Δίκαιο. Ρωμαϊκό.

 Audiatur et altera Pars.

Για έλα κάθησε με μας......

 (O Άκης ξαναέγραψε παλιά το ρωμαϊκό δίκαιο?)

Ένα και το αυτό. Μπες στα παπούτσια του άλλου και μετά κρίνε λόγια, συμπεριφορές και τεκταινόμενα. Άκουσον μεν, πάταξον δε.

Παγίδα. 

Πώς να μπεις στα παπούτσια του άλλου; Σε χτυπάνε. Ή είναι φαρδιά και θα πέσεις. Δε γίνεται. Απλά μπορείς να το φανταστείς, "πώς θα ήταν, εάν ....". Πάλι φαντασιακή κατάσταση, εξιδανικευμένη. Πώς να ερμηνευτεί μια άλλη πραγματικότητα, ενός άλλου κόσμου, από τα ίδια μάτια, που κρίνουν τόσο υποκειμενικά;

Έπεσες ποτέ σε λάσπη, πτώση πέντε μέτρων, μετά από έκρηξη οβίδας; Ένοιωσες ποτέ ωστικό κύμα σε κλειστό χώρο; Σε βίασε ποτέ κάποιος; Σε βασάνισαν με ρεύμα στα αρχιδια; Σε πέταξαν ποτέ σαν το σκύλο, έξω από σπίτι; Κοιμήθηκες ποτέ έξω στην παγωνιά, μείον 5, με ένα παντελόνι και ένα μπλουζάκι; Πέρασες έναν μήνα με 5ευρω; Έχασες μάνα, πατέρα, αδέρφια, σε πόλεμο / σε αυτοκινηστικό /σε πυρκαγιά/ σε σεισμό/σε κατολίσθηση/ σε έκρηξη; Βρέθηκες σε φουσκωτό, καταμεσής της θάλασσας, χωρίς να ξέρεις κολύμπι και να βλέπεις να ξεφουσκώνει; Έχεις φάει ξύλο, σχεδόν μέχρι θανάτου;

Ναι, έχεις δει άπειρες ταινίες. Ναι, μπορείς να το "φανταστείς", να το "δεις, μπρος στα μάτια σου". Ναι, άκουσες κάποιον, που το περιέγραφε.

Καμία σχέση με αυτό που ζει κάποιος και πώς το χειρίζεται αυτός ο κάποιος. 

Ο Άκης Πάνου πχ. Σκότωσε τον αγαπητικό της κόρης του, παντρεμένο άντρα, που δεν ξέρουμε αν είχε "ειλικρινή αισθήματα και σκοπό". Δεν μπήκε στη θέση του άλλου άντρα, υποθέτω! Ο κώδικας του, ο αρχαίος ο νεατερνταλικός, ο "αντρικός", δε σήκωσε πολλά πολλά, θίχτηκε, δίκασε και καταδίκασε με τη μία. Δεν ξερουμε όλα τα δεδομένα, υποθέτουμε και μεις. Τι; Να μπούμε στη θέση του Πάνου; Ναι, ίσως.....εν βρασμώ ψυχής! Ένας παντρεμένος βγαίνει με την αρκετά μικρότερη του γυναίκα-στα μάτια ενός πατέρα, ακόμα κοριτσάκι -και έρχεται να μιλήσετε "σαν άντρες" στο σπίτι σου.Είναι λίγο φυτίλι στο βαρέλι με την πυρίτιδα.

Ο Πούτιν. Ήθελε να μείνει, προφανώς στην ιστορία, ως αυτός που ξανάδωσε εδάφη στην πετσοκομενη πρώην ΕΣΣΔ, νυν Ρωσία. Έτσι απλά, μαζί με γεωστρατηγική και ενεργειακά συμφέροντα. Γιατί να μπω στη θέση του; Τι να δικαιολογήσω; Ότι και οι Ουκρανοί έκαναν λάθη, πολιτικής εκτίμησης, με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ/Γερμανία; Γιατί όμως να πληρώνουν οι αθώοι; Ναι... κανείς δεν είναι αθώος, ακούω να λένε από το Δίκαιο, απλά διαβαθμίζεται το επίπεδο ενοχής. Κάθεσαι στο σπιτάκι σου στη Μαριούπολη και σκάει το δωμάτιο σου (και συ) σε είκοσι κομμάτια. Να μπω στη θέση του και τι να πω; Ναι, όντως , δεν είναι ιδανικό τέλος, θα έπρεπε να ήταν λίγο καλύτερα;;

Το κοριτσάκι που το δηλητηρίασε η μάνα του, ο πατέρας που εξέδιδε την κόρη του, τα παιδάκια που τα βίαζαν εδώ σε μια κατασκήνωση, εκείνη η δωδεκάχρονη που την πηδούσε η γειτονιά και όχι μόνο επί πληρωμή , όλα τα αγοράκια που θωπευτηκαν, κακομεταχειριστηκαν, βιάστηκαν από καθολικούς παπαδες, την 15χρονη που τη βίασαν ομαδικά δέκα Ινδοί σε ένα λεωφορείο ........ ................................ να μπω στη θέση αυτωνων και να πω τι; Γαία πυρί μειχθητω; Κάψτε τη Γη, τιναξτε στον αέρα όλο το σύμπαν; Σκοτώστε όλους τους ενήλικες; Ότι κινείται, άνω των 5χρονων; Ο άνθρωπος δεν αξίζει να ζει. Πρέπει να μην υπάρξει τίποτα και κανείς πλέον στον πλανήτη;

Όχι. Να μπω στη θέση των θυτών; Των εγκληματιών; Γιατί; Μήπως δεν έφταιγαν πολύ αλλά λίγο; Ότι είναι "άνθρωποι" κι ως άνθρωποι "υπέπεσαν" σε μια "αμαρτία"; Μια πολιτικός στη Γερμανία είπε στη Άνω Βουλή "ίσως και οι παιδεραστές/βιαστές μικρών παιδιών να δικαιούνται σύμφωνα με το νόμο μια αποκατάσταση!" 

Ο νόμος. Ουδείς υπεράνω του δικαίου. Αυτού πού πρωτοφτιάχτηκε από τον Χαμουραμπί, πέρασε στις ελληνικές πόλεις και αναδύθηκε ως πλήρης υπαρξιακή θεωρία των κοινωνιών στην αρχαία Ρώμη. Ο von Schirach τα γράφει ωραία εδώ, έστω κι αποσπασματικά. Δε συμφωνώ βεβαίως σε όλα μαζί του, καταλαβαίνω τι θέλει να πει, μπαίνω τρόπον τινά "στα παπούτσια του"- ο άνθρωπος υπερασπίστηκε ο,τι κατακάθι και μη πέρασε από τις αίθουσες του Βερολίνου για 20 χρόνια. Και τι λέει δηλαδή; Dura lex sed lex, ή τα σύκα σύκα ή τη σκάφη σκάφη. Η δικαιοσύνη, αυτή η δικιά μας εδώ, του δυτικού τύπου, του ευρωπαϊκού, δεν μπορεί να λειτουργήσει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. 

Εγώ δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν είτε θύτη είτε θύμα, ούτε νομοθέτη ούτε δικαστή, ούτε ένορκοι ούτε μάρτυρες, ούτε δικηγόρους ούτε εισαγγελείς, ούτε κοινό ούτε οποιοδήποτε δικαστικό προσωπικό. 

Δε θέλω να μπω στη θέση τους και στα παπούτσια τους,

Μήπως μπήκαν ποτέ αυτοί στα δικά μου;