Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Άνοιξη εντός εκτός και επί τα φυτά !!
Άμα βρεις παπά θάβεις 5-6. Έτσι και γω με το e-snips, θα ηχογραφήσω τους ήχους από το υπερπέραν και θα τους αναρτήσω, με φόντο τα κόλλυβα.
Δε πάνε να λένε για ΔΝΤ και αναδιάρθρωση του χρέους, εμείς ζούμε την Άνοιξη.
Όλα τα πουλιά επιδίδονται σε τρελά όργια -όποιος προλάβει. Ειδικά αυτές οι μάινες έχουν μουρλαθεί, κάθε απόγευμα ξελαρυγγιάζονται για να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά.
Οι φράουλες όχι απλώς άνθισαν, ήδη είναι στον καρπό (παραδέχεσαι εδαφοκάλυψη brother;;), τα νεκταρινάκια για πρώτη φορά "έδεσαν" (δυστυχώς χωρίς ράντισμα θα τα φάει η μαρμάγκα, ήδη με φαίνεται αρρώστησαν), ο δυόσμος αγκαλιά με τη ρόκα, τα μαρούλια παραδοσιακή αξία, οι τριανταφυλλιές μετά από ένα γερό κλάδεμα φούντωσαν, οι μηλιές με σούπερ άρωμα. Για να μη μιλήσω για τα μπιζέλια, τα pisum sativum, που αν και τα φύτεψα νωρίς, τα βλέπω να ξεπετάγονται ή για τα ντοματίνια, με τον περσινό σπόρο.
Η φύση αναγεννάται από το τίποτα.....Εμείς θα κωλώσουμε;;;;;;;;
Ο καιρός γαρ εγγύς,....αλλά από μεθαύριο!
Παράξενο θαλάσσιο φαινόμενο στην Αίγινα
Ένα πολύ παράξενο και ανησυχητικό, θαλάσσιο φαινόμενο παρουσιάστηκε στις 4/3 το πρωί στην Αίγινα.
Στις 11:00 το πρωί η στάθμη της θάλασσας άρχισε σταδιακά να ανεβαίνει μέχρι που κάλυψε το λιμάνι και το παραλιακό δρόμο του νησιού.
Το φαινόμενο συνεχίστηκε για περισσότερο από 3 ώρες.
Άλλο ένα παράξενο ήταν, τα ψάρια που έβγαιναν στην επιφάνεια της θάλασσας λες και ήθελαν να αναπνεύσουν!!!
Δείτε τα πλάνα στο YouTube
Να και η απάντηση........(μεγάλε brother που απομυθοποιείς τα Χάλκινα Βιβλία)
http://www.aeginaportal.gr/content/view/3229/1/lang,el/
Η πίεση στους υδάτινους όγκους μπροστά από το λιμάνι της Αίγινας, εξαιτίας του δυνατού νοτιά που έπνεε το μεσημέρι στα πελάγη, δημιούργησε ένα φαινόμενο το οποίο αν και δεν είναι συχνό, έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν, κάποτε με μεγαλύτερη ένταση και κάποτε με μικρότερη. Έτσι λοιπόν σήμερα το μεσημέρι, περαστικοί και καταστηματάρχες της παραλίας, είδαν έκπληκτοι το επίπεδο της θάλασσας να υπερβαίνει αυτό του λιμανιού και ειδικά στην περιοχή μπροστά από το δημαρχείο, τα νερά της θάλασσα να ξεχειλίζουν κυριολεκτικά στο οδόστρωμα. Η έκπληξη της πρώτης στιγμής δημιούργησε την ανάλογη αγωνία και οι περισσότεροι προσπαθούσαν να καταγράψουν το συμβάν με μία φωτογραφική μηχανή ή με το κινητό τους.
Η "μπούκα" του λιμανιού κυριολεκτικά "έβραζε" από τις δύνες που δημιουργούσαν οι υδάτινοι όγκοι που ερχόντουσαν από το πέλαγος. Μιλήσαμε με παλιούς στην ψαραγορά που μας εξήγησαν ότι πρόκειται για φαινόμενο το οποίο συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αλλά συχνά έχει μικρή ένταση και περνά απαρατήρητο. Μας εξήγησαν μάλιστα ότι μια χρονιά αρκετά πίσω, το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο και η στάθμη της θάλασσας τόσο υψηλή που τα νερά έφτασαν μέχρι την ψαραγορά.
Με την κάμερα του Aegina Portal καταγράψαμε το γεγονός το οποίο είχε μία περιοδικότητα των τριών λεπτών περίπου, καθώς η στάθμη της θάλασσας ανέβαινε 60 εκατοστά, και μετά από λίγο έπεφτε πάλι στο φυσιολογικό. Μάλιστα στο video που συνοδεύει το άρθρο, έχει γίνει τέτοια επεξεργασία, ώστε να "τρέχει" με μεγάλη ταχύτητα και να γίνει εύκολα κατανοητό το τι ακριβώς συμβαίνει.
Πάντως εγώ που είμαι κι ευκολόπιστος και "ψήνομαι" εύκολα, δεν πείθομαι με κάτι τέτοια.
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, που λέει και ο φίλος μου ο Άμλετ......
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ.....ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΩΝ
Σενάριο .....ελληνικής ταινίας
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομολόγα. Ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολλάρια (δείτε το γιατί στο 4)
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μιά άνευ προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους Ευρωπαίους
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιάς χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολλάριο. Στο σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολλάρια και αγοράζει Ευρώ. Το κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους (ΤΙ;;;;;;;)
6 συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική (άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι β' βαθμού με Τουρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. ¨ολοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία... Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιό εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 Ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισρροή 15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται αποχώρησής της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την κηδεμονία των Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα έβαλαν με λάθος Mother fucker. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του κόσμου.
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου. Μαζί τους σώθηκαν και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι γκαρσόνια από την Μύκονο...
Φυσικά και κάνω πλάκα. Δεν είναι δυνατόν να γίνει το 5.
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Μίκης αναρωτώμενος
Αυτά λέμε με τον αδερφό μου, έτσι να περνάει η ώρα...
Το θέμα δεν είναι σε ποιους θα δώσουμε ιθαγένεια, το θέμα είναι να την αφαιρέσουμε σε όσους δεν την αξίζουν......
Όταν σκύβεις στο μικρόκοσμό σου, ακριβώς επειδή εστιάζεις σε αυτόν, όχι απλώς σου φαίνονται όλα μεγάλα και τεράστια, αλλά δεν μπορείς να δεις τη μεγάλη εικόνα (the big picture). Επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ένα μεροκαματιάρη της συνοικίας, δεν σου είναι εύκολο να δεις την ανθρωπογεωγραφία μιας επιχείρησης, που λέγεται Συγχρονο Δουλεμπόριο Α.Ε. Δεν γίνεται να κατανοήσεις ποιες χώρες σφυρίζουν κλέφτικα, κάνοντας τα στραβά μάτια, όταν περνάν τα καραβάνια και οι μπατόβαρκες με όλη τη δυστυχία του κόσμου.
Υπάρχουν απίστευτες ιστορίες με μεσάζοντες και πολιτικούς, λιμενικούς και εμπόρους (των πάντων), συνοριοφύλακες και στρατούς. Ποιος όμως κάθεται να ακούει; Ο πολίτης θέλει τη βολή του, ο βο(υ)λευτής την ψήφο του, ο δημοσιογράφος την είδηση, ο ψευτο-ακτιβιστής την ένταση, ο αλλοδαπός μια ευκαιρία.....
-Ααα όχι εδώ φίλε! Εδώ είμαστε πολλά λαμόγια, δε χωράμε άλλοι!
-Μα είμαι Έλληνας, το είπε ο Παυλόπουλος και έχω έρθει νόμιμα στην Ελλάδα, άρα το παιδί μου είναι κι αυτό Έλληνας.
-Ναι, αλλά το νόμιμο δεν είναι και ηθικό, τα 'παμε αυτά, έτσι διώξαμε και τον κακόμοιρο το Βουλγαράκη. Οπότε είσαι ανήθικος και δεν παίρνεις ιθαγένεια!
Παρεπιπτόντως, υπάρχει μια κουβέντα στο Δίκτυο που θάφτηκε κυριολεκτικά στα ΜΜΕ (ή έτσι νομίζω γιατί δεν είμαι και το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα τηλεθεατή). Υπάρχουν οι οργανώσεις και τα αντίστοιχα blogs που υποστηρίζουν ότι η ιθαγένεια και η υπηκοότητα είναι ταυτόσημες έννοιες με νομική ιδιότητα και με ιστορικές διαφορές χωρίς πρακτική αξία. Άλλοι πιο ένθερμοι λένε ότι η υπηκοότητα είναι ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη ενός κράτους με το κράτος αυτό, ενώ η ιθαγένεια ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει!
Δηλαδή ακριβώς το ίδιο, πλην ότι το κράτος που αναφέρεται είναι αυτό στο οποίο ανήκει όχι αυτό στο οποίο βρίσκεται, εργάζεται και συνεισφέρει.
Δηλαδή πιθανόν αυτό που πνίγεται είναι μια προσπάθεια να μη φανεί διαφορά μεταξύ του ανήκω κάπου και βρίσκομαι κάπου. Ψιλά γράμματα μάλλον, εκτός όντως αν διαβλέπει κανείς όλες αυτές τις συνωμοσίες περί αποελληνικοποίησης, περί μπασταρδέματος των εθνών κτλ κτλ. Επειδή τα έχω ξαναγράψει (http://oudenoida.blogspot.com/2008/04/blog-post.html), δε θέλω να ξανααναφερθώ.
Το σίγουρο είναι ότι εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι αν υπάρχουν 500.000 μετανάστες που μπορεί να μη δικαιούνται Ελληνικής Ιθαγένειας, υπάρχουν 1.000.000, 2.000.000, θα σε γελάσω, που πρέπει να τους την πάρουμε πίσω, την Ιθαγένεια, την ταυτότητα, οτιδήποτε τους βάζει ίσα κι όμοια με τους υπόλοιπους Έλληνες. Και δεν αλλάζουν οι καιροί. Είναι αυτοί που κατάκλεψαν και συνεχίζουν να κατακλέβουν τη χώρα, που την ξεφτιλίζουν διεθνώς, τη σέρνουν σε ρεντίκολα ΔΝΤ, την ξεζουμίζουν, πουλάν τον πλούτο της, τα χωράφια της, τα αρχαία της, φτιάχνοντας λογαριασμούς στην Ελβετία. Είναι και οι άλλοι οι μικροί, οι μικρόμυαλοι, που κλέβουν λιγότερο, με την τεμπελιά τους, που δεν παν στα χωράφια να μαζέψουν κανα ροδάκινο και όταν τα μαζέψουν και τελειώσουν τη δουλειά οι Αλβανοί, φωνάζουν την Αστυνομία να τους μαζέψει, γιατί είναι "παράνομοι". Είναι τα παιδιά ή τα εγγόνια αυτών που φώναζαν τον παππού μου "Τουρκόσπορο" επειδή τον έδιωξαν από τη Μικρά Ασία και ήρθε στα Ίμερα Κοζάνης. Μήπως αυτός ήθελε να έρθει;;; Δεν ήξερε τι θα έβρισκε;
"Αγόρι μου", έλεγε πριν πάθει τα εγκεφαλικά και τα 'χανε τελείως, "εδώ εμείς ήμασταν πάντα ξένοι. Πάντα έτσι μας έβλεπαν. Τι φταιν κι αυτοί; Τι σημασία έχει που έλεγε η ταυτότητα 'Ελληνας; Χτίσαμε, οργώσαμε, για να δεθούμε με τον τόπο, αλλά ο ντόπιος είναι ντόπιος........"
Έχει νόημα να πω κάτι άλλο;;;;;;;;;
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Τα χελιδόνια την άνοιξη
Κάθομαν κι έβλεπα δυο χελιδόνια σε έξαψη. Το θηλυκό έφτιαχνε και χαλούσε τη φωλιά, προφανώς γιατί κάτι δεν της άρεσε (πάρ'το το σκρίνιο από δω, πήγαινέ το εκεί, το τραπέζι δε μου αρέσει έτσι, γύρισε το λίγο κτλ κτλ) και επειδή πρέπει να προετοιμαστεί για τα γεννητούρια. Ο αρσενικός από την άλλη, δεν την άφηνε σε ησυχία. Πήγαινε από πίσω της και δώσ'του! Αυτή προφανώς ενοχλημένη (έλα που δε θες!) έφευγε, ή αν καθόταν στο σύρμα, τον ζάλιζε στο τιτίβισμα. Μιλάμε για μουρμούρα! Τελικά αφού κατάλαβε ο αρσενικός ότι κοκό δεν "παίζει" για σήμερα και αφού προφανώς του 'γιναν ...καρπούζια από τη γκρίνια, σηκώθηκε κι έφυγε. Και άντε ξανά η θηλυκιά να στήνει το σπίτι....Με ποιον θα μείνεις μωρή άπιστη μοιχαλίδα, που 'διωξες τέτοιο παλλικάρι;; Με καναν σπουργίτη;; Στις εννιά του μακαρίτη, αυτή πηδιέται με σπουργίτι. Άτιμαι γυναίκαι!!
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Αψιλίες
http://www.esnips.com/displayimage.php?pid=31740257
Ένας δίσκος που κυκλοφόρησε το 2009, εκτός Εταιρειών, ηχογραφήθηκε στο studio του Παπακωνσταντίνου στη Θεσσαλία, με παραγωγή των ίδιων των οργανοπαιχτών-εκτελεστών (πιθανόν και μόνο του Μυστακίδη, όρκο δεν παίρνω). Καταπληκτική προσπάθεια, άψογες οι ερμηνείες, η επιλογή των κομματιών τρομερή, με μια αγάπη στο σαμπάχ, μπόλικο το υλικό-18 τραγούδια. Όσα ουσιαστικά περίπου χωράει σε .cda μορφή ένα ακουστικό CD.
Αξίζει να το έχετε, φυσικά κυρίως για τον ήχο, νέα αντίληψη στο παλιό, αγνή ματιά στο παρελθόν. Αλλά και γιατί αυτοί οι άνθρωποι παλεύουν να κρατήσουν την ανεξαρτησία τους μακριά από τις δαγκάνες της "αλήτικης" δισκογραφίας των πολυεθνικών με τα υποπροϊόντα τους. Διατηρούν μια ιστορία των προγονικών τραγουδιών, πάνω στα οποία στηρίχτηκε όλο αυτό που αποκαλούμε σήμερα Λαϊκό Τραγούδι.
Όσον αφορά τώρα τα τραγούδια των προσφύγων Συνθετών, σαν τον Τούντα, τον Περιστέρη, το Σκαρβέλη, είναι η μικρασιατική τους αντίληψη, που τα κάνει να ξεχωρίζουν. Οι ανατολίτικοι-βυζαντινοί δρόμοι, που τους πήραν από τα χαρέμια και τα καφέ αμάν, και τα μετέτρεψαν σε λαϊκά μονοπάτια, ώστε να μην τραγουδιούνται μόνο από τους Οθωμανούς δερβίσηδες ή τους εξαρτημένους-χασικλήδες, πρεζάκηδες, αργιλετζήδες-αλλά και από μεικτό πληθυσμό, στην Ελλάδα πλέον. Επίσης στα τραγούδια βγαίνει και η πίκρα της μετανάστευσής τους, καθώς ήταν ψιλο-καλά εκεί, κακά τα ψέμματα, ενώ εδώ ζορίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν, αποκαλούνταν με τα γνωστά ονόματα "Τουρκόσποροι κτλ κτλ". Αρκετοί διέπρεψαν (Τούντας διευθυντής δισκογραφικής, Περιστέρης χρόνια διευθυντής Ορχήστρας), άλλους τους έφαγε η αφάνεια και η ..."σκόνη".
Σμύρνη, Πόλη.... Εγώ έχω καταγωγή από Προύσσα (παππούς συνονόματος) και Νικομήδεια (γιαγιά), όταν ακούω ούτι, κάτι παθαίνω, μου λέει κάτι, μου ανάβει μια πρίζα κάπου μέσα, "εμείς ήρθαμε εδώ, δε γεννηθήκαμε εδώ, αλλά την Ελλάδα την κρατήσαμε πιο γερά απ'ότι αυτοί που την είχαν χωρίς να την πεθυμήσουν". Προφανώς δεν αφοράει αυτό όλους, απλά εμένα μου ΄ρχεται. Ψέμματα να πω;;;
Πάρτε δίσκους, όταν αξίζουν, μην πληρώνετε νταβατζιλίκια, ούτε τα γκομενιλίκια του κάθε Εταιρειάρχη και του κωλοΣυστήματος, που επιβραβεύει τα σκουπίδια, αλλά δε χρειάζεστε να τρελαίνεστε με τα rapidshare κτλ κτλ. Ακούστε πραγματική μουσική, πηγαίντε σε live καταστάσεις με live ανθρώπους, με live μουσικούς (και δεν εννοώ σώνει και καλά ρεμπετιά ή μπουζουκίλα, υπάρχει και η γνήσια ροκιά, η αγνή και αξεπέραστη Stratocaster), όχι στα πτώματα των κωλόμπαρων, τα ψεύτικα dj-ιλίκια του ξενέρωτου κι άτεχνου μουσικού ξενο-ποπ-δήθεν-λαϊκού εκτρώματος που σας σερβίρουν.
Και εσείς το τρώτε!!! Μοσχάρια, ε μοσχάρια!!!
ΤσουροΒανδοΒίσσηδες και ΜακροπουλοΒέρτηδες με ταχαμΜητροπανοΝταλαρική γαρνιτούρα, τα πουλημένα τομάρια στις Εταιρείες και την ξεφτίλα πολιτική τους, να διαφημίζουν "η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική". Ουστ ρε, που μιλάτε κιόλας, που αφού τη ξεσκίσατε, την αποκεφαλίσατε, την φάγατε, καννίβαλοι, και πριν τη θάψετε, θυμηθήκατε ότι "γιατί να χάσουμε τα δικαιώματα της κηδείας;", "μη μας κλέβετε ω αγαπημένοι γκρούπις-κορόιδα", που αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια γλυκανάλατα ψωροτράγουδα, αγοράζοντας όπως από λαϊκή, στίχους και μελωδίες, για να αυτοθαυμάζεστε εσείς και οι ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων-νταβατζοναρκέμποροι-που πάτε και τραγουδάτε για να χρέωνετε ένα μπουκάλι κρασί 200 ευρώ, και όταν έρχεται καμμιά ΣΔΟΕ, να τα κανονίζετε με ειδικές ρυθμίσεις, καθώς ανήκετε στη διάταξη "Περί ψυχαγωγίας του κοινού", αληταράδες ε αληταράδες........
Ρε το άτιμο το post, από πού ξεκίνησε και πού κατέληξε! Τι σου είναι η γλώσσα και ο ειρμός της σκέψης. Άτιμο πράγμα, μπορεί να σε στείλει, χωρίς να πάρεις χαμπάρι. Άκου να δεις!!!!!!!
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
Όλοι για την Πριγκηπέσσα....
Powered by eSnips.com |
Τι να λέμε;;; Τα λέει όλα η μουσική και οι μουσικοί!!! Τρομερή βραδυά κατάνυξης. Ούτε Μεγάλη Πέμπτη, τέτοιο πράμα. Γουστάρουμε ρεμπέτικο, και συνεχίζουμε να το μαθαίνουμε, να το ακούμε, να το τραγουδάμε, όχι να το χορεύουμε, να το αισθανόμαστε στα κόκκαλά μας, να κυλάει στα μιλίγγια μας....
Μην μπερδεύεστε, για μας μιλάω, όχι για σας. Εμείς, οι θαμώνες, οι μυημένοι, οι μπουζουκοβαρεμένοι, οι γραμμοφωνο-αρουραίοι, οι ματζιρο-αμανετζήδες, οι Προυσαλήδες, οι Σμυρνιοί, οι αφερίμ-Γκιουλ-Τζαμάλ-καραντουζένηδες, όλοι οι τριχορδολάτρες, και οι μακαμτζήδες του ντουνιά αυτού, που ξέμειναν εδώ μεταξύ Φιξ και κάποιου άλλου σκυλάδικου, που δε μου ΄ρχεται στο μυαλό.
Η Πριγκηπέσσα είναι ένα ρεμπετάδικο με τη στενή έννοια του όρου, που εκτελεί εντολές άνωθεν. Στέλνουν τα τζιμάνια-(αποθανόντες συνθέτες, με το λουλά παραμάσχαλα) από πάνω τον καπνό τους, και μας τον εκπνέουν οι : Μυστακίδης Δημήτρης, κιθάρα, μπουζούκι, τραγούδι, Σφίγγος Δημήτρης, κιθάρα, τραγούδι και Μαστέλος Χρήστος. Δικό τους το μαγαζί, ό,τι γουστάρουν (-ουμε) παίζουν. Πέμπτη-Σάββατο και ενδιάμεσα πολλοί άλλοι σπουδαίοι ή λιγότερο, πάντως άρτιοι μουσικοί με κέφια και μεράκια, κι όχι απλοί διεκπεραιωτές "δήθεν λαϊκών ασμάτων".
Για περισσότερες πληροφορίες, http://prigipessa.gr/
Το μαγαζί είναι πίσω από τη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσ/νίκης, με φάτσα το Λευκό Πύργο. Λέει ......................
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
Ένας μακρινός θείος, ο Βιζυηνός
Το μόνο της ζωής του Έλλειμμα.....
είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους έργων που θα έγραφε σήμερα ο Σπουδαίος αυτός Έλληνας συγγραφέας, εάν ζούσε και εάν ήταν και στα συγκαλά του, καθότι ως γνωστόν πέρασε και αρκετό χρόνο στο Δρομοκαϊτειο, λίγο πριν πεθάνει.
Δεν το συζητώ....για κάποιον που δεν έχει διαβάσει αυτούς τους τρομερούς τεχνίτες της γλώσσας και της ψυχοσύνθεσής μας (μαζί με το Βιζυηνό, τοποθετώ Παπαδιαμάντη και Ροϊδη), είναι απλώς ένας ανεπαρκής Έλληνας. Δεν υπάρχει ρε μεγάλε....Οι άνθρωποι, άλλος με την εσωτερικότητά του και την πίστη του, άλλος με το ιδιαίτερο πνεύμα του και την τρέλα του, ήταν κάτι παραπάνω από Δάσκαλοι. Άφησαν σημάδια, ανιχνευτικά, για μας, να ακολουθήσουμε. Αλλά εμείς, όπως μας μιλάει κανας θείος, κανας μπάρμπας μας, που έχει πολλά να μεταδώσει και τον έχουμε γραμμένο, τον λέμε γραφικό και κουρασάρα, έτσι ακριβώς αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς. Μακρινούς θείους, "έλα μωρέ τώρα, καθαρεύουσα θα διαβάζουμε, τι λέει ρε τώρα ο μπάρμπας, άστον, μη δίνεις σημασία, τα 'χει χάσει κιόλας", μακρινούς και απωθημένους στα ψυχιατρεία της Ελληνικότητάς μας.
Λοιπόν, ξανά στο έργο του Γεωργίου Βιζυηνού. Για τη ζωή του, σύντομη και πολυσπουδαγμένη, με πάθη και εντάσεις, ανατρέξτε μόνοι σας στο wikipedia ή όπου αλλού θέλετε. Αλλά για τα ολίγα πλην ανεκτίμητα διηγήματά του, πάρτε τα, κλέψτε τα, δεν ξέρω, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ. Καταρχήν, όλα έχουν κάτι από αυτοβιογραφικό μέσα, και φυσικά μπόλικη ψυχολογία. Για αρκετούς θεωρείται ο πρωτεργάτης του "ψυχολογικού διηγήματος" στην Ελλάδα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Στο "Ποίος ήτο ο φονεύς του αδερφού μου" αναφέρεται στην προσπάθεια διαλεύκανσης της μυστηριώδους δολοφονίας του αδερφού του, μιλάει για τον Κιαμήλ, που ήταν αδελφοποιτός με το θύμα, "κανκαρδάσηδες-αιματαδερφοί), υπάρχει μια Οθωμανίς γραία και μια Αθιγγανίς με διαλόγους "περί του εκ θαύματος αυξηθέντος αριθμού των κυάμων" ----μετρούσαν τα κουκκιά δηλαδή για να βρουν τον φονιά και το μέτρημα τα βγαζε περισσότερα, τρέχα γύρευε δηλαδή-----και φυσικά η τραγική φιγούρα "η μήτηρ", η οποία "δε συνέφερε κατ'ουδένα τρόπο να μάθη την αλήθειαν". Διαβάζοντάς το, περίεργο μεν, αλλά όπως λέει κι ο συγγραφέας " αι τρίχες μου ηνωρθώθησαν εκ νέου" , με αυτήν την αρχαϊζουσα καθαρεύουσα, αλλά χρησιμοποιώντας δημοτική στους διαλόγους, όπως μιλούσε και ο απλός κόσμος.
Και το "μόνον της ζωής του ταξείδιον" είναι κορυφαίο, (υπάρχει και ταινία με ομώνυμο τίτλο του Παπαστάθη, με φοβερό Λογοθέτη στο ρόλο του Βιζυηνού), με μία απόσταση μέχρι έναν λόφο να είναι αυτό το ταξείδιον, Καβαφικό, δυνατό, μιλάει για τα σχέδια μας, τα γέλια του Θεού, τις διαδρομές που προγραμματίζουμε, την αποδοχή των ακυρώσεων κτλ κτλ.
Αλλά εκεί που δίνω ρέστα είναι στο "Αμάρτημα της μητρός μου". Η Μητέρα με πολλά παιδιά, εεεε συγνώμη αγόρια, και με τον καημό ότι όλα τα κορίτσια της πεθαίνουν (από θεϊκή τιμωρία πιστεύει) παλεύει να τα κρατήσει στη ζωή, με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί. Γυρνάει από εκκλησία σε εκκλησία και από μάγο σε θαυματοποιό, μπας και τα καταφέρει. Κάποια στιγμή ενώ έχει τον ήρωα, μικρό αγόρι, μαζί της, λίγο πιο πίσω, αυτή προσεύχεται στο Θεό "Άσε μου το Αννιώ, να πάρε ετούτο" και εννοεί το αγοράκι. Και λέει ο συγγραφέας την καλύτερη περιγραφή που διάβασα για το σημερινό φρικάρισμα....."Τότες, παγερά φρικίασις διέτρεξε τα νεύρα μου...." Τρελάθηκε ο άνθρωπος, τα είδε όλα, δεν το πίστευε, η ίδια του η μάνα....Κατόπιν η μάνα υιοθετεί ένα άλλο κορίτσι κτλ κτλ κτλ. Οπότε στο τέλος, αφού έρχεται και ένας Πατριάρχης για να την παρηγορήσει, αποκαλύπτεται και "το φοβερό αμάρτημα" με μία λύση, ένα φινάλε δηλαδή αποστομωτικό, απόλυτο, και ιδανικό για μια κοινωνία σε αλλαγή.....
Ό,τι και να πω άλλο, θα είναι περιττό. Σπουδαία μορφή, Μεγάλος Τεχνίτης, χαμένες ευκαιρίες για τους Έλληνες..........
Μια ίωση και μια λυχνία
Στην Ελλάδα όμως των πέντε ηλιθίων και των τριών κλεφτών (παλιά την έλεγαν τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών και καθόμασταν και μετρούσαμε σαν βλάκες ποιες ηπείρους και ποιες θάλασσες), Στην τωρινή Ελλάδα όμως, που οι θεωρίες του χάους βρίσκουν την καλύτερη εφαρμογή τους, ΦΥΣΙΚΑ και έχουν. Τρώει κάτιτις παραπάνω ένας άνθρωπος το Πάσχα, μια λυχνία λείπει, ένα ασθενοφόρο κάνει μια βόλτα στο ΝΙΜΤΣ. Θυμίζει σουρεαλισμό, αλλά είναι σουρεαλισμός με όνομα: ΕΣΥ. Μια γαστρεντερίτιδα είναι ικανή να συνδεθεί με τις ελλείψεις(;) των Νοσοκομειακών αξονικών τομογράφων. Βέέέβαια, κάθε άνθρωπος που πάει με ίωση σε Νοσοκομείο, κάνει και Αξονική. Σου λέει, που να βάζουμε χέρια στην κοιλιά του ανθρώπου (πόσο μάλλον όταν είναι και Υπουργός, ιιιιιι τι ντροπή!!), να κάνουμε διάγνωση, να σκεφτούμε, όχι ρε φίλε, κάνε μια τομογραφία, στο κάτω-κάτω τον "ανοίγουμε" κιόλας, δεν έγινε και τίποτα. Και όντως ξυστά πέρασε από το χειρουργείο ο Υπουργός, καθότι έτσι συμβούλεψαν τα τζιμάνια του Νοσοκομείου (ή τουλάχιστον έτσι διαδόθηκε από τα ΜΜΕ). Βέβαια, όπου ακούς πολλούς γιατρούς, κράτα μεγάλο πορτοφόλι, εάν είσαι απλός πολίτης, ή κράτα σημειώσεις για τις μπούρδες που θα ακούς, εάν είσαι κάποιος διάσημος.
Οπότε αφού μεταφέρθηκε σε άλλο Νοσοκομείο για αξονική, με σκεπτικό το χειρουργείο, τελικά ευγενικά και πολιτισμένα είπε ο ασθενής-Υπουργός: "Δε με πάτε ρε παιδιά σε κανα άάάλλο Νοσοκομείο;; Ξέρετε, για μια δέκατη τρίτη γνώμη, μήπως πέσουμε μέσα τελικά;;;"
Και έτσι ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι προς την Επιστημονικά Κατηρτισμένη Πρωτεύουσα, όπου και αναρρώνει ο κυρ-Λοβέρδος μετά της συντηρητικής αγωγής (Τσάι και ρύζι λαπά, δηλαδή), αφού φυσικά ευχαρίστησε όόόόλο το νοσηλευτικό προσωπικό των Νοσοκομείων, στα οποία έκανε τη βίζιτα του.
Το show όμως στην Ελλάδα πάντα ξεκινάει όταν σχολάει η Εκκλησία. Αφού δηλαδή την "πήδηξε" ο Κυρ-Λοβέρδος (γιατί ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, δεν είναι αστείο, γαστρεντερίτιδα είναι αυτή, να χέζεσαι μέχρι θανάτου), μετά άρχισαν τα κανάλια να γελοιοποιούν μια ήδη γελοιότατη ιστορία. Να βγει ο Εκπρόσωπος των αξονολόγων, να πει γιατί δεν μπορεί να υπάρχει σε εφεδρεία λυχνία αξονικού, μίλησε ο Διευθυντής Παθολογικής να βροντοφωνάξει ότι "με δικιά μας ευθύνη τον μεταφέραμε" ---έλα ρε παιδί μου, πήρες τέτοια ευθύνη να μεταφέρεις άνθρωπο με ίωση, μπράβο ρε μάγκα, φοβερό ρίσκο, πραγματικά κινδύνεψε και η υπόληψή σου και ο ασθενής, αλλά τα κατάφερες, και πάλι μπράβο----γενικά ένα σούργελο σαν όλα αυτά που ξέρουμε εμείς οι ταλαίπωροι όλες αυτές τις δεκαετίες, αλλά περιέργως τα κανάλια και οι καναλομαϊντανοί δεν τα είχαν ξανακούσει ποτέ. Έλα βρε παιδί μου, υπάρχουν γιατροί που πληρώνονται σα διευθυντές Εντατικής χωρίς να ανοίξει η Εντατική ποτέ!!!! Και κράτησε αυτό δύο χρόνια;; Σώώώπα!!!
Τέλος πάντων, η λυχνία βοήθησε να γιατρευτεί ακόμα μια ίωση σε μεγάλο κέντρο, καθότι τα περιφερειακά νοσοκομεία θυμίζουν ένα καλά στημένο Τζόκερ, όλοι ποντάρουν (μπορούν κι αλλιώς; Πού να πάνε;; Στα Ιδιωτικά;;;), δύο-τρεις όμως κερδίζουν το ταξίδι στον αγύριστο, καλή τους ώρα, γλυτώνουν και από τα προβλήματα του φορολογικού και των τεκμηρίων δηλαδή.....
Ο Λοβέρδος και οι Λοβέρδοι να 'ν' καλά και ποιος τους τουτ-τουτ τους λοιπούς ασθενείς, που είχαν την ατυχία να ασθενούν ταυτόχρονα με τους Λοβέρδους. Δεν ήξερες, δε ρώταγες, "μήπως είναι εδώ κανας σπουδαίος, θα με εξετάσετε εμένα, να περιμένω να κάνω καμμιά αξονική, ή για μένα δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ΠΟΤΕ λυχνία;;;;;;;;;;;;;;;;"
Άιντε κατακαημένε ασθενή, πλήρωνε πλήρωνε φακελάκι, άμα δεις εσύ προκοπή στο ΕΣΥ, εγώ θα φάω όλες τις λυχνίες των αξονικών της χώρας μέχρι να πάθω γαστρεντερίτιδα (Νάτη πάλι η θεωρία του Χάους. Αφού σε λέω, Χάος και Πολυπλοκότητα, που να βγει άκρη)
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Ένα ενδιαφέρον (;;;) βιβλίο
Για το βιβλίο λοιπόν: Ο συγγραφέας, λέει, ανήκει στη νέα γενιά Ισπανών συγγραφέων, των χορτασμένων θα έλεγα εγώ και των μπουχτισμένων, όπως είμαστε όλοι οι ΔυτικοΕυρωπαίοι. Περιγράφει μια βαρετή κατάσταση ενός ταλαίπωρου ανθρώπου, που ταλαιπωρείται χωρίς να κάνει τίποτα. Φυσικά το ταλέντο ενός γραφιά φαίνεται και από το πώς μπορείς να προκαλέσεις ενδιαφέρον από μια βαρεμάρα, από ένα τίποτα ουσιαστικά. Σίγουρα τα υπαρξιακά ερωτήματα και τις εσωτερικές ανησυχίες δεν μπορείς εύκολα να τα εκμηδενίσεις, ούτε να τα κατατάξεις στα "τίποτε". Αλλά και η πολλή αναζήτηση, βρε αδερφέ, που οφείλεται στην αδράνεια και στην τεμπελιά, που μόλις πηδήξει ο ήρωας, ξελαμπικάρει, καταντάει ολίγον γραφική. Πια όλοι οι φιλοσοφημένοι τύποι πρέπει να ξεχαρμανιάσουν για να δουν τις "απλές χαρές της ζωής" και να ξεχάσουν "τα βαθιά ζητήματα του Εγώ τους".
Πέρα από τα χαζά, το βιβλίο είχε την "τύχη" να είναι σύντομο και να μη σου τα "σπάζει". Επίσης, ο ήρωας γράφει περίεργες βιογραφίες, κάπως ενδιαφέροντες, που τις περνάει σύντομα και με ιδιαίτερο τρόπο. Νομίζω πάντως ότι η βιογραφία κάποιου είναι δίκοπο μαχαίρι, αντιμετωπίζεις αν θες το βιογραφόμενο σαν αλάθητο μεσσία, που συνεκλόνισε τον Κόσμο ή τον τοποθετείς στεγνά στο ιστορικό του πλαίσιο, σαν απλό γρανάζι μιας χρονολογικής εξέλιξης, ωσάν μέρος της Εντροπίας.
Το Χάος που προκαλείται απ'τον καθένα μας στη ρευστότητα των σχέσεών του δεν μπορεί να καταγραφεί ούτε από μια ούτε από εκατόν μία βιογραφίες. Αυτά για το βιογράφο ήρωα του βιβλίου, που κάποια στιγμή του λέει ο κουλτουριάρης ζωγράφος φίλος του: " Ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο θα έπρεπε να ανταποκρίνεται σε μια απλότητα τόσο ανάλαφρη όσο πιο πομπώδες και περίπλοκο εμφανίζεται το περιβάλλον μας. Όσο και αν το θέλουμε, ποτέ δε θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε το Χάος μόνο με τη διατύπωση της λέξης χάος, αλλά ανάποδα: με κάθε ένα από τα έργα που κατά κάποιο τρόπο του επιβάλλουν ένα ελάχιστο μόριο τάξης. Δεν μπορούμε να δούμε παρά μόνο ό,τι καταλαβαίνουμε, και γι'αυτό περιέργως η απλότητα είναι ο πιο ευθύς δρόμος να παρατηρήσουμε το ανεξήγητο."
Η ιστορία τώρα, δεν έχει καμμία σημασία, δεν υπάρχει κάποια πλοκή ή πλαίσιο. Είναι απλά οι σκέψεις ενός κουλτουριαρο-φιλοσοφο-ωχ-τι-βάσανα-μου-'τυχαν-και-δεν-μπορώ-να-αυνανιστώ-ψυχολογικά διαταραγμένου με νευρώσεις, ανθρώπου. Τα χάπια και το αλκοόλ μπορούν να κατευνάσουν τις "αφόρητες" ΣΚΕΨΕΙΣ. Και όπως πάντα, οι χειρωνάκτες σε τέτοια βιβλία είναι αγροίκοι, άξεστοι, άπλυτοι, οι γυναίκες τους απλές χωριατοπούλες, που σηκώνουν εύκολα τη φούστα, για ένα στα όρθια, πίσω απ'το τρακτέρ. Tres banale, mon ami!
Φυσικά δε λείπουν και οι παπαρολογίες. "Είναι πολύ λίγα τα όσα ξέρουμε για τους ανθρώπους που μας συντροφεύουν στη ζωή, και τα λίγα που ξέρουμε δε χρησιμεύουν σε τίποτα ούτε σε μας ούτε σ'αυτούς." ;;;;;;??????!!!!!!!!!
Τέλος, για να μην κουράσω για ένα, κάτω του μετρίου, βιβλίο, που το ενδιαφέρον του μάλλον καταλήγει στο εύρημα του τέλους. Λίγο πριν, βρίσκεται ο ήρωας μόνος, κερατάς, χωρίς φίλο, χωρίς γκόμενα, με τις σκέψεις του, .....και κάτι βατράχια. Τα οποία εγώ πίστεψα ότι θα είχαν κάποιο ρόλο πιο ουσιαστικό, αλλά απλώς κατέληξαν να είναι ένα φινάλε, με μεταφορά στον ήρωα. Τα βατράχια που δεν μπορούν να μετακινηθούν, πρέπει να βρίσκονται εκεί, παρά το βιομηχανοποιημένο περιβάλλον και να έχουν για υπεύθυνο τον ήρωα-συγγραφέα.
Το τελευταίο εύρημα δε νομίζω ότι πρέπει να το πω, (αλλά σιγά τα ωά, ταινία είναι, που θα χάσετε το τέλος;;;) στις τελευταίες λοιπόν σκηνές μετά την παρέα σε απαρτία και αφού έχει γίνει η αποτέφρωση του καλλιτέχνη, αποφασίζουν να "πιουν" την τέφρα (;;???) του αποθανόντος. Χαμός! Τη βάζουν στο μίξερ, φεύγουν τα υπολλείμματα των οστών, που δεν κάηκαν, δεν μπορούν να τα καταπιούν.....Τι θέλει να πει το ποιητή;;;;;; Ουδείς αντιλαμβάνεται, εκτός εάν θέλεις να το δεις " Ω ρε μεγάλε τι σκέφτηκε ο τεράστιος!!!!" και τέτοιες χαζαμάρες ταχαμδηθενισμού.
Κι επειδή "...Οι μόνοι που μπορούν να πεισμώσουν είναι οι εύπιστοι...." (αυτό το λέει ο συγγραφέας, όχι εγώ) φαντάζομαι ότι ως εύπιστος κι εγώ, θυμώνω όταν χάνω το χρόνο μου, αλλά πάλι ευτυχώς που δε χάσαμε τα λεφτά. Βέβαια, ο χρόνος και πολυτέλεια και χρήμα είναι, αλλά τι να πεις.........Αυτά και sorry αν στεναχώρησα και κανέναν εκ της Κουλτουρικής
ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ...
Η τέχνη και τα αμπελοφάσουλα έχουν ένα κοινό. Για να τα φας και τα δύο, πρέπει να βράσουν κάμποσο να μαλακώσουν. Πρέπει να δουλευτεί το πράμα, να επεξεργαστεί, για να χωνευτεί καλά. Από την άλλη, άμα τα παραβράσεις, άμα την πολυζαλίσεις την Τέχνη, έρχεται και παπαριάζει, γίνεται νιανιά, δεν τρώγεται ούτε σε σαλάτα.
Ήρθε και η Πρωταπριλιά και δέσαμε. Βέβαια σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα, να το αλλάξουμε το πράμα. Αντί για την κλασσική μέρα του ψέμματος (φτάνει πια, όχι άλλα ψέμματα, μπουχτίσαμε) να το γυρίσουμε στη μέρα της Αλήθειας. Να είναι αυτή η μέρα που θα λέμε την πλήρη και άπασα αλήθεια. Να κλείσουν σπίτια (ναι παιδί μου, από δω και μπρος, μπαμπά θα λες το νονό σου), να διαλυθούν φιλίες (ναι, πήγαινα με όλες σου τις γκόμενες), να ανατραπούν ισορροπίες στη δουλειά (Ποιά δουλειά ρε παλιοτεμπέλαρε διευθυντή, ξέρεις τι σημαίνει η λέξη;), να αποκαλυφτούν μυστικά (δε στο 'λεγα τόσο καιρό, αλλά έχεις δύο μπιμπίκια στο αυτί σου μέσα μαζί με πολλές τρίχες), να σπάσει το απόστημα της ψεύτικης και υποκριτικής κοινωνίας.
Και μετά να επιστρέψουμε ξανά στα ίδια, όπως και πριν. "Έλα βρε, αλήθεια ήτανε, για να γελάσουμε λίγο, δεν το εννοούσα κανονικά". Και να συνεχίζουμε με την απορία....Λες;;;
Άλλη μια ιδέα που έχω τις Άγιες αυτές μέρες είναι να φορολογούμε τους πιστούς που παν στην Εκκλησία, απευθείας. Θα ανάβεις ένα κερί στην εικόνα του Παπακωνσταντίνου και μία στης Μέρκελ, με το παγκάρι να γράφει " Απελθέτω απ'εμού το ΔΝΤ". Οπότε εάν σου μείνει τίποτε άλλο δίνεις και για τον Άγιο Ονούφριο. Επίσης, εάν θέλεις να συνεισφέρεις σε κάποιο γάμο ή βάφτιση, μπορείς να δίνεις έναν οβολό στον Επίτροπο και να το κάνεις υπό την αιγίδα της ΕΕ, με τα σημαιάκια και τα αστεράκια στο πέτο του γαμπρού, όπου θα καρφιτσώνονται και τα ευρώ, αφού συμπληρωθεί και η αντίστοιχη αποδειξούλα, από τον κουμπάρο. Παροχή υπηρεσιών "Προς βίον ανθόσπαρτον και δια καλύτερην απόδοσην τη γαμήλια νύχτα"!! Οπότε δε θα χρειάζεται να φορολογήσει την Εκκλησία, αλλά θα τα παίρνει απευθείας.....
Καλή Ανάσταση σε όλη τη Χώρα......αν και δεν προβλέπεται για την ΕΣΣΟ της!!
Γεια σου Μαριλίζα, με τους αδιάφθορους σου Διοικητές
ΘΑ συγκρουστούμε, ....εε συγκρουστείτε, ΘΑ κάνουμε.......ε κάν'τε, ΘΑ διορθώσουμε, εε διορθώστε επιτέλους.
Όχι κύριε, τα κορίτσια, Η Μαριλίζα και η Φώφη δεν ήρθαν για δουλειά, απλώς βρεθήκαν κάπου στην Αριστοτέλους των Αθηνών, "Μαριλίζα μου, Φώφη μου" και τα λοιπά και μετά γέλασαν, "Να ο Γιωργάκης μου είπε, εγώ ξέρεις, δεν ήθελα, αλλά να μην του χαλάσω χατήρι, είπα εν τάξει" και μετά από διάφορες άλλες ΠΑΣΟΚίες (πώς λέμε μαλ...ίες) να τες στο Υπουργείο. Μετά από 6 μήνες απραξίας και συνεχών αυνανισμών με εμβόλια και άλλες αρπαχτές, ήρθε η ώρα να διοριστούν και αυτά τα καλά παιδιά, οι Διοικητές των Νοσοκομείων και άλλων ιδρυμάτων. Φυσικά οι μηχανισμοί υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, το ΠΑΣΟΚ ήταν ΠΑΝΤΑ εδώ, ενωμένο-αρπαχτό. Απλώς για λίγα χρόνια, μπήκαν κάτι μπουνταλάδες στη μέση, κάτι ανίκανοι με γραβάτες και κομψό παρουσιαστικό, αλλά ήταν αναμενόμενο ότι θα έφευγαν με τις πέτρες.
Τώρα όμως η Τάξη αποκαταστάθηκε. Πρώην αριστεροί και ΚΚέδες, Νυν φακελάκηδες της χειρότερης μορφής (εκείνης που σε πατάει στο λαρύγγι), γλειφτρόνια ανέκαθεν της εξουσίας και κλεφταρματωλοί από τζάκι, βγήκαν μπροστά, πρόταξαν τα στήθη τους και είπαν : "Εμείς θα μειώσουμε τα ελλείμματα. Ναι,μπορεί να κατακλέψαμε, μπορεί να αρπάξαμε από συγγενείς, προμήθειες κι εταιρείες, μπορεί να πατήσαμε σε αλλονών τις πλάτες, εντελώς αναξιοκρατικά, αλλά είμαστε καλά παιδιά και τα λέμε έξω από τα δόντια. Το ΠΑΣΟΚ μας έδωσε τα φτερά, να ανεβούμε ακόμα πιο ψηλά (στο προσωπικό budget, καταθέσεις και ακίνητα) γι'αυτό και αισθανόμαστε την υποχρέωση.....να πάρουμε λίγα ακόμα, όχι πλέον για μας, σαφώς όχι, για την κακομοίρα τη μάνα μας, που θα μας βλέπει στην ΤV και θα ρωτάει :Τι μισθό σε δίνουν παιδάκι μου;; Και μεις με τι μούτρα θα της απαντήσουμε, στο κάτω κάτω η μαμά ίδρυσε και την Κλαδική ΠΑΣΟΚ στις υπηρεσίες του Δήμου όπως-βγαίνεις-από-τον- Τύρναβο-το-πρώτο-χωριό-στα-αριστερά-σου. "
Έτσι λοιπόν με αυτά τα αμέμπτου ηθικής πρόσωπα θα πορευτεί το ΕΣΥ και θα καθαρίσει από έξω προς τα μέσα, αλλά αργά, μη σπάσουμε κανα νύχι και χαλάσει και το ρίμελ στη συνέντευξη Τύπου.
Τα άτομα είναι γνωστά, τα ονόματα τα ξέρουν όλοι, τον κλέφτη και τον τεμπέλη,
(Καλά, καλά, εν τάξει, δεν είναι και όλοι έτσι-γιατί απλούστατα δεν τους ξέρουμε όλους, αλλά είπαμε ο Συνήγορος του Διαβόλου πληρώνεται καλά, ΟΚ λοιπόν, δε μιλάμε για όόόόόόλους τους νέους Διοικητές, να κανα δύο-τρεις-τέσσερις-πέντε-έξι-επταοκτώεννιάδεκαεξεπτοκτεννεικοσ......Για λίγους δηλαδή, τη μειοψηφία, την εξαίρεση του κανόνα, ένα μικρό ποσοστό, έε δεν γίνεται να τα έχεις και όλα!!!)
τον αλήτη και τον τεμπελχανά, τον φακελάκια, το ληστή, τον ψεύτη, ποιος θα τον δείξει;;;; Μέρες που είναι, εδώ ο κλέφτης παρά τω Χριστώ τη γλύτωσε, ο ....τάδε Δ/κτής παρά τη Μαριλίζα θα πάει μέσα;;; Όχι κυρία μου, τα κορίτσια δεν ήρθαν για δουλειά, ένα καφέ θα πιουν και μετά καμμιά δύο σαχλαμάρες, έτσι για τα ΜΜΕ. Και να σκεφτείς κανείς ότι αυτά τα ονόματα είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, είναι τα τσιράκια, τα χαμίνια, τα κλεφτρόνια, οι μπάζες της πλάκας. Αφού δοξάζεις αυτούς, σκέψου τι θα γίνει παραμέσα. Αφού επιβραβεύεις την αλητεία που τσίμα τσίμα επιπλέει στην επιφάνεια, σκέψου βαθιά τι φαϊ θα πέσει. Όχι Τιτανικός θα γίνει η Ελλάδα, ούτε Βελγικό Κογκό θα καταφέρουμε να γίνουμε. Είπαμε, όπως και το παγόβουνο, έτσι και το ΠΑΣΟΚ έχει βάάάάθος αμέτρητο, βαθειά διαπλοκή, πού να καθήσεις να ψάξεις, άραξε στην επιφάνεια σαν τους φελλούς που επιπλέουν και παίρνουν και θέσεις Δημόσιας Διοίκησης και μη σκας. Από κάτω οι διεργασίες ζυμώνονται, τα συμβόλαια κλείνουν, η Χώρα μοιράζεται, τα υπάρχοντα τοποθετούνται σε καίρια σημεία, οι πολυεθνικές πήραν τις εγγυήσεις τους, με τα ψωροελλείμματα ενός ασήμαντου τομέα, όπως η Υγεία θα ασχολούμαστε;; Δεν είδες και τον Ομπάμα, τι κατάλαβε με το τάχα-ριζοσπαστικό Νομοσχέδιο; Μπελάς η Υγεία, έχεις δίκιο, άσε καλύτερα...Ναι κορίτσια, πηγαίντε εσείς για τον εσπρέσο στο Κολωνάκι και αφήστε τα Περιφερειακά Νοσοκομεία στα ικανά χέρια των ανθρώπων αυτών. 56 Διοικητές Νοσοκομείων και άλλων Ιδρυμάτων ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ,
ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!
Πέμπτη 1 Απριλίου 2010
Νεοέλληνες
Τα Λαμόγια: Μοντέρνος όρος, αν και το νόημά του είναι διαχρονικό. Είναι όλοι αυτοί που αρπάζουν, τελεία και παύλα. Δεν τους δίνεται, δεν τους προσφέρεται, το αρπάζουν, το κλέβουν, το ρημάζουν. Συχνά πατούν στην ανάγκη σου, και από όπου βρουν θα κλέψουν. Το Κράτος για αυτούς είναι απλώς μια γαβάθα με όλα τα καλά, που μπορούν όποτε γουστάρουν να χώνουν τα βρωμοδάκτυλά τους και να την "κάνουν" χωρίς να μπορεί να πει κανείς τίποτε. Όποτε και να κατηγορηθούν (πολύύύύ σπάνια), πάντα τη σκαπουλάρουν, ποτέ δε βρίσκεται πταίσμα, δεν ανακαλύπτεται υπαιτιότητα, "δε φταιν αυτοί, έτυχε" . Κυρίως στο χώρο της πολιτικής, των επιχειρήσεων, των "λειτουργημάτων" (τι όρος κι αυτός!!!), γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κτλ, αλλά και φυσικά και απλοί άνθρωποι, με γνώση δημοτικού, απλώς κομματικά τοποθετημένοι σε μια υπηρεσία, π.χ. πολεοδομία, Δήμοι και Κοινότητες, ή απλά ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που δεν ξέρεις αν δουλεύει κάπου, δεν τον έχεις δει ποτέ να μιλάει για αντικείμενο εργασίας, αλλά παρκάρει μια BMW, λείπει σε ταξίδια, και παλεύει για την σύνταξή του (Ένσημα ποιος του δίνει;;;).
Γενικώς δεν είναι τεράστια κατηγορία, αριθμητικά, αλλά σίγουρα κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. Όλοι πιθανώς οι Έλληνες ανήκουν στην κατηγορία αυτή, απλώς δεν ΜΠΟΡΟΥΝ να τα πάρουν όλοι. Ας ήταν ο καθένας μας στη θέση του κάθε λαμόγιου και θα σου 'λεγα εγώ, ποιος θα μιλούσε για διαφθορά. Τι να κάνουμε; Οι καρέκλες, οι θρόνοι καλύτερα δε φτάνουν για όλους. Άρα οι υπόλοιποι μένουμε με τα σάλια κρεμασμένα, ξελιγωμένοι, αλλά.....με ακέραια την ηθική. Βέέέβαια! Τα λαμόγια διαπρέπουν, τους ανοίγουν πόρτες, έχουν επώνυμο, είναι οι rich and famous, εξαγιώνονται κάνοντας παρέα με καλλιτέχνες γλειφτρόνια, με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων. Επίσης, κάνουν και επενδύσεις στο χώρο της Υγείας, ξεπλένοντας έτσι καλύτερα το "μαύρο χρήμα", το "ματωμένο χρήμα", το "Ναρκωμένο χρήμα", με ωραία βιτρίνα, μια Κλινική. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς ....;;;;;;;;;;;;;
Επόμενος τύπος.
Οι Τεμπέληδες. Τεράστιος όγκος ανθρώπων. Μιλάμε για μιλούνια, όπου να σηκώσεις πέτρα, θα βρεις δύο, μπορεί και τρεις. Γεννήθηκαν έτσι; Φτιάχτηκαν στο δρόμο; Κανείς δεν ξέρει! Το DNA θα φταίει, αλλά και οι περιβαλλοντικές καταστάσεις (πολύς ήλιος βρε αδερφέ, πολύ θάλασσα, πολλά μπικίνι, εγώ φταίω;;;;). Σίγουρα, αν θέλουν μπορούν. Αλλά πολύς ήλιος ρε αδερφέ!!!! Κι ο φραπές δεν αντέχει πολύ ώρα, πρέπει να τον πιεις, έτσι να μείνει; Άρα μάσα, φράπα, ξάπλα, θα έλεγα Με μια λέξη Δημόσιο (αλλά δε με παίρνει). Καθότι και ο ιδιωτικός τομέας παρουσιάζει στην Ελλάδα επικίνδυνες νοοτροπίες ωχαδερφισμού, "να σηκωθώ να σε εξυπηρετήσω για 10 ευρώ; Όχι κύριε", "Εξάλλου το μαγαζί είναι του μπαμπά, εμένα με βάλανε με το ζόρι, παίρνω και τα νοίκια, ποιος το χ..ζει το μεροκάματο;".
Οι Τεμπέληδες (ονομάζονται και της Εύφορης Κοιλάδας) βρήκαν την υγειά τους στην Ελλάδα. Κανείς δε θα πει "Δούλεψε ρε μεγάλε και λίγο....έτσι για να ξεπιαστείς!!". Θα λέμε ο ένας πίσω από την πλάτη του άλλου "Ά τον τεμπέλη" και μόλις συναντιόμαστε, θα χαϊδευόμαστε, θα αλληλοσυγχαιρόμαστε ή στην καλύτερη απλώς θα γλείφουμε "Κουραστήκατε σήμερα κύριε Διευθυντά!!". Το αντικείμενο δουλειάς......άγνωστο για πάρα πάρα μα πάρα πολύ κόσμο. Τι κάνουν, πού το κάνουν, πώς το κάνουν, πότε το κάνουν, με ποιον το κάνουν, ουδείς ξέρει......Το σίγουρο είναι ότι είναι σπίτι (ή στο καφενείο ή στο τσιπουράδικο) από τις 2μμ. Θα δεις πολλούς μαζεμένους ή σε καμμιά απεργία, ή σε καμμιά συνάντηση με τον Υπουργό για τα εργασιακά δικαιώματα, μπορεί και να βρίζουν στα κανάλια "Δεν υπάρχει Κράτος!!". Δεν έχουν ιδιαίτερες τύψεις, δεν βασανίζονται και πολύ, όλοι συνήθισαν κάποτε, δεν ντρέπονται. Γιατί να ντραπώ τάχα; Μήπως κλέφτης είμαι;;!!!!!;;;;;!!!!!! Ειλικρινά κάποιος πρέπει να τους πει ότι κλεβοντας εργατοώρες, δε διαφέρεις από έναν απλό κλέφτη, .....αλλά δε θα είμαι εγώ ΑΥΤΟΣ.
Τέλος Τα Κορόιδα. Λειτουργική μερίδα πληθυσμού, αν και χωρίς μυαλό. Αν είχε, θα ανήκε κι αυτή είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη ομάδα. Δυστυχώς, θες από αμορφωσιά θες από αγαθοσύνη βρίσκεται εδώ. Δουλεύει, παράγει, τρόπον τινά αποδίδει στο Κράτος και φυσικά αποτελεί το σημαντικότερο θύμα εκμετάλλευσης όλων των άλλων. Δεν διαμαρτύρεται εύκολα, έχει το απίστευτα γελοίο χαρακτηρισμό του "ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ", Π.χ. Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο και τέτοιες σαχλαμάρες. "Δεν πειράζει, κάν'το τώρα και αργότερα θα δούμε, θα πληρωθείς, θα αναγνωριστεί η προσφορά σου, θα σου πούμε κι ένα μπράβο, βρε παιδί μου, δεν είμαστε κι αχάριστοι". Τα κορόιδα απλώς υπάρχουν για να επιβιώνουν οι προαναφερθείσες δύο ομάδες. Αποτελούν τη βάση, το υπόγειο, που στηρίζει το όλο οικοδόμημα της σάπιας Ελληνικής κοινωνίας. Όλοι αναγνωρίζουν ότι ευτυχώς που υπάρχει και αυτό, αλλά κανείς δεν το βλέπει. Άσ'το εκεί να βρίσκεται. Η δουλειά και η προσφορά τους θεωρείται από πολλούς δεδομένη, γι'αυτό όταν καμμιά φορά μετακυλίσουν ειδικά προς τη δεύτερη ομάδα, όλοι με έκπληξη αναρωτιούνται : Μα δεν το περίμενα αυτό από το κορόιδο, γιατί άλλαξε;;; Δηλαδή τα κορόιδα γεννιούνται και πρέπει να παραμείνουν έτσι ισοβίως. Πώς θα προχωρήσει η χώρα αλλιώς;;; Κάποιος πρέπει να κοπιάσει! Και για αυτό το λόγο έχουμε τα κορόιδα....Αυτά θα δώσουν τους φόρους, αυτά θα σφίξουν ζωνάρια, αυτά θα υπνωτιστούν από την τηλεόραση, αυτά θα ψηφίσουν "για το καλό του τόπου", αυτά θα στερηθούν, αυτά θα υπομείνουν. Κάπου πρέπει να "πατήσει " το σύστημα. Τον τεμπέλη δεν το βρίσκεις πουθενά, το λαμόγιο δεν πληρώθηκε, δε λαδώθηκε για να κινηθεί....Ποιος μένει;;; Μαντέψτε!!!!!
Όπως προανέφερα στην αρχή, πιθανόν κάποιοι από εμάς να έχουν 70% λαμογιάς και 30%τεμπελιάς, ή 80%κοροϊδίας και 20% τεμπελιάς. Σίγουρα όμως ένα επικρατεί των άλλων. Τα μικρότερα ποσοστά απλώς περιμένουν να αλλάξουν τα δεδομένα.................Με ότι αυτό συνεπάγεται...............
Skhizein (2008) En Francais
Δεν είναι το animation για όλους. Δεν το αντέχει η αισθητική όλων....
Skhizein Jérémy Clapin from Pl•M on Vimeo.