Μεγάλες λέξεις

Ο αρχαίος φιλόσοφος όταν έλεγε μεγάλες λέξεις, μεγάλες έννοιες, μεγάλες ιδέες, είχε στο μυαλό του την ελευθερία, την εμπιστοσύνη, την διάνοια, την ισχύ, τη μεγαλοπρέπεια ή την αξιοπρέπεια και άλλα πολλά βαρύγδουπα. Δεν υπολόγιζε όμως μία, διαχρονική, αιώνια και πανίσχυρη λέξη. Βέβαια όσοι αντιλαμβανόντουσαν κι από τότε ακόμα τον ισχυρό πολιτικό ρόλο της Εταίρας--όχι απαραίτητα κατ'επάγγελμα, (π.χ. Ασπασία, αργότερα η Θεοδώρα, η Ευδοκία) έλεγαν για κάτι που σέρνει καράβι.
Εγώ ξαναμίλησα για τη σύγχρονη εκδοχή σε σημερινό περιβάλλον
http://oudenoida.blogspot.com/2010/01/blog-post_5478.html
Συγχωρείστε με που ίσως γίνομαι κουραστικός, αλλά το διαχρονικό που λένε είναι πάντα της μόδας (η γυναικεία αντίληψη).
Η λέξη Πουτάνα/Πουτανιά είναι τεράστια. Είναι κρίμα να τη χαραμίζουμε στους άντρες. Το να λες τον άντρα που πάει με 5, 10, 15, 20, 25, φτου και βγαίνω (ή χύνω καλύτερα;;) πούτανο ή πόρνο (τι χάλια ακούγεται, έτσι;;) δε λέει....ό,τι και ανήθικο να κάνει ένας άντρας, μπουνταλάς ήταν και μπουνταλάς θα μείνει εσαεί.

Δεν μπορεί, δεν έχει τα μέσα να πιάσει την απίστευτη σύλληψη, την αδιανόητη ενέργεια της ΠΟΥΤΑΝΙΑΣ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ. Δε λέω ότι κι όλες οι γυναίκες το 'χουν, αλλά όσες το 'χουν.......Ούιιιιιιιιιιι Παναγία μου.
Κυκλοφορούν πολλές τέτοιες ανάμεσά μας. Εμείς ωσάν άντρες-μπουνταλάδες συνήθως μένουμε σε σεξουαλικά υπο-νοούμενα ή και επι-νοούμενα (ανάλογα αν θέλει από κάτω ή από πάνω!). Η βαθειά σημασία όμως είναι άλλη. Σε κοιτάει, σε διαβάζει, σε σκανάρει και ποτέ δε δρα άμεσα. Θα στη φορέσει όταν σε βρει κάπου μπόσικο. Τα εργαλεία γνωστά, μαλαγανιές, γαλιφιές, χαιδέματα. Η αφέλεια προσωποποιημένη, κι από πίσω όλη η λύσσα και η κακία.

Οι αρχαίοι (όχι οι φιλόσοφοι, οι άλλοι που έφτιαχναν εκείνες τις ωραίες ιστορίες) ήξεραν. Γυναίκα ήταν η Μέγαιρα, γυναίκα η Μέδουσα, Γυναίκα η Μήδεια.

Στο Παρόν όμως, στα σύγχρονα επαγγελματικά πλάνα της μοντέρνας καριερίστριας Πουτάνας, ισχύει το εξής και γνωστό moto: Στην Πουτάνα δε χωράνε πουτανιές. Αν είναι να απολύσει έναν από τους δύο το αφεντικό σου και τυχαίνει να είσαι αυτός με τα γένεια κι όχι αυτή με το ξώβυζο, την έβαψες! Τα μπαλλάκια άλλος τα έχει κι άλλος τα υπερασπίζεται.

Και δεν είναι μόνο τα μέσα που βάζει η ανώτερη σωματικά φυλή ώστε να επιτύχει το στόχο, αλλά και η ιδιαίτερη στάση απέναντι στο χαμένο. Πόσες φορές έχετε πετύχει να σας δίνει προτεραιότητα γυναίκα;;; Είναι η άποψη ότι εγώ αναρριχήθηκα (τσαντσαρεύτηκα, λεν οι Πόντιοι) με πολλές δυσκολίες, από δω και μπρος θα λειώσω όποιον βρω στο διάβα μου. Γι'αυτό πάντα λένε ότι το καλύτερο αφροδισιακό για μια γυναίκα είναι η εξουσία. Η καταπίεση άπειρων αιώνων οδηγεί στην αναζήτηση του μαγικού ραβδιού. Κλασσικός μύθος: "Πίσω από έναν ισχυρό άντρα, υπάρχει μια δυναμική γυναίκα". ΛΑΘΟΣ. Το σωστό είναι :" Μια δυναμική γυναίκα, αν είναι αδίστακτη, θα σκυλιάσει μέχρι να βρει αυτόν τον ισχυρό άντρα, αρχικά να βρίσκεται από πίσω του (είναι και κομμάτι ανώμαλο όμως αυτό!!), αλλά να ψάχνει τη στιγμή να τον ξεζουμίσει, όχι τόσο για τα λεφτά, αλλά για τη μαγική αίσθηση του εξουσιαστή".

Η Πουτανιά συνήθως πάει λάου-λάου, σπάνια σκάει ξαφνικά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι μηχανισμός στον αντροκρατούμενο κόσμο, ότι είναι αντιρρόπιση, αντίβαρο, με εμφανές κόστος την απώλεια της (καλώς εννοούμενης) θηλυκότητας. Η Πουτάνα έχει ξεχάσει ότι είναι θηλυκό, το θυμάται την ώρα που "τρώει" το αρσενικό, γιατί είχε δει παλιά ένα ντοκυμαντέρ για μια αράχνη, που καταβροχθίζει τους εραστές της. Είναι συνήθως αδίστακτη, όταν σκαρφαλώνει σε θέσεις εξουσίας και εκδικείται (νομίζει) για όλο το υπόλοιπο αδικημένο φύλο.

Βέβαια, κάπου βαθειά μέσα, αλλά βαθειάάάάά--καθότι περνάνε και τα χρόνια, υπάρχει κάποιο απωθημένο, κάποιος βιασμός παλιά, κάποια στέρηση σε τρυφερή ηλικία, ποιος ξέρει, ούτε ψυχαναλυτές είμαστε ούτε και μας νοιάζει στην τελική.



Το γεγονός είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις μια Πουτανιά, που ντύνεται Κυρία. Διότι ούτε θέλει να ακούει βρισιές-τουλάχιστον δημοσίως, ούτε να της ξηγηθείς ντόμπρα (πιθανόν να μην έχει ακούσει καν τη λέξη). Οπότε παίζεις ένα σχετικό θέατρο, πετάς καμιά ατάκα, ότι και καλά εσύ δε μασάς, φοράς την πανοπλία και περιμένεις.

Ουαί (κι αλλίμονο θα έλεγα, αλλά καλύτερα πάει το) τοις ηττημένοις.

Η Πουτανιά Κύριοι δε διδάσκεται, δεν είναι μετεκπαίδευση, είναι προνόμιο, γονιδιακό δικαίωμα. Δεν πολεμιέται, τουλάχιστον με συμβατικά όπλα. Αυτός που θα ανακαλύψει τον τρόπο, να προταθεί για Νόμπελ....

Έξω από άδικο κι από κακιά γυναίκα, έλεγε ο ποιητής. Άλλο όμως εννοούσε !!!