Είχα πολλές ιδέες για αναρτήσεις, πολλά σκαριφήματα. Με βρήκαν όμως οι εξελίξεις, μια στον Έβρο, μια στην Κορόνα, μ'αφησαν πάλι άναυδο. Δηλαδή βράζω από μέσα, έχω μια μεγάλη ανησυχία έως παράκρουση, χάνω την μπάλα με την "ενημέρωση" κι "αποπληροφόρηση". Και δεν ξέρω, αδυνατώ να καταλάβω τι γίνεται, πώς γίνεται, γιατί γίνεται και με ποιους. Το σίγουρο είναι ότι γίνεται τώρα.
Νόμος του Μέρφι: Ο άνθρωπος κάποτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια… αλλά σηκώνεται και συνεχίζει το δρόμο του.
Τρέλα! Επιδημία/Πανδημία/Πανδαιμόνιο.
Σχεδόν μαζική υστερία, αρχίζει λίγο λίγο ο Πανικός να μας κυριεύει. Ποιος θα μας κολλήσει; Από πού ήρθε και πού το βρήκε τον ιό; Μήπως κολλήσουμε εμείς κάποιον; Τα παιδιά; Οι παππούδες; Άνθρωποι πεθαίνουν, τα νοσοκομεία ακόμα αντέχουν. Γίναν λάθη, ανθρώπινο θα μου πείτε. Και το να πεθαίνεις, ανθρώπινο είναι, του ζωικού βασιλείου. Νωρίτερα, αργότερα, με ενδοτραχειακό σωλήνα ή χωρίς, μικρή η σημασία. Το σύστημα και οι ανθρώπινες συνήθειες τεσταρονται. Το θρησκευτικό μας αίσθημα, η θεία κοινωνία, το αντίδωρο, αλλά και οι χειραψίες,οι αγκαλιές, τα φιλιά, οι ανάσες γενικότερα.
Υπάρχουν τα δεδομένα, οι επιστημονικές μελέτες, οι ερευνητές και τα ινστιτούτα. Εμβόλια και αντιικά φάρμακα, μέτρα προφύλαξης, μάσκες και καθαριότητα/υγιεινή χεριών. Όλοι μιλάνε, κάθε μέρα 50-100 άρθρα, πώς συμπεριφέρεται ο ιός, πότε μεταλλάχτηκε, πόσοι πέθαναν και πού, πώς εξαπλώνεται, τι δυναμική έχει αυτή εξάπλωση στατιστικά.
Από την υπερβολική ανάλυση, έρχεται η παράλυση (Τσώρτσιλ). Τα ακούς και ψιλοτρομαζεις, μετά μουδιάζεις. Μέχρι να σε βρει και σένα. Καραντίνα ή καραμπίνα στην Εντατική.
Έλα, υπερβολές! Η θνητότητα κρατιέται στο 4-5%. Δεν είναι αμελητέο! Αλλά όχι και του θανατά, του κερατά!
Κι ώσπου να συνέλθεις από τα υγειονομικά, τα επιδημιολογικά, τα θανατικά, τις επιδράσεις στην οικονομία, σε όλες τις δραστηριότητες, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, έρχεται.....
Το εθνικό μας ζήτημα. Οι Τούρκοι. Για την ακρίβεια, η τουρκική πολιτική, ένας μονάρχης/σουλτάνος, ένας λαός (κι ένας αποδεκατισμένος/ξεδιαλεγμενος στρατός) από πίσω να ακολουθεί τυφλά! Η τακτική του να παίζεις με παράτυπους μετανάστες, που παλιά ήταν πρόσφυγες, αλλά όχι πλέον, να τους χειραγωγείς, να τους εξοπλιζεις-με όπλα και μίσος- και να τους στέλνεις στο.... αδιέξοδο!
Ο Τούρκος δεν έχει, δεν είχε ποτέ του μπέσα. Βαθειά Ασιάτης, από τις Στέπες της Μογγολίας και τις Τούνδρες της Σιβηρίας, διεκδικεί "ευρωπαϊκό" προφίλ. Κι όπως ο Τσάμπερλεν με τον Αδόλφο, οι "μοντέρνοι Ευρωπαίοι ευνουχισμενοι ταχαμ-ηγετες" ασκούν πολιτική κατευνασμού. Πουτιν, Άσαντ, στα-αρχιδια-μου-κιολας-Μερκελ, άπραγοι/άβουλοι κουραμπιέδες κεντροβορειοευρωπαίοι, κάτι φλωροι πράσινοι ή ακτιβιστές, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί το ίδιο ίσως και περισσότερο επικίνδυνοι, όλοι, μα όλοι, νοιάζονται για τους "ανθρώπους", τους "πρόσφυγες", τα "γυναικόπαιδα", τους "καημένους".
Και πάνω και γύρω από όλα αυτά, η αθάνατη και παντοδύναμη προπαγάνδα.
Βρετανικά πανεπιστήμια που συνεργάζονται με δικηγορικά γραφεία των Τουρκοκυπρίων για τα περιουσιακά στην Αμμόχωστο, δημοσιεύουν σε συνεργασία με γερμανικά ας-τα-πούμε-φιλοαριστερά-φιλοσοσιαλιστικά έντυπα "έγκυρες δορυφορικές φωτογραφίες" που "επιβεβαιώνουν" θανάτους μεταναστών. Ανθρώπων που ορμάνε με το έτσι θέλω, ρίχνουν πέτρες, δακρυγόνα, καδρονια σε δυνάμεις ασφαλείας και προστασίας συνόρων. Και επειδή η πολιτική ειναι μεγάλη πουτανα και αδιαφορεί για την υγιή λογική, "εκεί που μας χρωστάνε μας παίρνουν και το βόδι".
Ο,τι κι αν πεις, ο,τι κι αν σκεφτεί κανείς, ακόμα χειρότερα ό,τι κι αν κάνεις, είσαι είτε φασίστας/ακροδεξιός/συντηρητικός/ξενοφοβικός είτε κορόιδο ψευτοαριστερός/ΜΚΟπουλος-τα αρπάζω και το παίζω ανθρωπιστής/διεθνιστής/κομμουνιστής-κατω-τα-συνορα/όλοι οι άλλοι είναι ναζί εκτός από μένα/.........θα μπορούσα να συνεχίσω ώρες!
Αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό.
Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένα εκατομμύριο πλευρές κι οπτικές γωνίες, ένα τρισεκατομμύριο απόψεις. Στην ουσία, ολίγοι την έχουν βαμμενη, μερικοί την τρώνε και ζορίζονται, πολλοί περισσότεροι εμπλέκονται, αλλά δεν βρέχουν και κώλο, νίπτουν τας χείρας....... όλοι οι υπόλοιποι κοιτάνε, σαν τα βόδια και πληκτρολογούν μόνο μαλακίες (καλή ώρα!!!).
Πολύπλοκη υπόθεση, μέχρι την πρώτη προβοκάτσια. Όταν σοβαρεψει για τα καλά η ιστορία, τότε θα δει ο καθένας πόσα απίδια χωράει ο σάκος του καθενός. Και του θρασιμιού και του αδρανούς και του εξυπνακια κι απαθούς. Ως γνωστό, έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λες. Στην Ιστοχωρα και στην Ιντερνετική σφαίρα όλα μοιάζουν call of Duty.
Τα λόγια μου τελειώνουν, φοβάμαι αν συνεχίσω να γράφω, θα γίνω πιο ακραίος και πιο οξύς, χειρότερα από αυτά που έχω στο μυαλό μου. Σταματώ εδώ και πάλι τσιταρω Τσώρτσιλ:
"Ολόκληρη η ιστορία του κόσμου μπορεί να συνοψισθεί στο γεγονός ότι όταν ένα έθνος είναι δυνατό, δεν είναι δίκαιο και όταν θέλει να είναι δίκαιο δεν είναι πια δυνατό."
Νόμος του Μέρφι: Ο άνθρωπος κάποτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια… αλλά σηκώνεται και συνεχίζει το δρόμο του.
Τρέλα! Επιδημία/Πανδημία/Πανδαιμόνιο.
Σχεδόν μαζική υστερία, αρχίζει λίγο λίγο ο Πανικός να μας κυριεύει. Ποιος θα μας κολλήσει; Από πού ήρθε και πού το βρήκε τον ιό; Μήπως κολλήσουμε εμείς κάποιον; Τα παιδιά; Οι παππούδες; Άνθρωποι πεθαίνουν, τα νοσοκομεία ακόμα αντέχουν. Γίναν λάθη, ανθρώπινο θα μου πείτε. Και το να πεθαίνεις, ανθρώπινο είναι, του ζωικού βασιλείου. Νωρίτερα, αργότερα, με ενδοτραχειακό σωλήνα ή χωρίς, μικρή η σημασία. Το σύστημα και οι ανθρώπινες συνήθειες τεσταρονται. Το θρησκευτικό μας αίσθημα, η θεία κοινωνία, το αντίδωρο, αλλά και οι χειραψίες,οι αγκαλιές, τα φιλιά, οι ανάσες γενικότερα.
Υπάρχουν τα δεδομένα, οι επιστημονικές μελέτες, οι ερευνητές και τα ινστιτούτα. Εμβόλια και αντιικά φάρμακα, μέτρα προφύλαξης, μάσκες και καθαριότητα/υγιεινή χεριών. Όλοι μιλάνε, κάθε μέρα 50-100 άρθρα, πώς συμπεριφέρεται ο ιός, πότε μεταλλάχτηκε, πόσοι πέθαναν και πού, πώς εξαπλώνεται, τι δυναμική έχει αυτή εξάπλωση στατιστικά.
Από την υπερβολική ανάλυση, έρχεται η παράλυση (Τσώρτσιλ). Τα ακούς και ψιλοτρομαζεις, μετά μουδιάζεις. Μέχρι να σε βρει και σένα. Καραντίνα ή καραμπίνα στην Εντατική.
Έλα, υπερβολές! Η θνητότητα κρατιέται στο 4-5%. Δεν είναι αμελητέο! Αλλά όχι και του θανατά, του κερατά!
Κι ώσπου να συνέλθεις από τα υγειονομικά, τα επιδημιολογικά, τα θανατικά, τις επιδράσεις στην οικονομία, σε όλες τις δραστηριότητες, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, έρχεται.....
Το εθνικό μας ζήτημα. Οι Τούρκοι. Για την ακρίβεια, η τουρκική πολιτική, ένας μονάρχης/σουλτάνος, ένας λαός (κι ένας αποδεκατισμένος/ξεδιαλεγμενος στρατός) από πίσω να ακολουθεί τυφλά! Η τακτική του να παίζεις με παράτυπους μετανάστες, που παλιά ήταν πρόσφυγες, αλλά όχι πλέον, να τους χειραγωγείς, να τους εξοπλιζεις-με όπλα και μίσος- και να τους στέλνεις στο.... αδιέξοδο!
Ο Τούρκος δεν έχει, δεν είχε ποτέ του μπέσα. Βαθειά Ασιάτης, από τις Στέπες της Μογγολίας και τις Τούνδρες της Σιβηρίας, διεκδικεί "ευρωπαϊκό" προφίλ. Κι όπως ο Τσάμπερλεν με τον Αδόλφο, οι "μοντέρνοι Ευρωπαίοι ευνουχισμενοι ταχαμ-ηγετες" ασκούν πολιτική κατευνασμού. Πουτιν, Άσαντ, στα-αρχιδια-μου-κιολας-Μερκελ, άπραγοι/άβουλοι κουραμπιέδες κεντροβορειοευρωπαίοι, κάτι φλωροι πράσινοι ή ακτιβιστές, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί το ίδιο ίσως και περισσότερο επικίνδυνοι, όλοι, μα όλοι, νοιάζονται για τους "ανθρώπους", τους "πρόσφυγες", τα "γυναικόπαιδα", τους "καημένους".
Και πάνω και γύρω από όλα αυτά, η αθάνατη και παντοδύναμη προπαγάνδα.
Βρετανικά πανεπιστήμια που συνεργάζονται με δικηγορικά γραφεία των Τουρκοκυπρίων για τα περιουσιακά στην Αμμόχωστο, δημοσιεύουν σε συνεργασία με γερμανικά ας-τα-πούμε-φιλοαριστερά-φιλοσοσιαλιστικά έντυπα "έγκυρες δορυφορικές φωτογραφίες" που "επιβεβαιώνουν" θανάτους μεταναστών. Ανθρώπων που ορμάνε με το έτσι θέλω, ρίχνουν πέτρες, δακρυγόνα, καδρονια σε δυνάμεις ασφαλείας και προστασίας συνόρων. Και επειδή η πολιτική ειναι μεγάλη πουτανα και αδιαφορεί για την υγιή λογική, "εκεί που μας χρωστάνε μας παίρνουν και το βόδι".
Ο,τι κι αν πεις, ο,τι κι αν σκεφτεί κανείς, ακόμα χειρότερα ό,τι κι αν κάνεις, είσαι είτε φασίστας/ακροδεξιός/συντηρητικός/ξενοφοβικός είτε κορόιδο ψευτοαριστερός/ΜΚΟπουλος-τα αρπάζω και το παίζω ανθρωπιστής/διεθνιστής/κομμουνιστής-κατω-τα-συνορα/όλοι οι άλλοι είναι ναζί εκτός από μένα/.........θα μπορούσα να συνεχίσω ώρες!
Αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό.
Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένα εκατομμύριο πλευρές κι οπτικές γωνίες, ένα τρισεκατομμύριο απόψεις. Στην ουσία, ολίγοι την έχουν βαμμενη, μερικοί την τρώνε και ζορίζονται, πολλοί περισσότεροι εμπλέκονται, αλλά δεν βρέχουν και κώλο, νίπτουν τας χείρας....... όλοι οι υπόλοιποι κοιτάνε, σαν τα βόδια και πληκτρολογούν μόνο μαλακίες (καλή ώρα!!!).
Πολύπλοκη υπόθεση, μέχρι την πρώτη προβοκάτσια. Όταν σοβαρεψει για τα καλά η ιστορία, τότε θα δει ο καθένας πόσα απίδια χωράει ο σάκος του καθενός. Και του θρασιμιού και του αδρανούς και του εξυπνακια κι απαθούς. Ως γνωστό, έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λες. Στην Ιστοχωρα και στην Ιντερνετική σφαίρα όλα μοιάζουν call of Duty.
Τα λόγια μου τελειώνουν, φοβάμαι αν συνεχίσω να γράφω, θα γίνω πιο ακραίος και πιο οξύς, χειρότερα από αυτά που έχω στο μυαλό μου. Σταματώ εδώ και πάλι τσιταρω Τσώρτσιλ:
"Ολόκληρη η ιστορία του κόσμου μπορεί να συνοψισθεί στο γεγονός ότι όταν ένα έθνος είναι δυνατό, δεν είναι δίκαιο και όταν θέλει να είναι δίκαιο δεν είναι πια δυνατό."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου