Μου λέει μια μέρα ένας αδελφικός μου φίλος (μιλώντας για ηλικίες), για πλάκα:
Η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός.
Κοίτα, του είπα, σωστά το βλέπεις:
Ένας αριθμός είναι.
Θα σου πω όμως κάτι από τη μεγάλη μου θητεία με Εβραίους της Σαλονίκης που γύρισαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης .
Μια γιαγιούλα στον (τότε) Γαληνό, νυν Βιοϊατρική, μικρό κοριτσάκι είχε ρωτήσει τη μαμά της, γιατί μας βάζουν νούμερα στο μπράτσο. Και της είπε η μαμά της, μη στεναχωριέσαι, ένας αριθμός είναι, για να μας βρίσκουν"
Κάποια στιγμή τα παιδάκια έπαιζαν με αυτά τα νούμερα." Ποιος έχεις εσύ; Το 8646 πχ" "αχ εγώ έχω το 8952" "σε κέρδισα " έλεγε το ένα, κτλ κτλ.
Μια μέρα της είπαν ότι μια γνωστή της μαμάς της, "έφυγε, την πήραν και δε θα ξανάρθει ". Και είπε η μικρή, "αααα, αυτή που είχε πχ το 8234". Και τότε έψαξε και κοίταξε το μπράτσο της μαμάς της, είχε το 8236.
Την άλλη μέρα, δεν ξαναείδε τη μαμά της. "Αιφνιδιαστικά" εξαφανίστηκε.
Και μου είπε η γιαγιούλα: "τότε κατάλαβα, ότι όλοι, μα όλοι οι αριθμοί παίζουν μεγάλο ρόλο"
Οι αριθμοί είναι μεν απρόσωποι, αλλά είναι πάντα εκεί και σε βλέπουν, όπως τους βλέπεις! Είτε κρύβεσαι είτε όχι, αν είσαι το 8.235 , εεε, δε θα πάς και πολύ μακριά στη ζωή!!!