Τσικνοπέμπτη. Πριν μια δεκαετία. Ακριβώς.
Σε πόσους ανθρώπους δε θα έχει μιλήσει αυτό το τραγούδι; Ένα δικό της, κατάδικο της, τους στίχους τους εμπνεύστηκε όταν έφυγε από το σπίτι. Προσωρινά. Γύρισε πίσω, κάποια στιγμή, πήγε στο στούντιο κι έγραψε τη μουσική. Θεά. Η Ήρα και η Άρτεμις και η Αφροδίτη μαζι. Παραγωγός ο Σπάθας, αθάνατη κιθάρα, έδωσε όλο το αέρινο ύφος και την τραγικότητα. Θα ήταν έγκλημα, αν έβαζαν μπουζούκι.
Για κάποιους τα πράγματα είναι προσωρινά και βαίνουν προς το καλό. Για κάποιους είναι μόνιμα και δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί τους κυνηγάει η φυγή; Γιατί κανείς δε θα το μάθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου