Τα χλωρά και τα ξερά.....

Το δίκιο και ποιος το 'χει, ποιος το βρήκε και ποιος το 'χασε;;;

Κάποιοι έχουν την ευθύνη. Από τις εκάστοτε κομματαρχικές διοικήσεις των ΔΕΚΟ, τις άεργες ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων έως τους απλούς εργαζόμενους, που γλείψαν κατουρημένες ποδιές για να διοριστούν, όλοι (μας) παίζουμε ένα παιχνίδι με τους ανθρώπους που κρατούν κάποια ηνία εξουσίας και διαχείρισης-δημοσίου;-χρήματος. Μια συνουσία μυστική-αποδεκτή όμως απ' όλους-της διαφθοράς.

Το παιχνίδι κάποιες στιγμές χαλάει. Και κάποιος θα την πληρώσει. Ο πλέον αδύναμος κρίκος. Αυτός που έχει την ανάγκη. Αυτό αφορά είτε τις απεργίες των λειτουργημάτων-αστείο κι αυτό-είτε των ευρύτερων κοινωνικών αγαθών.

Είναι στη φύση. Τα χλωρά θα καούν με τα ξερά. Δε γίνεται αλλιώς. Όποιος θα ανακατευτεί με τα πίτουρα θα το φάει η κότα. Δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Για πλάκα βγαίνουν αληθινές όλες αυτές οι παροιμίες;;

Ποιος μπορεί να το παίξει αθώος, αμέτοχος στην κατρακύλα. Ο δημοτικός υπάλληλος που αφήνει να βρωμίσει απ' τα σκουπίδια μια γειτονιά με σχολεία για 7 μέρες βρίζει το ΔΕΗτζή που κατεβάζει το διακόπτη, ο οποίος θα βρίσει το γιατρό που δε θα είναι στη θέση του όταν απεργεί. Το ίδιο θα γίνει με τα ταμεία. Διάβασα μια δήλωση πρώην αντιπροέδρου ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που μεταξύ άλλων "συμφωνεί προφανώς με την ενοποίηση των ταμείων, αλλά προς τα άνω!!! Καλό το ΙΚΑ (όταν με 10 μεροκάματα, μας δίνει ασφάλιση και περίθαλψη ενός έτους), αλλά όχι και να ενοποιηθούμε μαζί του". Έλεος. Ακόμα και το ΚΚΕ αντέδρασε!

Όλοι οι εργαζόμενοι του Δημοσίου είναι ίσοι, αλλά κάποιοι είναι περισσότεροι ίσοι απ' τους άλλους.

Η κουβέντα όμως δε σταματάει. Περιλαμβάνει τους εκδότες και δημοσιογράφους, που τα' καναν πλακάκια με το κυβερνητικό πρόγραμμα και προβοκάρουν όπως πολύ καλά γνωρίζουν, τρομοκρατώντας τα πρόβατα. Αυτά που βγαίνουν από το μαντρί, τα τρώει ο Τσίπρας.

Και επανερχόμαστε στο θέμα. Κάποιοι που φταιν θα τη γλυτώσουν, κάποιοι που δε φταιν θα την πληρώσουν και τέλος οι περισσότεροι που φταιν-δε φταιν θα αισθάνονται αδικημένοι, δυσαρεστημένοι, απογοητευμένοι. Αυτά για όσους ψιλοαντιλαμβάνονται, με βάση πάντα όσα γνωρίζουν. Βάλε τώρα με το νου σου, πόσα ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ, βάλε πόσοι από μας δεν έχουμε στοιχειώδη αντίληψη για να καταλάβουμε, βάλε την ενδογενή ψυχοσύνθεση του Έλληνα "παρτάκια" και έχεις το τέλειο ψηφοφορικό σώμα. Για να μην πω τον καταλληλότερο όχλο, πάσης Κρατικής διακυβέρνησης, που άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ-κυρίως, από τους εργατοπατέρες, τους γιαλαντζί θεωρητικούς σοσιαλιστές, τους απρόσωπους και ύπουλους κεφαλαιοκράτες, τους αυλικούς τους, τους υπόδουλους της εκάστοτε οικονομικής μαριονέτας.

Ο αγώνας δεν είναι ούτε για τη σύνταξη, ούτε για την υγεία, ούτε για την Παιδεία, ούτε για το πορτοφόλι. Είναι απλώς και μόνο για την αξιοπρέπεια του βίου.

Εν οίδα (και βάλε)

Υ.Σ. Ένας φίλος ζητά ξεκάθαρα σχόλια. Στη χώρα του θολού τοπίου, το φως στο τούνελ αχνοφαίνεται, δε φωτίζει. Ίσα-ίσα που μπερδεύει την όραση, όχι και να τη διορθώνει. Ελλάς ολέ-ολέ-ολέ!!