Ενός Βόλου μύρια έπονται

Υπάρχει ακόμα κάτι στις φάτσες, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα χαρακτηριστικό. Εκείνη η σπίθα των ματιών, όταν κάνουν πλάκα, όταν θα τραγουδήσουν,ακόμα κι όταν κουνηθούν βαριεστημένα, χορεύοντας μες στη ζέστη. Ο Μεσόγειος Άνθρωπος έχει κίνηση, μέσα στην απραξία του, έχει ιδρώτα μέσα στη κουβέντα του, και πολύ χειρονομία μέσα στην ομιλία του. Τα πνεύματα (με τη βοήθεια από τα οινοπνεύματα) συναντιώνται, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κάνουν τσαλίμια, ενώ ακόμα τα σώματα δεν έχουν έρθει το ένα απέναντι στο άλλο. Αιώνες μπροστά ο νευρώνας του ελληνοβαλκάνιομεσογειοβορειοαφρικανονοτιοανατολικοευρωπαίου. μιλάει με την άλλη πλευρά, με τον άλλο κόσμο και λέει αρλούμπες. Δεν κάθεται να πει κάτι σοβαρό, δεν μπαίνει στη διαδικασία, "ρε συ με τον Άδη μιλάω, να φορέσω κάτι επίσημο, να πω καμιά σοβαρή φράση". Ούτε καν! θα τον κεράσει και το χάρο ένα και δύο τσίπουρα Αποστολάκη, σκέτα χωρίς πάγο, και μετά θα παίξει το "Βρέχει στη φτωχογειτονιά" για να χτυπάνε παλαμάκια οι άλλοι σατανάδες και μετά μούσκεμα, θα χαλάσει τον κόσμο (πάνω και κάτω) με τις παλαβομάρες του. αυτά μας έφαγαν, τι νομίζετε;
τα μύρια γλέντια, οι μύριες αλκοολο-ιστορίες, οι στροφές και τα τσιφτετέλια, φορώντας καπέλο ψάθινο, με τα χέρια σαν αιγύπτια θεά (μη λέμε μόνο για τους άντρες!). Οπότε κάποιοι θα θυμούνται αυτά τα πανηγύρια με τα κλαρίνα και τις μαντολινοκιθάρες, όπου ο καλλιτέχνης αφήνοντας για λίγο τον λόγιο εαυτό του πάνω στην παρτιτούρα, βγάζει τα μεράκια του με Πόλυ Κερμανίδη, κοιτώντας δεξιά-αριστερά, μην τον πάρουν πρέφα από το Ωδείο.......Εκεί που ο πιτσιρικάς με τη βερμούδα, μην ξέροντας άλλο τρόπο, θέλει να φχαριστηθεί το "Πού 'σαι Θανάση" και ανεβαίνει στην καρέκλα, όπως στα σκυλάδικα, όπως το γουστάρει ο καθείς, κουμάντο δεν κάνουμε στη γκάβλα κανενός, εφόσον δεν μας πατάει τον κάλο..........τα χέρια λύνονται, μόνο αφού ξεδεθούν οι ψυχές. Πίνω και μεθώ, μέρα-νύχτα τραγουδώ. Κάτσε να ακούσεις μια πενιά, πιες κι ένα ποτηράκι, κι αν θες ζεμπέκικο γλυκό, περίμενε λιγάκι. περίμενε άνθρωπε, μην είσαι βιαστικός, δε σε πήραν και τα χρόνια. Ο Βόλος θα σε περιμένει, εκεί θα είναι, τα κουπιά έτοιμα, η Αργώ στο λιμάνι. Τον καπετάνιο να φοβάσαι, την μπουκαδούρα μη και δεν προφτάσει.
κατά τα άλλα, εμείς κρατάμε,βαστάμε, μιλάμε και γελάμε. Was noch?