Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Τίτλοι τέλους

Έγραψε. Να σηκωθούμε από τις καρέκλες, να πάμε σπίτια μας. Τελείωσε, δεν παίζει άλλο. Το είδαμε το έργο, αυτό ήταν.
Τώρα ο καθένας στον καθρέφτη του. με τις αναμνήσεις του, τις μελανιές και τα σημάδια.
ετεροχρονισμένη κριτική δεν ωφελεί. έτσι το είδε ο σκηνοθέτης, έτσι το έπαιξαν οι ηθοποιοί, καλοί-κακοί, αυτοί ήταν. >Το έπαιξαν, πάει, τελείωσε.....
Αξίζει να πάει κανείς τώρα για το επόμενο; ξαναπαιγμένο έργο, σήριαλ, μια από τα ίδια. Καλύτερα να θυμάσαι τις παλιές σκηνές, τις παλιές ατάκες, καινούριες δεν ξαναβγαίνουν.

Σκοτεινή αίθουσα, κάπου στους διαδρόμους (του μυαλού), σκουντουφλάς, λες "τώρα;;".

Και τότε είναι που ανάβουν τα φώτα! Και βλέπεις. Ποιοι μείναν μέχρι το τέλος, υποψιάζεσαι ποιοι την κοπάνησαν στη μέση. Άνθρωποι που δεν υπολόγιζες, κάθησαν να περιμένουν, εσένα περίμεναν, να σε ξαναδούν στο καινούριο φως, να σου σφίξουν το χέρι, "καλά τα πήγες!".
Δε θες περισσότερα. Τώρα έχεις αφορμή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου