανένας ερευνητικός νεανίας σας θυμίσει πως ολόκληρη η αρχιτεκτονική του χριστιανικού ναού, η δομή και τα συστατικά στοιχεία της Θείας Λειτουργίας του Βασιλείου/ Χρυσοστόμου είναι αντιγραφή της αρχαίας τραγωδίας, μήπως αποκαλύψει πως όλο το θεωρητικό οπλοστάσιο της χριστιανικής πνευματικότητας (πρόσωπο, κάθαρση, λειτουργία, υπόσταση, σπερματικός Λόγος, θυσιαστήριο, κοινωνία, κένωση, ομοίωσις, Κοίμησις) ανήκει στην ανύπαρκτη χωρίς χριστιανισμό αρχαία πνευματικότητα και κυρίως στους στωικούς, ένας από τους οποίους ήταν ο πρώτος επίσκοπος Αθηνών, χειροτονηθείς από τον Παύλο, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης!!
Δημοσιεύτηκε στα Νέα, στις 4/12/2010
Πριν όμως, θέλω να παραθέσω την μικρή προσωπική μου εμπειρία με τον Άνθιμο. Εγώ όπως έχω πολλάκις αναφερθεί στη θέση μου προς τα χριστιανικά δόγματα. Απ'αλλού ξεκινήσαμε (ψάλτης στα 12, κατηχητικό και όρθρος στην εβδομαδιαία διάταξη) αλλού φτάσαμε ( http://oudenoida.blogspot.com/2009/07/blog-post_4893.html ).
Τέλος πάντων , βρέθηκα κι εγώ στο Βόρειο Έβρο, ως στρατευμένος νέος, με το γιατρό του τάγματος να μου εκμυστηρεύεται ότι το βύσμα του (και πνευματικός του, όπως και του Σωματάρχη) είναι ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος. Μου πρότεινε μάλιστα να πάμε να το βρούμε στην επόμενη κάθοδο των μυρίων-Θάλαττα, θάλαττα-στην Επισκοπή. Πήγαμε λοιπόν και μας δέχτηκε σε ένα μεγάλο γραφείο. Μας έδειξε κάτι ποιμαντικές ράβδους που είχε και μας είπε λίγα πράγματα (επειδή βιαζόταν) για το ερανικό του έργο στον Έβρο, για τις οικογένειες που στηρίζει η Επισκοπή, για τη σημασία των ελλήνων φαντάρων στα σύνορα και διάφορα άλλα με ωραίο και σοβαρό ύφος. Τότε μου φάνηκε συμπαθής, αν και αμυδρά διέκρινα μια πολιτική χροιά στο λόγο του. Η αλήθεια είναι ότι δε φαντάστηκα τη μετεξέλιξή του στο γνωστό ..... τηλε-πρόσωπο, που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια.
Πάντως προκαταβολικά λέω ότι συμφωνώ απόλυτα με τον Κ.Χ. Μύρη, στην επιστολή του.
"Προς Άνθιμον Α' Επιστολή"
Κάθε άνθρωπος είναι πνευματικός επειδή από τη φύση του έχει πνευματικότητα. Ο Μητροπολίτης Ανθιμος όμως φαίνεται πώς διαφωνεί ο πάντα απροσδόκητος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, συναγωνιζόμενος σε δημοσιότητα και δημαγωγία τον συμπολίτη του πολιτικό Ψωμιάδη, σε άρθρο του στην «Καθημερινή» (21-11-2010) ανάμεσα σε άλλα άρρητα και αθέμιτα εθέσπισε δογματικά: «Πνευματικός άνθρωπος χωρίς χριστιανισμό δεν υπάρχει». Δάσκαλος πενήντα χρόνια δεν συνάντησα μεγαλύτερη μπούρδα ούτε από τους πλέον θρασύτατους μαθητές μου. Τι σημαίνει η έννοια πνευματικότητα, άνθρωπέ μου; Ολα τα εις-ότης ουσιαστικά της ελληνικής, αρχαίας και νέας σημαίνουν την ιδιότητα, την ικανότητα. Η ιερότητα είναι η ιδιότητα του ιερού, η τιμιότητα του τίμιου, η ιδιότητα του... ίδιου. Αρα πνευματικότητα είναι η λειτουργία ενός οργάνου της ανθρώπινης υπόστασης που αναφέρεται στην ικανότητά του να παράγει ό,τι πλάστηκε από τη φύση (και από τον Θεό; Από τον Θεό) να παράγει πνεύμα, δηλαδή ικανότητα χειρισμού και εκμετάλλευσης των λειτουργιών του οργάνου που παράγει πνευματικό προϊόν, του εγκεφάλου, του μυαλού.
Αρα πνευματικότητα είναι η ιδιότητα που έχει ο άνθρωπος να αναπτύσσει τις δράσεις του φτάνοντας στα φυσικά όρια της δοσμένης από τη φύση (ή τον Θεό) λειτουργίας του. Εγκεφαλικές, νοητικές λειτουργίες μας διδάσκει η φυσιολογία, η ζωολογία κ.λπ., έχουν και τα έντομα και τα ερπετά και τα πτηνά και τα τετράποδα ζώα.
Σκεφτείτε, παναγιώτατε, πως ο τρόπος που συμπεριφέρεται ένα χάμστερ στην πείνα, στη δίψα, την ερωτική επιθυμία ή στην ύπαρξη του πόνου, της στενότητας χώρου, της μόλυνσης του περιβάλλοντος ή της άμυνας του οργανισμού του σε μεταδοτικές ασθένειες ή σε νεοπλασίες, χρησιμεύει στον τρόπο που θα αντιδράσει σε ανάλογες καταστάσεις ένας Πάπας, ένας Πατριάρχης ή ο μαφιόζος Ντίλινγκερ, ο Αγιος Νεκτάριος και ο Καλβίνος, ο σεΐχης Χουσεΐν και ο Δαλάι Λάμα.
Ολοι αυτοί και όλοι όσοι λίγο πολύ τους μοιάζουμε ως ανθρώπινα όντα διαθέτουμε πνευματικότητα, διανοούμαστε, σκεπτόμαστε, σχεδιάζουμε, δημιουργούμε νέες μορφές, ονειρευόμαστε, συνωμοτούμε, συκοφαντούμε, χλευάζουμε ή ρητορεύουμε σε μπαλκόνια, άμβωνες, βήματα ή στη συνέλευση των ενοίκων της πολυκατοικίας.
Οποιου ποιού πνευματικότητα και αν διαθέτει κανείς, ΥΠΑΡΧΕΙ. Πώς κατακρημνίζεται στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ όποιου δεν έχει η πνευματικότητά του χριστιανισμό; Και ποιου χριστιανισμού την ποιότητα; Του ορθόδοξου, του καθολικού, του προτεσταντικού; Κατά τη δογματική σας πνευματικότητα πόσο δικαιούται να ΥΠΑΡΧΕΙ ένας πνευματικός άνθρωπος με χριστιανισμό αλλά που πιστεύει ότι το Αγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού; Και πόση πνευματικότητα και ύπαρξη αναγνωρίζεται σε ανθρώπους σαν τον Λούθηρο, τον Τουρκοεμάδα, τον Αρειο, τον Νεστόριο, τους παυλικιανούς;
Οπως βλέπετε παραμένω στα όρια της χριστιανοσύνης σας, γιατί εκ των θέσεών σας ο Ομηρος, ο Σωκράτης, ο Αισχύλος, ο Θουκυδίδης, ο Σενέκας, ο Οράτιος, ο Κομφούκιος, ο Βούδας, ο Μαρξ, ο Νίτσε, ο Καντ, ο Βολταίρος, ο Δαρβίνος, ο Σαρτρ, για να μείνω σε λίγα παραδείγματα, είτε διότι οι μητέρες τους είχαν την απρονοησία να τους γεννήσουν πριν από τον Χριστό ή οι γονείς τους αδιαφόρησαν και τα τέκνα τους, κατέληξαν στην αθεΐα, άρα ως αντίχριστοι όχι μόνο δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι, αλλά νέτα σκέτα δεν υπάρχουν.
Γνωρίζετε, πανιερώτατε, πως ο Χριστός χριστιανός ούτε ήταν ούτε δήλωσε ποτέ, όπως εξάλλου και ο Μαρξ και ο Βούδας δεν υπήρξαν μαρξιστές ή βουδιστές.
Γνωρίζετε την ιστορία του χριστιανικού δόγματος, άγιε Θεσσαλονίκης, και γνωρίζετε την έριδα Πέτρου και Παύλου, ο πρώτος έβλεπε τον Χριστό ως ρεφορμιστή της εβραϊκής παράδοσης εντός των ορίων της συναγωγής.
Ο δεύτερος, ρωμαίος πολίτης, άρα με το σύνδρομο του Ιmperium και μαθητής των ελλήνων σοφιστών της Τύρου, πίστευε στην παγκοσμιότητα της διδασκαλίας του Ιησού. Αυτός και ο ελληνίζων Ιωάννης του Λόγου δημιούργησαν το δόγμα, την Εκκλησία (η λέξη «εκκλησία» εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη στη μετάφραση των Εβδομήκοντα!) και ο όρος «χριστιανισμός» και «χριστιανός» εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Και ο όρος χριστιανισμός περιέχει και τον Δάντη και την Ιερά Εξέταση και τον Αυγουστίνο και τη Σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου και τον Μακιαβέλι και τον Ντοστογιέφσκι, τον Μουσολίνι του κονκορδάτου και τον Παπαφλέσσα και τον Πατέρα Ανυπόμονο, δίπλα στον Βελουχιώτη και τον κερδαλεόφρονα Εφραίμ.
Για ποια λοιπόν πνευματικότητα ποιου χριστιανισμού μιλάτε;
Προσέξτε, πανοσιολογιώτατε, μήπως κανένας ερευνητικός νεανίας σας θυμίσει πως ολόκληρη η αρχιτεκτονική του χριστιανικού ναού, η δομή και τα συστατικά στοιχεία της Θείας Λειτουργίας του Βασιλείου/ Χρυσοστόμου είναι αντιγραφή της αρχαίας τραγωδίας, μήπως αποκαλύψει πως όλο το θεωρητικό οπλοστάσιο της χριστιανικής πνευματικότητας (πρόσωπο, κάθαρση, λειτουργία, υπόσταση, σπερματικός Λόγος, θυσιαστήριο, κοινωνία, κένωση, ομοίωσις, Κοίμησις) ανήκει στην ανύπαρκτη χωρίς χριστιανισμό αρχαία πνευματικότητα και κυρίως στους στωικούς, ένας από τους οποίους ήταν ο πρώτος επίσκοπος Αθηνών, χειροτονηθείς από τον Παύλο, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης!!
Δημοσιεύτηκε στα Νέα, στις 4/12/2010
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Έλληνες - Γερμανοί : Μια σχέση αγάπης μίσους
Αντιγράφω από mail που έλαβα:
Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern.
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις ?, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις ?. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
===========================================================
Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ?. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 ? λιγότερα από σένα.
Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις ? που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.
Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.
Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε μ
Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !
Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !
Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !
Και η απάντηση του
Αγαπητοί Έλληνες!
Σίγουρα σας συμβαίνει ό,τι και σε εμάς τους Γερμανούς: Όταν σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μυαλό μας πάει σε αυτόν τον συγκεχυμένο μηχανισμό στις Βρυξέλλες, όπου καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες, μαζί με ξεδιαλεγμένους στην πατρίδα τους πολιτικούς, συνεχώς παράγουν εκνευριστικούς κανόνες. Έτσι έβλεπα εγώ τα πράγματα έως τώρα. Ξαφνικά όμως, η άποψή μου για την Ευρώπη και την Ε.Ε. άλλαξε ριζικά. Κι αυτό το οφείλω σε εσάς.
Όλα ξεκίνησαν με μια επιστολή προς εσάς τους Έλληνες, την οποία έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό Stern. Οφείλω να ομολογήσω: Η επιστολή περιείχε βαριές κατηγορίες. Και μου απαντήσατε, και μάλιστα σε βαθμό που το ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο ακόμη ξεχειλίζει. Η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανών κι Ελλήνων που έχει ξεσπάσει εδώ και εβδομάδες, είναι σφοδρή και συναισθηματικά φορτισμένη, από την άλλη όμως, είναι απαραίτητη και προπάντων πραγματικά γόνιμη. Και από τότε η Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον απλώς έναν λαβύρινθο διατάξεων για μένα. Τώρα, με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς τους Έλληνες κι εμάς τους Γερμανούς, είναι που η Ευρώπη ξεκινά πραγματικά για μένα.
Θα συμφωνήσετε πως έως τώρα τα πράγματα είχαν ως εξής: Όποτε προκύπτει κάποιο θέμα μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συναντιέται με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Εμείς οι πολίτες είμαστε μονάχα θεατές. Μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα, σε αυτή την κρίση, εμείς οι πολίτες αρχίσαμε επιτέλους να συνομιλούμε μεταξύ μας, χωρίς τους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Η ελληνογερμανική συζήτηση αποτελεί την αρχή μιας πραγματικής, ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας.
Ενόψει αυτού του γεγονότος, γίνεται εμφανές ότι η αντιπαράθεση είναι προτιμότερη από τη σιωπή. Οι κατηγορίες που επιτέλους εκφέρονται, πραγματικά μας πάνε μπροστά. Και τις δύο πλευρές.
Φυσικά πόνεσε η αντιπαράθεση αυτή. Όταν σας κατηγορούμε ότι είστε διεφθαρμένοι και εξαπατάτε την υπόλοιπη Ευρώπη, βεβαίως αυτό σας χαλάει τη διάθεση. Κι όταν ανώνυμοι επιστολογράφοι μου προτείνουν να με επεξεργαστούν παράγοντας γύρο ή όταν ελληνικές εφημερίδες παριστάνουν το Άγαλμα της Νίκης στην ομώνυμη στήλη με σβάστικα, αυτά με κάνουν να ξεροκαταπίνω. Συνολικά, όμως, με διδάξατε πολλά: Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως.
Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13 τοις εκατό των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί. Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή. Οφείλω να ομολογήσω: Όσον αφορά αυτό το θέμα, εσείς οι Έλληνες έχετε ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος σας.
Στην επιστολή μου είχα περιγράψει το αίσθημα της αδυναμίας που νιώθουμε εμείς οι Γερμανοί, λόγω του ότι και η δική μας οικονομική σταθερότητα εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνει η δική σας κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, την οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε. Η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Άσκησε ακόμη περισσότερη πίεση σε εσάς τους Έλληνες, ώστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα. Ισχυρίζομαι το εξής: Οι διαμαρτυρίες εκ μέρους εμάς των Γερμανών διευκολύνουν την κυβέρνησή σας να φέρει εις πέρας την εφαρμογή των απαραίτητων, σκληρών οικονομικών μέτρων. Επομένως, δεν υπάρχει μόνο μια νέα δημόσια σφαίρα στην Ευρώπη. Αυτή δρα κιόλας.
Φυσικά εσείς οι Έλληνες αυτό θα το θεωρείτε παρέμβαση στις εσωτερικές σας υποθέσεις. Μα αυτό ακριβώς είναι. Η γερμανική δημοσιότητα επενέβη σε θέματα, τα οποία πρέπει να αποφασιστούν στην Ελλάδα. Αυτό άραγε είναι επιτρεπτό;
Ως νέος δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τότε, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαροτάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους απαγορευόταν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως προς αυτό το σημείο το Διεθνές Δίκαιο στο μεταξύ έχει τροποποιηθεί. Όσον αφορά την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, όμως, τα κράτη εξακολουθούν να είναι απολύτως κυρίαρχα.
Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα με την παγκοσμιοποίηση οι οικονομίες των χωρών έχουν συνδεθεί τόσο στενά, τόσο άρρηκτα, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση της μιας χώρας να έχουν αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία και συνεπώς και στη ζωή των ανθρώπων σε μια άλλη χώρα. Στην Ε.Ε. οι επιδράσεις αυτές είναι ακόμη πιο ισχυρές και άμεσες. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, συνεπώς, επεμβαίνει πάντοτε και στη γερμανική οικονομία, παρόλο που δεν το επιδιώκει.
Και γι’ αυτό το λόγο είναι απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη η παρέμβαση της γερμανικής δημοσιότητας και των Γερμανών πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας. Όπως και το αντίστροφο!
Κι ακριβώς αυτό είναι που έμαθα τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από την αντιπαράθεσή μας: Στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικές υποθέσεις.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Walter Wüllenweber
Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern.
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις ?, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις ?. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
===========================================================
Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ?. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 ? λιγότερα από σένα.
Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις ? που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.
Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.
Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε μ
Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !
Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !
Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !
Και η απάντηση του
Αγαπητοί Έλληνες!
Σίγουρα σας συμβαίνει ό,τι και σε εμάς τους Γερμανούς: Όταν σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μυαλό μας πάει σε αυτόν τον συγκεχυμένο μηχανισμό στις Βρυξέλλες, όπου καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες, μαζί με ξεδιαλεγμένους στην πατρίδα τους πολιτικούς, συνεχώς παράγουν εκνευριστικούς κανόνες. Έτσι έβλεπα εγώ τα πράγματα έως τώρα. Ξαφνικά όμως, η άποψή μου για την Ευρώπη και την Ε.Ε. άλλαξε ριζικά. Κι αυτό το οφείλω σε εσάς.
Όλα ξεκίνησαν με μια επιστολή προς εσάς τους Έλληνες, την οποία έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό Stern. Οφείλω να ομολογήσω: Η επιστολή περιείχε βαριές κατηγορίες. Και μου απαντήσατε, και μάλιστα σε βαθμό που το ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο ακόμη ξεχειλίζει. Η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανών κι Ελλήνων που έχει ξεσπάσει εδώ και εβδομάδες, είναι σφοδρή και συναισθηματικά φορτισμένη, από την άλλη όμως, είναι απαραίτητη και προπάντων πραγματικά γόνιμη. Και από τότε η Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον απλώς έναν λαβύρινθο διατάξεων για μένα. Τώρα, με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς τους Έλληνες κι εμάς τους Γερμανούς, είναι που η Ευρώπη ξεκινά πραγματικά για μένα.
Θα συμφωνήσετε πως έως τώρα τα πράγματα είχαν ως εξής: Όποτε προκύπτει κάποιο θέμα μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συναντιέται με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Εμείς οι πολίτες είμαστε μονάχα θεατές. Μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα, σε αυτή την κρίση, εμείς οι πολίτες αρχίσαμε επιτέλους να συνομιλούμε μεταξύ μας, χωρίς τους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Η ελληνογερμανική συζήτηση αποτελεί την αρχή μιας πραγματικής, ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας.
Ενόψει αυτού του γεγονότος, γίνεται εμφανές ότι η αντιπαράθεση είναι προτιμότερη από τη σιωπή. Οι κατηγορίες που επιτέλους εκφέρονται, πραγματικά μας πάνε μπροστά. Και τις δύο πλευρές.
Φυσικά πόνεσε η αντιπαράθεση αυτή. Όταν σας κατηγορούμε ότι είστε διεφθαρμένοι και εξαπατάτε την υπόλοιπη Ευρώπη, βεβαίως αυτό σας χαλάει τη διάθεση. Κι όταν ανώνυμοι επιστολογράφοι μου προτείνουν να με επεξεργαστούν παράγοντας γύρο ή όταν ελληνικές εφημερίδες παριστάνουν το Άγαλμα της Νίκης στην ομώνυμη στήλη με σβάστικα, αυτά με κάνουν να ξεροκαταπίνω. Συνολικά, όμως, με διδάξατε πολλά: Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως.
Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13 τοις εκατό των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί. Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή. Οφείλω να ομολογήσω: Όσον αφορά αυτό το θέμα, εσείς οι Έλληνες έχετε ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος σας.
Στην επιστολή μου είχα περιγράψει το αίσθημα της αδυναμίας που νιώθουμε εμείς οι Γερμανοί, λόγω του ότι και η δική μας οικονομική σταθερότητα εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνει η δική σας κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, την οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε. Η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Άσκησε ακόμη περισσότερη πίεση σε εσάς τους Έλληνες, ώστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα. Ισχυρίζομαι το εξής: Οι διαμαρτυρίες εκ μέρους εμάς των Γερμανών διευκολύνουν την κυβέρνησή σας να φέρει εις πέρας την εφαρμογή των απαραίτητων, σκληρών οικονομικών μέτρων. Επομένως, δεν υπάρχει μόνο μια νέα δημόσια σφαίρα στην Ευρώπη. Αυτή δρα κιόλας.
Φυσικά εσείς οι Έλληνες αυτό θα το θεωρείτε παρέμβαση στις εσωτερικές σας υποθέσεις. Μα αυτό ακριβώς είναι. Η γερμανική δημοσιότητα επενέβη σε θέματα, τα οποία πρέπει να αποφασιστούν στην Ελλάδα. Αυτό άραγε είναι επιτρεπτό;
Ως νέος δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τότε, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαροτάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους απαγορευόταν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως προς αυτό το σημείο το Διεθνές Δίκαιο στο μεταξύ έχει τροποποιηθεί. Όσον αφορά την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, όμως, τα κράτη εξακολουθούν να είναι απολύτως κυρίαρχα.
Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα με την παγκοσμιοποίηση οι οικονομίες των χωρών έχουν συνδεθεί τόσο στενά, τόσο άρρηκτα, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση της μιας χώρας να έχουν αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία και συνεπώς και στη ζωή των ανθρώπων σε μια άλλη χώρα. Στην Ε.Ε. οι επιδράσεις αυτές είναι ακόμη πιο ισχυρές και άμεσες. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, συνεπώς, επεμβαίνει πάντοτε και στη γερμανική οικονομία, παρόλο που δεν το επιδιώκει.
Και γι’ αυτό το λόγο είναι απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη η παρέμβαση της γερμανικής δημοσιότητας και των Γερμανών πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας. Όπως και το αντίστροφο!
Κι ακριβώς αυτό είναι που έμαθα τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από την αντιπαράθεσή μας: Στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικές υποθέσεις.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Walter Wüllenweber
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
Πρακτική διπλωματία
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/12/blog-post_5367.html
Λέει ο Μάρκο Τέμπλαρ (προσοχή όχι ο Σάϊμον) τα αυτονόητα:
".....Η ασφάλεια και η μελλοντική εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος είναι αποτέλεσμα
εσωτερικής σταθερότητας η οποία θα έπρεπε να είναι η υπ' αριθμόν μία
υποχρέωση Έλληνος διπλωμάτου, πρώην ή παρόντος. Η σταθερότητα
της ΠΓΔΜ είναι
πολύ σημαντική για την Ελλάδα και την περιοχή, αλλά είναι υποχρέωση της
κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να την εξασφαλίσει. Δεν είναι συνετό για την Ελλάδα να
προσπαθεί με το ζόρι να δίδει ασύμφορες λύσεις σε έναν λαό που έχει
γαλουχηθεί ως «μακεδονικός» ενώ η παρούσα κυβέρνηση των Σκοπίων συνεχίζει
εχθρικές πράξεις εναντίον των μειονοτήτων της, πόσο μάλλον εναντίον των
γειτόνων της, ειδικά όταν οι ίδιοι οι γείτονες τους οποίους τα Σκόπια
βρίζουν, είναι εκείνοι από τους οποίους η ΠΓΔΜ εξαρτάται για την επιβίωσή
της...."
Τα υπόλοιπα στον ινφογνώμονα..................
Λέει ο Μάρκο Τέμπλαρ (προσοχή όχι ο Σάϊμον) τα αυτονόητα:
".....Η ασφάλεια και η μελλοντική εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος είναι αποτέλεσμα
εσωτερικής σταθερότητας η οποία θα έπρεπε να είναι η υπ' αριθμόν μία
υποχρέωση Έλληνος διπλωμάτου, πρώην ή παρόντος. Η σταθερότητα
της ΠΓΔΜ είναι
πολύ σημαντική για την Ελλάδα και την περιοχή, αλλά είναι υποχρέωση της
κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να την εξασφαλίσει. Δεν είναι συνετό για την Ελλάδα να
προσπαθεί με το ζόρι να δίδει ασύμφορες λύσεις σε έναν λαό που έχει
γαλουχηθεί ως «μακεδονικός» ενώ η παρούσα κυβέρνηση των Σκοπίων συνεχίζει
εχθρικές πράξεις εναντίον των μειονοτήτων της, πόσο μάλλον εναντίον των
γειτόνων της, ειδικά όταν οι ίδιοι οι γείτονες τους οποίους τα Σκόπια
βρίζουν, είναι εκείνοι από τους οποίους η ΠΓΔΜ εξαρτάται για την επιβίωσή
της...."
Τα υπόλοιπα στον ινφογνώμονα..................
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Η μακρο-οικονομία σε hip-hop
Αυτά μόνο μεγάλα μυαλά μπορούν να τα φτιάξουν!!! Τη σύμπραξη της εκλαϊκευμένης επιστήμης με την προσβασιμότητα του ίντερνετ στο στυλ της πιτσιρικαρίας........
Απολαύστε (ακόμα κι αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Keynes ή ο Hayek)
Απολαύστε (ακόμα κι αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Keynes ή ο Hayek)
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Η ομογενοποίηση
Τι σχέση έχει ένας βουνήσιος Γρεβενιώτης με έναν Κρητικό ψαρά;; Ένας Κιλκισιώτης Πόντιος με το Μυτιληνιό ελαιοπαραγωγό;; Τι μπορούν να πουν όταν βρεθούν ένας Μανιάτης που έχει ταβέρνα στο Γύθειο με έναν Θρακιώτη κτηνοτρόφο;; Έχουν κοινά ο Κερκυραίος ξενοδόχος με το Λαρισαίο τυρέμπορο;; Σε τι διάλεκτο θα επικοινωνήσουν ο Σαλονικός ταξιτζής με τον Αθηναίο γιάπη;;
Τι συνιστούν όλα αυτά τα ερωτήματα;; Πραγματικά τίποτε λιγότερο από το αυτονόητο. Είμαστε μια χώρα ετερόκλητη με ανόμοιες ράτσες, ανόμοιες συμπεριφορές, ανόμοιες νοοτροπίες, ανόμοιες παιδείες και άρα το κράμα που προκύπτει δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ομογενοποιηθεί.
Τι κοινό έχει ένας δημόσιος υπάλληλος, π.χ. κλητήρας σε μουσείο της περιφέρειας με επισκεψιμότητα 20 άτομα/χρόνο με έναν υπάλληλο σε ταμείο ΔΟΥ πρωτεύουσας με μέσο όρο εξυπηρέτησης 60 άτομα τη μέρα;;; Πώς μπορεί να αντιληφθεί ένας ναυτεργάτης με ή χωρίς ουσιαστική απασχόληση, έναν αγρότη, που μπορεί να έβαλε Αλβανούς να δουλεύουν ή μπορεί και όχι, που τα προϊόντα του σαπίζουν στην προβλήτα;;; Τι μπορεί να πει ένας τεμπέλης δάσκαλος, με δυο (μιάμιση;;) ώρες δουλειάς ημερησίως, στο σκουπιδιάρη, που βρίσκεται όλη μέρα χωμένος στο σκουπίδι, αλλά σήμερα δε τα μαζεύει τα σκουπίδια, λόγω έλλειψης προσωπικού (απολύσεις συμβασιούχων) και κινδυνεύουν τα παιδιά "του" από μολύνσεις και ποντίκια;;;;;; Ποιες μπορεί να είναι οι αντοχές των εργαζομένων στα λατομεία, στα ορυχεία, στα ναυπηγεία, βλέποντας να τους αντιπροσωπεύουν οι αρχι-τεμπελχανάδες, άεργοι επί σειρά ετών και μέλλοντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστές του κ%$&$λου ;;;;; Πώς θα συννενοηθούν συμβασιούχοι και συμβασιούχοι, ημέτεροι και υμέτεροι, προσληφθέντες επί ΝΔ και αντίστοιχοι επί ΠΑΣΟΚ, ποιοι είναι οι χρήσιμοι και ποιοι οι άχρηστοι;;;;; Ποια τα επίπεδα επικοινωνίας μιας συνοικιακής κομμώτριας που περαιώνει ή δεν περαιώνει με τον αρχι-κλέφταρο του γραφείου προμηθειών Κρατικού Νοσοκομείου, που τάχα υπόσχεται στη νέα διοίκηση ότι θα μειώσουν τις σπατάλες στο μισό;;;;; Πώς κάθονται στο τραπέζι να συνομιλήσουν οι εργολαβο-κλέφτες του Δημοσίου, με τις υπερτιμολογήσεις και την καταχρέωση μέσω δημοσίων έργων, μαζί με αντιπροσώπους ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τα ρέστα (οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι----γαμ.....ένες εταίρες!!) για να λύσουν τα θέματα-λέει-των συλλογικών ή ατομικών συμβάσεων ;;;;;;;;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμμία ελπίδα η ελληνική κοινωνία με αυτές τις βάσεις, με αυτήν την Παιδεία, με αυτή την ανομοιογενή σύσταση, να βρει κώδικα συνεργασίας, συναίνεσης αν προτιμάς, ώστε οποιαδήποτε κίνηση από κάτω προς τα πάνω (τύπου κομμούνας) να επιτύχει. Κι ας τρέφουμε φρούδες ελπίδες, τύπου Μίκη.
Ως γνωστόν η ομογενοποίηση είναι μια διαδικασία ομελετοποίησης. Πώς θα φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά;;; Σπάσε αυγά (ή κεφάλια), τα μεγάλα όμως πρώτα, όχι να ξεκινήσεις από τα μικρά τα κακομοιριασμένα τα αυγουλάκια και μετά έλα να συζητήσουμε. Διότι αν δεν τα σπάσεις εσύ που έχεις και το χτυπητήρι (τον κρατικό μηχανισμό), για να μπούμε εμείς στη διαδικασία να φορέσουμε το σκούφο μαγειρικής, προϋποθέτει όχι απλώς ανυπακοή--που είχα ανφερθεί και προχθές--αλλά πλήρη αναρχία.
Και όπως περίπου λέει και η γνωστή φράση-παροιμία: "Κόλαση είναι εκεί που ο Έλληνας είναι μάγειρας!!!!"
Εν τάξει, εν τάξει, το λέει κάπως αλλιώς, αλλά το νόημα είναι ίδιο: Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Έλληνας εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός,ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχει αναλάβει Έλληνας.
Θα μπορούσα να το τραβήξω και μακρύτερα για την ομογενοποίηση της Ευρώπης και της Ε.Ε. Τι κοινό έχουν ο Ιταλός μοντελίστ με το Δανό συσκευαστή σαρδέλας κτλ κτλ, αλλά έχει πάει 3:30 και πεινάω. Οπότε..........................................................
Τι συνιστούν όλα αυτά τα ερωτήματα;; Πραγματικά τίποτε λιγότερο από το αυτονόητο. Είμαστε μια χώρα ετερόκλητη με ανόμοιες ράτσες, ανόμοιες συμπεριφορές, ανόμοιες νοοτροπίες, ανόμοιες παιδείες και άρα το κράμα που προκύπτει δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ομογενοποιηθεί.
Τι κοινό έχει ένας δημόσιος υπάλληλος, π.χ. κλητήρας σε μουσείο της περιφέρειας με επισκεψιμότητα 20 άτομα/χρόνο με έναν υπάλληλο σε ταμείο ΔΟΥ πρωτεύουσας με μέσο όρο εξυπηρέτησης 60 άτομα τη μέρα;;; Πώς μπορεί να αντιληφθεί ένας ναυτεργάτης με ή χωρίς ουσιαστική απασχόληση, έναν αγρότη, που μπορεί να έβαλε Αλβανούς να δουλεύουν ή μπορεί και όχι, που τα προϊόντα του σαπίζουν στην προβλήτα;;; Τι μπορεί να πει ένας τεμπέλης δάσκαλος, με δυο (μιάμιση;;) ώρες δουλειάς ημερησίως, στο σκουπιδιάρη, που βρίσκεται όλη μέρα χωμένος στο σκουπίδι, αλλά σήμερα δε τα μαζεύει τα σκουπίδια, λόγω έλλειψης προσωπικού (απολύσεις συμβασιούχων) και κινδυνεύουν τα παιδιά "του" από μολύνσεις και ποντίκια;;;;;; Ποιες μπορεί να είναι οι αντοχές των εργαζομένων στα λατομεία, στα ορυχεία, στα ναυπηγεία, βλέποντας να τους αντιπροσωπεύουν οι αρχι-τεμπελχανάδες, άεργοι επί σειρά ετών και μέλλοντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστές του κ%$&$λου ;;;;; Πώς θα συννενοηθούν συμβασιούχοι και συμβασιούχοι, ημέτεροι και υμέτεροι, προσληφθέντες επί ΝΔ και αντίστοιχοι επί ΠΑΣΟΚ, ποιοι είναι οι χρήσιμοι και ποιοι οι άχρηστοι;;;;; Ποια τα επίπεδα επικοινωνίας μιας συνοικιακής κομμώτριας που περαιώνει ή δεν περαιώνει με τον αρχι-κλέφταρο του γραφείου προμηθειών Κρατικού Νοσοκομείου, που τάχα υπόσχεται στη νέα διοίκηση ότι θα μειώσουν τις σπατάλες στο μισό;;;;; Πώς κάθονται στο τραπέζι να συνομιλήσουν οι εργολαβο-κλέφτες του Δημοσίου, με τις υπερτιμολογήσεις και την καταχρέωση μέσω δημοσίων έργων, μαζί με αντιπροσώπους ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τα ρέστα (οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι----γαμ.....ένες εταίρες!!) για να λύσουν τα θέματα-λέει-των συλλογικών ή ατομικών συμβάσεων ;;;;;;;;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμμία ελπίδα η ελληνική κοινωνία με αυτές τις βάσεις, με αυτήν την Παιδεία, με αυτή την ανομοιογενή σύσταση, να βρει κώδικα συνεργασίας, συναίνεσης αν προτιμάς, ώστε οποιαδήποτε κίνηση από κάτω προς τα πάνω (τύπου κομμούνας) να επιτύχει. Κι ας τρέφουμε φρούδες ελπίδες, τύπου Μίκη.
Ως γνωστόν η ομογενοποίηση είναι μια διαδικασία ομελετοποίησης. Πώς θα φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά;;; Σπάσε αυγά (ή κεφάλια), τα μεγάλα όμως πρώτα, όχι να ξεκινήσεις από τα μικρά τα κακομοιριασμένα τα αυγουλάκια και μετά έλα να συζητήσουμε. Διότι αν δεν τα σπάσεις εσύ που έχεις και το χτυπητήρι (τον κρατικό μηχανισμό), για να μπούμε εμείς στη διαδικασία να φορέσουμε το σκούφο μαγειρικής, προϋποθέτει όχι απλώς ανυπακοή--που είχα ανφερθεί και προχθές--αλλά πλήρη αναρχία.
Και όπως περίπου λέει και η γνωστή φράση-παροιμία: "Κόλαση είναι εκεί που ο Έλληνας είναι μάγειρας!!!!"
Εν τάξει, εν τάξει, το λέει κάπως αλλιώς, αλλά το νόημα είναι ίδιο: Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Έλληνας εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός,ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχει αναλάβει Έλληνας.
Θα μπορούσα να το τραβήξω και μακρύτερα για την ομογενοποίηση της Ευρώπης και της Ε.Ε. Τι κοινό έχουν ο Ιταλός μοντελίστ με το Δανό συσκευαστή σαρδέλας κτλ κτλ, αλλά έχει πάει 3:30 και πεινάω. Οπότε..........................................................
Οι συνάδελφοι
Τα παιδιά (και λίγο μεγαλύτερα παιδιά) της ρεμπετοσελίδας http://rebetiko.sealabs.net/
μαζεύτηκαν στο Βόλο και κάναν σαματά. Εγώ $#%$#&^$%* δεν πήγα!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=2jY1RCOVqGM
http://www.youtube.com/watch?v=NhHfiJKPvB8
http://www.youtube.com/watch?v=DDY-7lyF04s
Ο ήχος προφανώς δεν μπορεί σε μια ταβέρνα να είναι "στουντιακός". Η συνάντηση όμως βγάζει μια γνησιότητα και μια ομορφιά, χωρίς να υπάρχει άγχος για την αισθητική (εξ ου και τα μούσια και τα "χάλια" -κατά πολλούς- των εκτελεστών).
Δε μας νοιάζει πώς φαινόμαστε, μας νοιάζει τι αισθανόμαστε. Πότε θα ξαναγίνει άραγε;;;;
μαζεύτηκαν στο Βόλο και κάναν σαματά. Εγώ $#%$#&^$%* δεν πήγα!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=2jY1RCOVqGM
http://www.youtube.com/watch?v=NhHfiJKPvB8
http://www.youtube.com/watch?v=DDY-7lyF04s
Ο ήχος προφανώς δεν μπορεί σε μια ταβέρνα να είναι "στουντιακός". Η συνάντηση όμως βγάζει μια γνησιότητα και μια ομορφιά, χωρίς να υπάρχει άγχος για την αισθητική (εξ ου και τα μούσια και τα "χάλια" -κατά πολλούς- των εκτελεστών).
Δε μας νοιάζει πώς φαινόμαστε, μας νοιάζει τι αισθανόμαστε. Πότε θα ξαναγίνει άραγε;;;;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)