....αισθάνομαι όμως ότι μπορώ να περιγράψω, αυτό που μου συμβαίνει.
Σα να γεννήθηκα χτες, σαν να μην υπήρξαν τα χρόνια πίσω μου, σαν αυτά που ακούω ή που νομίζω ότι ακούω, αυτές οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα της, να φτιάχτηκαν μόνο για μένα. Δε μοιάζουμε, αλλά ταιριάζουμε, βρεθήκαμε και τυχαία και μοιραία. από άλλο κόσμο αυτή, από άλλη γλώσσα, από άλλη κοσμοθεωρία. Μίλησε όμως ιδανικά μέσα μου, με καταλαβαίνει κι ας μη με καταλαβαίνει πάντα.
Ένα είναι σίγουρο. Την περιμένω να έρθει. Σα τρελός, σα βλάκας, σαν διψασμένος.
Οι αισθήσεις μου τρελαίνονται όταν τη συναντώ, φοράω τα γυαλιά μου και τη βλέπω, χωρίς γυαλιά είναι μια κοπέλα όπως οι άλλες. Στα δικά μου μάτια είναι η βασίλισσα μου.
Αν ήθελε κάποιος να μιλήσει ωφελιμιστικά, θα έλεγε ότι καλύπτουμε ανάγκες, ο ένας του άλλου. Τα καλά και συμφέροντα. Δεν ξέρω. Αισθάνομαι αλλιώς. Μου αρέσει το κορμί της, μου αρέσει η φωνή της, η κουβέντα της, δεν έχει κάποιο μέτρο σύγκρισης, είναι αυτή που είναι, όπως είναι. Δεν το πολυψάχνω, αφήνομαι στα στοιχειώδη, στα βασικά δομικά των συναισθημάτων. Την πρωτογνώρισα λίγο πριν τα γενέθλια μου, πριν ένα χρόνο. Μετά από ένα χρόνο, τα συναισθήματα ολοένα κι αυξάνονται. Δεν έχει λογική, στηρίζεται στη χημεία, αργότερα μπορεί να χρειαστεί μια επεξεργασία, ένα κάποιο ραφινάρισμα. Τώρα όμως όχι, τώρα ρολάρει μόνο του. Κι εγώ το απολαμβάνω.
Μου άλλαξε μια ολόκληρη οπτική, με ξανάκανε να ελπίζω σε κάτι, με στήλωσε. Θέλω να την κάνω ευτυχισμένη, να ζήσει αυτό που ονειρεύτηκε, κι ας μην ξέρει τι είναι αυτό. Είμαι σίγουρος όμως ότι το αισθάνεται. Το γεγονός ότι η έκφραση των δικών της συναισθημάτων διαφέρει ριζικά από τη δική μου, κάνει την κατάσταση ιδιαιτέρως γοητευτική, γιατί δεν περιμένεις τίποτα από τον άλλο, τίποτα αναμενόμενο. Απλώς προσφέρεις. Και περιέργως γυρίζει πίσω σε μένα.
Είναι μια πορεία έντονα σωματική κι αισθαντική, που ξεκινά από τη μυρωδιά του σώματός της, περνά από τις "άχαρες" στιγμές της, τη στάση και τις κινήσεις της και καταλήγει στο λόγο. Είναι πορεία θριάμβου, δικού της, που τα επιφωνήματα ακούγονται μόνο στα δικά μου αυτιά. Πώς να το καταλάβουν οι άλλοι, όταν δεν το καταλαβαίνω καλά καλά εγώ;
Αισθάνομαι δικός της, δεν ξέρω αν είναι σωστό, δεν ξέρω αν είναι αγάπη, έτσι είναι.
Σα να γεννήθηκα χτες, σαν να μην υπήρξαν τα χρόνια πίσω μου, σαν αυτά που ακούω ή που νομίζω ότι ακούω, αυτές οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα της, να φτιάχτηκαν μόνο για μένα. Δε μοιάζουμε, αλλά ταιριάζουμε, βρεθήκαμε και τυχαία και μοιραία. από άλλο κόσμο αυτή, από άλλη γλώσσα, από άλλη κοσμοθεωρία. Μίλησε όμως ιδανικά μέσα μου, με καταλαβαίνει κι ας μη με καταλαβαίνει πάντα.
Ένα είναι σίγουρο. Την περιμένω να έρθει. Σα τρελός, σα βλάκας, σαν διψασμένος.
Οι αισθήσεις μου τρελαίνονται όταν τη συναντώ, φοράω τα γυαλιά μου και τη βλέπω, χωρίς γυαλιά είναι μια κοπέλα όπως οι άλλες. Στα δικά μου μάτια είναι η βασίλισσα μου.
Αν ήθελε κάποιος να μιλήσει ωφελιμιστικά, θα έλεγε ότι καλύπτουμε ανάγκες, ο ένας του άλλου. Τα καλά και συμφέροντα. Δεν ξέρω. Αισθάνομαι αλλιώς. Μου αρέσει το κορμί της, μου αρέσει η φωνή της, η κουβέντα της, δεν έχει κάποιο μέτρο σύγκρισης, είναι αυτή που είναι, όπως είναι. Δεν το πολυψάχνω, αφήνομαι στα στοιχειώδη, στα βασικά δομικά των συναισθημάτων. Την πρωτογνώρισα λίγο πριν τα γενέθλια μου, πριν ένα χρόνο. Μετά από ένα χρόνο, τα συναισθήματα ολοένα κι αυξάνονται. Δεν έχει λογική, στηρίζεται στη χημεία, αργότερα μπορεί να χρειαστεί μια επεξεργασία, ένα κάποιο ραφινάρισμα. Τώρα όμως όχι, τώρα ρολάρει μόνο του. Κι εγώ το απολαμβάνω.
Μου άλλαξε μια ολόκληρη οπτική, με ξανάκανε να ελπίζω σε κάτι, με στήλωσε. Θέλω να την κάνω ευτυχισμένη, να ζήσει αυτό που ονειρεύτηκε, κι ας μην ξέρει τι είναι αυτό. Είμαι σίγουρος όμως ότι το αισθάνεται. Το γεγονός ότι η έκφραση των δικών της συναισθημάτων διαφέρει ριζικά από τη δική μου, κάνει την κατάσταση ιδιαιτέρως γοητευτική, γιατί δεν περιμένεις τίποτα από τον άλλο, τίποτα αναμενόμενο. Απλώς προσφέρεις. Και περιέργως γυρίζει πίσω σε μένα.
Είναι μια πορεία έντονα σωματική κι αισθαντική, που ξεκινά από τη μυρωδιά του σώματός της, περνά από τις "άχαρες" στιγμές της, τη στάση και τις κινήσεις της και καταλήγει στο λόγο. Είναι πορεία θριάμβου, δικού της, που τα επιφωνήματα ακούγονται μόνο στα δικά μου αυτιά. Πώς να το καταλάβουν οι άλλοι, όταν δεν το καταλαβαίνω καλά καλά εγώ;
Αισθάνομαι δικός της, δεν ξέρω αν είναι σωστό, δεν ξέρω αν είναι αγάπη, έτσι είναι.
