....μου γράφει ένας φίλος. Παλεύω κάθε μέρα, υπερασπίζω τα μετερίζια μου, μετράω τα όπλα μου, τα γεμίζω, τα ξαναγεμίζω, υπολογίζω απώλειες. Η μάχη είναι πάντα με τον εαυτό μας.
Κοιτάζω τα κοντινά, εδώ μπροστά στη μύτη μου και αυτή η ενασχόληση με το εγγύς μου θολώνει τη μακρινή μου όραση. Ξεχνώ το πέρα, κρατάω κι υπερασπίζομαι μόνο τη θέση μου, όχι πάντα με επιτυχία.
Εδώ κάνω σκοπιά, το λέω και το ξαναλέω, κυριολεκτικά/μεταφορικά, Von meine Warte aus, η έννοια "κάνω γερμανικό νούμερο" που λέγαμε στο στρατό, πλέον πήρε μια άλλη μορφή, για την ακρίβεια πήρε σάρκα κι οστά. Ο χρόνος θα κυλίσει, το ίδιο κάνει παντού, ο σκοπός όμως θα αλλάξει μόνο αν έρθει η απαλλαγή του (σε λίγα χρόνια, ξέρω, μπορώ να περιμένω), δεν το κουνάει ρούπι, απλώς κινείται λίγο πέρα-δώθε, να ξεμουδιάσει και ξανά τις κεραίες τεντωμένες, τα αυτιά και τα μάτια τετρακόσια, μυαλό σε εγρήγορση. Μετράει τα όπλα, τα γεμίζει. Και πάνω από όλα κρατάει τη θέση του.
Κοιτάζω τα κοντινά, εδώ μπροστά στη μύτη μου και αυτή η ενασχόληση με το εγγύς μου θολώνει τη μακρινή μου όραση. Ξεχνώ το πέρα, κρατάω κι υπερασπίζομαι μόνο τη θέση μου, όχι πάντα με επιτυχία.
Εδώ κάνω σκοπιά, το λέω και το ξαναλέω, κυριολεκτικά/μεταφορικά, Von meine Warte aus, η έννοια "κάνω γερμανικό νούμερο" που λέγαμε στο στρατό, πλέον πήρε μια άλλη μορφή, για την ακρίβεια πήρε σάρκα κι οστά. Ο χρόνος θα κυλίσει, το ίδιο κάνει παντού, ο σκοπός όμως θα αλλάξει μόνο αν έρθει η απαλλαγή του (σε λίγα χρόνια, ξέρω, μπορώ να περιμένω), δεν το κουνάει ρούπι, απλώς κινείται λίγο πέρα-δώθε, να ξεμουδιάσει και ξανά τις κεραίες τεντωμένες, τα αυτιά και τα μάτια τετρακόσια, μυαλό σε εγρήγορση. Μετράει τα όπλα, τα γεμίζει. Και πάνω από όλα κρατάει τη θέση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου