Μίλα μου για Μιλά-νο, (για να θυμάμαι και να κλαίω)

Πήγα στο Μιλάνο για λίγες μέρες και πέρασα καλά. Όχι μόνο μέσα, αλλά κυρίως στην ευρύτερη Λομβαρδία (Λίμνες) αλλά και ολίγη από Ελβετία.

Τα Μεδιόλανα βρίσκονται δίπλα μας. Αλλά μάλλον απέχουν αρκετές δεκαετίες. Έχουν κι αυτοί τα κάστρα τους σαν κι εμάς, αλλά έβαλαν μπόλικο νερό στο κρασί τους. Οι εμφύλιοι τους και οι διαμάχες μεταξύ δουκών και βασιλέων τους έκαναν λίγο διαφορετικούς από μας. Το "ούνα φάτσα ούνα ράτσα" είναι πια πολύ παρωχημένο. Εν τάξει, στις φάτσες Ναι, στα καραγκιοζιλίκια των πρωθυπουργών με γυμνόστηθες αεροσυνοδούς ή μοντέλα Ναι, στις ομιλίες μετά χειρονομιών και συνεχών κινήσεων Ναι, αλλά σε πολλά και σημαντικά άλλα θέματα κοινωνικοοικονομικοπολιτικοπολιτισμικοεθιμοτυπικά διαφέρουμε παρασάγγας.

Μικρός, θυμάμαι μόνο δύο λέξεις από την πολιτική κοσμοθεωρία του πατέρα μου, όταν μιλούσε για την Ιταλία. Ήταν εκείνες οι περίοδοι, τέλη '70, αρχές '80, μετά τις δολοφονίες Μόρο κτλ και τις συνεχείς αλλαγές καθεστώτων, Μπετίνο Κράξι κτλ, που άλλαζαν οι κυβερνήσεις βδομάδα με βδομάδα. Έλεγε λοιπόν ο θυμόσοφος μπαμπάς: "Γιατί δεν καταρρέει μια χώρα που στην ουσία μένει ακυβέρνητη για χρόνια;;; Γιατί έχει ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ"

Κρατικός μηχανισμός. Κρατικός μηχανισμός. Τι σκατά είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός; Οργάνωση; Σύστημα διαχείρισης; Βάση υπαλλήλων και λειτουργών; Το back-up της χώρας; Η λέξη Μηχανισμός παραπέμπει σε κάποιου είδους συστηματική λειτουργία ενός εργαλείου, μιας συσκευής, που βρέξει-χιονίσει θα αποδόσει, θα κινήσει ιμάντες και δίσκους, φρένα και μεταδότες στροφικής τάσης ( α ρε άμα έχεις γαμπρό μηχανολόγο, πως τα λες!!!). Το κράτος όμως είναι κάτι κακό-ή μήπως όχι;; Ο κρατισμός, σαν έννοια, ήταν για τα φιλελεύθερα μυαλά των Σμιθσονικών καθηγητών και Υπουργών Ανάπτυξης μια απευκτέα οικονομική πρακτική που μόνο δεινά θα έφερνε στο γίγνεσθαι. Μην κοιτάς τώρα που κατέφυγαν όλοι στη λύση "Σώσε και μένα μπαρμπα-Κράτος". Παλιά ήταν η λέξη-Φρίκη, ούτε να την ακούσουν στο Λευκό Οίκο και στη Γερουσία. Η Ιταλία όμως που ανήκε από τότε στις 7 πλουσιότερες χώρες της Υφηλίου το δούλευε το πράγμα μέσα της. Και αυτό της βγήκε με καλό τρόπο.

((((Ανοίγω μεγάλη παρένθεση για να διαφημίσω "Προσεχώς". Σε επόμενο post θα μπορέσετε όλοι να καταλάβετε ποιός είναι αυτός ο περιβόητος Κρατικός μηχανισμός, μέσα από την ανάλυσή μου, του τρομερού, του καταπληκτικού, του ανεπανάληπτου, του ιλιγγιώδους βιβλίου του Ρομπέρτο Σαβιάνο "ΓΟΜΟΡΡΑ". Τρέξτε και προλάβετε. Το αφεντικό τρελάθηκε! Μείνετε συντονισμένοι στις οθόνες σας και αναμείνατε στα lap-top σας))))))))

Ας επανέλθουμε στο Μιλάνο. Ωραία πόλη, ωραίοι, κομψοί, κομψότατοι, όπως κομψόγναθοι, άνθρωποι. 45άρηδες με κόκκινα παντελόνια, 55άρηδες με ριγέ πράσινες βερμούδες, 65άρηδες με ζελέ στο καρέ μαλλί, γυναίκες (Ω ρε μάνα μου τι γυναίκες). Τι λέω, ΓΥΝΑΙΚΕΣ! Τελεία και παύλα. Γυναίκες με άσπρη φούστα ίσα κάτω από το γόνατο, με παπούτσι τακουνάτο, με μακρύ ίσιο μαλλί, με κορμοστασιές αγέρωχες, με τη μόδα να κρέμεται από τα μπατζάκια, με τη γοητεία και το στυλ να σκορπιούνται στο βάδισμά τους, με τα απλά, απλούστατα ρούχα πάνω τους να συνδυάζονται με τόση χάρη και αισθητική, ώστε να λες: Ρε τι κοινή ράτσα είμαστε εμείς οι μπιροκοιλιές, οι χοντράνθρωποι, οι σκεμπεδομπουζουκόβιοι γυφτοντυσιματίες, οι μονόχνωτοι καφε-μαύρο-μπεζ κλασσικούρες, που μην τυχόν μας πουν

γκέϊ στον καφενέ, Οι "περπατάω και γ..άω", με τον αέρα του "Ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;;"

Ή είναι όμοιες οι χοντροπατσουρογκόμενες των 40φεύγα, με τα άθλια "faux", νομίζοντας όλες ότι είναι τουλάχιστον οι Τζολί της Φιλοθέης, ενώ είναι οι Βασιλειάδου στην "Ωραία των Αθηνών", και οι πιτσιρίκες, που μάλλον δεν έχουν καταλάβει αν είναι αγόρια ή κορίτσια ή τίποτα απ'τα δύο (;), με τα σκουλαρίκια για γούστο και με τα ρετάλια να σέρνονται στα απόνερα των δρόμων, με τους σκεμπέδες, κορίτσια πράμα, με τα μαλλιά σαν τη Μάτζικα ντε Σπελ.

Άιντες και σου λέω εγώ, ποιός τη γ...εί την εξωτερική εμφάνιση. ΟΚ. Δε μας νοιάζουν αυτά εμάς. Εμείς έχουμε κρυφά χαρίσματα, έχουμε λεβεντιά και φιλότιμο, τάχαμου. Μπόλικη φαντασία, ωραίες ιδέες, εξυπνακίστικες ατάκες, αλλά από ουσία και δουλειά, ΜΗΔΕΝ. Τι να τον κάνω τον ενθουσιασμό σου, όταν εκσπερματώνεται πρόωρα; Τι να την κάνω τη μαγκιά σου, όταν δεν έχεις την μπέσα να την προχωρήσεις;; Οι ιδέες είναι άχρηστες, χωρίς πλαίσιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς ξεκάθαρη ιεραρχική δομή.

Παίρνω τόσα, τόση ευθύνη μου αντιστοιχεί,

παίρνω τόόόόόόόσα, τόόόόόόόση ευθύνη μου αντιστοιχεί.

Για σενάρια είμαστε πρώτοι, στη σκηνοθεσία τα κάνουμε χάλια.

Είχα μια ιστορία (ακόμη μια δηλαδή) να πω για αυτές τις διαφορές Βαλκάνιων λαών και ΚεντροΒορειοΕυρωπαίων, αλλά ήδη ξέφυγα από το θέμα.

Μιλάνο λοιπόν. Κομψότης, αγορά, ιστορία, οικονομία και κέντρο λήψης αποφάσεων, χωρίς να είναι η πρωτεύουσα. Και φυσικά κανένας ηλίθιος δε σκέφτηκε εκεί τον όρο συμπρωτεύουσα, μόνον εδώ υπάρχουν αυτοί. Το Μιλάνο διοικεί, ρυθμίζει, διαθέτει τον πλούτο, αλλά και την ιντελλιγκέντσια, τις άκρες, τις προσβάσεις, στο Λευκό Οίκο θέλεις, στο Χόλλυγουντ θέλεις, στις Βρυξέλλες, στο Πεκίνο, γενικώς υπάρχει και ακούγεται περισσότερο από άλλες πόλεις της Ιταλίας.

Η ερώτηση είναι απλή: ΓΙΑΤΙ;;;;;

Μα και η απάντηση είναι παρα πολύ απλή: ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ!

Δεν έχω το υπόβαθρο για να επεκταθώ περαιτέρω, γι'αυτό φεύγω και πάω Βόρεια. Πάνω στα ιταλοελβετικά σύνορα βρίσκονται τρεις λίμνες (από δυτικά προς ανατολικά): η Ματζιόρε, η Κόμο και η λίμνη ντι Γκάρντα. Τα νερά από τις Άλπεις κυλούν και εναποτίθενται σ'αυτούς τους αποταμιευτήρες (α ρε άμα έχεις αδερφό περιβαλλοντολόγο πως τα λες!), όπου στις άκρες τους βρίσκονται πάμπολλα μικρά χωριουδάκια, πραγματικά διαμαντάκια, ειδυλλιακά μέρη, που λειτουργούν ως θέρετρα, κυρίως για τους συνταξιούχους της Κεντρικής Ευρώπης. Εκεί, αφήνουν τις παχυλές συντάξεις τους και μένουν σε σπίτια,που δεν τα ονομάζουν με μπανάλ όρους όπως γηροκομεία ή οίκους ευγηρίας (μπλιάχχχ!!), αλλά villas ή spa resorts. Στους υπερπολυτελείς αυτούς προθαλάμους νεκροταφείων, βρίσκεται και η μόνη τους επαφή με το εξωτερικό (παγκόσμιο) περιβάλλον. Οι σερβιτόροι, οι μάγειρες, οι καμαριέρες είναι Ινδονήσιοι, Πακιστανοί, Ουρουγουανοί, Λιβεριανοί, αλλά και Αλβανοί, Βόσνιοι ή Σκοπιανοί, ντυμένοι με μαύρο επίσημο ένδυμα μαιτρ ή και φράκο με παπιγιόν (το'δα με τα μάτια μου).

Σίγουρα όμως αν τους ρωτήσεις, πιθανόν να μην ξέρουν ούτε τη λέξη "λαθρομετανάστευση". Έτσι λοιπόν μέσα σ'αυτή την αποστειρωμένη τους γυάλα, περνούν μήνες και χρόνια, παίζοντας μπριτζ ή το άλλο με τις μπάλλες σαν μπόουλινγκ, χωρίς να τους απασχολούν έννοιες όπως "οικονομική κρίση", "Έλλειμμα" ή "εσωτερική ασφάλεια". Όπως λειώνουν τα χιόνια, σιγά-σιγά, έτσι είναι και οι ρυθμοί των χωριών αυτών.

Βέβαια, υπάρχουν και οι "μεγάλοι", οι "σταρ", που αγοράζουν μια παραλίμνια βίλλα, ένα φτωχό μέγαρο, έναν ταπεινό πύργο του 16ου αιώνα, όπως ο Τζορτζ Κλούνεϋ, για να "χαλαρώνουν" από τις "εντάσεις" και το "στρες" της "δουλειάς".

Εμείς απλώς περαστικοί ήμασταν από κει, τα 'δαμε, τα θαυμάσαμε, τα ζηλέψαμε και μετά από λίγο......σταματήσαμε και σκεφτήκαμε.

Μα και μεις έχουμε τέτοια μέρη, ίσως και καλύτερα.

Που τα 'χουμε όμως;;;;;; (με όλη την αγάπη στην υπόλοιπη Ελλάδα)

ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ!!

Η Κερκίνη με φόντο το Μπέλλες, Ο Βόρας με τα νερά να φτάνουν στο Πόζαρ, τη Δοϊράνη, τις Πρέσπες με το Γράμμο και την Ιστορία του, τον Έβρο με το Δέλτα και την απίστευτη πανίδα του, τη Ροδόπη με τα μονοπάτια της, το Καρά-ντερέ, το παρθένο Δάσος Φρακτού, το Παρανέστι και τα Θερμά, την Καστοριά με τη λίμνη, και, και, και, ..........

Ξαναρωτώ όμως. Που τα'χουμε;; Στο Βορρά!!! Στα σύνορα με ποιούς;;;;;
Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία.

Γιατί ..μώ την καταδίκη μου;; Χάθηκε να 'χω γείτονες τους Ελβετούς, τους Αυστριακούς, τους Ιταλούς. Δε διαφωνώ ότι τότε αυτοί θα έλεγαν "...μώ την καταδίκη μου, τον Έλληνα έπρεπε να 'χω γείτονα;;", αλλά ειλικρινά μπορείτε να φανταστείτε πως θα ήταν αυτά τα μέρη με τέτοιους γείτονες;;;

Για όσους δεν μπορείτε να φανταστείτε, πηγαίνετε εκεί. Πάρτε αμάξι, φορτώστε στο φέρυ, Ανκόνα, Βενετία ή όδικώς από Σερβία-Κροατία-Σλοβενία και ξεκινήστε από Trentino alto Adige με Bolzano και Merano, ακούγοντας μόνο Γερμανικά, μετά προχωρείστε προς Λομβαρδία, φτάστε Μιλάνο, μετά λίμνες, μπαίνετε Ελβετία, Λουγκάνο, Λουκέρνη, ξαναμπαίνετε Ιταλία, Τορίνο, Γένοβα, Ιταλική Ριβιέρα, Σαν Ρέμο, και άντεεεε γειάάάάά, Μόντε Κάρλο, Νίκαια, Κάννες, Ούύύιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!

Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, ολέ, ολέ!!

Παλιά !!!!!!!!!!!

(Ήταν κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα, σαν τη Γιουγκοσλαβία του Κουστουρίτσα. Μετά βούλιαξε και μετά μεταναστεύσαμε στο Μιλάνο)

Αυτάάάάάάάά..................