Μια ίωση και μια λυχνία

Τι κοινό έχουν μια γαστρεντερίτιδα και μια λυχνία;; Στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες αλλά και σε πολλές άλλες περισσότερο υποβαθμισμένες, δεν θα υπήρχε κανένα κοινό.
Στην Ελλάδα όμως των πέντε ηλιθίων και των τριών κλεφτών (παλιά την έλεγαν τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών και καθόμασταν και μετρούσαμε σαν βλάκες ποιες ηπείρους και ποιες θάλασσες), Στην τωρινή Ελλάδα όμως, που οι θεωρίες του χάους βρίσκουν την καλύτερη εφαρμογή τους, ΦΥΣΙΚΑ και έχουν. Τρώει κάτιτις παραπάνω ένας άνθρωπος το Πάσχα, μια λυχνία λείπει, ένα ασθενοφόρο κάνει μια βόλτα στο ΝΙΜΤΣ. Θυμίζει σουρεαλισμό, αλλά είναι σουρεαλισμός με όνομα: ΕΣΥ. Μια γαστρεντερίτιδα είναι ικανή να συνδεθεί με τις ελλείψεις(;) των Νοσοκομειακών αξονικών τομογράφων. Βέέέβαια, κάθε άνθρωπος που πάει με ίωση σε Νοσοκομείο, κάνει και Αξονική. Σου λέει, που να βάζουμε χέρια στην κοιλιά του ανθρώπου (πόσο μάλλον όταν είναι και Υπουργός, ιιιιιι τι ντροπή!!), να κάνουμε διάγνωση, να σκεφτούμε, όχι ρε φίλε, κάνε μια τομογραφία, στο κάτω-κάτω τον "ανοίγουμε" κιόλας, δεν έγινε και τίποτα. Και όντως ξυστά πέρασε από το χειρουργείο ο Υπουργός, καθότι έτσι συμβούλεψαν τα τζιμάνια του Νοσοκομείου (ή τουλάχιστον έτσι διαδόθηκε από τα ΜΜΕ). Βέβαια, όπου ακούς πολλούς γιατρούς, κράτα μεγάλο πορτοφόλι, εάν είσαι απλός πολίτης, ή κράτα σημειώσεις για τις μπούρδες που θα ακούς, εάν είσαι κάποιος διάσημος.
Οπότε αφού μεταφέρθηκε σε άλλο Νοσοκομείο για αξονική, με σκεπτικό το χειρουργείο, τελικά ευγενικά και πολιτισμένα είπε ο ασθενής-Υπουργός: "Δε με πάτε ρε παιδιά σε κανα άάάλλο Νοσοκομείο;; Ξέρετε, για μια δέκατη τρίτη γνώμη, μήπως πέσουμε μέσα τελικά;;;"
Και έτσι ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι προς την Επιστημονικά Κατηρτισμένη Πρωτεύουσα, όπου και αναρρώνει ο κυρ-Λοβέρδος μετά της συντηρητικής αγωγής (Τσάι και ρύζι λαπά, δηλαδή), αφού φυσικά ευχαρίστησε όόόόλο το νοσηλευτικό προσωπικό των Νοσοκομείων, στα οποία έκανε τη βίζιτα του.
Το show όμως στην Ελλάδα πάντα ξεκινάει όταν σχολάει η Εκκλησία. Αφού δηλαδή την "πήδηξε" ο Κυρ-Λοβέρδος (γιατί ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, δεν είναι αστείο, γαστρεντερίτιδα είναι αυτή, να χέζεσαι μέχρι θανάτου), μετά άρχισαν τα κανάλια να γελοιοποιούν μια ήδη γελοιότατη ιστορία. Να βγει ο Εκπρόσωπος των αξονολόγων, να πει γιατί δεν μπορεί να υπάρχει σε εφεδρεία λυχνία αξονικού, μίλησε ο Διευθυντής Παθολογικής να βροντοφωνάξει ότι "με δικιά μας ευθύνη τον μεταφέραμε" ---έλα ρε παιδί μου, πήρες τέτοια ευθύνη να μεταφέρεις άνθρωπο με ίωση, μπράβο ρε μάγκα, φοβερό ρίσκο, πραγματικά κινδύνεψε και η υπόληψή σου και ο ασθενής, αλλά τα κατάφερες, και πάλι μπράβο----γενικά ένα σούργελο σαν όλα αυτά που ξέρουμε εμείς οι ταλαίπωροι όλες αυτές τις δεκαετίες, αλλά περιέργως τα κανάλια και οι καναλομαϊντανοί δεν τα είχαν ξανακούσει ποτέ. Έλα βρε παιδί μου, υπάρχουν γιατροί που πληρώνονται σα διευθυντές Εντατικής χωρίς να ανοίξει η Εντατική ποτέ!!!! Και κράτησε αυτό δύο χρόνια;; Σώώώπα!!!
Τέλος πάντων, η λυχνία βοήθησε να γιατρευτεί ακόμα μια ίωση σε μεγάλο κέντρο, καθότι τα περιφερειακά νοσοκομεία θυμίζουν ένα καλά στημένο Τζόκερ, όλοι ποντάρουν (μπορούν κι αλλιώς; Πού να πάνε;; Στα Ιδιωτικά;;;), δύο-τρεις όμως κερδίζουν το ταξίδι στον αγύριστο, καλή τους ώρα, γλυτώνουν και από τα προβλήματα του φορολογικού και των τεκμηρίων δηλαδή.....
Ο Λοβέρδος και οι Λοβέρδοι να 'ν' καλά και ποιος τους τουτ-τουτ τους λοιπούς ασθενείς, που είχαν την ατυχία να ασθενούν ταυτόχρονα με τους Λοβέρδους. Δεν ήξερες, δε ρώταγες, "μήπως είναι εδώ κανας σπουδαίος, θα με εξετάσετε εμένα, να περιμένω να κάνω καμμιά αξονική, ή για μένα δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ΠΟΤΕ λυχνία;;;;;;;;;;;;;;;;"
Άιντε κατακαημένε ασθενή, πλήρωνε πλήρωνε φακελάκι, άμα δεις εσύ προκοπή στο ΕΣΥ, εγώ θα φάω όλες τις λυχνίες των αξονικών της χώρας μέχρι να πάθω γαστρεντερίτιδα (Νάτη πάλι η θεωρία του Χάους. Αφού σε λέω, Χάος και Πολυπλοκότητα, που να βγει άκρη)