O εικοστός πρώτος και οι μελλοντολόγοι

Δεν πάμε καλά, είναι γνωστό. Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα στην τρέχουσα περίοδο ως επίφαση δημοκρατίας πλησιάζει στην πλήρη αντίφαση.

Δημοκρατικά (εκβιαστικά θα έλεγα καλύτερα) εκλεγμένη κυβέρνηση, με τη σημαία του σοσιαλισμού, φορώντας το κοστούμι του απόλυτου οικονομικού φιλελευθερισμού, μειώνει την κρατική παρέμβαση και καταφέρνει το απίστευτο. Να θέτει μια χώρα υπό την επίβλεψη ενός ιδιωτικού φορέα=IMF (κι ας μη γελιόμαστε), που είναι υπεύθυνος μόνο απέναντι στους "μετόχους" του. Πλήρης δηλαδή αμφισβήτηση της νομιμοποίησης μέσω της ψήφου, πλήρης έλλειψη δημοκρατίας. Πώς ρε μεγάλε δηλώνεις προεκλογικά "λεφτά υπάρχουν, θα σας ανεβάσω τους μισθούς τουλάχιστον στα πληθωριστικά μεγέθη κτλ κτλ" και όταν έρθει η ώρα να παραδώσεις τη χώρα στα γεράκια και στους γύπες δε ζητάς ένα κωλοδημοψήφισμα, να πας από κει που 'ρθες, βρωμοΑμερικάνακι;; Που το παίζεις και σοσιάλα; Ξεπουλάς τη χώρα και θα βγεις και από πάνω ως εθνοσωτήρας;;; Που να σου @#$%*&*%&!!!!

Χμμ, συγνώμη παρασύρθηκα, απολογούμαι για τον παροξυσμό! Έλεγα λοιπόν ότι η Ελλάδα ποτέ δεν έμαθε από την Ιστορία της. Δε μαθαίνει ποτέ ούτε από τα δικά της λάθη αλλά ούτε κι από τα λάθη των άλλων. Οι ασιατικοί δράκοι, με τη δική τους τεράστια διαφθορά, τον ανύπαρκτο έλεγχο στα τοπικά τραπεζικά συστήματα, την πτώση της παραγωγής (εξαιτίας της εισροής ξένων κεφαλαίων=αυξητικές τάσεις στην αξία του νομίσματος=επιβράδυνση εξαγωγών) και την επακόλουθη αύξηση της ανεργίας, "έφαγαν" στο κεφάλι την κρίση του 1997 (για όσους θυμούνται και παρακολουθούν), επειδή κλόνισαν την εμπιστοσύνη των επενδυτών ή αν θέλετε επειδή προκάλεσαν το όρια των αγορών σε κερδοσκοπικό επίπεδο. Κι επειδή ακριβώς όλοι γνώριζαν από πάντα ότι η πολιτική του ΔΝΤ είναι να μεταβιβάζει το βάρος της κρίσης στη δανειζόμενη χώρα, άρα στο λαό της, προτίμησαν λύσεις τύπου πτώχευσης, αναδιάρθρωσης χρέους και γενικά διεθνών μορατόριουμ, για πιο δίκαιη ανακατανομή μεταξύ πιστωτών και οφειλετών.

Εδώ σαν Αμερικανάκια ή κουτόφραγκοι ή ας το πιο πούμε ξεκάθαρα πρόβατα επί Παπανδρεοσφαγή, κάναμε "ότι μας είπαν" οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν το σχέδιο για την καταστροφή μας. Τράπεζες, διεθνείς επενδυτές (sic), μεγάλα ταμεία-funds, που δεν υπόκεινται σε κανενός είδους έλεγχο. Αντί να (βρούμε και να) καταργήσουμε τους φορολογικούς παραδείσους, που επιτρέπουν στις τράπεζες το κολοσσιαίο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος , αντί να καταπολεμήσουμε τη κερδοσκοπία σε βάρος μας, βάζοντας το απλούστερο μέτρο, το φόρο Τόμπιν (θα πω παρακάτω γι'αυτό), καθόμαστε και συζητάμε ως κακομοίρηδες, απολογούμενοι για τα χρέη μας. Θαρρείς όόόλες οι υπόλοιπες χώρες δεν είναι καταχρεωμένες, θαρρείς δε φταίνε οι προμηθευτές μας, πολεμικού εξοπλισμού (αχρείαστου ας πούμε προσωρινά) για τα τεράστια έξοδα. Αλλά όλα τα προηγούμενα θέλουνΜΕΓΑΛΑ πολιτικά αρχ....ια-που να τα βρεις βρε κακόμοιρε Γιωργάκη!!!!

Ο φόρος Τόμπιν ήταν μια εφεύρεση του Νομπελίστα οικονομολόγου James Tobin, που πρότεινε ένα φόρο σε όλες τις συναλλαγές στην αγορά συναλλάγματος, της τάξης του 0,1%, αντιστρόφως ανάλογο της διάρκειας των συναλλαγών. Δηλαδή, απέτρεπε με αυτή την ιστορία τις βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις, που κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι τις διαφορές των ισοτιμιών. Προφανώς αντιλαμβάνεστε ότι προ-εποχής ευρώ, αυτό θα είχε μια αξία, ίσως τώρα μικρότερη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα μπορούσε να δεθεί μια απο-ευρω-κινούμενη ελληνική οικονομία με το όχημα π.χ. του γουάν. Την άποψη δεν τη βγάζω εγώ από την κεφάλα μου, την έχουν διατυπώσει διάφοροι ψιλο-ανεξάρτητοι αναλυτές (που δεν πολυπιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη τέτοιοι). Και καταλήγουν, πράγμα που συμφωνώ απόλυτα, ότι ο λόγος που οι περισσότερες κυβερνήσεις έμειναν αντίθετες με τη φορολογική πρόταση Τόμπιν είναι πολύ απλός: Οι πολιτικοί δεν τολμούν να αντισταθούν στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα -και στους αχυρανθρώπους τους π.χ. Βγενόπουλος-τα οποία κυριαρχούν απόλυτα στην παγκόσμια οικονομία.

Επομένως εφόσον οι (αδαείς περί τα οικονομικά) πολιτικοί ασχολούνται με την οικονομία----είδατε την ξεφτίλα του Παπακωνσταντίνου, κουφάλα Παπαχελά μας ρεζίλεψες κοτζάμ καμάρι του Γιωργάκη---ενώ οι χρηματιστές κάνουν πολιτική, το μέλλον δεν πρόκειται να έρθει ούτε με ΔΝΤ ούτε με Κομισιόν. Νομίζω ενστικτωδώς, χωρίς να μπορώ να επιχειρηματολογήσω, ότι μόνο με ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ανατροπές, εκ των έσω, σε κρατικό/κομματικό επίπεδο, σε χρηματοπιστωτικό/τραπεζικό/επενδυτικό επίπεδο, σε επίπεδο μονοπωλίων/ολιγοπωλίων/επανίδρυσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε επίπεδο περιορισμού διαφθοράς και σπατάλης, σε επίπεδο ανύψωσης μιας χαμένης κοινωνικότητας κι αλληλεγγύης, μέσω "ουσιαστικής" 'αμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, που βλέπω να 'ρχονται, ΙΣΩΣ, ΙΣΩΣ λέω να γίνει κάτι. Τέτοιες ανατροπές, τα παλιά (όχι και πολύ παλιά δηλαδή) χρόνια τις περιμέναμε από το Στρατό. Πλέον, που και ο στρατός ευνουχίστηκε (ουουου παλιαδελφές!!!), Η ΛΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΕΣΥ, ΕΓΩ, Ο ΔΙΠΛΑ, Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ, Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ, Ο ΚΛΗΤΗΡΑΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΟΣ, Ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ, Ο ΑΝΕΡΓΟΣ, Ο ΗΜΙΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ, ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΟΤΣΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΟΥΤΖΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝ-ΕΛΛΗΝΑ.

ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ, έτσι;; Εμμ, ας πούμε κι εμείς καμμιά μεγαλοστομία, μόνο οι παπάρες οι πολιτικοί θα λένε