Να 'μαι πάλι. Φάγαμε μισό χειμώνα και μια άνοιξη με Κορόνα, τώρα έφυγε η Κατάπληξη και η Παγωμάρα, μείναμε με τις συνέπειες. Φτου να μην το ματιάξω, δεν πάθαμε και καμία τρομερή ζημιά (στο πρώτο κύμα!).
Δουλειά περίπου στο κανονικό, οι υπόλοιποι στη Φαμίλια με τις αναταραχές τους και τα σκαμπανεβάσματα τους.
Γενικά παλευεται η κατάσταση από το δικό μας το μετερίζι. Από 1 Ιούλη αλλάζω και δουλειά, περίπου το πόστο που θα φανταζομουν ως στόχο και στην Ελλάδα.
Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. Γυρίζω εκεί που ξεκίνησα, στο χώρο που πρωτοδούλεψα όταν ήρθα. Ξαναγυρίζω στους χώρους, που δούλευα πριν έρθω εδώ.
Κύκλος.
Κλείνω τους κύκλους μου, ξαναρχίζω άλλους. Περιέργως είναι οι ίδιοι κύκλοι. Σε άλλο περιβάλλον. Σε άλλη γλώσσα από με άλλους ανθρώπους.
Πού περιέργως μοιάζουν και ίσως και να είναι οι ίδιοι.
Έκλεισα και τον κύκλο παρακολούθησης της σειράς Dark. Για πολύ φανατικούς του είδους. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη:
Δεν υπάρχει γραμμική πορεία του χρόνου. Παρελθον-Παρον-Μέλλον είναι στο ίδιο σημείο κι αλληλεπιδρούν κι ανανεώνονται συνεχώς. Το κακο είναι όταν σε κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι αυτό προέκυψε από 'λαθος", δεν ήταν να γίνει.
Ανθρώπινο χέρι, που ήθελε να δει παραπέρα και να επηρεάσει τη μέχρι τώρα "νορμάλ" πορεία των γεγονότων, διέσπασε αυτό που θεωρούσαμε ντετερμινιστικό και γραμμικό. Έσπρωξε την ανθρωπότητα σε ένα πισω-μπρος και ξανά μπρος-πίσω, με τελικό στόχο την Αποκάλυψη. Και δε διέσπασε μόνο το χρόνο ώστε να μην υπάρχει γραμμική συνέχεια αλλά μόνο επιτόπια επανάληψη των ίδιων γεγονότων, αλλά κάθε φορά διαφορετικά. Διέσπασε και το χώρο, τον κόσμο, το χώρισε σε δύο (τουλάχιστον) κόσμους, που εξελίσσονται παράλληλα κι έχουν και οι δύο το ίδιο στάτους. Και υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Η γάτα του Έρβιν Schrödinger δηλαδή.
Γκέγκε??
Όχι;
Κατανοητό το ακατανόητο.
Πίσω στις εντυπώσεις. Το μοτίβο είναι το ίδιο, όπως και στο Νταρκ.
Καλοκαίρι χωρίς καλοκαίρι και καλό καιρό. Καλοκαίρι χωρίς διακοπές για μας. Τα παιδιά/μωρά πάνε (και δεν πάνε) στον παιδικό/βρεφονηπιακό σταθμό. Μεγαλώνουν αλλά και δε μεγαλώνουν. Εγώ είμαι και δεν είμαι καλά.
Να μη σας μπερδέψω, δεν είμαι καταθλιπτικός ή απαισιόδοξος. Ρεαλιστικά μιλάω, όπως τα αντιλαμβάνεται ο νους και τα επεξεργάζεται. Με το Λογικό, αλλά και με το Θυμικό.
Κυκλικά. Ή κυκλοθυμικά, αν προτιμάτε.
Δουλειά περίπου στο κανονικό, οι υπόλοιποι στη Φαμίλια με τις αναταραχές τους και τα σκαμπανεβάσματα τους.
Γενικά παλευεται η κατάσταση από το δικό μας το μετερίζι. Από 1 Ιούλη αλλάζω και δουλειά, περίπου το πόστο που θα φανταζομουν ως στόχο και στην Ελλάδα.
Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. Γυρίζω εκεί που ξεκίνησα, στο χώρο που πρωτοδούλεψα όταν ήρθα. Ξαναγυρίζω στους χώρους, που δούλευα πριν έρθω εδώ.
Κύκλος.
Κλείνω τους κύκλους μου, ξαναρχίζω άλλους. Περιέργως είναι οι ίδιοι κύκλοι. Σε άλλο περιβάλλον. Σε άλλη γλώσσα από με άλλους ανθρώπους.
Πού περιέργως μοιάζουν και ίσως και να είναι οι ίδιοι.
Έκλεισα και τον κύκλο παρακολούθησης της σειράς Dark. Για πολύ φανατικούς του είδους. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη:
Δεν υπάρχει γραμμική πορεία του χρόνου. Παρελθον-Παρον-Μέλλον είναι στο ίδιο σημείο κι αλληλεπιδρούν κι ανανεώνονται συνεχώς. Το κακο είναι όταν σε κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι αυτό προέκυψε από 'λαθος", δεν ήταν να γίνει.
Ανθρώπινο χέρι, που ήθελε να δει παραπέρα και να επηρεάσει τη μέχρι τώρα "νορμάλ" πορεία των γεγονότων, διέσπασε αυτό που θεωρούσαμε ντετερμινιστικό και γραμμικό. Έσπρωξε την ανθρωπότητα σε ένα πισω-μπρος και ξανά μπρος-πίσω, με τελικό στόχο την Αποκάλυψη. Και δε διέσπασε μόνο το χρόνο ώστε να μην υπάρχει γραμμική συνέχεια αλλά μόνο επιτόπια επανάληψη των ίδιων γεγονότων, αλλά κάθε φορά διαφορετικά. Διέσπασε και το χώρο, τον κόσμο, το χώρισε σε δύο (τουλάχιστον) κόσμους, που εξελίσσονται παράλληλα κι έχουν και οι δύο το ίδιο στάτους. Και υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Η γάτα του Έρβιν Schrödinger δηλαδή.
Γκέγκε??
Όχι;
Κατανοητό το ακατανόητο.
Πίσω στις εντυπώσεις. Το μοτίβο είναι το ίδιο, όπως και στο Νταρκ.
Καλοκαίρι χωρίς καλοκαίρι και καλό καιρό. Καλοκαίρι χωρίς διακοπές για μας. Τα παιδιά/μωρά πάνε (και δεν πάνε) στον παιδικό/βρεφονηπιακό σταθμό. Μεγαλώνουν αλλά και δε μεγαλώνουν. Εγώ είμαι και δεν είμαι καλά.
Να μη σας μπερδέψω, δεν είμαι καταθλιπτικός ή απαισιόδοξος. Ρεαλιστικά μιλάω, όπως τα αντιλαμβάνεται ο νους και τα επεξεργάζεται. Με το Λογικό, αλλά και με το Θυμικό.
Κυκλικά. Ή κυκλοθυμικά, αν προτιμάτε.
