Πήγα κι άκουσα Θανάση. Ποιο Θανάση, ρωτάς;;
Σωστά. Θανάσης, Λαρισαίος από την Κρανιά Ελασσόνας, νομίζω, μεγάλο πνεύμα κι αυτός.
Αντίθετα με άλλες φορές, είχε μικρό-λειτουργικό σχήμα. Μυστακίδη στην κιθάρα, Σιώτα στο βιολί, Μαράτο στο μπάσο και τη Ματούλα στη φωνή. Ο Σιώτας παίζει πολύ καλά με τα εφέ, ηλεκτρικά ως επί το πλείστον, ο Μυστακίδης όταν δε χάνεται στο διάλειμμα και τον ψάχνει η ορχήστρα, είναι άψογος. Πραγματικός σταρ της κιθάρας! Ως σταρ δικαιούται ίσως και κάποια καπρίτσια. Ο Μαράτος ολίγον κλειστός, αλλά δυνατός και στοιβαρός. Η Ματούλα επάξια κρατάει το συνδυασμό Κανά και Φριντζήλα.
Αλλά ο χαμηλών τόνος Μέγας τροβαδούρος είναι ένας. Παπακωνσταντίνου. Προσηνής, ευδιάθετος και χαμογελαστός, ακόμα και στις αντιξοότητες, μελωδικός και πρωτότυπος, μεταλάσσει τα στουντιακά του σε live πανδαιμόνια, βέβαια αυτό είναι του ενορχηστρωτή δουλειά. Πάντως δεν αναπαύεται στις δάφνες του. Σκαλίζει, οργώνει, πεντάγραμμα και επαρχίες, μιλάει και εισπράττει, περφορμάρει δύσκολα κομμάτια (π.χ. ήμερος ύπνος) φιλοσοφεί επί σκηνής, είναι γενικά χάρμα ειδέσθαι και ακούεσθαι.
Πολύ δυνατή βραδιά, αν και όρθιοι, μας βγήκαν τα ποδάρια και οι μέσες, δε φωτογράφησα τίποτα, δεν ηχογράφησα τίποτα, θέλω να το θυμάμαι ως έχει.
Αψηλάφητο ζώο.......και
(α τη ρουφιάνα τη Σεβίλλη, ανέτρεψε το 2-0, ενώ παίζει με 10!!!)
έλεγα λοιπόν ότι είναι τρομερός, κυκλοφορεί και 1η Φλεβάρη τον καινούριο δίσκο, λέω να μην τον κατεβάσω, να πάω να τον αγοράσω.
".....Ο ελάχιστος εαυτός, η κιβωτός των κινήσεων, ο ιχνηλάτης του Βέγα....."
Τάδε έφη Θανάσης. Ποιος Θανάσης;;;
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Ο συγγραφέας μέσα μας
Γνώρισα 5-6 συγγραφείς μαζεμένους (στο Βόλο) κι έπαθα μια διαννοουμενίτιδα. Συγγραφείς όχι κατ'επάγγελμα, αλλά κατ'ανάγκη πνευματική. Οι πνευματικές τοιούτες είναι πιεστικότερες τη σήμερον, καθότι τι λεφτά να βγάλεις κι από ένα ψωροβιβλίο;; Οπότε το εκδίδεις (κι εκδίδεσαι) καθαρά για την πάρτη σου, για την ανάγκη να τα βγάλεις από μέσα σου. Θα πεις "φτιάξε blog". Κάποιοι παραδοσιακοί τύποι (ναι, υπάρχουν ακόμα) δεν μπορούν να αποχωριστούν χαρτί και μελάνι, οπότε επιζητούν τη βοήθεια του εκδοτικού οίκου και γυρεύουν αναγνωστικό κοινό για τις πωλήσεις.
Κάθε άνθρωπος κρύβει μια (ή και παραπάνω) ιστορία μέσα του. Δική του, του γείτονα, της γιαγιάς του, κάποια που είδε μες στη νύχτα, κάτι που άκουσε, κάποια που φαντάστηκε. Πρέπει να την πει, αλλιώς θα σκάσει. Άλλος τη λέει όμορφα, περιγραφικά, υπόγεια, άλλος απλώς φλυαρεί και παραθέτει λέξεις εντυπωσιασμού. Καθένας προσπαθεί πάντως. Δεν είναι επαγγελματίες, ή τουλάχιστον όχι ακόμα. Έχουν βιώματα;;;;;, έχουν πονέσει;;;;;;; ποιος ξέρει!
Η Κυρία Δέσποινα (φωτο) έγραψε για έναν Έλληνα και μια Ουκρανίδα. Επειδή ο χρόνος δεν υπάρχει και όλα ανακυκλώνονται στην ίδια σκουληκότρυπα, όχι δεν αφορά το 2010. Είναι μια ιστορία αγάπης που εκτυλίχθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ουκρανία, λίγο πριν την απελευθέρωση το '44. Μάλιστα ο κύριος Νίκος (φωτο), ο ήρωας της υπόθεσης, ο Έλληνας, ζει και βασιλεύει, ήταν παρών στη συνάντηση, τον γνωρίσαμε, μας μίλησε συγκινημένος για τη γυναίκα του, τις συνθήκες που κάθε άλλο παρά ερωτιάρικες ήταν, πώς γύρισαν μαζί στην Ελλάδα, τι αντιμετώπισαν εδώ. Πολύ γλαφυρός, προσγειωμένος, ήθελε κι αυτός-του άρεσε-να γραφτεί η ιστορία του, η μοίρα του, σωστά όμως, χωρίς συγγραφικές σάλτσες ή εφέ. Τι είναι ένας πόλεμος, από την πλευρά ενός αιχμαλώοτυ, ενός εγκλωβισμένου, τι είναι ο έρωτας σε στρατόπεδο με θάλαμο αερίων. Να τα μάθουν οι σημερινοί, να μπουν στο δικό του πετσί.
Ο Κώστας, άνθρωπος του μεροκάματου και της νύχτας, πολυτεχνίτης και καλλιτέχνης, γράφει για έναν ληστή με κοινωνική συνείδηση, έναν άνθρωπο του υποκόσμου, που κλέβει τράπεζες- κλέβει τον κλέφτη δηλαδή, (ένοχος ένοχω ου ποιεί) και ενώ θεωρητικά και πρακτικά ανήκει στα στοιχεία της εγκληματικότητας, φέρεται με έναν κώδικα τιμής, ανεξήγητο για το πλήθος. Υποστηρίζει τους αδυνάτους, σώζει κόσμο από το βούρκο.
Λίγο που μίλησα με τον Κώστα, φαινόταν ότι τις καταστάσεις τις έχει ψιλοζήσει. Τώρα κάνει το συντηρητή έργων τέχνης στην αθήνα κι ετοιμάζει τη διασκευή του βιβλίου του, για σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, που θα ξεκινήσει γυρίσματα από Άνοιξη.
Υπήρξαν κι άλλοι, ο Διονύσης, η Μαρίνα, ο Σπύρος. Όλοι είχαν μια φλέβα καλλιτεχνίας, λογοτεχνίας, φλέβα ψυχική, και διάθεση μέθεξης.
Ήταν ωραία στο Βόλο, έχει πνεύμα....
Κάθε άνθρωπος κρύβει μια (ή και παραπάνω) ιστορία μέσα του. Δική του, του γείτονα, της γιαγιάς του, κάποια που είδε μες στη νύχτα, κάτι που άκουσε, κάποια που φαντάστηκε. Πρέπει να την πει, αλλιώς θα σκάσει. Άλλος τη λέει όμορφα, περιγραφικά, υπόγεια, άλλος απλώς φλυαρεί και παραθέτει λέξεις εντυπωσιασμού. Καθένας προσπαθεί πάντως. Δεν είναι επαγγελματίες, ή τουλάχιστον όχι ακόμα. Έχουν βιώματα;;;;;, έχουν πονέσει;;;;;;; ποιος ξέρει!
Η Κυρία Δέσποινα (φωτο) έγραψε για έναν Έλληνα και μια Ουκρανίδα. Επειδή ο χρόνος δεν υπάρχει και όλα ανακυκλώνονται στην ίδια σκουληκότρυπα, όχι δεν αφορά το 2010. Είναι μια ιστορία αγάπης που εκτυλίχθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ουκρανία, λίγο πριν την απελευθέρωση το '44. Μάλιστα ο κύριος Νίκος (φωτο), ο ήρωας της υπόθεσης, ο Έλληνας, ζει και βασιλεύει, ήταν παρών στη συνάντηση, τον γνωρίσαμε, μας μίλησε συγκινημένος για τη γυναίκα του, τις συνθήκες που κάθε άλλο παρά ερωτιάρικες ήταν, πώς γύρισαν μαζί στην Ελλάδα, τι αντιμετώπισαν εδώ. Πολύ γλαφυρός, προσγειωμένος, ήθελε κι αυτός-του άρεσε-να γραφτεί η ιστορία του, η μοίρα του, σωστά όμως, χωρίς συγγραφικές σάλτσες ή εφέ. Τι είναι ένας πόλεμος, από την πλευρά ενός αιχμαλώοτυ, ενός εγκλωβισμένου, τι είναι ο έρωτας σε στρατόπεδο με θάλαμο αερίων. Να τα μάθουν οι σημερινοί, να μπουν στο δικό του πετσί.
Ο Κώστας, άνθρωπος του μεροκάματου και της νύχτας, πολυτεχνίτης και καλλιτέχνης, γράφει για έναν ληστή με κοινωνική συνείδηση, έναν άνθρωπο του υποκόσμου, που κλέβει τράπεζες- κλέβει τον κλέφτη δηλαδή, (ένοχος ένοχω ου ποιεί) και ενώ θεωρητικά και πρακτικά ανήκει στα στοιχεία της εγκληματικότητας, φέρεται με έναν κώδικα τιμής, ανεξήγητο για το πλήθος. Υποστηρίζει τους αδυνάτους, σώζει κόσμο από το βούρκο.
Λίγο που μίλησα με τον Κώστα, φαινόταν ότι τις καταστάσεις τις έχει ψιλοζήσει. Τώρα κάνει το συντηρητή έργων τέχνης στην αθήνα κι ετοιμάζει τη διασκευή του βιβλίου του, για σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, που θα ξεκινήσει γυρίσματα από Άνοιξη.
Υπήρξαν κι άλλοι, ο Διονύσης, η Μαρίνα, ο Σπύρος. Όλοι είχαν μια φλέβα καλλιτεχνίας, λογοτεχνίας, φλέβα ψυχική, και διάθεση μέθεξης.
Ήταν ωραία στο Βόλο, έχει πνεύμα....
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Σαβ/κο στα ξαδέλφια
Η συγγένεια είναι περισσότερο θέμα πνευματικής σύνδεσης παρά βιολογικής (αίμα) ή νομικής (αγχιστεία). Το ξανα'πα http://oudenoida.blogspot.com/2009/08/blog-post_11.html
Περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο σε ξαδέρφια, που δεν ξέραμε ότι τα 'χαμε. Ήπιαμε τσίπουρο (πολύύύύ τσίπουρο), δεν οδηγήσαμε, καθότι ο Βόλος περπατιέται άνετα, γελάσαμε με την καρδιά μας, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, ξαναγελάσαμε, αλληλοπειραχτήκαμε, κουβεντιάσαμε σοβαρά, ξαναπειραχτήκαμε, δακρύσαμε, ξαναγνωριστήκαμε.
Περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο σε ξαδέρφια, που δεν ξέραμε ότι τα 'χαμε. Ήπιαμε τσίπουρο (πολύύύύ τσίπουρο), δεν οδηγήσαμε, καθότι ο Βόλος περπατιέται άνετα, γελάσαμε με την καρδιά μας, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, ξαναγελάσαμε, αλληλοπειραχτήκαμε, κουβεντιάσαμε σοβαρά, ξαναπειραχτήκαμε, δακρύσαμε, ξαναγνωριστήκαμε.
Πολύ καλή παρέα, ανάμεικτη τόσο ηλικιακά όσο και γεωγραφικά, με διάφορα ενδιαφέροντα και γούστα στη διασκέδαση, αλλά η χρυσή τομή, όταν υπάρχει η διάθεση, πάντα βρίσκεται. Οι μικρές αυτές συνάξεις έχουν μια διαδικασία που περνάει πάντα από την αμηχανία στην αναγνώριση στόχων, μετά στην προσαρμογή και στη χαλάρωση, και τέλος στο ασυγκράτητο δέσιμο. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε σεξουαλικά συμπλέγματα πολλαπλών σωμάτων (να μην τις λέμε παρτούζες και μας το επισημάνουν το ιστολόγιο ως ενοχλητικό). Απλά μιλάω για την απλή, απλούστατη φάση της παρέας, που πλέον όμως έχει στιγματιστεί από την ανωνυμία των κοινωνικών δικτύων (πώς να εμφανιστείς κατά πρόσωπο όταν έχεις περιγράψει τον εαυτό σου ως δίμετρη θεά;). Οι παρέες λοιπόν έχουν αποκτήσει πολλά στοιχεία διαδικτυοποίησης-φορουμίστες, τσατίστες, τουϊτερίστες-και δυσκολεύονται καμμιά φορά να φερθούν νορμάλ. Οι κλασσικές πλάκες, τα πειράγματα μετά τα ξύδια, τα τραγούδια, οι μουσικές και οι χοροί, τα βλέμματα, οι φωνές, η ατμόσφαιρα, οι αυξημένες θερμοκρασίες περιβάλλοντος, οι ιδρωτίλες (ψέμματα να πούμε;) και το εξατμισμένο οινόπνευμα από όλους τους πόρους, δεν μεταφέρονται με pixels ούτε μέσω Skype σε webcam. Θέλει επαφή, θέλει χαρά και γλέντι, θέλει χαβαλέ, θέλει συνάντηση με φίλους, νεόχτιστους ή ανακαινισμένους, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα αγόρια, τα κορίτσια (ωωχχχ τα κορίτσια!), νέοι, γέροι και παιδιά, όλοι μαζί στην αγορά, στην αγορά των ψυχών που θέλουν να εκτονωθούν, να εκφορτίσουν, να ξεχάσουν συντάξεις και μισθά, χρέη και δάνεια.
Είχε προηγηθεί μια συνάντηση με μπόλικη δόση πολιτισμού, κουλτούρας με την καλή έννοια, με συγγραφείς, ποιητές, ήρωες ιστοριών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα την πω αργότερα........
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
ανατριχίλα
Μόλις είδα ένα ντοκυμαντέρ στην ΕΤ-3, γυρισμένο στη Γάζα. Τα Παλαιστινιάκια στα σχολεία, για να ξεπεράσουν ψυχολογικά τραύματα θανάτων, απωλειών, βίας, ενθαρρύνονται να ζωγραφίζουν τις σκηνές που βίωσαν. Το νεκρό αδερφάκι τους με μια τρύπα στη μέση και κόκκινο αίμα σε σταγόνες να τρέχει. Το σπίτι τους γκρεμισμένο και τη μαμά ή τη γιαγιά τους μέσα πεθαμένη. Το αεροπλάνο ή το τανκ να έρχεται καταπάνω τους και αυτοί με σηκωμένα τα χέρια, αβοήθητοι.
Στα διαλείμματα 8-10 παιδάκια έκαναν αναπαράσταση όταν τους συλλάμβαναν οι Ισραηλινοί, πώς τους χτυπούσαν το κεφάλι στον τοίχο, πώς τους έβαζαν πιστόλι στο μέτωπο, εικονική εκτέλεση, πώς τους έβριζαν, πώς τους πετούσαν σα σακιά. Κι αυτό δεν το έκαναν (φαντάζομαι) μόνο για την κάμερα, ήταν το παιχνίδι τους, ήταν αυτό που αισθάνονται σαν καθημερινή πλάκα, η διακωμώδηση των σοβαρών που τους συμβαίνουν στην ηλικία των 6, των 7, των 8 ετών. Παίζαν με κάτι πλαστικά μπουκάλια, τα έκαναν καράβια, που ήταν η ανθρωπιστική βοήθεια υποτίθεται και από πάνω αυτά πετούσαν τσιμεντόπλακες, ότι τάχα βομβάρδιζαν τα ισραηλινά αεροπλάνα και βύθιζαν τα καράβια και πνίγονταν οι επιβάτες. Δεν "στήνονται" τέτοια πράγματα! Τα παιδιά είναι πάντα οι αδιάψευστοι μάρτυρες. Και καλά, το αδιάψευστοι το καταλαβαίνω, από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια. Το "μάρτυρες" όμως;; Γιατί να μην μπορεί να γίνει μια διάκριση στα περίφημα αυτά γυναικόπαιδα, γιατί να πεθαίνουν πρώτα, ως αδύναμοι κρίκοι, ως ανυπεράσπιστοι μαχητές ενός πολέμου, που ούτε καν καταλαβαίνουν,αλλά ζουν πάνω στο πετσί τους.
Τα ανάπηρα παιδιά, τα χτυπημένα από τις βόμβες, τα παιδιά με θραύσματα στο κρανίο, σε οστά άκρων, που δε μπορούν να πάνε σε νοσοκομείο λόγω του αποκλεισμού, τα παιδιά με ασθένειες, τα έφηβα παιδιά με καταθλιπτικά συμπτώματα, χωρίς ελπίδα, αυτά που δηλαδή αρχίζουν και καταλαβαίνουν το αδιέξοδο και την απόγνωση. Κορίτσια 14-15 χρονών, που περιγράφουν τα ξεσπάσματά τους, πώς με μια τηλεόραση πάνε να ξεγελάσουν τα μικρά αδέρφια τους, τον εαυτό τους ουσιαστικά. Μανάδες που δεν μπορούν να ταϊσουν τα παιδιά τους, αλλά μιλούν με ανατριχιαστική αξιοπρέπεια και βουβό κλάμα, χωρίς δάκρυ (πρώτη φορά το βλέπω να γίνεται).
Εκεί όμως που κατέρρευσα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα κλάματα ήταν όταν έδειξε έναν πατέρα που περιέγραφε πώς έχασε το γιό του, πώς τον πυροβόλησαν όταν τον είχε στην αγκαλιά του, πώς δεν τολμούσε να τον κοιτάξει όταν άφηνε την τελευταία του πνοή, πώς στάθηκε δειλός, λέει, γιατί δεν μπόρεσε να το σώσει, τις τύψεις που έχει. Καθόταν μπροστά στον τάφο του και σπάραζε. Δεν άντεξα, άλλαξα κανάλι.
Τι θέλω και βλέπω τηλεόραση, αφού δεν είμαι για τέτοια;
Στα διαλείμματα 8-10 παιδάκια έκαναν αναπαράσταση όταν τους συλλάμβαναν οι Ισραηλινοί, πώς τους χτυπούσαν το κεφάλι στον τοίχο, πώς τους έβαζαν πιστόλι στο μέτωπο, εικονική εκτέλεση, πώς τους έβριζαν, πώς τους πετούσαν σα σακιά. Κι αυτό δεν το έκαναν (φαντάζομαι) μόνο για την κάμερα, ήταν το παιχνίδι τους, ήταν αυτό που αισθάνονται σαν καθημερινή πλάκα, η διακωμώδηση των σοβαρών που τους συμβαίνουν στην ηλικία των 6, των 7, των 8 ετών. Παίζαν με κάτι πλαστικά μπουκάλια, τα έκαναν καράβια, που ήταν η ανθρωπιστική βοήθεια υποτίθεται και από πάνω αυτά πετούσαν τσιμεντόπλακες, ότι τάχα βομβάρδιζαν τα ισραηλινά αεροπλάνα και βύθιζαν τα καράβια και πνίγονταν οι επιβάτες. Δεν "στήνονται" τέτοια πράγματα! Τα παιδιά είναι πάντα οι αδιάψευστοι μάρτυρες. Και καλά, το αδιάψευστοι το καταλαβαίνω, από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια. Το "μάρτυρες" όμως;; Γιατί να μην μπορεί να γίνει μια διάκριση στα περίφημα αυτά γυναικόπαιδα, γιατί να πεθαίνουν πρώτα, ως αδύναμοι κρίκοι, ως ανυπεράσπιστοι μαχητές ενός πολέμου, που ούτε καν καταλαβαίνουν,αλλά ζουν πάνω στο πετσί τους.
Τα ανάπηρα παιδιά, τα χτυπημένα από τις βόμβες, τα παιδιά με θραύσματα στο κρανίο, σε οστά άκρων, που δε μπορούν να πάνε σε νοσοκομείο λόγω του αποκλεισμού, τα παιδιά με ασθένειες, τα έφηβα παιδιά με καταθλιπτικά συμπτώματα, χωρίς ελπίδα, αυτά που δηλαδή αρχίζουν και καταλαβαίνουν το αδιέξοδο και την απόγνωση. Κορίτσια 14-15 χρονών, που περιγράφουν τα ξεσπάσματά τους, πώς με μια τηλεόραση πάνε να ξεγελάσουν τα μικρά αδέρφια τους, τον εαυτό τους ουσιαστικά. Μανάδες που δεν μπορούν να ταϊσουν τα παιδιά τους, αλλά μιλούν με ανατριχιαστική αξιοπρέπεια και βουβό κλάμα, χωρίς δάκρυ (πρώτη φορά το βλέπω να γίνεται).
Εκεί όμως που κατέρρευσα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα κλάματα ήταν όταν έδειξε έναν πατέρα που περιέγραφε πώς έχασε το γιό του, πώς τον πυροβόλησαν όταν τον είχε στην αγκαλιά του, πώς δεν τολμούσε να τον κοιτάξει όταν άφηνε την τελευταία του πνοή, πώς στάθηκε δειλός, λέει, γιατί δεν μπόρεσε να το σώσει, τις τύψεις που έχει. Καθόταν μπροστά στον τάφο του και σπάραζε. Δεν άντεξα, άλλαξα κανάλι.
Τι θέλω και βλέπω τηλεόραση, αφού δεν είμαι για τέτοια;
Υ.Σ. Αναρωτιέμαι πώς θα κοιμηθώ με το βλέμμα εκείνου του 10χρονου, εκείνα τα ανέκφραστα μάτια, όταν έλεγε: " Έναν μόνο να σκοτώσω είναι αρκετό, μου φτάνει".
Πώς θα κοιμηθώ ρωτάω;; Μα όπως όλος ο Κόσμος. Θα κοιμηθώ επειδή δε με νοιάζει, δε με αφορά, δεν είναι το δικό μου το παιδί, το δικό μου το ανήψι, δεν ζω εγώ εκεί, δε θα σκοτώσει εμένα ο 10χρονος. Ή μήπως όντως μιλούσε για μένα;;;;;;;;;;;;;;;
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;;;;
Όταν το είπε ο Κώτσος, προκάλεσε σάλο.
(Πλάκα-πλάκα, σκέφτεστε τι θα βλέπει από κει που βρίσκεται--το άγαλμα εννοώ, στην παραλία του Λευκού Πύργου. Μήπως τον κυνηγάει το φάντασμα του Λαμπράκη και δεν προλαβαίνει να δει τίποτε;;)
"Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;"
Σου λέει, ολόκληρος πρωθυπουργός, η απόλυτη εξουσία μιας χώρας, να αμφισβητεί τα σκήπτρα του, να αναρωτιέται για τις αρμοδιότητές του. Όσοι τον άκουσαν ανατρίχιασαν από την ανασφάλεια και από την αβεβαιότητα. Δηλαδή δε μας κυβερνάει αυτός;;; Ο εκλεγμένος άρχοντας;; Κι αν όχι αυτός, ΠΟΙΟΙ;;; Και μετά (εντάξει όχι αμέσως μετά, προηγήθηκαν λίγα χρόνια ψιλοαναρχίας και της λεγόμενης φαυλοκρατίας, μεσολάβησε και η αποστατεία, τα Ιουλιανά κτλ κτλ), και μετά και μετά, ήρθε η Χούντα.
Αυτά πριν 40+ χρόνια.
Σήμερα, άλλαξαν (ναι;;) τα πράγματα....
Όλοι το συζητάνε, κανείς πλέον δεν αναρωτιέται. Ποιος κυβερνάει τον τόπο;; Μα έγιναν και εκλογές, βουλευτικές-δημοτικές, η πλειοψηφία μίλησε, ή τέλος πάντων μουρμούρισε κάτι. Είπε ένα βαριεστημένο ^%$^%$#πασοκ. Ωραία, τότε δεν υπάρχει θέμα. Κάποιος κυβερνάει...Ναι εεεεε;; Ο ΓΑΠ πριν ακόμα περάσουν λίγες εβδομάδες από τότε που "ανακάλυψε" ότι υπάρχουν λεφτά, έθεσε θέμα εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή αναρωτήθηκε και αυτός με τον τρόπο του, μήπως ,λέει μήπως, δεν κυβερνάει και τελείως-τελείως η αφεντομουτσουνάρα του, αλλά κάποιοι άλλοιοιοιοιοι.......
Σκεφτείτε ακόμα κι ένας ηλίθιος σαν το Γιωρίκα, κατάλαβε ότι κυβερνά αυτός που φέρνει το χρήμα. Όχι ποιος το παίρνει, ποιος το βουτάει, όχι αυτός που το καταχράται, όόόχι, αυτός είναι απλός απατεώνας, κλεπταποδόχος.
Κυβερνάει αυτός που το δίνει, είτε με τη μορφή δανείου, είτε με τη μορφή ομολόγων, είτε με τη μορφή χορηγήσεων, επιχορηγήσεων, ταμειακής εν τέλει διευκόλυνσης. Αν στο δίνει π.χ. το χρήμα η γυναίκα σου, η γνωστή αρρώστεια της εσωγαμβρίασης, αφεντικό-κυβερνήτης είναι τα πεθερικά σου. Αν εσύ είσαι από τζάκι και το "φυσάς", τότε μπορείς να πας με 348 γκόμενες και η γυναίκα σου όταν δει καμμία γκόμενα φίλου σου, θα γυρίσει με πόζα και θα πει "Μμμ, οι δικές μας είναι καλύτερες!!!". Όποιος παρέχει, πέρα βρέχει δηλαδή!
Οπότε στην περίπτωση μιας χώρας, που συνεχώς ζητιανεύει (ή την σπρώχνουν να ζητιανεύει) και τρέχει στις διαβόητες αγορές να ζητήσει χαμηλά επιτόκια σαν το τελευταίο παιδί των φαναριών, ποια να είναι η απορία για το ποιος κυβερνάει;;;
Όποιος μας αγοράσει όσο-όσο.
Πάρε-πάρε, εδώ οι καλές πουτ&(&νες, ξεπούλημα μεταχειρισμένων, αγόρασε θείο λιμάνι, πάρε καλέ κυρία ΟΣΕ, ΔΕΗ, θα απολύσεις όσους γουστάρεις, άμα θες τους σκοτώνουμε κιόλας, αφού τους κόψαμε και τα φάρμακα, έχω και ουράνιο, έχω και ραδόνιο, έλα καλέ BP και σε μας, άσε τις Αρκτικές και τις rosneft, εδώ έχουμε (είχαμε) και Γκερέκου (προσωπική επιλογή του ΓΑΠ), εν τάξει δε λέω για Μπιρμπιλή, δε βλέπεται, είναι και οικολόγα, εκνευρίζει κόσμο, αλλά θα σας δώσουμε και τα σώβρακά μας, τα νησιά μας, τα εδάφη μας, απλώς και μόνο δώστε μας μερικούς μισθούς και συντάξεις, κανα δυο ψίχουλα προμηθειών, τα χοντρά πάρτε τα εσείς και η παρέα σας, οι δήθεν εγχώριοι επενδυτές και οι ξένοι (και ντόπιοι) σπεκουλαδόροι. Εμείς προβατάκια είμαστε, αγοράστε μας, όπως θα αγοράζατε ένα κοπάδι γίδια, στη μακρινή ραχούλα. Ο Τσομπάνης μας (α ρε ΓΑΠ με το βλάχικο σφύριγμα και το βλαχοζεϊμπέκικο) και το Τσομπανόσκυλο του (ο Πάγκαλος για!!!) δεν ενοχλούνται, δε θα τους λείψουμε. Το χοντρόσκυλο μας είπε και κοπρίτες, (ποιος;; ο αρχιΚόπρος!), μας είπε να ρίχνουμε και τις σημαίες κάτω, ότι τις πήρε ο αέρας.
Αφού ο Τσομπάνης και τα τσομπανόσκυλα μας αγνοούν,ελάτε να κυβερνήσετε εσείς.
Τι;;; Κυβερνάτε εδώ και χρόνια;; Πλάκα κάνετε;;; Δεν το κατάλαβα!!! Σοβαρά;; Εδώ και 30 χρόνια;;; Καλά κι εμείς γιατί ψηφίζαμε;;; Δυο γάιδαροι μαλώνανε στο δικό σας αχυρώνα;;; Κι αυτοί οι γάιδαροι το ήξεραν;;; Άαααααα, το είχατε πει στον Αντρέα, αλλά αυτός το ξέχασε, έπιασε και γκόμενα τότε, πού μυαλό για κυβερνήσεις, καταλαβαίνω-καταλαβαίνω. ΟΚ λοιπόν, δηλαδή ξέρουμε ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Ξέρουμε;;;;;;;;;
Ας το πάρουμε δια της αναστρόφου οδού. Ποιος ΔΕΝ κυβερνάει αυτόν τόπο! ΔΕν κυβερνάει η πλειοψηφία, ΔΕΝ κυβερνάει η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ΔΕΝ κυβερνάνε τα συνδικάτα (Μμμμ), ΔΕΝ κυβερνάει η Βουλή (απλώς τα τρώει), ΔΕΝ κυβερνούν οι νοικοκυρές, τα γερόντια, οι άνεργοι, οι συμβασιούχοι, οι όποιοι ρουσφετολογικά τοποθετημένοι, οι κλειστο-επαγγελματίες, οι ανοιχτο-επαγγελματίες, οι ημικλειστο-επαγγελματίες, οι ημι-υπαίθριοι, οι ισόγειοι, οι υπόγειοι, οι τριώροφοι, κάθε είδους κοπρίτης.
ΔΕΝ κυβερνούν επίσης τα μονά, τα ζυγά, (μονά-ζυγά, δικά τους), ΔΕΝ κυβερνούν οι ΜΚΟ, τα ΑΕΙ, οι ΠΑΕ, οι ΚΑΕ, τα ΙΧ, τα ΔΧ, τα ΔΥ, το ΣτΕ,
ΔΕΝ κυβερνάει ο Έλληνας, ο Αλβανός, ο Γεωργιανός, ο Βούλγαρος, ο Αφρικανός, ο Ινδός, ΔΕΝ κυβερνάει ο Δημόσιος, ούτε ο Ιδιωτικός, δεν κυβερνάει το μεγαλοστέλεχος της ΕΡΤ (αλλά μην του πείτε, πολύ θα το στεναχωρήσετε!), ούτε ο παρουσιαστής του ALTER, ΔΕΝ κυβερνάει η κυρία του Κολωνακίου που ψωνίζει μπότες των χιλίων ευρώ, ΔΕΝ κυβερνάει ο πατερ-φαμίλιας που περιμένει τα επιδόματα των πέντε παιδιών του, για να βάλει πετρέλαιο, να ζεσταθούν τα μωρά του, ΔΕΝ κυβερνάει το κομματόσκυλο της Τ.Ο. Τάδε, που μαζεύει τα κόκκαλα-ψήφους από το πάτωμα, για να τον χαϊδέψει το μικρο-αφεντικό του, ΔΕΝ κυβερνάει ο εργατοπατέρας (πατέρας είναι βαρειά λέξη, να βρούμε κάποια άλλη) ο εργατο-μαλάκας που νομίζει ότι κατευθύνει την εργατιά και παίρνει ανταλλάγματα από τους εργολάβους του, ΔΕΝ κυβερνάει ο αγροτοσυνδικαλιστής, που τάχα πονάει το φτωχό αγρότη, αλλά κυκλοφοράει με Cayenne και όταν οι αλλοδαποί του μαζέψουν τη σοδειά, τους ξαποστέλνει απλήρωτους με επιχειρήσεις-σκούπες, και φυσικά είναι ο πρώτος που θα καταθέσει αίτηση (και πιθανόν και άδεια) για φωτοβολταϊκά (άσε τον ήλιο να μας δίνει χρήμα).
ΔΕΝ κυβερνάν οι δάσκαλοι, οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι καθηγητές Πανεπιστημίου, όλοι οι "επιστήμονες" αυτής της χώρας, που έγιναν χειρότεροι κι από όλους τους αμόρφωτους που διαθέτει η ψωροκώσταινα, που μυαλό δεν έχει, αλλά (και καλά) "πουλάει" μυαλά και τεχνογνωσία στο εξωτερικό, στα ιδρύματα με τις πλούσιες χορηγείες στην έρευνα.
Τα ΔΕΝ, ΔΕΝ, μπορούν να συνεχιστούν μέχρι Δευτέρας Παρουσίας (Αα παρεπιμπτόντως, μην κανονίσετε φέτος τίποτα για Σεπτέμβρη-Οκτώβρη!!!). Άρα αφού όλοι οι προαναφερθέντες ΔΕν κυβερνούν, ποιοι μένουν;; ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Και φυσικά δε θα πω "μα εμείς είμαστε οι άλλοι", γιατί είμαστε οι ΤΙΠΟΤΑ, οι ΜΗΔΕΝ, οι Πλάτες που πάνω τους δικαιολογούνται τα πάντα, Είμαστε οι Τυνήσιοι, οι Ιρακινοί αντιφρονούντες, είμαστε το παιδάκι χωρίς όνομα που σκοτώθηκε από τις σφαίρες του μανιακού στην Αριζόνα, είμαστε τα πειραματόζωα της Novartis, αυτοί που χρωστάν μόνιμα, αυτοί που πληρώνουν μόνιμα, είμαστε οι Παλαιστίνιοι, απάτριδες, μάλλον είμαστε χειρότερα από αυτούς, εκείνοι ξέρουν ότι ΔΕΝ έχουν πατρίδα, εμείς ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι την έχουμε ακόμη, είμαστε όλοι οι αριθμοί, στα κιτάπια των στατιστικών, είμαστε τα νούμερα στα ιδιοκτησιακά των hedge funds, είμαστε τα νούμερα στα τιμολόγια, τα νούμερα των πιστωτικών καρτών, τα νούμερα στις λίστες των χρωκοπημένων νοικοκυριών, σαν τα νούμερα στα μπράτσα των Εβραίων στα στρατόπεδα, μελλοθάνατοι, που νόμιζαν πως τους πήγαιναν για ντους. Είμαστε οι άφωνοι, οι άλαλοι, οι αναποφάσιστοι, οι δεν ξέρω/δεν απαντώ, δεν ψηφίζω, ΔΕΝ ΚΥΒΕΡΝΩ..............
Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;;; Εγώ σίγουρα όχι!!! Εσύ;;;;
(Πλάκα-πλάκα, σκέφτεστε τι θα βλέπει από κει που βρίσκεται--το άγαλμα εννοώ, στην παραλία του Λευκού Πύργου. Μήπως τον κυνηγάει το φάντασμα του Λαμπράκη και δεν προλαβαίνει να δει τίποτε;;)
"Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;"
Σου λέει, ολόκληρος πρωθυπουργός, η απόλυτη εξουσία μιας χώρας, να αμφισβητεί τα σκήπτρα του, να αναρωτιέται για τις αρμοδιότητές του. Όσοι τον άκουσαν ανατρίχιασαν από την ανασφάλεια και από την αβεβαιότητα. Δηλαδή δε μας κυβερνάει αυτός;;; Ο εκλεγμένος άρχοντας;; Κι αν όχι αυτός, ΠΟΙΟΙ;;; Και μετά (εντάξει όχι αμέσως μετά, προηγήθηκαν λίγα χρόνια ψιλοαναρχίας και της λεγόμενης φαυλοκρατίας, μεσολάβησε και η αποστατεία, τα Ιουλιανά κτλ κτλ), και μετά και μετά, ήρθε η Χούντα.
Αυτά πριν 40+ χρόνια.
Σήμερα, άλλαξαν (ναι;;) τα πράγματα....
Όλοι το συζητάνε, κανείς πλέον δεν αναρωτιέται. Ποιος κυβερνάει τον τόπο;; Μα έγιναν και εκλογές, βουλευτικές-δημοτικές, η πλειοψηφία μίλησε, ή τέλος πάντων μουρμούρισε κάτι. Είπε ένα βαριεστημένο ^%$^%$#πασοκ. Ωραία, τότε δεν υπάρχει θέμα. Κάποιος κυβερνάει...Ναι εεεεε;; Ο ΓΑΠ πριν ακόμα περάσουν λίγες εβδομάδες από τότε που "ανακάλυψε" ότι υπάρχουν λεφτά, έθεσε θέμα εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή αναρωτήθηκε και αυτός με τον τρόπο του, μήπως ,λέει μήπως, δεν κυβερνάει και τελείως-τελείως η αφεντομουτσουνάρα του, αλλά κάποιοι άλλοιοιοιοιοι.......
Σκεφτείτε ακόμα κι ένας ηλίθιος σαν το Γιωρίκα, κατάλαβε ότι κυβερνά αυτός που φέρνει το χρήμα. Όχι ποιος το παίρνει, ποιος το βουτάει, όχι αυτός που το καταχράται, όόόχι, αυτός είναι απλός απατεώνας, κλεπταποδόχος.
Κυβερνάει αυτός που το δίνει, είτε με τη μορφή δανείου, είτε με τη μορφή ομολόγων, είτε με τη μορφή χορηγήσεων, επιχορηγήσεων, ταμειακής εν τέλει διευκόλυνσης. Αν στο δίνει π.χ. το χρήμα η γυναίκα σου, η γνωστή αρρώστεια της εσωγαμβρίασης, αφεντικό-κυβερνήτης είναι τα πεθερικά σου. Αν εσύ είσαι από τζάκι και το "φυσάς", τότε μπορείς να πας με 348 γκόμενες και η γυναίκα σου όταν δει καμμία γκόμενα φίλου σου, θα γυρίσει με πόζα και θα πει "Μμμ, οι δικές μας είναι καλύτερες!!!". Όποιος παρέχει, πέρα βρέχει δηλαδή!
Οπότε στην περίπτωση μιας χώρας, που συνεχώς ζητιανεύει (ή την σπρώχνουν να ζητιανεύει) και τρέχει στις διαβόητες αγορές να ζητήσει χαμηλά επιτόκια σαν το τελευταίο παιδί των φαναριών, ποια να είναι η απορία για το ποιος κυβερνάει;;;
Όποιος μας αγοράσει όσο-όσο.
Πάρε-πάρε, εδώ οι καλές πουτ&(&νες, ξεπούλημα μεταχειρισμένων, αγόρασε θείο λιμάνι, πάρε καλέ κυρία ΟΣΕ, ΔΕΗ, θα απολύσεις όσους γουστάρεις, άμα θες τους σκοτώνουμε κιόλας, αφού τους κόψαμε και τα φάρμακα, έχω και ουράνιο, έχω και ραδόνιο, έλα καλέ BP και σε μας, άσε τις Αρκτικές και τις rosneft, εδώ έχουμε (είχαμε) και Γκερέκου (προσωπική επιλογή του ΓΑΠ), εν τάξει δε λέω για Μπιρμπιλή, δε βλέπεται, είναι και οικολόγα, εκνευρίζει κόσμο, αλλά θα σας δώσουμε και τα σώβρακά μας, τα νησιά μας, τα εδάφη μας, απλώς και μόνο δώστε μας μερικούς μισθούς και συντάξεις, κανα δυο ψίχουλα προμηθειών, τα χοντρά πάρτε τα εσείς και η παρέα σας, οι δήθεν εγχώριοι επενδυτές και οι ξένοι (και ντόπιοι) σπεκουλαδόροι. Εμείς προβατάκια είμαστε, αγοράστε μας, όπως θα αγοράζατε ένα κοπάδι γίδια, στη μακρινή ραχούλα. Ο Τσομπάνης μας (α ρε ΓΑΠ με το βλάχικο σφύριγμα και το βλαχοζεϊμπέκικο) και το Τσομπανόσκυλο του (ο Πάγκαλος για!!!) δεν ενοχλούνται, δε θα τους λείψουμε. Το χοντρόσκυλο μας είπε και κοπρίτες, (ποιος;; ο αρχιΚόπρος!), μας είπε να ρίχνουμε και τις σημαίες κάτω, ότι τις πήρε ο αέρας.
Αφού ο Τσομπάνης και τα τσομπανόσκυλα μας αγνοούν,ελάτε να κυβερνήσετε εσείς.
Τι;;; Κυβερνάτε εδώ και χρόνια;; Πλάκα κάνετε;;; Δεν το κατάλαβα!!! Σοβαρά;; Εδώ και 30 χρόνια;;; Καλά κι εμείς γιατί ψηφίζαμε;;; Δυο γάιδαροι μαλώνανε στο δικό σας αχυρώνα;;; Κι αυτοί οι γάιδαροι το ήξεραν;;; Άαααααα, το είχατε πει στον Αντρέα, αλλά αυτός το ξέχασε, έπιασε και γκόμενα τότε, πού μυαλό για κυβερνήσεις, καταλαβαίνω-καταλαβαίνω. ΟΚ λοιπόν, δηλαδή ξέρουμε ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Ξέρουμε;;;;;;;;;
Ας το πάρουμε δια της αναστρόφου οδού. Ποιος ΔΕΝ κυβερνάει αυτόν τόπο! ΔΕν κυβερνάει η πλειοψηφία, ΔΕΝ κυβερνάει η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ΔΕΝ κυβερνάνε τα συνδικάτα (Μμμμ), ΔΕΝ κυβερνάει η Βουλή (απλώς τα τρώει), ΔΕΝ κυβερνούν οι νοικοκυρές, τα γερόντια, οι άνεργοι, οι συμβασιούχοι, οι όποιοι ρουσφετολογικά τοποθετημένοι, οι κλειστο-επαγγελματίες, οι ανοιχτο-επαγγελματίες, οι ημικλειστο-επαγγελματίες, οι ημι-υπαίθριοι, οι ισόγειοι, οι υπόγειοι, οι τριώροφοι, κάθε είδους κοπρίτης.
ΔΕΝ κυβερνούν επίσης τα μονά, τα ζυγά, (μονά-ζυγά, δικά τους), ΔΕΝ κυβερνούν οι ΜΚΟ, τα ΑΕΙ, οι ΠΑΕ, οι ΚΑΕ, τα ΙΧ, τα ΔΧ, τα ΔΥ, το ΣτΕ,
ΔΕΝ κυβερνάει ο Έλληνας, ο Αλβανός, ο Γεωργιανός, ο Βούλγαρος, ο Αφρικανός, ο Ινδός, ΔΕΝ κυβερνάει ο Δημόσιος, ούτε ο Ιδιωτικός, δεν κυβερνάει το μεγαλοστέλεχος της ΕΡΤ (αλλά μην του πείτε, πολύ θα το στεναχωρήσετε!), ούτε ο παρουσιαστής του ALTER, ΔΕΝ κυβερνάει η κυρία του Κολωνακίου που ψωνίζει μπότες των χιλίων ευρώ, ΔΕΝ κυβερνάει ο πατερ-φαμίλιας που περιμένει τα επιδόματα των πέντε παιδιών του, για να βάλει πετρέλαιο, να ζεσταθούν τα μωρά του, ΔΕΝ κυβερνάει το κομματόσκυλο της Τ.Ο. Τάδε, που μαζεύει τα κόκκαλα-ψήφους από το πάτωμα, για να τον χαϊδέψει το μικρο-αφεντικό του, ΔΕΝ κυβερνάει ο εργατοπατέρας (πατέρας είναι βαρειά λέξη, να βρούμε κάποια άλλη) ο εργατο-μαλάκας που νομίζει ότι κατευθύνει την εργατιά και παίρνει ανταλλάγματα από τους εργολάβους του, ΔΕΝ κυβερνάει ο αγροτοσυνδικαλιστής, που τάχα πονάει το φτωχό αγρότη, αλλά κυκλοφοράει με Cayenne και όταν οι αλλοδαποί του μαζέψουν τη σοδειά, τους ξαποστέλνει απλήρωτους με επιχειρήσεις-σκούπες, και φυσικά είναι ο πρώτος που θα καταθέσει αίτηση (και πιθανόν και άδεια) για φωτοβολταϊκά (άσε τον ήλιο να μας δίνει χρήμα).
ΔΕΝ κυβερνάν οι δάσκαλοι, οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι καθηγητές Πανεπιστημίου, όλοι οι "επιστήμονες" αυτής της χώρας, που έγιναν χειρότεροι κι από όλους τους αμόρφωτους που διαθέτει η ψωροκώσταινα, που μυαλό δεν έχει, αλλά (και καλά) "πουλάει" μυαλά και τεχνογνωσία στο εξωτερικό, στα ιδρύματα με τις πλούσιες χορηγείες στην έρευνα.
Τα ΔΕΝ, ΔΕΝ, μπορούν να συνεχιστούν μέχρι Δευτέρας Παρουσίας (Αα παρεπιμπτόντως, μην κανονίσετε φέτος τίποτα για Σεπτέμβρη-Οκτώβρη!!!). Άρα αφού όλοι οι προαναφερθέντες ΔΕν κυβερνούν, ποιοι μένουν;; ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Και φυσικά δε θα πω "μα εμείς είμαστε οι άλλοι", γιατί είμαστε οι ΤΙΠΟΤΑ, οι ΜΗΔΕΝ, οι Πλάτες που πάνω τους δικαιολογούνται τα πάντα, Είμαστε οι Τυνήσιοι, οι Ιρακινοί αντιφρονούντες, είμαστε το παιδάκι χωρίς όνομα που σκοτώθηκε από τις σφαίρες του μανιακού στην Αριζόνα, είμαστε τα πειραματόζωα της Novartis, αυτοί που χρωστάν μόνιμα, αυτοί που πληρώνουν μόνιμα, είμαστε οι Παλαιστίνιοι, απάτριδες, μάλλον είμαστε χειρότερα από αυτούς, εκείνοι ξέρουν ότι ΔΕΝ έχουν πατρίδα, εμείς ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι την έχουμε ακόμη, είμαστε όλοι οι αριθμοί, στα κιτάπια των στατιστικών, είμαστε τα νούμερα στα ιδιοκτησιακά των hedge funds, είμαστε τα νούμερα στα τιμολόγια, τα νούμερα των πιστωτικών καρτών, τα νούμερα στις λίστες των χρωκοπημένων νοικοκυριών, σαν τα νούμερα στα μπράτσα των Εβραίων στα στρατόπεδα, μελλοθάνατοι, που νόμιζαν πως τους πήγαιναν για ντους. Είμαστε οι άφωνοι, οι άλαλοι, οι αναποφάσιστοι, οι δεν ξέρω/δεν απαντώ, δεν ψηφίζω, ΔΕΝ ΚΥΒΕΡΝΩ..............
Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;;; Εγώ σίγουρα όχι!!! Εσύ;;;;
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
καλώς τα τα παιδιά
Αντιγράφω από defence.net (το αγαπημένο του brother). Κι άλλο link εδώ
Πέντε αστρικά battleships εκ των οποίων το ένα έχει μήκος 242 χλμ και άλλα δύο πάνω από 200 χλμ., σύμφωνα με τη διαδικτυακή έκδοση της ρωσικής εφημερίδας «Pravda» έχουν εντοπιστεί από τη ΝΑSA και θα αφιχθούν στη Γη το 2012 με καθόλου φιλικές διαθέσεις. Ήδη υπολογίζεται ότι βρίσκονται πίσω από την τροχιά του Πλούτωνα και υπάρχει στο παρασκήνιο διεθνής καυγάς γιατί δεν έχει ενημερωθεί ο κόσμος στη Γη! Σύμφωνα με το ρεπορτάζ το εξωγήινο σμήνος έχει ήδη εντοπιστεί από τη NASA μέσω του προγράμματος HAARP που μελετά το Βόρειο Σέλας στην Αλάσκα! Οι μόνοι που αντιδρούν, σύμφωνα με την «Pravda», είναι οι Κινέζοι, που ευθέως κατηγορούν τους Αμερικανούς ότι αποκρύπτουν όσα στοιχεία διαθέτουν για την ύπαρξη εξωγήινων και τις επισκέψεις τους στη Γη.
Η «Pravda» σημειώνει ότι «καλά πληροφορημένες πηγές από το ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό και διεθνώς αναγνωρισμένο ερευνητικό πρόγραμμα για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους» προσθέτοντας επιπλέον ότι τα τρία από αυτά θα γίνουν θεατά και από οπτικά τηλεσκόπια όταν θα πλησιάζουν τον πλανήτη Άρη!
Όσο για το «πότε» θα συμβεί το κακό, η άφιξη των «ξένων» εικάζεται ότι θα συμπέσει απόλυτα με την ημερομηνία που οι Μάγια είχαν προφητεύσει ως τη μέρα συντέλειας του κόσμου, και πιο συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου του 2012!
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το ρεπορτάζ είναι απόλυτα ανακριβές...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Λες;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πέντε αστρικά battleships εκ των οποίων το ένα έχει μήκος 242 χλμ και άλλα δύο πάνω από 200 χλμ., σύμφωνα με τη διαδικτυακή έκδοση της ρωσικής εφημερίδας «Pravda» έχουν εντοπιστεί από τη ΝΑSA και θα αφιχθούν στη Γη το 2012 με καθόλου φιλικές διαθέσεις. Ήδη υπολογίζεται ότι βρίσκονται πίσω από την τροχιά του Πλούτωνα και υπάρχει στο παρασκήνιο διεθνής καυγάς γιατί δεν έχει ενημερωθεί ο κόσμος στη Γη! Σύμφωνα με το ρεπορτάζ το εξωγήινο σμήνος έχει ήδη εντοπιστεί από τη NASA μέσω του προγράμματος HAARP που μελετά το Βόρειο Σέλας στην Αλάσκα! Οι μόνοι που αντιδρούν, σύμφωνα με την «Pravda», είναι οι Κινέζοι, που ευθέως κατηγορούν τους Αμερικανούς ότι αποκρύπτουν όσα στοιχεία διαθέτουν για την ύπαρξη εξωγήινων και τις επισκέψεις τους στη Γη.
Η «Pravda» σημειώνει ότι «καλά πληροφορημένες πηγές από το ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό και διεθνώς αναγνωρισμένο ερευνητικό πρόγραμμα για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους» προσθέτοντας επιπλέον ότι τα τρία από αυτά θα γίνουν θεατά και από οπτικά τηλεσκόπια όταν θα πλησιάζουν τον πλανήτη Άρη!
Όσο για το «πότε» θα συμβεί το κακό, η άφιξη των «ξένων» εικάζεται ότι θα συμπέσει απόλυτα με την ημερομηνία που οι Μάγια είχαν προφητεύσει ως τη μέρα συντέλειας του κόσμου, και πιο συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου του 2012!
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το ρεπορτάζ είναι απόλυτα ανακριβές...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Λες;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
Μεγάλες λέξεις
Ο αρχαίος φιλόσοφος όταν έλεγε μεγάλες λέξεις, μεγάλες έννοιες, μεγάλες ιδέες, είχε στο μυαλό του την ελευθερία, την εμπιστοσύνη, την διάνοια, την ισχύ, τη μεγαλοπρέπεια ή την αξιοπρέπεια και άλλα πολλά βαρύγδουπα. Δεν υπολόγιζε όμως μία, διαχρονική, αιώνια και πανίσχυρη λέξη. Βέβαια όσοι αντιλαμβανόντουσαν κι από τότε ακόμα τον ισχυρό πολιτικό ρόλο της Εταίρας--όχι απαραίτητα κατ'επάγγελμα, (π.χ. Ασπασία, αργότερα η Θεοδώρα, η Ευδοκία) έλεγαν για κάτι που σέρνει καράβι.
Εγώ ξαναμίλησα για τη σύγχρονη εκδοχή σε σημερινό περιβάλλον
http://oudenoida.blogspot.com/2010/01/blog-post_5478.html
Συγχωρείστε με που ίσως γίνομαι κουραστικός, αλλά το διαχρονικό που λένε είναι πάντα της μόδας (η γυναικεία αντίληψη).
Η λέξη Πουτάνα/Πουτανιά είναι τεράστια. Είναι κρίμα να τη χαραμίζουμε στους άντρες. Το να λες τον άντρα που πάει με 5, 10, 15, 20, 25, φτου και βγαίνω (ή χύνω καλύτερα;;) πούτανο ή πόρνο (τι χάλια ακούγεται, έτσι;;) δε λέει....ό,τι και ανήθικο να κάνει ένας άντρας, μπουνταλάς ήταν και μπουνταλάς θα μείνει εσαεί.
Δεν μπορεί, δεν έχει τα μέσα να πιάσει την απίστευτη σύλληψη, την αδιανόητη ενέργεια της ΠΟΥΤΑΝΙΑΣ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ. Δε λέω ότι κι όλες οι γυναίκες το 'χουν, αλλά όσες το 'χουν.......Ούιιιιιιιιιιι Παναγία μου.
Κυκλοφορούν πολλές τέτοιες ανάμεσά μας. Εμείς ωσάν άντρες-μπουνταλάδες συνήθως μένουμε σε σεξουαλικά υπο-νοούμενα ή και επι-νοούμενα (ανάλογα αν θέλει από κάτω ή από πάνω!). Η βαθειά σημασία όμως είναι άλλη. Σε κοιτάει, σε διαβάζει, σε σκανάρει και ποτέ δε δρα άμεσα. Θα στη φορέσει όταν σε βρει κάπου μπόσικο. Τα εργαλεία γνωστά, μαλαγανιές, γαλιφιές, χαιδέματα. Η αφέλεια προσωποποιημένη, κι από πίσω όλη η λύσσα και η κακία.
Οι αρχαίοι (όχι οι φιλόσοφοι, οι άλλοι που έφτιαχναν εκείνες τις ωραίες ιστορίες) ήξεραν. Γυναίκα ήταν η Μέγαιρα, γυναίκα η Μέδουσα, Γυναίκα η Μήδεια.
Στο Παρόν όμως, στα σύγχρονα επαγγελματικά πλάνα της μοντέρνας καριερίστριας Πουτάνας, ισχύει το εξής και γνωστό moto: Στην Πουτάνα δε χωράνε πουτανιές. Αν είναι να απολύσει έναν από τους δύο το αφεντικό σου και τυχαίνει να είσαι αυτός με τα γένεια κι όχι αυτή με το ξώβυζο, την έβαψες! Τα μπαλλάκια άλλος τα έχει κι άλλος τα υπερασπίζεται.
Και δεν είναι μόνο τα μέσα που βάζει η ανώτερη σωματικά φυλή ώστε να επιτύχει το στόχο, αλλά και η ιδιαίτερη στάση απέναντι στο χαμένο. Πόσες φορές έχετε πετύχει να σας δίνει προτεραιότητα γυναίκα;;; Είναι η άποψη ότι εγώ αναρριχήθηκα (τσαντσαρεύτηκα, λεν οι Πόντιοι) με πολλές δυσκολίες, από δω και μπρος θα λειώσω όποιον βρω στο διάβα μου. Γι'αυτό πάντα λένε ότι το καλύτερο αφροδισιακό για μια γυναίκα είναι η εξουσία. Η καταπίεση άπειρων αιώνων οδηγεί στην αναζήτηση του μαγικού ραβδιού. Κλασσικός μύθος: "Πίσω από έναν ισχυρό άντρα, υπάρχει μια δυναμική γυναίκα". ΛΑΘΟΣ. Το σωστό είναι :" Μια δυναμική γυναίκα, αν είναι αδίστακτη, θα σκυλιάσει μέχρι να βρει αυτόν τον ισχυρό άντρα, αρχικά να βρίσκεται από πίσω του (είναι και κομμάτι ανώμαλο όμως αυτό!!), αλλά να ψάχνει τη στιγμή να τον ξεζουμίσει, όχι τόσο για τα λεφτά, αλλά για τη μαγική αίσθηση του εξουσιαστή".
Η Πουτανιά συνήθως πάει λάου-λάου, σπάνια σκάει ξαφνικά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι μηχανισμός στον αντροκρατούμενο κόσμο, ότι είναι αντιρρόπιση, αντίβαρο, με εμφανές κόστος την απώλεια της (καλώς εννοούμενης) θηλυκότητας. Η Πουτάνα έχει ξεχάσει ότι είναι θηλυκό, το θυμάται την ώρα που "τρώει" το αρσενικό, γιατί είχε δει παλιά ένα ντοκυμαντέρ για μια αράχνη, που καταβροχθίζει τους εραστές της. Είναι συνήθως αδίστακτη, όταν σκαρφαλώνει σε θέσεις εξουσίας και εκδικείται (νομίζει) για όλο το υπόλοιπο αδικημένο φύλο.
Βέβαια, κάπου βαθειά μέσα, αλλά βαθειάάάάά--καθότι περνάνε και τα χρόνια, υπάρχει κάποιο απωθημένο, κάποιος βιασμός παλιά, κάποια στέρηση σε τρυφερή ηλικία, ποιος ξέρει, ούτε ψυχαναλυτές είμαστε ούτε και μας νοιάζει στην τελική.
Το γεγονός είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις μια Πουτανιά, που ντύνεται Κυρία. Διότι ούτε θέλει να ακούει βρισιές-τουλάχιστον δημοσίως, ούτε να της ξηγηθείς ντόμπρα (πιθανόν να μην έχει ακούσει καν τη λέξη). Οπότε παίζεις ένα σχετικό θέατρο, πετάς καμιά ατάκα, ότι και καλά εσύ δε μασάς, φοράς την πανοπλία και περιμένεις.
Ουαί (κι αλλίμονο θα έλεγα, αλλά καλύτερα πάει το) τοις ηττημένοις.
Η Πουτανιά Κύριοι δε διδάσκεται, δεν είναι μετεκπαίδευση, είναι προνόμιο, γονιδιακό δικαίωμα. Δεν πολεμιέται, τουλάχιστον με συμβατικά όπλα. Αυτός που θα ανακαλύψει τον τρόπο, να προταθεί για Νόμπελ....
Έξω από άδικο κι από κακιά γυναίκα, έλεγε ο ποιητής. Άλλο όμως εννοούσε !!!
Εγώ ξαναμίλησα για τη σύγχρονη εκδοχή σε σημερινό περιβάλλον
http://oudenoida.blogspot.com/2010/01/blog-post_5478.html
Συγχωρείστε με που ίσως γίνομαι κουραστικός, αλλά το διαχρονικό που λένε είναι πάντα της μόδας (η γυναικεία αντίληψη).
Η λέξη Πουτάνα/Πουτανιά είναι τεράστια. Είναι κρίμα να τη χαραμίζουμε στους άντρες. Το να λες τον άντρα που πάει με 5, 10, 15, 20, 25, φτου και βγαίνω (ή χύνω καλύτερα;;) πούτανο ή πόρνο (τι χάλια ακούγεται, έτσι;;) δε λέει....ό,τι και ανήθικο να κάνει ένας άντρας, μπουνταλάς ήταν και μπουνταλάς θα μείνει εσαεί.
Δεν μπορεί, δεν έχει τα μέσα να πιάσει την απίστευτη σύλληψη, την αδιανόητη ενέργεια της ΠΟΥΤΑΝΙΑΣ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ. Δε λέω ότι κι όλες οι γυναίκες το 'χουν, αλλά όσες το 'χουν.......Ούιιιιιιιιιιι Παναγία μου.
Κυκλοφορούν πολλές τέτοιες ανάμεσά μας. Εμείς ωσάν άντρες-μπουνταλάδες συνήθως μένουμε σε σεξουαλικά υπο-νοούμενα ή και επι-νοούμενα (ανάλογα αν θέλει από κάτω ή από πάνω!). Η βαθειά σημασία όμως είναι άλλη. Σε κοιτάει, σε διαβάζει, σε σκανάρει και ποτέ δε δρα άμεσα. Θα στη φορέσει όταν σε βρει κάπου μπόσικο. Τα εργαλεία γνωστά, μαλαγανιές, γαλιφιές, χαιδέματα. Η αφέλεια προσωποποιημένη, κι από πίσω όλη η λύσσα και η κακία.
Οι αρχαίοι (όχι οι φιλόσοφοι, οι άλλοι που έφτιαχναν εκείνες τις ωραίες ιστορίες) ήξεραν. Γυναίκα ήταν η Μέγαιρα, γυναίκα η Μέδουσα, Γυναίκα η Μήδεια.
Στο Παρόν όμως, στα σύγχρονα επαγγελματικά πλάνα της μοντέρνας καριερίστριας Πουτάνας, ισχύει το εξής και γνωστό moto: Στην Πουτάνα δε χωράνε πουτανιές. Αν είναι να απολύσει έναν από τους δύο το αφεντικό σου και τυχαίνει να είσαι αυτός με τα γένεια κι όχι αυτή με το ξώβυζο, την έβαψες! Τα μπαλλάκια άλλος τα έχει κι άλλος τα υπερασπίζεται.
Και δεν είναι μόνο τα μέσα που βάζει η ανώτερη σωματικά φυλή ώστε να επιτύχει το στόχο, αλλά και η ιδιαίτερη στάση απέναντι στο χαμένο. Πόσες φορές έχετε πετύχει να σας δίνει προτεραιότητα γυναίκα;;; Είναι η άποψη ότι εγώ αναρριχήθηκα (τσαντσαρεύτηκα, λεν οι Πόντιοι) με πολλές δυσκολίες, από δω και μπρος θα λειώσω όποιον βρω στο διάβα μου. Γι'αυτό πάντα λένε ότι το καλύτερο αφροδισιακό για μια γυναίκα είναι η εξουσία. Η καταπίεση άπειρων αιώνων οδηγεί στην αναζήτηση του μαγικού ραβδιού. Κλασσικός μύθος: "Πίσω από έναν ισχυρό άντρα, υπάρχει μια δυναμική γυναίκα". ΛΑΘΟΣ. Το σωστό είναι :" Μια δυναμική γυναίκα, αν είναι αδίστακτη, θα σκυλιάσει μέχρι να βρει αυτόν τον ισχυρό άντρα, αρχικά να βρίσκεται από πίσω του (είναι και κομμάτι ανώμαλο όμως αυτό!!), αλλά να ψάχνει τη στιγμή να τον ξεζουμίσει, όχι τόσο για τα λεφτά, αλλά για τη μαγική αίσθηση του εξουσιαστή".
Η Πουτανιά συνήθως πάει λάου-λάου, σπάνια σκάει ξαφνικά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι μηχανισμός στον αντροκρατούμενο κόσμο, ότι είναι αντιρρόπιση, αντίβαρο, με εμφανές κόστος την απώλεια της (καλώς εννοούμενης) θηλυκότητας. Η Πουτάνα έχει ξεχάσει ότι είναι θηλυκό, το θυμάται την ώρα που "τρώει" το αρσενικό, γιατί είχε δει παλιά ένα ντοκυμαντέρ για μια αράχνη, που καταβροχθίζει τους εραστές της. Είναι συνήθως αδίστακτη, όταν σκαρφαλώνει σε θέσεις εξουσίας και εκδικείται (νομίζει) για όλο το υπόλοιπο αδικημένο φύλο.
Βέβαια, κάπου βαθειά μέσα, αλλά βαθειάάάάά--καθότι περνάνε και τα χρόνια, υπάρχει κάποιο απωθημένο, κάποιος βιασμός παλιά, κάποια στέρηση σε τρυφερή ηλικία, ποιος ξέρει, ούτε ψυχαναλυτές είμαστε ούτε και μας νοιάζει στην τελική.
Το γεγονός είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις μια Πουτανιά, που ντύνεται Κυρία. Διότι ούτε θέλει να ακούει βρισιές-τουλάχιστον δημοσίως, ούτε να της ξηγηθείς ντόμπρα (πιθανόν να μην έχει ακούσει καν τη λέξη). Οπότε παίζεις ένα σχετικό θέατρο, πετάς καμιά ατάκα, ότι και καλά εσύ δε μασάς, φοράς την πανοπλία και περιμένεις.
Ουαί (κι αλλίμονο θα έλεγα, αλλά καλύτερα πάει το) τοις ηττημένοις.
Η Πουτανιά Κύριοι δε διδάσκεται, δεν είναι μετεκπαίδευση, είναι προνόμιο, γονιδιακό δικαίωμα. Δεν πολεμιέται, τουλάχιστον με συμβατικά όπλα. Αυτός που θα ανακαλύψει τον τρόπο, να προταθεί για Νόμπελ....
Έξω από άδικο κι από κακιά γυναίκα, έλεγε ο ποιητής. Άλλο όμως εννοούσε !!!
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
....χάνω τον έλεγχο, το μάτι μου θολώνει......μέχρι να βάλω το κλειδί!
Αγαπημένε μου αδερφέ, σου γράφω αυτό το γράμμα, για να σου πω ότι με έχει (ξανα) πιάσει μια μούρλα. Αρχίζω και θολώνω, ποιον θα δαγκώσω δεν ξέρω. Παραμιλάω, αγριεύω (σιγά ρε τίγρη, θα μου πεις, ξέρω) αλλά με ξέρεις εμένα. Καλός-καλός, μη με διαολίσεις όμως όταν έχω δίκιο και προπαντός μη με περνάς για μαλ%&κα.
Βέβαια, υπάρχει και αυτό το χάρισμα (που αμφισβητείται από πολλούς), που όταν τα λες, είναι σαν να το 'κανες. Δηλαδή με την αυτο-ακουστική μέθοδο (εγώ τα λέω, εγώ τα ακούω, και ξεχνιέται η υπόθεση, έστω προσωρινά). Και λέγε-λέγε, ο χριστιανός μπερδεύτηκα. Τελικά αντέδρασα ή απλώς δεν έφτασα στο σημείο βρασμού;; Πάντως εκτός απ'το μπλα-μπλα, υπάρχει και ο "προσωπικός παράδεισος", που είπε κι ένας φίλος. Εκεί όπου ξεχνάς τον κόσμο, και ο κόσμος σε ξεχνάει. Όχι δε μιλάω (ακόμα) για ναρκωτικά, αλλά για τη θαλπωρή, την εστία, την οικογενειοκεντρική πλευρά της ευτυχίας. Καλή και η κοινωνική καταξίωση, καλά κι άγια τα επαγγελματικά σχέδια, αλλά σαν τα μάτια των ανθρώπων σου ή την αγκαλιά του παιδιού σου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ο κόσμος όλος, και τα σύμπαντα, τα πάντα όλα λέμε...
Άρα ο εκνευρισμός και η παράνοια και οι αγριάδες και οι καυγάδες έχουν αντίδοτο και λειτουργεί όταν στρίβεις το κλειδί της πόρτας σου.
Πάντως όντως είναι στιγμές που θολώνω. Βέβαια σιγά σιγά σταματάω να πρήζω τους γύρω μου γκρινιάζοντας και μονολογώντας, αλλά αρχίζω να "βαράω" και πιο "κεντρικά". Φυσικά άμα βαράς το μαχαίρι με το βούτυρο, η κατάληξη είναι πάντα γνωστή. Όμως είναι και στιγμές που δεν πάει άλλο. Εξάλλου όταν κλείνει ο διακόπτης και έρχεται το "εν βρασμώ", δεν υπάρχει θυμικό. Αν όλοι αυτοί που καθαρίζουν γονείς, παιδιά, μπατζανάκια, δευτεροξάδερφα, ή και συναδέλφους (;;;!!!), μπορούσαν να κάνουν pause, freeze, πώς το λένε παιδί μου, στάκα μαν, και έβλεπαν τη φάση "αλλιώς", ίσως να γλυτώναμε καμιά 1.478 αστυνομικά δελτία λιγότερα. Η αίσθηση που σε βγάζει έξω από τα ρούχα είναι αυτή της "Αχ, καλέ δεν κατάλαβα, δεν το πρόσεξα, ναιαιαι;; έτσι έγινε;;;", αλλά για το φαινόμενο αυτό έχω ανάρτηση παρακάτω. Δε θα επιμείνω γκαρντάσι άλλο, γιατί ξέρω ότι βαριέσαι να τα ακούς ξανά και ξανά. Μήπως είσαι ο μόνος;;;;;;
Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Δεν έχει γλυτωμό αυτή η κατρακύλα.
Κατά τα άλλα, αδερφέ μου, όλα καλά και το ίδιο επιθυμώ και δι'υμάς. Να μου φιλήσεις τα παιδιά (;;;) και να πεις στη μάνα ότι δεν την έχω ξεχάσει, απλά την έχω αποθηκεύσει σε κάποιο φάκελο αρχείου, με κωδικό προστασίας κι έχασα το password........
Ο αγαπημένος σου (και ο μόνος) αδερφός
Μ.
Βέβαια, υπάρχει και αυτό το χάρισμα (που αμφισβητείται από πολλούς), που όταν τα λες, είναι σαν να το 'κανες. Δηλαδή με την αυτο-ακουστική μέθοδο (εγώ τα λέω, εγώ τα ακούω, και ξεχνιέται η υπόθεση, έστω προσωρινά). Και λέγε-λέγε, ο χριστιανός μπερδεύτηκα. Τελικά αντέδρασα ή απλώς δεν έφτασα στο σημείο βρασμού;; Πάντως εκτός απ'το μπλα-μπλα, υπάρχει και ο "προσωπικός παράδεισος", που είπε κι ένας φίλος. Εκεί όπου ξεχνάς τον κόσμο, και ο κόσμος σε ξεχνάει. Όχι δε μιλάω (ακόμα) για ναρκωτικά, αλλά για τη θαλπωρή, την εστία, την οικογενειοκεντρική πλευρά της ευτυχίας. Καλή και η κοινωνική καταξίωση, καλά κι άγια τα επαγγελματικά σχέδια, αλλά σαν τα μάτια των ανθρώπων σου ή την αγκαλιά του παιδιού σου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ο κόσμος όλος, και τα σύμπαντα, τα πάντα όλα λέμε...
Άρα ο εκνευρισμός και η παράνοια και οι αγριάδες και οι καυγάδες έχουν αντίδοτο και λειτουργεί όταν στρίβεις το κλειδί της πόρτας σου.
Πάντως όντως είναι στιγμές που θολώνω. Βέβαια σιγά σιγά σταματάω να πρήζω τους γύρω μου γκρινιάζοντας και μονολογώντας, αλλά αρχίζω να "βαράω" και πιο "κεντρικά". Φυσικά άμα βαράς το μαχαίρι με το βούτυρο, η κατάληξη είναι πάντα γνωστή. Όμως είναι και στιγμές που δεν πάει άλλο. Εξάλλου όταν κλείνει ο διακόπτης και έρχεται το "εν βρασμώ", δεν υπάρχει θυμικό. Αν όλοι αυτοί που καθαρίζουν γονείς, παιδιά, μπατζανάκια, δευτεροξάδερφα, ή και συναδέλφους (;;;!!!), μπορούσαν να κάνουν pause, freeze, πώς το λένε παιδί μου, στάκα μαν, και έβλεπαν τη φάση "αλλιώς", ίσως να γλυτώναμε καμιά 1.478 αστυνομικά δελτία λιγότερα. Η αίσθηση που σε βγάζει έξω από τα ρούχα είναι αυτή της "Αχ, καλέ δεν κατάλαβα, δεν το πρόσεξα, ναιαιαι;; έτσι έγινε;;;", αλλά για το φαινόμενο αυτό έχω ανάρτηση παρακάτω. Δε θα επιμείνω γκαρντάσι άλλο, γιατί ξέρω ότι βαριέσαι να τα ακούς ξανά και ξανά. Μήπως είσαι ο μόνος;;;;;;
Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Δεν έχει γλυτωμό αυτή η κατρακύλα.
Κατά τα άλλα, αδερφέ μου, όλα καλά και το ίδιο επιθυμώ και δι'υμάς. Να μου φιλήσεις τα παιδιά (;;;) και να πεις στη μάνα ότι δεν την έχω ξεχάσει, απλά την έχω αποθηκεύσει σε κάποιο φάκελο αρχείου, με κωδικό προστασίας κι έχασα το password........
Ο αγαπημένος σου (και ο μόνος) αδερφός
Μ.