ΟΠΟΙΟΣ ΞΑΝΑΑΓΟΡΑΣΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (Ή ΞΑΝΑΔΕΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ), ΝΑ ΤΟΥ..........................

ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;;; ΠΟΣΟ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ;;; ΠΟΣΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΤΡΩΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ;;;;;



Αγοράζουμε εφημερίδες. Διαβάζουμε, ενημερωνόμαστε, υποτίθεται. Όταν ήμουν στα 18, οι δάσκαλοι μου και οι φροντιστές μου 'λεγαν: "Μη βλέπεις τηλεόραση, να διαβάζεις εφημερίδα, το "Βήμα", για παράδειγμα, που είναι αξιόπιστο και αντικειμενικό". Κι αυτό για να γράφω καλές εκθέσεις, τάχαμου. Με μπόλικη φαντασία.....

Αν θυμάστε, όσοι τα θυμάστε, η πρώτη απόφαση του Σημίτη, ως πρωθυπουργού, το '96, μετά τις εκλογές, ήταν να διορίσει Διοικητή του Αγίου Όρους τον Ψυχάρη. Τυχαία απόφαση, λέτε;;

Από κει και μετά, ακολούθησαν πολλά χρόνια διαπλοκής, κατευθυνόμενων ειδήσεων, συσχετίσεων και ισορροπιών του πολιτικοΜΜΕοικονομικού κατεστημένου. Πολλοί ξέρουν, λίγοι θυμούνται και ακόμα πιο λίγοι τα αναφέρουν, μπας και αλλάξει τίποτα.

Το πρόβλημα είναι όταν όλοι, ΟΛΟΙ, το παίζουν αθώοι! Βγήκε η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ σήμερα, μια καλοντυμένη κυρία, με το ταγιεράκι της και μας είπε:"Εμείς στο ΠΑΣΟΚ είμαστε, σε αντίθεση με τη κυβέρνηση, ΥΠΕΡ των αντικειμενικών μέσων ενημέρωσης".

Μας δουλεύεις, ρε φιλενάδα;;; Που τα πουλάτε αυτά ρεεε;;

Θα μου πεις, ξέρουν πολύ καλά που τα πουλάνε αυτά. Σ'αυτά τα μαλ.....μένα κορόϊδα, που τους βγάζουν κυβερνήσεις σχεδόν σαράντα χρόνια. Τι εφημερίδες, τι τηλεόραση, τι ραδιόφωνα, την ίδια βρώμα βγάζουν όλα, την ίδια σάπια μυρωδιά των χνώτων των μοσχαροκεφαλών με τη μεγάλη γλώσσα.



Ξανά.

Το Σάββατο έγιναν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου, καλεσμένος ήταν κι ο Ερντογάν, που όμως τελευταία στιγμή ακύρωσε την επίσκεψή του. Το "Βήμα", το "Έθνος" και η "Ελευθεροτυπία" όμως είχαν στα φύλλα της Κυριακής σχετικά ρεπορτάζ. Για παράδειγμα

Διαβάστε το δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Βήμα":

Τα χαμόγελα δεν έκρυψαν την ψυχρότητα

Το παγωμένο κλίμα που επικρατεί εσχάτως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατεγράφη, παρά τα χαμόγελα, και κατά την εθιμοτυπική συνάντηση του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή με τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν χθες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τον κ. Ερντογάν συνόδευσαν στην Αθήνα ο νέος υπουργός Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου και ο υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής της ομάδας διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Εγκεμέν Μπαγίς.Ενδεικτικό της βεβαρημένης ατμόσφαιρας, στην οποία έχουν συμβάλλει και οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Ερντογάν με τις οποίες συνέδεε την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με την εκλογή των μουφτήδων και τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, είναι ότι δεν είχαν προγραμματιστεί επίσημες δηλώσεις των δύο ανδρών. Αν και δεν είχε καταρτιστεί συγκεκριμένη ατζέντα, η συζήτηση κάλυψε όλα τα θέματα του φακέλου «ελληνοτουρκικές σχέσεις». Ο Πρωθυπουργός επανέφερε το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης που έχει ανέβει πολλές θέσεις στην κυβερνητική ατζέντα. Αν και η Αθήνα δεν έλαβε στις Βρυξέλλες την υποστήριξη που ανέμενε για κοινές ευρωπαϊκές δράσεις στο θέμα της λαθρομετανάστευσης προκειμένου να πειστεί η Τουρκία, ο κ. Κραμανλής επιμένει ότι η Άγκυρα πρέπει να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Επανεισδοχής που έχουν υπογράψει οι δύο χώρες από το 2001.
Ο κ. Καραμανλής επιμένει στην ανάγκη μείωσης της έντασης στο Αιγαίο. Η Άγκυρα δεν έχει σταματήσει τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και τις παραβιάσεις του FIR Αθηνών. Ηρεμία στο Αιγαίο προκρίνουν καθώς φαίνεται και οι Αμερικανοί που πολύ πρόσφατα, δια στόματος του νέου βοηθού υπουργού Εξωτερικών για ευρωπαϊκές υποθέσεις Φίλιπ Γκόρντον, χαρακτήρισαν το αρχιπέλαγος περιοχή στρατιωτικής σημασίας και μίλησαν για «εκκρεμείς» διενέξεις που αν επιλύονταν θα μείωναν το ενδεχόμενο κρίσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Χώρια που γίναμε ρεντίκολο διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στην Τουρκία, είναι τόσο εξευτελισμένοι οι μεγαλοεκδοτοκαναλάρχες, που απολογούνται κιόλας με το χυδαιότερο τρόπο.

Η "απολογητική" επιστολή του διευθυντή του Βήματος έχει ως εξης.

Αγαπητοί αναγνώστες, Πολλές εφημερίδες της Κυριακής 21.6.2009, με πρώτο «Το Βήμα», διέπραξαν μια μνημειώδη γκάφα. Στις πρώτες τουλάχιστον εκδόσεις τους, στα φύλλα δηλαδή που προορίζονται για περιοχές μακράν της πρωτευούσης, αναφέρονται στη δήθεν συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν, που βεβαίως δεν έγινε καθώς ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ματαίωσε την τελευταία στιγμή την επίσκεψή του στην Αθήνα.

Η μεγάλη αυτή γκάφα οφείλεται στο ότι οι εφημερίδες της Κυριακής, λόγω του μεγάλου αριθμού φύλλων κυκλοφορίας, αρχίζουν να εκτυπώνονται από το πρωί του Σαββάτου. Ετσι, πολλές φορές αναφέρονται σε συναντήσεις και άλλες δραστηριότητες ως εάν επρόκειτο για γεγονότα. Τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί πολλές φορές και δυστυχώς τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα. Η γκάφα του «Βήματος» ήταν μεγαλύτερη καθώς δημοσιεύθηκε και «ρεπορτάζ» για το τι (θα) έλεγαν μεταξύ τους οι δύο πρωθυπουργοί. Δεν είναι παράδοξο να γράφεται προκαταβολικώς ένα κείμενο για τη συνάντηση ηγετών κρατών, καθώς οι ανεπίσημες αλλά έγκυρες πηγές (δηλ. άτομα του επιτελείου των ηγετών) αφήνουν να διαρρέουν προς τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους πληροφορίες για τη συνάντηση και τις εκατέρωθεν θέσεις. Συνήθως αρκετοί δημοσιογράφοι συντάσσουν βάσει αυτών των πληροφοριών τα κείμενά τους και τα παραδίδουν προς δημοσίευση προτού λήξει η συνάντηση... Αυτή η πρακτική οδηγεί σε γκάφες, όπως η τελευταία του «Βήματος» _ δεν χρειάζεται να αναφερθούν συγκεκριμένες περιπτώσεις διότι αυτά τα γεγονότα ασφαλώς δεν αποτελούν δικαιολογίες. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι στο «Βήμα online» που παρουσιάζει την ειδησεογραφία από λεπτό προς λεπτό ΔΕΝ αναρτήθηκε το κείμενο της γκάφας. Φυσικά δεν υπήρχε πρόθεση παραπλανήσεως των αναγνωστών, καθώς είναι φανερό ότι η αποκάλυψη της γκάφας δεν θα αργούσε. Οπωσδήποτε «Το Βήμα» έλαβε τα μέτρα που απαιτούνται για να μην ξανασυμβεί παρόμοιο περιστατικό, για το οποίο ζητεί συγγνώμη από τους αναγνώστες του.

Σταύρος Π. Ψυχάρης Διευθυντής

Ο αρχιξεφτίλας της διαπλοκής (όπως το αρχιερέας της διαπλοκής, αλλά στο πιο ταβερνίστικο) ξεκινάει "είμαστε εμείς χάλια, αλλά είναι και άλλοι". Δε φταίει ότι λέμε ψέμματα εδώ και δεκαετίες, αλλά είναι απλώς πρόβλημα χρόνου. Δεν προλαβαίνω βρε αδερφέ, τι να κάνω, να σκάσω;; Θα γράψω από το Σάββατο ότι κέρδισε ο Ολυμπιακός που παίζει την Κυριακή. Μήπως θα πέσω έξω;;; Εξάλλου όλα είναι στημένα. Το λέει και μετά. Προκαταβολικώς δίνεται ένα κείμενο, από ανεπίσημες, αλλά έγκυρες (;;;;;) πηγές (άτομα των επιτελείων).

Αν αυτό δεν είναι η λεγόμενη "γραμμή", δεν ξέρω τι διάολο είναι. Πλέον το λένε και δεν ντρέπονται.

"Μας τα είπαν έτσι να τα γράψουμε και εμείς τα γράψαμε. Τι θέλετε τώρα, να σας δώσουμε και λογαριασμό;; Ε και λοιπόν; Μας πιάσατε στα πράσα! Σιγά τα λάχανα! Σε 2 εβδομάδες με την πλύση εγκεφάλου που θα σας κάνουμε θα τα έχετε ξεχάσει όλα. Άιντε καθήστε τώρα στους καναπέδες και σκάστε!!!"

Το καλύτερο απ'όλα είναι το τελευταίο.
"Δεν υπήρχε πρόθεση παραπλανήσεως" Ουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!



Αντιγράφω από TVXS (και τα προηγούμενα από κει είναι, αλλά πιστεύω ότι δε θα με καταγγείλλουν) http://www.tvxs.gr/v6721


Τέσσερις είναι οι μεγάλοι παίκτες στα ΜΜΕ

Ο όμιλος Μπόμπολα

Ο όμιλος Μπόμπολα έχει τη μεγαλύτερη τεχνική εταιρεία στην αγορά και κατέχει σημαντικά τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ. Προφανώς ασκεί μεγάλη επιρροή στο επιχειρηματικό παιχνίδι, τονίζει η εφημερίδα, αφού οι εργολαβίες πέφτουν σύννεφο επί Καραμανλή, παρά τη διαφαινόμενη κόντρα με την κυβέρνηση. Ισχυρό ατού του ομίλου Μπόμπολα αποτελούν οι σημαντικές φίλιες του μέσα στην κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων και η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία διατηρεί άριστες σχέσεις με την οικογένεια Μπόμπολα. Επιπλέον, ο όμιλος Μπόμπολα διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα και ειδικότερα με την Εθνική τράπεζα και την Alpha Bank. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο όμιλος πιέζει την κυβέρνηση να δημοπρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερα έργα, αφού θεωρείται βέβαιο ότι κυρίως ο Μπόμπολας κρύβεται πίσω από τις προσπάθειες αποδυνάμωσης του Παπανδρέου, από το Mega.

Ο Οργανισμός Λαμπράκη

Ο Οργανισμός Λαμπράκη αποτελεί το ισχυρότερο συγκρότημα Τύπου στη χώρα και δεν μετέχει σε κανένα επιχειρηματικό μπλοκ εκτός ΜΜΕ. Ανεπισήμως όμως κατά καιρούς στηρίζει μέσα από τα έντυπά του μπίζνες, είτε πρόκειται για τεχνικές εταιρείες που μετέχουν σε διαγωνισμούς, είτε για προτίμηση σε συγκεκριμένη εταιρεία που ασχολείται με τα ενεργειακά, είτε για μεγάλη ιδιωτική τράπεζα η οποία αυτή την εποχή αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με τις επενδύσεις της στα Βαλκάνια. Ο ΔΟΛ στηρίζει έντεχνα τον πρωθυπουργό, κυρίως μέσω της εφημερίδας «Το Βήμα», ενώ δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον οποίο διατηρεί ανύπαρκτες σχέσεις. Ωστόσο, μεγάλη ομάδα στελεχών του ΠαΣοΚ διατηρούν χρόνια καλές σχέσεις με το Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, κάτι που εγγυάται τη δυναμική παρουσία του και επί ΠαΣοΚ. Οι σχέσεις του Οργανισμού Λαμπράκη και τον Όμιλο Μπόμπολα είναι ψυχρές και αναμένεται περαιτέρω επιδείνωσή τους.

Ο όμιλος Αλαφούζου

Ο κύριος Αλαφούζος διατηρεί τη θέση του πιο σταθερού εκφραστή της αντιπολίτευσης προς τον πρωθυπουργό, ενώ αποφεύγει τις τρικλοποδιές στον Γιώργο Παπανδρέου, υποστηρίζει την είσοδο του Βγενόπουλου στις επιχειρήσεις και τα ΜΜΕ και ανά περιόδους κοντράρει τον Μπόμπολα και τον Κυριακού. Επιπλέον, ο όμιλος Αλαφούζος στοχοποιεί τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουγλιά, επιτίθεται μονάχα σε συγκεκριμένες τεχνικές εταιρείες, βάζει σε μαύρη λίστα όσους τραπεζίτες δεν στηρίζουν τον όμιλο, συνεταιρίζεται με τον κουμπάρο της υπουργού Εξωτερικών, κ. Μαρινάκη, υποστηρίζει με πάθος την ίδια την υπουργό κ. Μπακογιάννη (ξεχνώντας ότι είχε καταγγείλει για δωροδοκία τον πατέρα της) και στηρίζει την πράσινη ανάπτυξη και την οικολογία.

Ο όμιλος Βαρδινογιάννη

Ο όμιλος Βαρδινογιάννη διατηρεί εδώ και χρόνια ισχυρή παρουσία στα ΜΜΕ και τις επιχειρήσεις – κυρίως ενέργειας και τραπεζών – ενώ αποτελεί διαχρονική στρατηγική του η διατήρηση καλών σχέσεων με ομίλους όπως του Μπόμπολα και του Λαμπράκη. Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης έχει πολύ καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό, όντας ένας από τους λίγους που έχουν τακτική επικοινωνία μαζί του, αλλά αποφεύγει να παρεμβαίνει στα ΜΜΕ, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση εμφανίζεται άτολμη, καθυστερεί στη λήψη αποφάσεων και τις περισσότερες φορές δεν διαθέτει ξεκάθαρο σχέδιο για έξοδο από τις κρίσεις. Παρά τις καλές προσωπικές σχέσεις Βαρδινογιάννη – Καραμανλή, ο όμιλος παραδοσιακά διατηρεί άριστες σχέσεις και με την οικογένεια Παπανδρέου. Επιπλέον ο κ. Βαρδινογιάννης διατηρεί πάντα ένα «modus vivendi» με τον κ. Μπόμπολα, ενώ η κουμπαριά με τον Χ. Λαμπράκη αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς στις δύσκολες εποχές, τονίζει η εφημερίδα.



Τα σχόλια δικά σας, κατάδικά σας. Αν ξαναγοράσετε όμως εφημερίδες...................................

Μπορεί ήδη να τα ξέρετε, μπορεί να μη σας νοιάζει, μπορεί να τα έχετε όλα γραμμένα, μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει, μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση,
αλλά δεν μπορεί να έχετε το θράσος να συνεχίζετε να αγοράζετε ακόμα εφημερίδα και να πιστεύετε ότι έτσι ενημερώνεστε "αντικειμενικά"
Απλώς διαβάζετε και "χάβετε" ότι σας αρέσει, ότι σας βολεύει, ότι σας χαϊδεύει τα αυτιά, ότι σας ξεκουράζει το λοβοτομημένο εγκέφαλό σας. Κοροϊδάρες με περικεφαλαία, με το χέρι στο τηλεκοντρόλ και τη βλακεία στα μάτια, που κάθεστε και δίνετε σημασία στα ψέμματα που σας αραδιάζουν, μπούφοι Έλληνες, που άγεστε και φέρεστε από τους Πρε.........ηδες και τους Κ.....δες, από τα παλιοτόμαρα, τους αρχιτσογλαναράδες τους Πα.........ου και τους Δε........ες, τα αρχιγλειφτρόνια, τα αρχικαθίκια, που ούτε για φτύσιμο δεν είναι, που πιάσαν μια πένα κι ένα laptop και κουμαντάρουν την ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ. Την αναλύουν, την προβλέπουν. Τόσο που δε χρειάζεται το γεγονός αυτό καθαυτό, αρκεί η φαντασία τους και ΝΑ η εξουσία τους. Εκ του μη όντος, κατασκευάζουν ειδήσεις, προετοιμάζουν αντιδράσεις, μανιπουλάρουν συναισθήματα, δημιουργούν φοβίες. Ότι πουν αυτοί, τα φαιρέφωνα της αδιαφανούς οικονομικής εξουσίας, των αρχινταβατζήδων, των αρχιμαφιόζων, που πάνε να μοιάσουν στους μπος της Καμόρρα και της Κόζα Νόστρα (προετοιμάζω για το επόμενο post) αλλά τους λείπει η μαγκιά.
Αυτοί, οι θκοί μας έχουν μόνο αλητεία, ρουφιανιλίκι μες στο αίμα τους. Μόνο το χαφιεδίστικο κουστούμι τους λείπει, την εξουσία την έχουν, τους τη δώσαμε εμείς, με την απάθειά μας, την παθητική μας στάση, με τα λεφτά στο περίπτερο, με το CD για δόλωμα.
Κορόιδο Ρωμιέ, γεννημένος Ραγιάς, αγόρασε ΜΜΕ-χόρτο και μάσα καλά, χώνεψέ το ότι αν δεν πέσουν κεφάλια (ξεκινάμε από τον Ελεύθερο Τύπο), να παίρνουν δρόμο μερικοί, να βγάλουν και κανένα κανονικό μεροκάματο. Και δε μιλάω ούτε για τα παρασκήνια των ΑγγελοπουλοΔασκαλάκηδων, τους έχω γραμμένους Κανονικότατα, αλλά ούτε για τους κακομοίρηδες απόφοιτους των Δημοσιογραφικών Σχολών, με το μπλοκάκι στο χέρι μπας και ψαρέψουν κανα λαυράκι. Που ρε λαυράκι;; Μες στο Βάλτο, μες στους Βόθρους και στους Οχετούς;;; ΣΚΑΤΑ στις ψυχές των ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΑΣ, των μεγαλοΔημοσιογράφων, που σας διδάσκουν τι;; Ηθική και μετάδοση εμπειριών;; Γνώση και δεοντολογία;;;
ΑΛΗΤΑΡΑΔΕΣ, ΤΣΟΓΛΑΝΑΡΑΔΕΣ, ΨΕΥΤΑΡΑΔΕΣ, ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ (Α ρε Λιακόπουλε, εσύ καλά τα 'λεγες) ΚΑΙ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ, που αποσιωπάτε ότι δε σας (τα αφεντικά σας δηλαδή) συμφέρει και έχετε την Αναίδεια να το παίζετε αντικειμενικοί και αμερόληπτοι. ΟΥΥΥΥΥΥ ρε Πουλημένα Τομάρια, Τσίμες της Γελοιότητας και της Ψευτιάς, της Ξεπουλημένης στο Γιουσουρούμ Επαγγελματικής Ταυτότητας, για να χαριεντίζεστε με τους αρχινονούς. Αν αυτή είναι η δουλειά-δουλεία σας, κάντε την. ΑΛΛΑ ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΗ ΠΕΡΟΥΚΑ ΤΟΥ ΣΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ (άλλες ξεφωνημένες-αλλά αυτό είναι άλλη Ιστορία). ΒΓΕΙΤΕ ΡΕ ΓΛΟΙΩΔΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ: "ΝΑΙ ΡΕ ΜΟΥ ΤΑ ΧΩΝΕΙ Ο ΤΑΔΕ, ΜΟΥ ΤΑ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ Ο ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ". Όχι να δηλώνετε υπερασπιστές δικοί μου και δικηγόροι μου.
Έχω μπλογκ εγώ ρε, τα λέω και φχαριστιέμαι!!!! Δε χρειάζεται, δε γουστάρω να συμμετέχω σε δημοσκοπήσεις. Και στις εκλογές, τους μαυρίζω, άμα λάχει ( Μη κοιτάς τις πρόσφατες, είχα λόγοο!!! Μούσι).

Τέρμα. Σαν το ναρκομανή, ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΑΓΟΡΑΣΩ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (εκτός άμα έχει κανα φοβερό cd ή προσφορά, αλλά την εφημερίδα θα την πετάξω στα σκουπίδια, το υπόσχομαι) ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΕ ΚΑΝΑΛΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2΄ (άντε το πολύ 3΄).
Για σας, δε βάζω ούτε το μισό μου νύχι στη φωτιά.
Με όλο το σεβασμό που έχω στους τακτικούς και άτακτους (!) αναγνώστες μου
Καλή Νύχτα

Ανεκδοτάκι παλιό, κλασσικό (με αφορμή την αποχή των Ευρωεκλογών)

Μπαμπά , τι είναι Πολιτική ?

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τηλεόραση ρωτάει τον μπαμπά του : "Μπαμπά , τι είναι πολιτική ?".
Ο πατέρας , που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
"Κοίταξε παιδί μου. Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση...Κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλον της χώρας. Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες. Εντάξει ?"
"Εντάξει μπαμπά", απαντάει ο μικρός και σκεπτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεπτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα του, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί. Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του και ανοίγοντας την πόρτα βλέπει μόνο τη μάνα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος !!!!! Τον πιάνει πανικός ! Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους……. πλησιάζει , κοιτάζει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα !
Κάγκελο ο μικρός!!
"Τι να κάνω ?" σκέπτεται. "Να ξυπνήσω την μαμά? Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια! Να διακόψω τον μπαμπά? Ντρέπομαι! Αλλά και πάλι ποιος θα αλλάξει το μωρό ?????
Εγώ δεν ξέρω να το κάνω"......
Αποφασίζει λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο.
Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό λέει ο πατέρας στον γιο του: "Λοιπόν, σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες ?"
" Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα"……
"Και τι συμπέρασμα έβγαλες?"
" Όταν η κυβέρνηση κοιμάται ,
Το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη,
Η κοινή γνώμη αδιαφορεί,
Και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά !!!!! "

Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Μέγας)

Τον παρακολουθώ απ'το 1995. Η αλήθεια είναι ότι την "Ανδρομέδα" δεν την είχα πολυδώσει σημασία τότε. Ένας (πρώην) φίλος μπουζουξής, μου το είχε επισημάνει, αλλά στην ουσία, λόγω της Κανά αγόρασα το "Γερακάρη" και εντυπωσιάστηκα. Κι έκτοτε συναυλίες θες, δίσκοι θες, κομμάτια να μαθαίνω, να παίζω, να τραγουδάω, τα πάντα όλα. Πρότυπο!
Αναρωτιέμαι κιόλας....
Γίνεται τη σήμερον ένα λαϊκό τραγούδι να θεωρείται Υψηλή Τέχνη; Το 'καναν παλιά άλλοι (Θοδωράκης, Μοδωράκης, Χατζιδάκης, Ματζιδάκης και σία), αλλά υπήρχε κι ένα υπόβαθρο, καθώς κι ένα κοινό με δίψα. Σήμερα η μόνη δίψα που υπάρχει είναι της κόκας και της βότκας. Άρα ζόρικα τα πράγματα για κάτι τέτοιους τύπους. Κάθονται και γράφουν ένα "περίεργον λαϊκόν", όπως είχε πει κι ο Μάνος και μετά περιμένουν λεφτά. Από αυτήν την άποψη βέβαια, πραγματικά είναι υψηλή τέχνη, αφού είναι για πολύ λίγους. Πολλοί ακούν, λίγοι καταλαβαίνουν. Ας μην το πολυψάξουμε ομως (καθώς πέρασε κι η ώρα).
Όσοι πιστοί (των live)---σαν τα live, ακόμα και μες στη βροχή, δεν έχει----προσέλθετε (ελέω YouTube)....





Κάτω από το μαξιλάρι 26/3/2008 Χρήστης: mikekalog




Στην Κοιλάδα Των Τεμπών 13/6/2009 Χρήστης : nickpik355
Πάνω από τις εκβολές του Πηνειού (στο Δοχό-Kαρίτσα)





Ο Πεχλιβάνης Χρήστης: thorin1917





Στην Αμερική, από το Μάλαμα. 31/8/2008 Χρήστης: mnikitasm2008

Η φύση (για δεκάκις χιλιοστή πεντακοσιοστή τριακοστή έβδομη φορά)

ΑΘΗΝΑ μέρος Δεύτερο (φανερά πιο χαλαρό και λιγάκι πιο "ΞΕΚΟΛΛΑ ΜΕΓΑΛΕ")

Όπως είχα αναφέρει, πήγα προ εβδομάδος στην Αθήνα και πήγα για πρώτη φορά και στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο http://www.atticapark.com/main_gr.htm

Πολύ καλή ιδέα, με μέτρια εφαρμογή, μολαταύτα κάτι που έλειπε από την Ελλάδα. Ένας μεγάλος ζωολογικός, με είδη που σαφώς υποφέρουν στις συνθήκες, αλλά πάλι απ'το να τα κυνηγούν οι λαθροθήρες ή να ξεφτιλίζονται στα τσίρκα, καλύτερα έτσι. Τα κλουβιά σχετικά άνετα, δεν τα ρώτησα τα ζώα βέβαια, αλλά σκεφτόμουν αν μ'έβαζαν εμένα μέσα, ε, δε θα'ταν και τόσο χάλια.

Να λοιπόν οι πρώτες συγκρίσεις. Εγώ, το δίποδο ζώο, απ'έξω απ'το κλουβί (δήθεν) και το άλλο από μέσα. Οι Αιγύπτιοι ήταν πιθανώς ο πρώτος λαός που παρομοίασε τους θεούς του με ζώα. Γεράκια, λύκους, κροκόδειλους. Αντίθετα, οι Έλληνες έφεραν τον ανθρωπομορφισμό των θεών. Οι θεοί δεν ήταν εξωγήινοι, αλλά μοιάζαν με τα χάλια μας. Ζήλευαν, πονούσαν, ερωτεύονταν. Ξέφυγαν από "ζωϊκά ένστικτα" ή τα έκρυβαν πολύ καλά, όπως και σήμερα.

Εγώ συμφωνώ με τους Αιγύπτιους. Το ζωϊκό βασίλειο υπήρχε από πιο παλιά. Κι ενώ η εξέλιξη εμάς μας σήκωσε, μας όπλισε, μας γέμισε σκέψεις, τα ζώα, από αφεντικά, βρέθηκαν υπηρέτες, εξημερωμένοι κλόουν, άστεγοι ιδιοκτήτες, κόμικ του Ντίσνεϋ με ηλιθιες φωνές.

Να λοιπόν που είμαστε μπροστά στα ξαδέλφια.

Τους κοιτάμε, μας κοιτάνε, κάνουν τις ίδιες κινήσεις, με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια γλώσσα σώματος, μόνο τα συννεφάκια των σκέψεων τους λείπουν. Ο μακάκος αφού έξυνε τον κώλο του με το δάχτυλο, το μύριζε μετά. Δες έναν αρκουδόγυφτο οδηγό στη Βασιλίσσης Όλγας να ξύνει τη μύτη του και μετά να κοιτάει τη μύξα που εξόρυξε και μετά έλα πες μου αν πιστεύεις ή όχι την εξέλιξη.

Ειδικά όταν αιωρούνται από κλαδί σε κλαδί, μετά καμαρώνουν, σα να βγήκαν από κανα γυμναστήριο και φουσκώνουν από καμάρι.

Εν τάξει, προφανώς είδαμε και άλλα κακόμοιρα είδη.

Έναν νυσταγμένο πάθηρα, ένα περίεργο παιχνιδιάρικο πούμα, ένα λαβωμένο αμερικάνικο αετό, στο έδαφος,

μια κουτσομπόλα βακτριανή καμήλα, που όταν προχωρούσαμε, μας ακολουθούσε, μόλις σταματούσαμε, σταματούσε κι αυτή και μετά κοιτούσε αλλού.

Ένα μωράκι καμηλοπάρδαλη 2,5 μέτρα, ένα ζευγάρι ιπποποτάμων, χωμένους μες στη λάσπη, πλήρως αδιάφορους για τα τεκταινόμενα γενικώς.

Συζήτηση προκάλεσε το θέαμα μιας μαμάς αρκούδας. Μόλις μας μυρίστηκε από μακριά, σηκώθηκε στα δύο της πόδια, να πάρει όλες τις οσμές, πόσοι είμαστε, αν φοβόμαστε (οι λεγόμενες φερομόνες), γιατί είχε στη σπηλιά της τα μωρά της, 6 μηνών περίπου. Όταν βεβαιώθηκε ότι δεν είχαμε κακό σκοπό, ηρέμησε, τα φώναξε, αυτά μας είδαν, πήραν προφανώς τα ερεθίσματα και ξαναπήγαν μέσα.

Ο μπαμπάς; Που ήταν όλη αυτή την ώρα ο μπαμπάς;; Ο πιτσιρικάς της παρέας τον εντόπισε κάπου εκεί πέρα στο βάθος σε βαθύύύύ ύπνο. Ρωτάει λοιπόν: "Ποιά η δουλειά του;;". Μα φυσικά να κυνηγάει, να φέρνει τροφή και να παρέχει προστασία, λέει ο Καλός Μπαμπάς. Απαντάει ο πιο έξυπνος πιτσιρικάς: "Μα δεν τους φέρνουν έτοιμο το φαγητό;; Κι αφού είναι μέσα στο κλουβί, από ποιόν κινδυνεύουν;;;;;".

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα έντονης αμηχανίας και μπροστά στον κίνδυνο να καταργηθούν προαιώνια θέσφατα της πατρικής "ότι-γουστάρω-κάνω-κατάστασης", πεταχτήκαμε όλοι και αρχίσαμε τα γνωστά : " Ε να μωρέ, καμμιά βρύση θα φτιάχνει, καμμιά λάμπα θα αλλάζει, τα λάδια του αυτοκινήτου, το σέρβις, ξέρεις τώρα..."

Μετά από αυτήν την κρίση, πλησιάσαμε στον ΑΚΙΝΗΤΟ, στον ανεπανάληπτο κυνηγό, τον κροκόδειλο του Νείλου. Νόμιζες ότι ήταν βαλσαμωμένος, κούκλα, αλλά όχι, απλώς παραμόνευε. Για τόλμησε να τον υποτιμήσεις, να σε δω πόσο κορυφή της πυραμίδας είσαι!!!

Οι συγκρίσεις, οι μεταφορές, οι παρομοιώσεις έχουν γίνει, έχουν ξαναγίνει από μεγάλους, κυρίως σκιτσογράφους (Quino, Αρκά κτλ).

Εγώ μόνο ένα έχω να πω: Η φύση είναι μία (κι ο μπακλαβάς γωνία).

Δεύτερον: Ότι έχουν αυτοί οι οργανισμοί, που τα λέμε και ζώα, ψυχή, επιθυμίες, αισθήματα, ένστικτα, γκριμάτσες, κινήσεις, τα έχουμε ακριβώς κι εμείς. Εμείς τα ζώα, με τα κουστούμια και τις γραβάτες. Ας ψάξουμε όλοι στο αρχέγονο ζώο μέσα μας. Εάν εξελίχθηκε, καλώς και μπράβο. Εάν πάλι όχι, ας αποδεχτείς τη φύση σου και κάτσε βόσκησε, λιάσου στον ήλιο, κοιμήσου, αλλά ΠΡΟΣ ΑΛΛΑΧ μη μας πουλάς πρόοδο, ανάπτυξη, επιστήμη και τεχνογνωσία. Κι όταν ακούς να σκοτώνουν για έναν ανεξήγητο λόγο, να αναφωνείς απορημένος "Μα τι ζώα!!". Υπάρχει πολύ βία μέσα μας, δεν είχαμε τρόπους ανέκαθεν. Η βία αυτή δεν είναι πεθαμένη, απλώς λαγοκοιμάται. Στιγμές-στιγμές ξυπνάει, σαν την οχιά και εκτονώνεται όπου βρει. Άμα το καταλάβεις, όλα μοιάζουν ΦΥΣΙΚΑ. Μα φυσικά, τη φύση δεν την εξηγείς, δεν την ψυχαναλύεις, δεν τη δικαιολογείς (ήταν πιεσμένος τώρα τελευταία, χρώσταγε και πολλά). Την αντιμετωπίζεις όπως τους κεραυνούς, τις αστραπές, τις πλημμύρες. Χωρίς να κάνεις τίποτα. Απλώς μαζεύεις τα αίματα. Τώρα βέβαια, άμα είναι δικά σου, κρίμα. Και πάλι όμως, κάποιου θα'ταν. Όλοι δικοί μας είμαστε, που λέει κι ο Ρασούλης. Κι ο μακάκος, κι ο αρκούδος, κι ο γιάπης, κι ο λαθρομετανάστης, όλοι. Ζώα..........................................................

Και για το τέλος, κάτι για όλους τους bloggers και όσους τους διαβάζουν

Μίλα μου για Μιλά-νο, (για να θυμάμαι και να κλαίω)

Πήγα στο Μιλάνο για λίγες μέρες και πέρασα καλά. Όχι μόνο μέσα, αλλά κυρίως στην ευρύτερη Λομβαρδία (Λίμνες) αλλά και ολίγη από Ελβετία.

Τα Μεδιόλανα βρίσκονται δίπλα μας. Αλλά μάλλον απέχουν αρκετές δεκαετίες. Έχουν κι αυτοί τα κάστρα τους σαν κι εμάς, αλλά έβαλαν μπόλικο νερό στο κρασί τους. Οι εμφύλιοι τους και οι διαμάχες μεταξύ δουκών και βασιλέων τους έκαναν λίγο διαφορετικούς από μας. Το "ούνα φάτσα ούνα ράτσα" είναι πια πολύ παρωχημένο. Εν τάξει, στις φάτσες Ναι, στα καραγκιοζιλίκια των πρωθυπουργών με γυμνόστηθες αεροσυνοδούς ή μοντέλα Ναι, στις ομιλίες μετά χειρονομιών και συνεχών κινήσεων Ναι, αλλά σε πολλά και σημαντικά άλλα θέματα κοινωνικοοικονομικοπολιτικοπολιτισμικοεθιμοτυπικά διαφέρουμε παρασάγγας.

Μικρός, θυμάμαι μόνο δύο λέξεις από την πολιτική κοσμοθεωρία του πατέρα μου, όταν μιλούσε για την Ιταλία. Ήταν εκείνες οι περίοδοι, τέλη '70, αρχές '80, μετά τις δολοφονίες Μόρο κτλ και τις συνεχείς αλλαγές καθεστώτων, Μπετίνο Κράξι κτλ, που άλλαζαν οι κυβερνήσεις βδομάδα με βδομάδα. Έλεγε λοιπόν ο θυμόσοφος μπαμπάς: "Γιατί δεν καταρρέει μια χώρα που στην ουσία μένει ακυβέρνητη για χρόνια;;; Γιατί έχει ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ"

Κρατικός μηχανισμός. Κρατικός μηχανισμός. Τι σκατά είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός; Οργάνωση; Σύστημα διαχείρισης; Βάση υπαλλήλων και λειτουργών; Το back-up της χώρας; Η λέξη Μηχανισμός παραπέμπει σε κάποιου είδους συστηματική λειτουργία ενός εργαλείου, μιας συσκευής, που βρέξει-χιονίσει θα αποδόσει, θα κινήσει ιμάντες και δίσκους, φρένα και μεταδότες στροφικής τάσης ( α ρε άμα έχεις γαμπρό μηχανολόγο, πως τα λες!!!). Το κράτος όμως είναι κάτι κακό-ή μήπως όχι;; Ο κρατισμός, σαν έννοια, ήταν για τα φιλελεύθερα μυαλά των Σμιθσονικών καθηγητών και Υπουργών Ανάπτυξης μια απευκτέα οικονομική πρακτική που μόνο δεινά θα έφερνε στο γίγνεσθαι. Μην κοιτάς τώρα που κατέφυγαν όλοι στη λύση "Σώσε και μένα μπαρμπα-Κράτος". Παλιά ήταν η λέξη-Φρίκη, ούτε να την ακούσουν στο Λευκό Οίκο και στη Γερουσία. Η Ιταλία όμως που ανήκε από τότε στις 7 πλουσιότερες χώρες της Υφηλίου το δούλευε το πράγμα μέσα της. Και αυτό της βγήκε με καλό τρόπο.

((((Ανοίγω μεγάλη παρένθεση για να διαφημίσω "Προσεχώς". Σε επόμενο post θα μπορέσετε όλοι να καταλάβετε ποιός είναι αυτός ο περιβόητος Κρατικός μηχανισμός, μέσα από την ανάλυσή μου, του τρομερού, του καταπληκτικού, του ανεπανάληπτου, του ιλιγγιώδους βιβλίου του Ρομπέρτο Σαβιάνο "ΓΟΜΟΡΡΑ". Τρέξτε και προλάβετε. Το αφεντικό τρελάθηκε! Μείνετε συντονισμένοι στις οθόνες σας και αναμείνατε στα lap-top σας))))))))

Ας επανέλθουμε στο Μιλάνο. Ωραία πόλη, ωραίοι, κομψοί, κομψότατοι, όπως κομψόγναθοι, άνθρωποι. 45άρηδες με κόκκινα παντελόνια, 55άρηδες με ριγέ πράσινες βερμούδες, 65άρηδες με ζελέ στο καρέ μαλλί, γυναίκες (Ω ρε μάνα μου τι γυναίκες). Τι λέω, ΓΥΝΑΙΚΕΣ! Τελεία και παύλα. Γυναίκες με άσπρη φούστα ίσα κάτω από το γόνατο, με παπούτσι τακουνάτο, με μακρύ ίσιο μαλλί, με κορμοστασιές αγέρωχες, με τη μόδα να κρέμεται από τα μπατζάκια, με τη γοητεία και το στυλ να σκορπιούνται στο βάδισμά τους, με τα απλά, απλούστατα ρούχα πάνω τους να συνδυάζονται με τόση χάρη και αισθητική, ώστε να λες: Ρε τι κοινή ράτσα είμαστε εμείς οι μπιροκοιλιές, οι χοντράνθρωποι, οι σκεμπεδομπουζουκόβιοι γυφτοντυσιματίες, οι μονόχνωτοι καφε-μαύρο-μπεζ κλασσικούρες, που μην τυχόν μας πουν

γκέϊ στον καφενέ, Οι "περπατάω και γ..άω", με τον αέρα του "Ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;;"

Ή είναι όμοιες οι χοντροπατσουρογκόμενες των 40φεύγα, με τα άθλια "faux", νομίζοντας όλες ότι είναι τουλάχιστον οι Τζολί της Φιλοθέης, ενώ είναι οι Βασιλειάδου στην "Ωραία των Αθηνών", και οι πιτσιρίκες, που μάλλον δεν έχουν καταλάβει αν είναι αγόρια ή κορίτσια ή τίποτα απ'τα δύο (;), με τα σκουλαρίκια για γούστο και με τα ρετάλια να σέρνονται στα απόνερα των δρόμων, με τους σκεμπέδες, κορίτσια πράμα, με τα μαλλιά σαν τη Μάτζικα ντε Σπελ.

Άιντες και σου λέω εγώ, ποιός τη γ...εί την εξωτερική εμφάνιση. ΟΚ. Δε μας νοιάζουν αυτά εμάς. Εμείς έχουμε κρυφά χαρίσματα, έχουμε λεβεντιά και φιλότιμο, τάχαμου. Μπόλικη φαντασία, ωραίες ιδέες, εξυπνακίστικες ατάκες, αλλά από ουσία και δουλειά, ΜΗΔΕΝ. Τι να τον κάνω τον ενθουσιασμό σου, όταν εκσπερματώνεται πρόωρα; Τι να την κάνω τη μαγκιά σου, όταν δεν έχεις την μπέσα να την προχωρήσεις;; Οι ιδέες είναι άχρηστες, χωρίς πλαίσιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς ξεκάθαρη ιεραρχική δομή.

Παίρνω τόσα, τόση ευθύνη μου αντιστοιχεί,

παίρνω τόόόόόόόσα, τόόόόόόόση ευθύνη μου αντιστοιχεί.

Για σενάρια είμαστε πρώτοι, στη σκηνοθεσία τα κάνουμε χάλια.

Είχα μια ιστορία (ακόμη μια δηλαδή) να πω για αυτές τις διαφορές Βαλκάνιων λαών και ΚεντροΒορειοΕυρωπαίων, αλλά ήδη ξέφυγα από το θέμα.

Μιλάνο λοιπόν. Κομψότης, αγορά, ιστορία, οικονομία και κέντρο λήψης αποφάσεων, χωρίς να είναι η πρωτεύουσα. Και φυσικά κανένας ηλίθιος δε σκέφτηκε εκεί τον όρο συμπρωτεύουσα, μόνον εδώ υπάρχουν αυτοί. Το Μιλάνο διοικεί, ρυθμίζει, διαθέτει τον πλούτο, αλλά και την ιντελλιγκέντσια, τις άκρες, τις προσβάσεις, στο Λευκό Οίκο θέλεις, στο Χόλλυγουντ θέλεις, στις Βρυξέλλες, στο Πεκίνο, γενικώς υπάρχει και ακούγεται περισσότερο από άλλες πόλεις της Ιταλίας.

Η ερώτηση είναι απλή: ΓΙΑΤΙ;;;;;

Μα και η απάντηση είναι παρα πολύ απλή: ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ!

Δεν έχω το υπόβαθρο για να επεκταθώ περαιτέρω, γι'αυτό φεύγω και πάω Βόρεια. Πάνω στα ιταλοελβετικά σύνορα βρίσκονται τρεις λίμνες (από δυτικά προς ανατολικά): η Ματζιόρε, η Κόμο και η λίμνη ντι Γκάρντα. Τα νερά από τις Άλπεις κυλούν και εναποτίθενται σ'αυτούς τους αποταμιευτήρες (α ρε άμα έχεις αδερφό περιβαλλοντολόγο πως τα λες!), όπου στις άκρες τους βρίσκονται πάμπολλα μικρά χωριουδάκια, πραγματικά διαμαντάκια, ειδυλλιακά μέρη, που λειτουργούν ως θέρετρα, κυρίως για τους συνταξιούχους της Κεντρικής Ευρώπης. Εκεί, αφήνουν τις παχυλές συντάξεις τους και μένουν σε σπίτια,που δεν τα ονομάζουν με μπανάλ όρους όπως γηροκομεία ή οίκους ευγηρίας (μπλιάχχχ!!), αλλά villas ή spa resorts. Στους υπερπολυτελείς αυτούς προθαλάμους νεκροταφείων, βρίσκεται και η μόνη τους επαφή με το εξωτερικό (παγκόσμιο) περιβάλλον. Οι σερβιτόροι, οι μάγειρες, οι καμαριέρες είναι Ινδονήσιοι, Πακιστανοί, Ουρουγουανοί, Λιβεριανοί, αλλά και Αλβανοί, Βόσνιοι ή Σκοπιανοί, ντυμένοι με μαύρο επίσημο ένδυμα μαιτρ ή και φράκο με παπιγιόν (το'δα με τα μάτια μου).

Σίγουρα όμως αν τους ρωτήσεις, πιθανόν να μην ξέρουν ούτε τη λέξη "λαθρομετανάστευση". Έτσι λοιπόν μέσα σ'αυτή την αποστειρωμένη τους γυάλα, περνούν μήνες και χρόνια, παίζοντας μπριτζ ή το άλλο με τις μπάλλες σαν μπόουλινγκ, χωρίς να τους απασχολούν έννοιες όπως "οικονομική κρίση", "Έλλειμμα" ή "εσωτερική ασφάλεια". Όπως λειώνουν τα χιόνια, σιγά-σιγά, έτσι είναι και οι ρυθμοί των χωριών αυτών.

Βέβαια, υπάρχουν και οι "μεγάλοι", οι "σταρ", που αγοράζουν μια παραλίμνια βίλλα, ένα φτωχό μέγαρο, έναν ταπεινό πύργο του 16ου αιώνα, όπως ο Τζορτζ Κλούνεϋ, για να "χαλαρώνουν" από τις "εντάσεις" και το "στρες" της "δουλειάς".

Εμείς απλώς περαστικοί ήμασταν από κει, τα 'δαμε, τα θαυμάσαμε, τα ζηλέψαμε και μετά από λίγο......σταματήσαμε και σκεφτήκαμε.

Μα και μεις έχουμε τέτοια μέρη, ίσως και καλύτερα.

Που τα 'χουμε όμως;;;;;; (με όλη την αγάπη στην υπόλοιπη Ελλάδα)

ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ!!

Η Κερκίνη με φόντο το Μπέλλες, Ο Βόρας με τα νερά να φτάνουν στο Πόζαρ, τη Δοϊράνη, τις Πρέσπες με το Γράμμο και την Ιστορία του, τον Έβρο με το Δέλτα και την απίστευτη πανίδα του, τη Ροδόπη με τα μονοπάτια της, το Καρά-ντερέ, το παρθένο Δάσος Φρακτού, το Παρανέστι και τα Θερμά, την Καστοριά με τη λίμνη, και, και, και, ..........

Ξαναρωτώ όμως. Που τα'χουμε;; Στο Βορρά!!! Στα σύνορα με ποιούς;;;;;
Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία.

Γιατί ..μώ την καταδίκη μου;; Χάθηκε να 'χω γείτονες τους Ελβετούς, τους Αυστριακούς, τους Ιταλούς. Δε διαφωνώ ότι τότε αυτοί θα έλεγαν "...μώ την καταδίκη μου, τον Έλληνα έπρεπε να 'χω γείτονα;;", αλλά ειλικρινά μπορείτε να φανταστείτε πως θα ήταν αυτά τα μέρη με τέτοιους γείτονες;;;

Για όσους δεν μπορείτε να φανταστείτε, πηγαίνετε εκεί. Πάρτε αμάξι, φορτώστε στο φέρυ, Ανκόνα, Βενετία ή όδικώς από Σερβία-Κροατία-Σλοβενία και ξεκινήστε από Trentino alto Adige με Bolzano και Merano, ακούγοντας μόνο Γερμανικά, μετά προχωρείστε προς Λομβαρδία, φτάστε Μιλάνο, μετά λίμνες, μπαίνετε Ελβετία, Λουγκάνο, Λουκέρνη, ξαναμπαίνετε Ιταλία, Τορίνο, Γένοβα, Ιταλική Ριβιέρα, Σαν Ρέμο, και άντεεεε γειάάάάά, Μόντε Κάρλο, Νίκαια, Κάννες, Ούύύιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!

Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, ολέ, ολέ!!

Παλιά !!!!!!!!!!!

(Ήταν κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα, σαν τη Γιουγκοσλαβία του Κουστουρίτσα. Μετά βούλιαξε και μετά μεταναστεύσαμε στο Μιλάνο)

Αυτάάάάάάάά..................

Η ζωή εν (τάφω) ή η ζωή εν (τσίρκω) Αθήναις

Μ'όλο το σεβασμό για τον αδερφό μου.....



Α Θ Η Ν Α. Πέντε γράμματα. Μία λέξη. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες λέξεις με 5 γράμματα.

Ν Ε Υ Ρ Α.

Α Γ Χ Ο Σ.

Π Ι Ε Σ Η.

Φ Ω Ν Ε Σ.

Φ Ο Β Ι Α.

αλλά και
C I R C A
και

Χ Ρ Η ΜΑ. Πολύ Χρήμα. Για την ακρίβεια το 75% του χρήματος στην Ελλάδα, θα κυκλοφορήσει στα χέρια ή θα βρίσκεται στις τσέπες των ανθρώπων στην πρωτεύουσα. Λογικό θα πει κανείς εφόσον οι μισοί και παραπάνω Έλληνες βρίσκονται εκεί. Η Αθήνα (αν και δε νομίζω ότι μπορούμε να τη λέμε πλέον Αθήνα, αφού έχει φτάσει μέχρι έξω από τη Θήβα και λίγο πριν τον Ισθμό), Η Θηβο-Αθηνο-Ισθμό-Πρωτεύουσα λοιπόν ΔΕ Μ'ΑΡΕΣΕ!!

Δικαίωμά μου, γούστο μου και καπέλο μου, θα μου πεις.

Όοοοοοοχι, δε θα τελειώσει έτσι απλά το post. Μη νομίζεις ότι θα τη γλυτώσεις έτσι απλά.....

Καταρχήν, θα προσπαθήσω να μιλήσω (γιατί έχω κάτι να πω), ως πλήρως αποκομπλεξαρισμένος Έλλην πολίτης, που δεν ξέρει την τύφλα του (ουδέν οίδε). Σίγουρα είναι λάθος να συγκρίνουμε την Αθήνα με οποιαδήποτε πόλη της χώρας. Ο κάθε πικραμένος Σαλονικιός, Πατρινός, Βολιώτης, Λαρισαίος ή Ηρακλειώτης, που έχει γκαϊλέ με το κράτος των Αθηνών και δεν κοιτάει την κακομοιριά του, δεν έχει καταλάβει ακόμη τα στοιχειώδη. Πως Η ΑΘΗΝΑ μπορεί να συγκριθεί ΜΟΝΟ με άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Μπορεί να υστερεί στη σύγκριση, (π.χ. Η Αθήνα είναι πιο χάλια απ'τη Βαρκελώνη, αλλά τουλάχιστον έχει καλύτερο μετρό και ηλεκτρικό απ'το Μιλάνο), αλλά βρίσκεται εκεί, κάπου στη μέση της βαθμολογίας της Α'Εθνικής.

Κατά συνέπεια, ΟΛΟΙ εμείς στα κουτσοχώρια μας, που χαιρόμαστε την κοντόφθαλμη δράση μας, δεν έχουμε καμμιά σχέση με αυτό που συμβαίνει εκεί και απλώς περιμένουμε σα λιγούρια, μπας και ανέβουμε κατηγορία (με τον πρόεδρο που 'χουμε και με τις μεταγραφές που κάνουμε όμως, δε βλέπω χαϊρι).

Βέβαια, θα προσέξατε ότι η σύγκριση έγινε με μεγαλουπόλεις κι όχι απαραίτητα πρωτεύουσες. Διότι σε μια ισορροπημένη χώρα, θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο πόλοι, για να μην πω και παραπάνω.

Στο Ελλάντα όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς. Στην Αθήνα ΟΛΑ είναι αλλιώς. Οι μέρες θαρρείς κυλάνε διαφορετικά, πιο γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία. Τα κτίρια χτίζονται σε dt, οι άνθρωποι μιλάνε σε τηλεοπτικό χρόνο (Με ειδοποιούν απ'το control ότι ο χρόνος μας τελείωσε....). Οι αποστάσεις λογίζονται αλλιώς, οι σχέσεις φαίνονται αλλιώς, πιο επιφανειακές να πω, πιο ιδιοτελείς να πω. Εν τάξει, συμφεροντολογία υπάρχει και στην τρύπα της σπηλιάς του Άνω Δεν-Ξέρω-γω-Χωρίου, αλλά οι μαφιόζικες πρακτικές της πρωτευούσης μακράν ξεχωρίζουν, διαφθείρουν, διαμορφώνουν άλλα ήθη, άλλες συνθήκες. Είναι και η κλίμακα που διαφοροποιεί τα μεγέθη.

Ή μπορεί έτσι να το είδα εγώ.

Δε διαφωνώ ότι υπάρχουν περιοχές της ευρύτερης περιοχής, που βρίσκονται σε μια γυάλα, αποστειρωμένες, κουφές, τυφλές, που δεν τις αγγίζουν "αστεία" θέματα, όπως οι λαθρομετανάστες ή οι απολύσεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Το μεγαλύτερο μέρος όμως των κατοίκων, που ζουν (και πιθανόν να μην αγάπησαν ποτέ το μέρος, κατά τον Σερ. Φυντανίδη) αισθάνονται σίγουρα σε χρυσό κλουβί, με τους τίγρεις και τα λιοντάρια, μέσα κι έξω. Αυτοί όλοι, πατρίκιοι και πληβείοι, δυνατοί και αδύναμοι, εργαζόμενοι κι άνεργοι, νέοι, γέροι και παιδιά, κλόουν του ίδιου τους του τσίρκου, ζογκλέρ της καθημερινότητας, της "πραγματικής" πραγματικότητας (που μας είπε και μια φίλη), του "μέσα στα γεγονότα", που πηδάν μέσα από φλαιγόμενα στεφάνια, χωρίς να καίγονται, κάθε μέρα, στο μετρό, στον Άγιο Παντελεήμονα, στο μποτιλιάρισμα της Κηφισίας. Έχουν και το θηριοδαμαστή τους, κάπου εκεί στο Μαξίμου ή στο σουβλατζίδικο της Ραφήνας, που είναι ο "σύμμαχός τους", να τους εμψυχώνει και να τους διαφημίζει.

Οι υπόλοιποι εμείς;; Τι ρόλο παίζουμε εμείς;; Μα είναι ολοφάνερο και στον πιο ηλίθιο εξ ημών! Το ρόλο του θεατή! Πληρώνουμε το εισητήριο μας, παίρνουμε θέση στα καθίσματα του PlayMobil Fun Park, του Allou fun Park, του TerraVibe, των άπειρων θεάτρων, των τεράστιων malls, των μεγάλων δρόμων, των κολοσσιαίων κατασκευών, των υπέροχων Μουσείων, των καταπληκτικών διοργανώσεων. Καθόμαστε και παρακολουθούμε, αφήνοντας επιφωνήματα θαυμασμού με ανοιχτά στόματα. Ωωωωωω, Ααααααα, Ιιιιιιιιιι!!!!!!!!!! 'Ισως να νομίζουμε ότι είμαστε στο Κολοσσαίο, βλέποντας να κατασπαράζονται οι χριστιανοί και μεις με τον αντίχειρα πάνω-κάτω (και τη διπλωμένη ψήφο στο φάκελο) να αποφασίζουμε-δήθεν-τη σωτηρία ή όχι ενός λαού.

Στην ουσία, είπαμε, εμείς είμαστε οι θεατές, εμείς πληρώνουμε, το μασκαραλίκι των καλλιτεχνών, γηγενών κι αλλοδαπών, που προσφέρουν ως πνευματική τροφή στα πεινασμένα επαρχιωτόπουλα. Τα λιοντάρια και οι τίγρεις όμως, μπορεί να έφυγαν κακήν-κακώς, απ'το Πακιστάν και την Ινδία, και να φαίνονται εξημερωμένα ή τέλος πάντων σαν αποχαυνωμένα, για άφησ'τα ατάιστα όμως τρεις μέρες, σε κάνουν μια χαψιά ή όχι;; Οι γορίλες και οι χιμπατζήδες με τα CD, λόγω ανάγκης, παλεύουν για το αξιοπρεπές μεροκάματο. Άμα του στερήσεις όμως και αυτό το ελάχιστο, πηγαίνοντάς τον σε ένα στρατόπεδο, ξέρεις τι ωραία ξυπνάν τα ένστικτα και βρίσκει δύναμη να σπάσει ατσαλένια κλουβιά. Διότι αυτά τα "θηρία" -και φαντάζομαι ότι όλοι καταλαβαίνετε ότι δεν αφήνω υποτιμητικούς υπαινιγμούς, αλλά γίνεται χάριν παρομοίωσης, ποιητική αδεία- είναι σαν κι εμάς. Μόνο που οι Αττικάνθρωποι, αλλά και οι λοιποί Ελλαδιστανίτες ιθαγενείς φορούν το κουστούμι και τη φάτσα με το άσπρο χρώμα, ψηφίζουν Ευρωπαϊκά και παίζουν την κωμωδία τους, με την κόκκινη μύτη, το λουλούδι που πετάει νερό, το καπέλο και τα φαρδιά παπούτσια. Φαντάζουν (σε μας τουλάχιστον) πιο γελοίοι, γιατί αυτοί επέλεξαν το ρόλο τους, ενώ κάποιοι σπρώχτηκαν σ'αυτό.

Κι αφού τέλος πάντων τελειώσει και η παράσταση, αφού χειροκροτήσουμε θερμά, αφού πάρουμε και τις αντίστοιχες αναμνηστικές φωτό, με τα τσολιαδάκια στο Σύνταγμα, μαζεύουμε μπογαλάκια και βουρ στα χωριά μας, στα καφενεία μας, στις πλατείες με τις θειές να μιλάν για τη Σαρρή και τον Ψινάκη.

Και το τσίρκο; Τι γίνεται με το τσίρκο; Θα κάνει περιοδεία;; Όχι, δυστυχώς το τσίρκο αυτό δε φεύγει,είναι εδώ μόνιμα (για την ακρίβεια από το 1833, οπότε και μεταφέρθηκε απ'το Ναύπλιο, νομίζω) και θα συνεχίζει να λειτουργεί μέρα-νύχτα, χειμώνα-καλοκαίρι, με Ολυμπιακούς ή χωρίς, με όλων των λογιών τα φρούτα και τους καλλιτέχνες. Θα συνεχίζει να κάνει sold-out, να δείχνει και να δείχνεται, να συγκεντρώνει αποκλειστικά τα βλέμματα, να βάζει σε videowall κάτι παλιές εκπομπές στυλ "Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα" για να γελάσουμε και λιγάκι. Οι κλόουν θα γερνάνε πιο γρήγορα από τους θεατές, θα φθείρονται πιο γρήγορα, γιατί δεν έχετε ιδέα πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τον άλλο να γελάσει, πόσο ψυχοφθόρο είναι να τρέχεις σαν το άλογο και τη ζέβρα, σαν την αρκούδα να χορεύεις τσιφτετέλια και από πάνω να τρως σφαλιάρες και να σε κοροϊδεύουν κιόλας.

Αλλά κι εμείς που τάχα γελάμε και διασκεδάζουμε με αυτό το πικρόχολο γέλιο, με αυτήν την ανθρωποζωϊκή κωμικοτραγωδία, με τι φθόνο κοιτάμε φεύγοντας τα γεμάτα ταμεία της επιχείρησης, τα λεφτά που μετριώνται από τους ταμίες του τσίρκου. Εκείνοι να δεις τι γέλιο κάνουν με μας όλους.

Γιατί στο τέλος-τέλος, όλοι, μα όλοι, θεατές, κλόουν, θηρία, θηριοδαμαστές, για τον ταμία δουλεύουμε, για τον μεγαλοεργολάβο, τον μεγαλοΒωβό, το μεγαλοΒγενόπουλο, το μεγαλοάγνωστο-το-όνομά-του, που τρίβει τα χέρια του, βλέποντας τις ουρές ή ακούγοντας τα χάχανα από μέσα. Γελάτε κορόϊδα, γελάτε, the last laugh is on you.

Τσίρκο ή τάφος, η κατάντια της Αττικής είναι ο καθρέφτης της χώρας (ή της Δύσης θα'λεγε ο ΚΚΕς). Κι όπως σε έναν αρχαίο τάφο βρίσκουμε πανάκριβα κτερίσματα, χρυσά νομίσματα και περιδέραια, ως αμοιβή στο φύλακα του Άδη, έτσι και όταν από πάμπολλα χρόνια ξεθάψουν την Ελλάδα από τα σκουπίδια και βρουν την Αθήνα, θα τρελαθούν από τα χρυσάφια και τα στολίδια. Και θα σκεφτούν οι Αννουνάκις: "Αν πέθαναν με τόσο χρήμα, σκέψου σε τι χλιδή θα ζούσαν!!".

Αχ και που να'ξεραν !!!!!!!