Το Hatori Hanzo. Ηρωϊκό Κατάνα!
Αυτό το ξαναξεκίνησε. Ούτε τα Αnime ούτε τα Manga, τι σχέση έχω εγώ με αυτά; Κάντυ/κάντυ και διάφορα που έβλεπα το ΄80; Χάλια καρτούν!
Όχι, το γιαπωνέζικο το είχα μέσα μου, αναμφισβήτητα. Ένας πολιτισμός και δύο λέξεις, @βακαριμάστα και σογκούν. Κι έτσι μου ήρθε να μάθω και τη γλώσσα τους, σαν αντι/Alzheimer φάρμακο. Κάποια στιγμή ήδη από την Ελλάδα διάβαζα Miyamoto Musashi και το βιβλίο των πέντε κύκλων,μαζί με το Hagakure (στο οποίο με οδήγησε η ταινία Ghost dog του Jarmous). Η ιστορία δε μου ήταν άγνωστη, οι περίοδοι της απομόνωσης, η Εντο ή Tokugawa, η νοοτροπία του φεουδαρχικού καθεστώτος, κι ο,τι διαβάσαμε για τους σαμουράι και τους ηγέτες τους.
Αλλά η γλώσσα; Άρχισα δειλά δειλά με τα ινδοευρωπαϊκά αλφάβητα και τα adjab , προ-φοινικικα και πρωτοελληνικα. Δε γίνονταν, κάποια στιγμή θα πήγαινε το μάτι στην Ανατολή. Στην Άπω. Στον ανατελλοντα Ήλιο.
Και χαζά χαζά, άρχισα να "πειράζω" το θέμα. Μια η προφορά, μια τα γράμματα και οι γραφές, τρεις-ζωή να έχουν, μια η γραμματική, η σύνταξη, οι διαφορές με τα πιο εξοικειωμένα σε μένα συστήματα επικοινωνίας. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η κουλτούρα της "ευγένειας" στη γλωσσική επικοινωνία. Εννοείται το θέμα των υποκλισεων και του σεβασμού στον απέναντι, μέσω της γλώσσας του σώματος, με εντυπωσιάζει, αλλά και η αντιμετώπιση σε έναν απλό διάλογο του συνομιλητή, από το πιο ταπεινό επίπεδο, δείχνει ενα βαθύ και υποχρεωτικό σεβασμό, σε βαθμό θρησκευτικής αυτοταπεινωσης .
Κι αφού ήρθε εκεί το θέμα, εννοείται ότι με βοήθησε και η ενασχόληση με το Ζεν Βουδισμό και πως αυτός επηρέασε τη χώρα. Ορμώμενος εκ Κίνας, παρακλάδι της σχολής Mahayana-κατι έχω αναφέρει και παλιότερα, επικράτησε μέσω των τεχνικών Ζαζεν και της αντίληψης του kensho κι εμφύσησε πολλά από τα συστατικά του στη γιαπωνέζικη ψυχή.
Ή σε αυτό που φαντασιωνόμαστε εμείς, εδώ στη δύση, ότι είναι οι Γιαπωνέζοι!!?
Ξανά στην εκμάθηση της γλώσσας. Δεν έχω γραφτεί ακόμα σε σεμινάρια κτλ, δεν υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες, ενδιαφέρον εδώ στα πέριξ του χωριού δεν υπάρχει, όποτε καταφεύγω στη συνήθη αλλά και βαρετή συνήθεια του αυτοδιδάσκειν. Από βίντεο και Apps, βιβλία και σημειώσεις, Podcasts και ιστοσελίδες, να φάνε και οι κότες! Στην ουσία όμως, είναι η διάθεση και η επιμονή που έχει να δείξει κάποιος, για να μάθει μια γλώσσα, που κατά το δοκούν, απαιτεί το λιγότερο 10-12 μήνες συνεχούς διαβάσματος, για να δεις έστω τα πρώτα σημάδια βελτίωσης/εκμάθησης/κατανόησης. Τα μνημοτεχνικα κόλπα είναι μέσα στο πρόγραμμα, το πώς θα μάθεις να γράφεις είναι από μόνο του ασκητική και διανοητική δοκιμασία. Το να μιλάς, οι πρώτες προτάσεις, πώς συστηνεσαι, πώς αποφεύγει κανείς να ΜΗΝ προσβάλει με το καλημέρα τον απέναντι ντόπιο., όλα αυτά, απαιτούν ένα σταθερό Ρυθμό διαβάσματος και προσήλωσης. Δεν υπάρχει στόχος, δεν έχω σκοπό να μετακομίσω εκεί, δεν κάνω μπίζνες με ΤΟΥΟΤΑ, Suzuki, etc, δεν έχω γιαπωνεζο φίλο/φίλη/φίλους, ίσως αργότερα κάποιο ταξίδι, αλλά ποιος ζει ποιος πεθαίνει.... Η ουσία είναι ότι ...δεν υπάρχει καμία ουσία. Μια γλώσσα, που είναι αρκετά γρήγορη και που οι όροι και οι λέξεις είναι συχνά δισ- ή και τρισυπόστατες, δεν σου δίνει την άμεση χαρά να πεις μαζεμένα πολλά πράγματα και δε σε επιβραβεύει γενικά. Σίγουρα δεν είναι νεκρή γλώσσα , μιλιέται το λιγότερο από 120-130 εκ ανθρώπους στον κόσμο (σε στατιστικές την έχω δει και με 150εκ), η 13η πιο διαδεδομένη γλώσσα στον κόσμο, τα γερμανικά είναι στη 14η.
Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι γλώσσα "συγκόλλησης", βασιζόμενη φωνοτακτικα σε mora-τμηματα, όχι απαραίτητα συλλαβική, όχι τουλάχιστον με την πατροπαράδοτη έννοια , είναι κυρίως φωνηεντικη και η προφορά εξαρτάται από τον ύψος του τονισμού, τα ανεβοκατεβάσματα δηλαδή στην εκφορά μιας λέξης. Η σύνταξη είναι υποκείμενο -αντικειμενο-ρημα και περιλαμβάνονται πολλά "βοηθηματικά μόρια" για να δηλώσουν έμφαση, ερώτηση, κτλ. Δεν υπάρχει ενικός ή πληθυντικός, δεν υπάρχουν φύλα.
あείναι το A, か είναι το ka , ま ma κτλ κτλ. Κι αυτά είναι μόνο τρία από τα συνολικά 65 "συλλαβικά-mora" της Hiragana, η Κατακανα έχει αλλά τόσα και η Kanji που είναι ουσιαστικά η κινεζική γλώσσα, προσαρμοσμένη στην ιαπωνική, διαθέτει 1945 χαρακτήρες, που δε μαθαίνονται με την καμία από ένα μυαλό σαν το δικό μου. Εκτός εάν κλειστώ για δέκα χρόνια σε ναό, κάπου εκεί!
初めまして hajime mashite. χαίρομαι που σας γνωρίζω.
よろしくお願いします, yoroshiku onegai shimasu, θα επιθυμούσα να είστε ευγενικός απέναντι μου, στη κυριολεξία. Αλλά χρησιμοποιείται για να πεις το ίδιο "χαίρομαι που σε γνωρίζω, εύχομαι να έχουμε καλές σχέσεις".
大丈夫, daijōbu, όλα εντάξει, καλώς.
Θα μπορούσα να γράφω κι άλλα, ίσως σε κάνα χρόνο μπορέσω να γράψω και κάποιο ποστ στα γιαπωνέζικα, όχι ως επίδειξη αλλά ως υπέρβαση. Ίσως να μαγειρευω και μόνος μου το σούσι, να κόβω το ωμό -ζωντανό;-ψαρι με τα ειδικά μαχαίρια, ίσως να πάρω και κάποιο κατάνα, για να το θαυμάζω, ίσως να κάνω και καράτε ντο, ποιος ξέρει;
ミシェルです じゃあまた
