Ακόμα μια ιστορία του Bookcrossing, που την αφιερώνω εξ'ολοκλήρου στον karjim, από τους πιο "όμορφους" ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
(πραγματικό γεγονός προ μηνός)
Πρώτη φορά μου συμβαίνει εδώ στη Γερμανία να μπαίνει κάποιος στη wishlist μου, εκτός εποχής Χριστουγέννων, να βλέπει ότι θέλω να διαβάσω Herman Hesse (Der Steppenwolf) στο πρωτότυπο και να μου στέλνει ΠΜ, λέγοντας "φίλε βλέπω ότι θέλεις να το διαβάσεις, στο στέλνω, μην το ξαναστείλεις πίσω". ΟΚ λέω, μπράβο μεγάλε. Περιμένω περιμένω, τίποτα, μετά 10ημέρου, καρτούλα, το βιβλίο σας το παρέλαβε ο κυριος Wolf, ο γείτονας (συχνά συμβαίνει αυτό), "άκου να δεις συνωνυμία-Wolf, λέω", βρε τον ψάχνω, βρε χτυπάω κουδούνι, μια δυο μέρες, λέω που στο διάλο εξαφανίστηκε κι αυτός και τα βιβλία μου. κάποια στιγμή η καλή κυρία Petersmark, μου ανοίγει την πόρτα, με βλέπει να ανεβοκατεβαίνω και μου λέει "δεν τα μάθατε;" ο κύριος Wolf μπήκε στο Νοσοκομείο, θα χειρουργηθεί, μου είπε. "Κρίμα, λέω, τον άνθρωπο, δεν πειράζει, γερός να είναι, να βγει με το καλό". Καμιά 15 μέρες μετά, τακ-τακ η πόρτα. Τσααακ, ανοίγει και βλέπω τον περιβόητο Wolf, κρατώντας το πακετάκι μου με τα αυτοκόλλητα του BC, "Εεεεεε όχι, μου λέει, ο αναισθησιολόγος μου είναι και Bookcrosser!!!!!!!"
Ξεραθήκαμε να γελάμε, αυτός βέβαια ψιλοδάκρυσε κιόλας, τον έβαλα μέσα, να πιούμε ένα ανθρακούχο νερό (διότι μετά την εγχείρηση, κάνει ελάχιστα να τρώει και να πίνει).
Στον Wolf λοιπόν έδωσα εγώ αναισθησία, ούτε που θυμόμουν το όνομα, ούτε που μου είχε πάει το μυαλό (κοινό σχετικά όνομα), ούτε έδωσα σημασία στη διεύθυνση κατοικίας. Θυμηθήκαμε όμως ότι στο χώρο εισαγωγής στην αναισθησία (Einleitungsraum) συζητήσαμε για το άγχος που είχε, πόσο πολύ το βοηθάει το διάβασμα, αγαπημένοι συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι (το έχουν εδώ αυτό το θέμα) κτλ κτλ και γενικά μου είχε φανεί αρκετά ενδιαφέρων άνθρωπος τότε.
Η εμπειρία προσωπικά μ'ανατρίχιασε,με συγκίνησε, μου θύμησε γιατί κάνω Bookcrossing, όσο συχνότερα μπορώ, τι σημαίνει να αγαπάς τους ανθρώπους περισσότερο από τα βιβλία, αλλά ότι μέσα από τα βιβλία τους αγαπάς ....καλύτερα.
Για να κλείνω το σεντόνι, με το Wolf μιλούσαμε καμιά ώρα, για άπειρα θέματα, ελληνική φιλοσοφία, επιδιώξεις στη ζωή, όνειρα, προγνώσεις θανάτου και φυσικά βιβλία. Ξέχασα να αναφέρω ότι ο τύπος με το PM (Dagobert1), μαζί με τον Χέσσε (καλόόόό εεε;;;) μου έστειλε και ποιήματα της Bachmann, χωρίς να τα ζητήσω, απλά τα είδε κι αυτά στη λίστα επιθυμιών. Εννοείται όταν του έστειλα ευχαριστήριο ΠΜ, ενθουσιάστηκε, υποσχέθηκε να έρθει από Βερολίνο στη Φραγκφούρτη να γνωριστούμε-δεν κατάλαβα αν είναι άντρας ή γυναίκα, γι'αυτό και κρατώ επιφυλάξεις :)
Όλα αυτά τα κουφά, μου συνέβησαν εδώ στα ξένα αλλά όχι στα εχθρικά. Δε θα είχαν ποτέ συμβεί, αν μια μέρα δεν κυνηγούσα ένα βιβλίο της MafaldaQ κάπου στο Βυζαντινό Μουσείο, μέσα σε ένα σκουπιδοντενεκέ κι αν δεν γνώριζα τόσες διαφορετικές και "περίεργες"--την αλήθεια να τη λέμε, έτσι?--προσωπικότητες.
Καλή τύχη σε όλα μας τα σχέδια, πάντα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο εκεί έξω, το καλό είναι ότι θα μένει πάντα μέσα μας
Πολλή πολλή αγάπη, μέρες που είναι.
Στον Karjim (κι από λίγο και στον κύριο Wolf)
(πραγματικό γεγονός προ μηνός)
Πρώτη φορά μου συμβαίνει εδώ στη Γερμανία να μπαίνει κάποιος στη wishlist μου, εκτός εποχής Χριστουγέννων, να βλέπει ότι θέλω να διαβάσω Herman Hesse (Der Steppenwolf) στο πρωτότυπο και να μου στέλνει ΠΜ, λέγοντας "φίλε βλέπω ότι θέλεις να το διαβάσεις, στο στέλνω, μην το ξαναστείλεις πίσω". ΟΚ λέω, μπράβο μεγάλε. Περιμένω περιμένω, τίποτα, μετά 10ημέρου, καρτούλα, το βιβλίο σας το παρέλαβε ο κυριος Wolf, ο γείτονας (συχνά συμβαίνει αυτό), "άκου να δεις συνωνυμία-Wolf, λέω", βρε τον ψάχνω, βρε χτυπάω κουδούνι, μια δυο μέρες, λέω που στο διάλο εξαφανίστηκε κι αυτός και τα βιβλία μου. κάποια στιγμή η καλή κυρία Petersmark, μου ανοίγει την πόρτα, με βλέπει να ανεβοκατεβαίνω και μου λέει "δεν τα μάθατε;" ο κύριος Wolf μπήκε στο Νοσοκομείο, θα χειρουργηθεί, μου είπε. "Κρίμα, λέω, τον άνθρωπο, δεν πειράζει, γερός να είναι, να βγει με το καλό". Καμιά 15 μέρες μετά, τακ-τακ η πόρτα. Τσααακ, ανοίγει και βλέπω τον περιβόητο Wolf, κρατώντας το πακετάκι μου με τα αυτοκόλλητα του BC, "Εεεεεε όχι, μου λέει, ο αναισθησιολόγος μου είναι και Bookcrosser!!!!!!!"
Ξεραθήκαμε να γελάμε, αυτός βέβαια ψιλοδάκρυσε κιόλας, τον έβαλα μέσα, να πιούμε ένα ανθρακούχο νερό (διότι μετά την εγχείρηση, κάνει ελάχιστα να τρώει και να πίνει).
Στον Wolf λοιπόν έδωσα εγώ αναισθησία, ούτε που θυμόμουν το όνομα, ούτε που μου είχε πάει το μυαλό (κοινό σχετικά όνομα), ούτε έδωσα σημασία στη διεύθυνση κατοικίας. Θυμηθήκαμε όμως ότι στο χώρο εισαγωγής στην αναισθησία (Einleitungsraum) συζητήσαμε για το άγχος που είχε, πόσο πολύ το βοηθάει το διάβασμα, αγαπημένοι συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι (το έχουν εδώ αυτό το θέμα) κτλ κτλ και γενικά μου είχε φανεί αρκετά ενδιαφέρων άνθρωπος τότε.
Η εμπειρία προσωπικά μ'ανατρίχιασε,με συγκίνησε, μου θύμησε γιατί κάνω Bookcrossing, όσο συχνότερα μπορώ, τι σημαίνει να αγαπάς τους ανθρώπους περισσότερο από τα βιβλία, αλλά ότι μέσα από τα βιβλία τους αγαπάς ....καλύτερα.
Για να κλείνω το σεντόνι, με το Wolf μιλούσαμε καμιά ώρα, για άπειρα θέματα, ελληνική φιλοσοφία, επιδιώξεις στη ζωή, όνειρα, προγνώσεις θανάτου και φυσικά βιβλία. Ξέχασα να αναφέρω ότι ο τύπος με το PM (Dagobert1), μαζί με τον Χέσσε (καλόόόό εεε;;;) μου έστειλε και ποιήματα της Bachmann, χωρίς να τα ζητήσω, απλά τα είδε κι αυτά στη λίστα επιθυμιών. Εννοείται όταν του έστειλα ευχαριστήριο ΠΜ, ενθουσιάστηκε, υποσχέθηκε να έρθει από Βερολίνο στη Φραγκφούρτη να γνωριστούμε-δεν κατάλαβα αν είναι άντρας ή γυναίκα, γι'αυτό και κρατώ επιφυλάξεις :)
Όλα αυτά τα κουφά, μου συνέβησαν εδώ στα ξένα αλλά όχι στα εχθρικά. Δε θα είχαν ποτέ συμβεί, αν μια μέρα δεν κυνηγούσα ένα βιβλίο της MafaldaQ κάπου στο Βυζαντινό Μουσείο, μέσα σε ένα σκουπιδοντενεκέ κι αν δεν γνώριζα τόσες διαφορετικές και "περίεργες"--την αλήθεια να τη λέμε, έτσι?--προσωπικότητες.
Καλή τύχη σε όλα μας τα σχέδια, πάντα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο εκεί έξω, το καλό είναι ότι θα μένει πάντα μέσα μας
Πολλή πολλή αγάπη, μέρες που είναι.
Στον Karjim (κι από λίγο και στον κύριο Wolf)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου