Traumhaftes Tauchen

Ήταν ονειρεμένα, ψέματα να πω;;; Ο μικρός το περίμενε αυτό 4 χρόνια, τώρα έγινε πραγματικότητα, ελπίζω μόνο να κρατήσει τον ενθουσιασμό του μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και να μην ξεφουσκώσει λόγω...άλλων υποχρεώσεων.
Αυτός που με εξέπληξε όμως ήταν ο μεγάλος, ο τρόπος που κουμάνταρε το φόβο και το στρες του ήταν αξιοθαύμαστος, η φατσούλα του όταν άκουγε για τις πιθανές βλάβες και τις επιπλοκές που μπορεί να συμβούν, αλλά και η αντιμετώπιση του μικροπανικού του μες στη θάλασσα, με άφησε με πολλές ελπίδες για το τι μπορεί να καταφέρει αυτό το παιδί, ακόμα και στα αντίξοα και στα ζόρικα.
Οψώμεθα για αμφότερους.
Ήταν όμως τέλεια, όπως και να 'χει.
Η αρχή έγινε, οι βυθοί θα μας περιμένουν (ελπίζω), εμείς θα ανακαλύψουμε την πνιγμένη Ατλαντίδα, ο Jacques-Yves, o Jean-Michel et Philippe, απλά με άλλα ονόματα.

Die Gedanken sind frei

Τι ωραία περάσαμε ρε μάγκες!!! Μια παρέα σχετικά ετερόκλητη, αλλά με χαρακτηριστικά νότια, μεσογειακά, μια νοσταλγική αγάπη για την Ελλάδα και την Κρήτη, (διαφορετικά πράγματα να μην ξεχνιόμαστε!!), κάτι κιθάρες, λίγο φαϊ, κουβεντούλα με θέα δάση και γαλάζιο ουρανό ή μπροστά στον πετρόχτιστο φούρνο και δε θέλει πολύ ο άνθρωπος. Παιδάκια που νανουρίστηκαν στο μεσαιωνικό λαούτο, ποίηση από χείλη ελληνικά και ακόλουθη μετάφραση, γερμανική προφορά στο "Μόνο να γράφεις τ'όνομά σου", γαλακτομπούρεκο απ'το Biebrich και συνταξιούχοι με άποψη και στυλ.
Από τότε, εκείνο το άτιμο το "Ich denke was ich will und was mich beglücket" το τραγουδάω και το σφυρίζω συνέχεια, μου κόλλησε βδέλλα, αγνές σκέψεις και μελωδίες, λίγο κρασί, λίγο κιθάρα, το κορίτσι dabei, κι όλα μπορούν να διορθωθούν, τι διάολο μαστόρια είμαστε, Handwerker, Meister, Weltmeister, σαν το ακορντεόν μου, που είπε κι αυτό τα δικά του.
Όμορφη βραδιά, ωραία εμπειρία, καλές γνωριμίες.
Πάντα τέτοια! Ας ελπίζουμε, τζάμπα και οι σκέψεις, τζάμπα και οι ευχές......

Woche der Wiederbelebung

Ο τύπος είναι διάσημος εδώ, άλλο ένα παλικάρι με γκριμάτσες, χοντρά αστεία, που η τηλεόραση τον έβγαλε από την αφάνεια, το απόλυτο μηδέν και τον έκανε μάγκα σε πανεθνική εμβέλεια.
Τώρα για να διαφημίσει αυτήν την "Εβδομάδα της αναζωογόνησης" το χρησιμοποιούν όχι απλώς για να βγάλει γέλιο, αλλά για να προσελκύσει όλο το "νυσταγμένο, βαρεμένο, απαθές" τηλεοπτικό κοινό και να του ξυπνήσει το ενδιαφέρον για ζωτικά πράγματα, κυριολεκτικά και ρεαλιστικά θέματα ζωής και θανάτου. Όλο το στόρυ λέει ότι από τις 100 προσπάθειες αναζωογονήσεις, η μία μόνο θα είναι πετυχημένη, μπορεί να είναι και η δική σου.
Ο Chef μου προετοιμάζεται για να συμμετέχουμε κι εμείς, φουσκώνει διαφημιστικά μπαλόνια, ετοιμάζει προσκλητήρια, στέλνει κείμενα σε εφημερίδες, ετοιμάζει τα προπλάσματα, τους projectors, τι θα φάνε οι (από ότι υπολογίζει περίπου) 200 συμμετέχοντες, ερασιτέχνες διασώστες, γενικά μια προσπάθεια που αξίζει να το παλέψεις. Ίσως και να ανήκει στα γνωστά επεισόδια των Mehr schein als sein, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζουμε θετικά. Κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα, αλλά ίσως και ποτέ, εκεί παίζεις με τις πιθανότητες, να συμβεί σε εσένα, να το φας εσύ το έμφραγμα ή την εν δυνάμει θανατηφόρα αρρυθμία, ή να συμβεί σε κάποιο δικό σου και να αισθάνεσαι ότι πρέπει να αναλάβεις δράση.
Ας υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού, τόσα σκουπίδια έχουν μπει εκεί πέρα, αυτό δε χωράει δηλαδή;;;

Historia de un amor (Sin tu amor no vivire)

Ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, ήμουν -δε θα 'μουν-14χρονώνε, πρέπει να γυρίζαμε από κάποιο ταξίδι με το περιβόητο "χορευτικό", από τας Ευρώπας και κάποιος στο λεωφορείο έβαλε την κασέτα με τα Λάτιν. Μόλις είχαν κυκλοφορήσει, γκραν σουξέ, φανατικός Νταλαρικός εγώ τότε, έπαθα "κάτι". Πού ήξερα εγώ από Al di Meola και Paco; Τον Νταλάρα άκουγα στα ισπανικά, στα ελληνικά και είχα εντυπωσιαστεί. Στο σπίτι έβαλα τον πατέρα μου και πήραμε την κασέτα, δίσκος ακριβός τότε, και τα άκουγα 8 φορές την ημέρα. γενικά είχα μια έφεση προς την αυτο-πλύση εγκεφάλου, έτσι έγινα και τόσο αυτοπειθαρχημένος μάλλον.
Από τα πιο ερωτικά του δίσκου, το άνωθεν κομμάτι. Εγώ γούσταρα (και τραγουδούσα σπασμένος ισπανικός) το Una Moneda le Di και κάτι άλλα ελληνικά, αυτό δεν το είχα πολυεκτιμήσει, το είχε ξεφτιλίσει και ο Χάρρυ Κλυν αργότερα με τον Αντρέα και τη Μιμή και γελοιοποιήθηκε στα μάτια μου. Tango beguine, τραγουδάει ο άντρας απευθυνόμενος στη γυναίκα που χάνει (ή έχασε), la razon de mi existir, το λόγο της ύπαρξής του.
Και ποιος δεν το είπε το κομμάτι! Από Νταλάρα και Μούσχουρη μέχρι Los Indios, Eartha Kitt και τη ΖΑΖ! η τύπισσα εδώ παραπάνω είναι Ολλανδή από αιγύπτια μάνα, το '80 έπαιζε σε ένα γυναικείο μουσικό γκρουπ, στο οποίο  έβγαιναν με τα εσώρουχά τους (καλό κορίτσι κι από σπίτι!), αργότερα το γύρισε μάλλον κι αυτή στην πχιότητα.

Δεν πειράζει, ο έρωτας χωράει τους πάντες, πρώην ξεσαλωμένους, νυν μετανοιωμένους, μικρούς, μεγάλους, παιδάκια 10χρ, γέρους 90χρ, άσχημους, όμορφους, κοντούς, ψηλούς, μαύρους, κίτρινους, ανοιχτομάτηδες, σχιστομάτηδες, στεγνοί, αλκοολικοί, χτυπημένοι, αχτύπητοι, ναρκομανείς (θα σας διηγηθώ αργότερα για μια κοπέλα, ένα πρεζόνι της κακιάς στιγμής και τον έρωτά μου για αυτή), "φυσιολογικοί", αφύσικοι, όλοι ζουν για να ερωτεύονται κι ας μην το ξέρουν.
Υπάρχουμε στροβιλιζόμενοι στους κύκλους μιας μελωδίας που μιλάει για αγάπη
αναπνέουμε τους ήχους που μας θυμίζουν παλιούς έρωτες,
ανοίγουμε τα μάτια χάρη στην υπόσχεση της νέας μέρας για καινούρια σκιρτήματα
Τα κλείνουμε κι ονειρευόμαστε ιστορίες που θέλουμε να ζήσουμε
κι έτσι προχωράμε με κρυμμένα πάθη και ανερμήνευτες επιθυμίες.

Μια ιστορία δεν κλείνει ποτέ την πόρτα στην ανάμνηση. Με μισάνοιχτο φως στο παρελθόν νιώθεις ότι αυτό που έζησες, έχει ακόμα μια θαμπή αλλά ζωντανή πορεία, που σε οδηγεί σε επόμενα μονοπάτια, αβέβαια κι αυτά, αλλά πάντα με τα πιο ζωηρά χρώματα.
Άλλη επιλογή δεν υπάρχει για μας.



Ya no estás más a mi lado, corazón
En el alma sólo tengo soledad
Y si ya no puedo verte
Porque Dios me hizo quererte
Para hacerme sufrir más

Siempre fuiste la razón de mi existir
Adorarte para mí fue religión
Y en tus besos yo encontraba
El calor que me brindaba
El amor y la pasión

Es la historia de un amor
Como no hay otro igual
Que me hizo comprender
Todo el bien, todo el mal
Que le dio luz a mi vida
Apagándola después
Ay que vida tan obscura
Sin tu amor no viviré...