Εμπειρίες.
Ο όρος είναι σκληρός. Άνθρωποι-κάμπιες. Ορισμένοι από αυτούς Δημόσιοι υπάλληλοι. Κι όμως υπάρχουν,
ζουν ανάμεσά μας, φαίνονται σαν άνθρωποι, μιλάνε σαν άνθρωποι, (περίπου δηλαδή, διότι άκουσα που εκνευρισμένος φεύγοντας τους πέταξε ένα "άντε ρε ζώα!!"), παίρνουν μισθό, χωρίς να παράγουν οτιδήποτε ούτε καν κάποια υπηρεσία. Απλώς απομυζούν, απλά τρώνε αυτά που δεν έπρεπε. Τις σάρκες των άλλων. Αν έχετε ασχοληθεί λίγο με τα κακόμοιρα τα δέντρα, π.χ. τα πεύκα, θα διαπιστώσετε τι ζημιά μπορεί να κάνουν αυτές οι μικρές άκακες (αρχικά, με το μάτι) κάμπιες, νομίζω τη λένε και πιτυοκάμπη. Έχω (είχα δηλαδή) 3 κέδρους, που κάθε άνοιξη, μάζευαν φωλιές και φωλιές από κάμπιες, χνουδωτές οι κάμπιες, χνουδωτές και οι φωλιές τους. Μια -μια, δεν είναι κανα πρόβλημα, όταν όμως τις αφήνεις να πολλαπλασιαστούν, μετά ...βράσ'τα! Πρέπει να ανέβεις με σκάλα, στα πιο απρόσιτα σημεία, να κλαδέψεις και μετά αφού πέσει κάτω η φωλιά, να την κάψεις......
Τέλος οι μεταφορές. Οι κάμπιες της χώρας είναι παντού, έχουν διεισδύσει σε κάθε σημείο, σε κάθε γραφείο, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε κομμάτι δημόσιας διοίκησης (δεν αντιλέγω σε κάποιον που θα μου πει και ιδιωτικής). Τρώνε, για την ακρίβεια, ροκανίζουν, μασουλάνε, τον υγιή κορμό μιας χώρας, ρουφάν όλα τα θρεπτικά συστατικά, μέχρι να στεγνώσουν οι χυμοί του. Και αν τις κατηγορήσεις, μπορεί να βγουν κι από πάνω: "Καλά εμείς φταίμε, με μας τα βάλατε;; Δείτε τι μικρές που είμαστε;;;" Και φυσικά έχουν δίκιο!!! Κάθε μια κάμπια μόνη της, δεν είναι δα και κανα θέμα! Τι φταίει η κακομοίρα;;; Έβαλε ένα μικρό μέσο που είχε, μπήκε με πτυχίο Δημοτικού ή και πτυχίο Ουγγρικής Φιλολογίας, δεν είμαι σίγουρος, και στρογγυλοκάθησε σε ένα γραφειάκι, κάνοντας.......τίποτα!! δεν είναι να πεις και κακό......
Η μια κάμπια φέρνει την άλλη, οι δυο γίνονται 10, να και οι εκλογές, ξαφνικά φτάσαν τις 1000, ξανανευρωεκλογές, άντε και Δημοτικές, να και οι ολυμπιακοί, φτάσαν το κατομύριο (δηλωμένες 700.000 δηλαδή, οι άλλες είναι αδήλωτες, σαν τις οροθετικές). Οι πιο ήσυχες κάμπιες φωνάζουν, μη μας βάζετε όλες στην ίδια φωλιά, εμείς μπήκαμε με την αξία μας, δεν είμαστε όλες ίδιες. Η αλήθεια να λέγεται, στα μάτια ενός έμπειρου παρατηρητή, μια κάμπια των πεύκων ίσως να διαφέρει από μια κάμπια του εδάφους. Αλλά στους περισσότερους από μας, που έχουν κουραστεί με το νταραβέρι τόόόόόσα χρόνια μαζί τους, είναι ΟΛΕΣ ΙΔΙΕΣ. Λάθος βέβαια, δεν πάει έτσι.
Και εδώ έρχεται η δική μου εμπειρία. Ας πούμε πάει κάποιος σε ένα Υπουργείο. Φτάνει στο θυρωρείο και βλέπει 3 ανθρώπους στις πληροφορίες. Οι δύο (άντρες) δεν μπόρεσαν να απαντήσουν σε τίποτα που ρώτησα, μονάχα έδειχναν μια κοπέλα, που "αυτή ξέρει!". Είχε παρέα και το παιδάκι της, το οποίο έκανε βόλτες εκεί μέσα, σαν playroom, να πούμε. Διαμαρτυρόταν σε έναν κύριο, γιατί "αυτή είχε ειδικότητα Θυρωρείο και πώς την έβαλαν να κάνει Τηλεφωνείο, αφού δεν είναι η ειδικότητά της!!!!" Το να με ρωτήσει κάποιος ποια η διαφορά των ειδικοτήτων, το να λες πληροφορίες στο γκισέ ή να τις λες σε ένα ακουστικό, ξεπερνάει τις γνώσεις μου στη Δημόσια Διοίκηση. Πάντως η κοπέλα, κατά τα άλλα ευγενέστατη, αξιοπρεπέστατη, 5 φορές μου έδωσε πληροφορίες και τις 5, ΛΑΘΟΣ!. Αλλά ήταν η άτιμη τόσο σίγουρη, έδειχνε τόσο γνώστης, που όταν την κάλεσε μια γραμματέας, να την ξεχέσει "που κουβαλάνε τους ανθρώπους, τους στέλνουν όπου να'ναι, πού τους βρήκαν και τους βάλαν στις πληροφορίες!!", μένουν με το στόμα ανοιχτό, και αρχίζουν να βρίζουν κιόλας, "ακούς εκεί θράσος, να μας πουν ανίκανες!"...... και να σκεφτείς είμαι ακόμα στο ισόγειο......>>!!!!!!!
ξεκινώντας λοιπόν να βρω έναν συγκεκριμένο υπάλληλο, που λέει "χειρίζεται αυτά τα θέματα, τα γνωρίζει καλά!!" έφτασα σε μια κυρία, με μια στραβοχυμένη φάτσα, με μια ξινίλα, που μόλις με είδε, λέω "ώπα, αυτή θα κάνει εμετό, που με είδε!!!". Γενικά ήταν μια κάμπια, από τις προαναφερθείσες, που το μόνο που έκανε ήταν να παίρνει ένα πρακτικό συμβουλίου, να το αρχειοθετεί, να βάζει κα΄τι υπογραφές και να το κοινοποιεί, η γνωστή μεσίτρια δηλαδή της Γραφειοκρατίας. ΦΥΣΙΚΑ δεν είχε υπολογιστή μπροστά της, α παπα, τέτοια εργαλεία του Διαβόλου, να μας διώξουν δηλαδή θέλουμε;;;;;, οπότε τα έκανε όλα χειρόγραφα, αργάάάά, αργάάάάά, αλλά σταθερά. Να μη σας το πολυλογώ, σ'αυτήν μπορεί να έφαγα και 3 επισκέψεις από 15-20 λεπτά, και ο λόγος που δεν αργούσα ήταν φυσικά ότι ΔΕΝ έκανα τη δουλειά μου, αλλά με αποστόμωνε τάχιστα με φράσεις του στυλ "Δε με αφορά το θέμα κύριε εμένα προσωπικά....!!!!" (προφανώς και δε σε αφορά, αφού αφορά εμένα, ;;;!!!!). "έχουμε εκλογές κύριε, καταλαβαίνετε;;;;;" (δηλαδή, τι σημαίνει αυτό;;;) το καλύτερο ήταν όταν ξεκίνησε κάπως έτσι "ναι εντάξει, δε βλέπετε εδώ, έχει φύγει το χαρτί, ναι ναι το έχω στείλει, υπογράφτηκε και τώρα θα κοινοποιηθεί, δεν ξέρω κύριε από πότε θα έχει ισχύ, τι να σας πω........Ααααα για μισό λεπτό, για περιμένετε λίγο,,,,................ναι, μμμμμ, ναι, όχι, όχι, τελικά δεν έγινε τίποτα, δεν υπογράφτηκε καν, δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω τίποτα, θα δούμε......>!!!!!!!!!!!!"
Το Συγνώμη----άγνωστη λέξη-----δεν υπάρχει. γενικώς η όλη φάση δεν υπάρχει. Και που να'ξερα, ότι θα ζούσα άλλες περίπου 4 τέτοιες παρόμοιες φάσεις, μέσα σε μια βδομάδα.
Πήγαινα σε γραφείο νούμερο 101, μήπως ξέρετε που είναι η κ. Μισαηλίδου π.χ.;;;; Απαντάει μια κοπελίτσα, με υπολογιστή αυτή τη φορά μπροστά της, ίσως καμιά πασιέντζα;;;: "πού θέλετε να ξέρω κύριε, πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα!!!" Να ρωτήσω δίπλα;;είναι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε" "Δεν ξέρω, κάντε ότι θέλετε". Πάω στο δίπλα γραφείο, το 102, δειλά-δειλά αυτή τη φορά "μήπως ξέρετε την κ. Μισαηλίδου;;;" "Εγώ είμαι, πείτε μου!!!!!!!!!". "Ήθελα να ρωτήσω κάτι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε". " Ααα υπεύθυνη είναι η κυρία τάδε, στο 101!!!!! εκεί θα πάτε". Ξαναπάω στην ευγενική εκείνη κάμπια του 101, "μου είπαν να έρθω σε σας για ένα πιστοποιητικό". "Ποιος σας έστειλε;" "Η κυρία Μισαηλίδου" "Ποια είναι αυτή;;;;;!!!!!!! Ααααααααααα για εκείνο το πιστοποιητικό, λέτε;;;;;;;;" Μετά ίσως κάποια γαλλικά, που ακούστηκαν, καλό θα ήταν να μην αναφερθούν, μέρες που είναι, ας μην εκτραχυνθούμε κι άλλο................
Θα μπορούσα να μιλάω για κανα μήνα ακόμα, με μόνο μια εβδομάδα επίσκεψης σε Υπουργείο. Εκεί δουλεύουν άπειρες κάμπιες, που υποθέτω ότι με ένα απλό σύστημα υπολογιστών, το οποίο όμως θα ΔΟΥΛΕΥΕΤΑΙ όμως, θα είχαν απολυθεί εεεγγγκρρρ, θα είχαν απλουστευθεί εννοούσα οι διαδικασίες στο μισό, να μην πω στο ολόκληρο και φανώ της ρομποτικής αυτοματοποιημένης διοίκησης. Φυσικά δύο μέρες πριν, είχα ταλαιπωρηθεί μεταξύ Υπουργείου-Περιφέρειας-αποκεντρωμένης Περιφέρειας, και αφού είχα πάρει περίπου 5 τηλέφωνα, για να είμαι σίγουρος τι πρέπει να έχω μαζί μου, να μη βρουν απροετοίμαστο, να τα έχω όλα έτοιμα. Μια υπογραφή, ένα σφραγιδάκι που δεν έβγαιναν τα γράμματα, και προφανώς δεν έφταιγα εγώ, ένα χαρτί που έμοιαζε σαν αντίγραφο, αλλά ναι, κι όμως ήταν το πρωτότυπο, δεν έπειθε τις γλυκύτατες κάμπιες, άντρας αυτή τη φορά, που πήγαινα από γραφείο σε γραφείο και προκαλούσα και τον οίκτο. Σε ένα πρωτόκολλο, ένας ευγενέστατος κάμπιας με λυπήθηκε και φώναξε την προϊσταμένη του να της δείξει για ποιον αστείο λόγο, με κουβαλούσαν από Κατεχάκη σε Συγγρού και από κει σε άλλη οδό, να μη θίξουμε και Υπουργούς, κρίμα είναι!!! "Κοίτα, κοίτα να δεις, πώς τους ταλαιπωρούν έτσι τους ανθρώπους, τους κουβαλάνε μες στη ζέστη για ένα γράμμα" και μετά για κανα 10λεπτο, έβλεπαν και οι δυο τους το χαρτί, σαν κουρελόχαρτο, να καταλάβουν αν βγάζει νόημα, η υπογραφή αυτή αν φαίνεται ή όχι. η πλάκα είναι ότι το συγκεκριμένο χαρτί εγώ το απόκτησα με ιδρώτα και προσπάθεια, με εξετάσεις, και θα μου δώσουν στη νέα μου δουλειά περίπου πεντακόσια ευρώ μόνο για αυτό. Εν ολίγοις ένα χαρτί με αξία, με υπόσταση, για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, εδώ αντιμετωπιζόταν από τις κάμπιες, σαν χαρτί τουαλέτας, σαν χαρτί που θα το έτρωγαν αν μπορούσαν, όπως τρώνε τα χαρτιά, τα ξύλα, το αίμα μας, τις ζωές μας, απλώς για να παίρνουν τους περιβόητους "μισθούς και συντάξεις"............... Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω κι άλλα, μήπως απλώθηκα πολύ;;;; Μήπως έθιξα ανθρώπους με οικογένειες και προβλήματα, ζητώ συγνώμη από όλες τις κάμπιες, που ίσως πειράχτηκαν, ίσως να υπερβάλλω, ναι μωρέ, υπερβάλλω, δεν τα έζησα αυτά, ίσως κάπου τα είδα στην τηλεόραση, δεν μπορεί να είναι αυτή η ζωή μας στην Ελλάδα, δεν είναι αυτός ο Δημόσιος Τομέας, απλά έτυχε εκείνη η μέρα, εκείνη η εβδομάδα, εκείνη η χιλιετία. Οι άνθρωποι απλά προσπαθούν για το χειρότερο, δε φταίνε στην πραγματικότητα αυτοί, το ξέρουμε ότι φταίνε οι πολιτικοί (!!!!).............
ΚΑΜΠΙΕΣ RULES
Άιντε να σταματήσω εδώ, διότι έχω μπροστά μου αγώνα και πρέπει να κάψω από πάνω μου πολλές ακόμα κάμπιες και τις φωλιές τους, που μου έχουν σφηνωθεί τόσα χρόνια στο μυαλό μου......
Κουράγιο αδέρφια, μακριά από κάμπιες, βλάπτουν την ψυχική υγεία.
Ο όρος είναι σκληρός. Άνθρωποι-κάμπιες. Ορισμένοι από αυτούς Δημόσιοι υπάλληλοι. Κι όμως υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας, φαίνονται σαν άνθρωποι, μιλάνε σαν άνθρωποι, (περίπου δηλαδή, διότι άκουσα που εκνευρισμένος φεύγοντας τους πέταξε ένα "άντε ρε ζώα!!"), παίρνουν μισθό, χωρίς να παράγουν οτιδήποτε ούτε καν κάποια υπηρεσία. Απλώς απομυζούν, απλά τρώνε αυτά που δεν έπρεπε. Τις σάρκες των άλλων. Αν έχετε ασχοληθεί λίγο με τα κακόμοιρα τα δέντρα, π.χ. τα πεύκα, θα διαπιστώσετε τι ζημιά μπορεί να κάνουν αυτές οι μικρές άκακες (αρχικά, με το μάτι) κάμπιες, νομίζω τη λένε και πιτυοκάμπη. Έχω (είχα δηλαδή) 3 κέδρους, που κάθε άνοιξη, μάζευαν φωλιές και φωλιές από κάμπιες, χνουδωτές οι κάμπιες, χνουδωτές και οι φωλιές τους. Μια -μια, δεν είναι κανα πρόβλημα, όταν όμως τις αφήνεις να πολλαπλασιαστούν, μετά ...βράσ'τα! Πρέπει να ανέβεις με σκάλα, στα πιο απρόσιτα σημεία, να κλαδέψεις και μετά αφού πέσει κάτω η φωλιά, να την κάψεις......
Τέλος οι μεταφορές. Οι κάμπιες της χώρας είναι παντού, έχουν διεισδύσει σε κάθε σημείο, σε κάθε γραφείο, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε κομμάτι δημόσιας διοίκησης (δεν αντιλέγω σε κάποιον που θα μου πει και ιδιωτικής). Τρώνε, για την ακρίβεια, ροκανίζουν, μασουλάνε, τον υγιή κορμό μιας χώρας, ρουφάν όλα τα θρεπτικά συστατικά, μέχρι να στεγνώσουν οι χυμοί του. Και αν τις κατηγορήσεις, μπορεί να βγουν κι από πάνω: "Καλά εμείς φταίμε, με μας τα βάλατε;; Δείτε τι μικρές που είμαστε;;;" Και φυσικά έχουν δίκιο!!! Κάθε μια κάμπια μόνη της, δεν είναι δα και κανα θέμα! Τι φταίει η κακομοίρα;;; Έβαλε ένα μικρό μέσο που είχε, μπήκε με πτυχίο Δημοτικού ή και πτυχίο Ουγγρικής Φιλολογίας, δεν είμαι σίγουρος, και στρογγυλοκάθησε σε ένα γραφειάκι, κάνοντας.......τίποτα!! δεν είναι να πεις και κακό......
Η μια κάμπια φέρνει την άλλη, οι δυο γίνονται 10, να και οι εκλογές, ξαφνικά φτάσαν τις 1000, ξανανευρωεκλογές, άντε και Δημοτικές, να και οι ολυμπιακοί, φτάσαν το κατομύριο (δηλωμένες 700.000 δηλαδή, οι άλλες είναι αδήλωτες, σαν τις οροθετικές). Οι πιο ήσυχες κάμπιες φωνάζουν, μη μας βάζετε όλες στην ίδια φωλιά, εμείς μπήκαμε με την αξία μας, δεν είμαστε όλες ίδιες. Η αλήθεια να λέγεται, στα μάτια ενός έμπειρου παρατηρητή, μια κάμπια των πεύκων ίσως να διαφέρει από μια κάμπια του εδάφους. Αλλά στους περισσότερους από μας, που έχουν κουραστεί με το νταραβέρι τόόόόόσα χρόνια μαζί τους, είναι ΟΛΕΣ ΙΔΙΕΣ. Λάθος βέβαια, δεν πάει έτσι.
Και εδώ έρχεται η δική μου εμπειρία. Ας πούμε πάει κάποιος σε ένα Υπουργείο. Φτάνει στο θυρωρείο και βλέπει 3 ανθρώπους στις πληροφορίες. Οι δύο (άντρες) δεν μπόρεσαν να απαντήσουν σε τίποτα που ρώτησα, μονάχα έδειχναν μια κοπέλα, που "αυτή ξέρει!". Είχε παρέα και το παιδάκι της, το οποίο έκανε βόλτες εκεί μέσα, σαν playroom, να πούμε. Διαμαρτυρόταν σε έναν κύριο, γιατί "αυτή είχε ειδικότητα Θυρωρείο και πώς την έβαλαν να κάνει Τηλεφωνείο, αφού δεν είναι η ειδικότητά της!!!!" Το να με ρωτήσει κάποιος ποια η διαφορά των ειδικοτήτων, το να λες πληροφορίες στο γκισέ ή να τις λες σε ένα ακουστικό, ξεπερνάει τις γνώσεις μου στη Δημόσια Διοίκηση. Πάντως η κοπέλα, κατά τα άλλα ευγενέστατη, αξιοπρεπέστατη, 5 φορές μου έδωσε πληροφορίες και τις 5, ΛΑΘΟΣ!. Αλλά ήταν η άτιμη τόσο σίγουρη, έδειχνε τόσο γνώστης, που όταν την κάλεσε μια γραμματέας, να την ξεχέσει "που κουβαλάνε τους ανθρώπους, τους στέλνουν όπου να'ναι, πού τους βρήκαν και τους βάλαν στις πληροφορίες!!", μένουν με το στόμα ανοιχτό, και αρχίζουν να βρίζουν κιόλας, "ακούς εκεί θράσος, να μας πουν ανίκανες!"...... και να σκεφτείς είμαι ακόμα στο ισόγειο......>>!!!!!!!
ξεκινώντας λοιπόν να βρω έναν συγκεκριμένο υπάλληλο, που λέει "χειρίζεται αυτά τα θέματα, τα γνωρίζει καλά!!" έφτασα σε μια κυρία, με μια στραβοχυμένη φάτσα, με μια ξινίλα, που μόλις με είδε, λέω "ώπα, αυτή θα κάνει εμετό, που με είδε!!!". Γενικά ήταν μια κάμπια, από τις προαναφερθείσες, που το μόνο που έκανε ήταν να παίρνει ένα πρακτικό συμβουλίου, να το αρχειοθετεί, να βάζει κα΄τι υπογραφές και να το κοινοποιεί, η γνωστή μεσίτρια δηλαδή της Γραφειοκρατίας. ΦΥΣΙΚΑ δεν είχε υπολογιστή μπροστά της, α παπα, τέτοια εργαλεία του Διαβόλου, να μας διώξουν δηλαδή θέλουμε;;;;;, οπότε τα έκανε όλα χειρόγραφα, αργάάάά, αργάάάάά, αλλά σταθερά. Να μη σας το πολυλογώ, σ'αυτήν μπορεί να έφαγα και 3 επισκέψεις από 15-20 λεπτά, και ο λόγος που δεν αργούσα ήταν φυσικά ότι ΔΕΝ έκανα τη δουλειά μου, αλλά με αποστόμωνε τάχιστα με φράσεις του στυλ "Δε με αφορά το θέμα κύριε εμένα προσωπικά....!!!!" (προφανώς και δε σε αφορά, αφού αφορά εμένα, ;;;!!!!). "έχουμε εκλογές κύριε, καταλαβαίνετε;;;;;" (δηλαδή, τι σημαίνει αυτό;;;) το καλύτερο ήταν όταν ξεκίνησε κάπως έτσι "ναι εντάξει, δε βλέπετε εδώ, έχει φύγει το χαρτί, ναι ναι το έχω στείλει, υπογράφτηκε και τώρα θα κοινοποιηθεί, δεν ξέρω κύριε από πότε θα έχει ισχύ, τι να σας πω........Ααααα για μισό λεπτό, για περιμένετε λίγο,,,,................ναι, μμμμμ, ναι, όχι, όχι, τελικά δεν έγινε τίποτα, δεν υπογράφτηκε καν, δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω τίποτα, θα δούμε......>!!!!!!!!!!!!"
Το Συγνώμη----άγνωστη λέξη-----δεν υπάρχει. γενικώς η όλη φάση δεν υπάρχει. Και που να'ξερα, ότι θα ζούσα άλλες περίπου 4 τέτοιες παρόμοιες φάσεις, μέσα σε μια βδομάδα.
Πήγαινα σε γραφείο νούμερο 101, μήπως ξέρετε που είναι η κ. Μισαηλίδου π.χ.;;;; Απαντάει μια κοπελίτσα, με υπολογιστή αυτή τη φορά μπροστά της, ίσως καμιά πασιέντζα;;;: "πού θέλετε να ξέρω κύριε, πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα!!!" Να ρωτήσω δίπλα;;είναι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε" "Δεν ξέρω, κάντε ότι θέλετε". Πάω στο δίπλα γραφείο, το 102, δειλά-δειλά αυτή τη φορά "μήπως ξέρετε την κ. Μισαηλίδου;;;" "Εγώ είμαι, πείτε μου!!!!!!!!!". "Ήθελα να ρωτήσω κάτι για το πιστοποιητικό τάδε-τάδε". " Ααα υπεύθυνη είναι η κυρία τάδε, στο 101!!!!! εκεί θα πάτε". Ξαναπάω στην ευγενική εκείνη κάμπια του 101, "μου είπαν να έρθω σε σας για ένα πιστοποιητικό". "Ποιος σας έστειλε;" "Η κυρία Μισαηλίδου" "Ποια είναι αυτή;;;;;!!!!!!! Ααααααααααα για εκείνο το πιστοποιητικό, λέτε;;;;;;;;" Μετά ίσως κάποια γαλλικά, που ακούστηκαν, καλό θα ήταν να μην αναφερθούν, μέρες που είναι, ας μην εκτραχυνθούμε κι άλλο................
Θα μπορούσα να μιλάω για κανα μήνα ακόμα, με μόνο μια εβδομάδα επίσκεψης σε Υπουργείο. Εκεί δουλεύουν άπειρες κάμπιες, που υποθέτω ότι με ένα απλό σύστημα υπολογιστών, το οποίο όμως θα ΔΟΥΛΕΥΕΤΑΙ όμως, θα είχαν απολυθεί εεεγγγκρρρ, θα είχαν απλουστευθεί εννοούσα οι διαδικασίες στο μισό, να μην πω στο ολόκληρο και φανώ της ρομποτικής αυτοματοποιημένης διοίκησης. Φυσικά δύο μέρες πριν, είχα ταλαιπωρηθεί μεταξύ Υπουργείου-Περιφέρειας-αποκεντρωμένης Περιφέρειας, και αφού είχα πάρει περίπου 5 τηλέφωνα, για να είμαι σίγουρος τι πρέπει να έχω μαζί μου, να μη βρουν απροετοίμαστο, να τα έχω όλα έτοιμα. Μια υπογραφή, ένα σφραγιδάκι που δεν έβγαιναν τα γράμματα, και προφανώς δεν έφταιγα εγώ, ένα χαρτί που έμοιαζε σαν αντίγραφο, αλλά ναι, κι όμως ήταν το πρωτότυπο, δεν έπειθε τις γλυκύτατες κάμπιες, άντρας αυτή τη φορά, που πήγαινα από γραφείο σε γραφείο και προκαλούσα και τον οίκτο. Σε ένα πρωτόκολλο, ένας ευγενέστατος κάμπιας με λυπήθηκε και φώναξε την προϊσταμένη του να της δείξει για ποιον αστείο λόγο, με κουβαλούσαν από Κατεχάκη σε Συγγρού και από κει σε άλλη οδό, να μη θίξουμε και Υπουργούς, κρίμα είναι!!! "Κοίτα, κοίτα να δεις, πώς τους ταλαιπωρούν έτσι τους ανθρώπους, τους κουβαλάνε μες στη ζέστη για ένα γράμμα" και μετά για κανα 10λεπτο, έβλεπαν και οι δυο τους το χαρτί, σαν κουρελόχαρτο, να καταλάβουν αν βγάζει νόημα, η υπογραφή αυτή αν φαίνεται ή όχι. η πλάκα είναι ότι το συγκεκριμένο χαρτί εγώ το απόκτησα με ιδρώτα και προσπάθεια, με εξετάσεις, και θα μου δώσουν στη νέα μου δουλειά περίπου πεντακόσια ευρώ μόνο για αυτό. Εν ολίγοις ένα χαρτί με αξία, με υπόσταση, για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, εδώ αντιμετωπιζόταν από τις κάμπιες, σαν χαρτί τουαλέτας, σαν χαρτί που θα το έτρωγαν αν μπορούσαν, όπως τρώνε τα χαρτιά, τα ξύλα, το αίμα μας, τις ζωές μας, απλώς για να παίρνουν τους περιβόητους "μισθούς και συντάξεις"............... Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω κι άλλα, μήπως απλώθηκα πολύ;;;; Μήπως έθιξα ανθρώπους με οικογένειες και προβλήματα, ζητώ συγνώμη από όλες τις κάμπιες, που ίσως πειράχτηκαν, ίσως να υπερβάλλω, ναι μωρέ, υπερβάλλω, δεν τα έζησα αυτά, ίσως κάπου τα είδα στην τηλεόραση, δεν μπορεί να είναι αυτή η ζωή μας στην Ελλάδα, δεν είναι αυτός ο Δημόσιος Τομέας, απλά έτυχε εκείνη η μέρα, εκείνη η εβδομάδα, εκείνη η χιλιετία. Οι άνθρωποι απλά προσπαθούν για το χειρότερο, δε φταίνε στην πραγματικότητα αυτοί, το ξέρουμε ότι φταίνε οι πολιτικοί (!!!!).............
ΚΑΜΠΙΕΣ RULES
Άιντε να σταματήσω εδώ, διότι έχω μπροστά μου αγώνα και πρέπει να κάψω από πάνω μου πολλές ακόμα κάμπιες και τις φωλιές τους, που μου έχουν σφηνωθεί τόσα χρόνια στο μυαλό μου......
Κουράγιο αδέρφια, μακριά από κάμπιες, βλάπτουν την ψυχική υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου