Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Τα τσιμέντα


Για να ξορκίσω τα "κακά λόγια" που είπα σε προηγούμενες αναρτήσεις.......Τα πιστεύω και τα παραπιστεύω, αλλά με το μπλα-μπλα δε βγαίνει και κάτι, πρέπει να βαράς το κεφάλι σου και στο τσιμεντένιο τοίχο, μπας και ξυπνήσεις από τον εφιάλτη που ζούμε

......Κι ακόμα δύναμη να βρω, για να φυτρώσω στο μπετό, να σπάσω τα τσιμέντα.......

Φτερά δυο μέτρα έβγαλα
και θέλω να πετάξω
πως θα ξεφύγω έλεγα
το δρόμο μου ν' αλλάξω

πού να σταθώ πού ν' ανεβώ
στο πιο ψηλό κοντάρι
και πριν να πέσω στο κενό
να δώσω μια να τιναχτώ
να φτάσω το φεγγάρι

ρίζες στην άμμο έβγαλα
και θέλω να βλαστήσω
στην τύχη χαμογέλαγα
για να μη βλαστημήσω

πως να σταθώ να κρατηθώ
να κάνω την πατέντα
κι ακόμα δύναμη να βρω
για να φυτρώσω στο μπετό
να σπάσω τα τσιμέντα


Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους


Ντομάτα για τον Πάγκαλο!



Να του τη σφυρίξεις, να την ευχαριστηθείς!!! Μπαμπάτσικη, μπαμπάτσικη.
Και πάλι θα περισεύει η σ...τόφατσά του!

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ....ΠΑΝΤΑ ήταν εδώ. Χαζό είναι να πάει αλλού;;

Όταν οι ιδεολογίες έχουν καταρρεύσει και η κομματοκρατία πνέει τα λοίσθια, ιένα είναι το κόμμα που υφίσταται. Το κόμμα που οι μηχανισμοί του αντέχουν στο χρόνο, το κόμμα που έθρεψε γενιές και γενιές τεμπέληδων, συνδικαληστών, σοσιαληστών, πολιτικάντηδων, το κόμμα που δημιούργησε το επάγγελμα του Ντελορίστα (από τα πακέτα Ντελόρ), ή προσφάτως του ΕΣΠΑτζή, ένα κόμμα χωρίς ουσία ή θέση, με μια ψευδή και "κατά το δοκούν" αντίληψη περί Αριστεράς και Σοσιαλισμού. Το άλλοθι για χρόνια παραμένει ότι ήταν (;) και είναι (;) ο αντίπαλος πόλος, η αντεπίθεση σε μια φασιστική, αυταρχική, δικτατορική δεξιά, από Μεταξά και πέρα. Ακόμα και επί Επίφασης Δημοκρατίας ( λέγε με Κωνσταντίνο Καραμανλή)-πόσο μάλλον επί βεβαιωμένης χούντας- η ρουφιανολογία, η χαφιεδολογία, η κομμουνιστοφοβία και άλλα λοιπά σύνδρομα της επάρατης Δεξιάς, οδήγησαν έναν κόσμο κυνηγημένο, έναν κόσμο αβόλευτο, χωρίς ρουσφετιές και καρεκλίτσες Δημοσίου, να επιζητά την "άλλη λύση". Οι διωγμοί, τα βασανιστήρια, η απουσία από κάθε πόλο εξουσίας έδωσε στα κόμματα, αυτά που προέρχονται από τις λεγόμενες "Δημοκρατικές Αγωνιστικές Δυνάμεις", αυτά που μεταξύ Μακρονήσου, διάσπασης ΚΚΕ, εξορίας στα "μαλακά" και συγχώνευσης ΕΔΑ και ΠΑΚ, έδωσε λοιπόν τη φόρα της αναμονής (ε ρε και δε θα 'ρθει και η σειρά μας).....




Και ήρθε!!! Αυτή η πολυπόθητη στιγμή που ονειρεύονταν από το φάντασμα του Ζαχαριάδη και του Πλουμπίδη, μέχρι τα νεόφυτα αριστεράκια πολιτευτάκια. Ένα κόμμα της Αριστεράς στην Κυβέρνηση. Οι Προσδοκίες πολλές, οι υποσχέσεις του Αρχηγού (ένας είναι ο αρχηγός) για ισότητα, για απονομή δικαιοσύνης, (βλέπε αναγνώριση Εμφυλίου, συντάξεων αναπήρων πολέμου κλπ), για απομάκρυνση από τον Δημόσιο βίο συμπεριφορών και αλητειών στυλ, φακέλωμα, χαφιεδιλίκι, κοινωνικά φρονήματα, καθεστωτικά γλειψίματα κι έτσι, έδειχναν μια άλλη πορεία. Λες και η Ελλάδα θα έπαιρνε 180 μοίρες άλλη πορεία. Ανοίγματα στον Αραβικό κόσμο, συνεργασία με τα υπόλοιπα σοσιαλιστικά ευρωπαϊκά κόμματα, ανακατανομή του πλούτου (μέσω των γεωργικών επιδοτήσεων;;;!!!) και προσλήψεις στο Δημόσιο. Άπειρες προσλήψεις στο Δημόσιο!




Η φούσκα όμως έσκασε, οι μάσκες πέφτουν και τα δήθεν αριστερά οράματα πήγαν για αστακό στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Οι τσέπες γέμισαν, οι κοιλιές χόρτασαν, το μάτι όμως δε χορταίνει ποτέ... Έφαγαν από την ΕΟΚ, έφαγαν από την Ε.Ε, έφαγαν από τα κοινοτικά πακέτα, έφαγαν από τα Χρηματιστήρια, έφαγαν από προμήθειες, αγοραπωλησίες κρατικών ομολόγων, εκκλησιαστικών περιουσιών, ακινήτων του Δημοσίου, έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν, κι ακόμα πεινασμένοι είναι. Βέβαια η απαρχή έγινε το διαβόητο '80, όπου όλα τα ΜΜΕ ήταν φιμωμένα, κατευθυνόμενα, ακριβώς στο δρόμο της χουντικής ΥΕΝΕΔ, αλλά από την αντίθετη πλευρά. Ποιός να μιλήσει, ποιός να καταγγείλει;;; Εδώ αμάν κάναμε να διώξουμε τους φασισταράδες και τους τρισκατάρατους δεξιούς, πώς να θίξουμε τους κλεφταράδες τους Πασόκους, δε γίνεται, μόλις ήρθαν αυτοί. Απλώς έπεσαν πάνω στο φαϊ (ΕΟΚ), τι να τους πεις;; Φύγετε, ουστ;; Εμείς είμαστε φιλόξενος λαός: "Ορίστε να φάμε!". Και έκατσαν και έφαγαν, αυτοί, τα παιδιά τους (αχ αυτά τα παιδιά τους με τα μουστάκια και τα σπαστώς ελληνικώς), τα εγγόνια και όλοι οι χωριανοί τους. Βέβαια κι εμείς κάτιτις κομματάκια γλείψαμε και τσιμπήσαμε, οπότε θεωρούμαστε συνένοχοι.....Μη μιλάς και κάνε μόκο, θα σου ξηγηθώ μπαγιόκο.




Ο Ανδρέας λοιπόν ως γνώστης της καλοφαγίας ήξερε και έστησε τη μηχανή. Αλλαγή θέλετε πουλάκια μου, θα σας αλλάξω τον αδόξαστο.


Δηλώστε στην τοπική Κλαδική το φρόνημά σας=Πάρτε αναβαθμίσεις και προαγωγές,


φέρτε ψήφους από όλες τις κατάκοιτες γιαγιάδες=πάρτε επιδοτήσεις για τα αμάζευτα τεύτλα,


σημαιάκια στις συγκεντρώσεις=περίπτερο στην πλατεία του χωριού,


τίποτε χωρίς αντάλλαγμα, τίποτε χωρίς λαβείν. Ο ψηφοφόρος έγινε ο απόλυτος ρυθμιστής, του χαϊδεύεις τα αυτιά, τον βαφτίζεις εργατοπατέρα, τον μετατρέπεις σε αφεντικό σε κάθε σωματείο, σε κάθε εργασιακό χώρο, αρκεί να έχει την κατάλληλη κομματική ταυτότητα=ΠΡΑΣΙΝΟΦΡΟΥΡΟΣ. Οι οργανωτικές ικανότητες, οι επαγγελματικές δεξιότητες, εμπειρία, προϋποθέσεις και άλλα συναφή, ποσώς είχαν σημασία στον απόλυτα αναξιοκρατικό Δημόσιο (κυρίως) αλλά και Ιδιωτικό Τομέα. Ειδικά για το δεύτερο, υπάρχουν πολλά να ειπωθούν, αλλά πολύ λίγα έχουν γραφτεί, καθότι η Επιχειρηματικότητα και η Ιδιωτική Πρωτοβουλία ήταν κάτι σαν εγκληματική πράξη στη χώρα της εύφορης κοιλάδας των τεμπέληδων, που σύστηναν εταιρείες ανύπαρκτου αντικειμένου με ανύπαρκτους υπαλλήλους και έπαιρναν παχυλές επιδοτήσεις, μέσω ΟΑΕΔ (έτσι γίνονταν παλιά), ή αναλάμβαναν Δημόσια Έργα με απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, με τσάτρα πάτρα διαδικασίες (φερ'ειπείν, φέρε ένα χαρτί με τα έξοδά σου και τα άλλα δικά μας). Έχω να μιλήσω και για τους δρόμους {Εάν ενθυμείστε, αυτή η περιβόητη Εθνική Οδός, που θα είχε φτιαχτεί από το 1986, ειδικά τα τμήματα της Παλαιάς Εθνικής Θεσσαλονίκης-Κατερίνης και Λάρισας (Γόννοι) -Βόλου (Φερές)}, αλλά δε βγαίνει άκρη, οπότε χέστα!!



Δεν είμαι εμπαθής (κι ας φαίνεται έτσι). Το συμπαθώ πολύ (!!) αυτό το κόμμα, γιατί μας αναπτέρωσε τις ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει στην κωλοχώρα αυτή, κάποια ανάσα ισότητας, αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, απαλλαγμένης από τα κυνηγητά του παρελθόντος. Μπορείτε να θυμηθείτε πόσα κορόιδα από εμάς πραγματικά πιστέψαμε στη ....μημένη αυτή ΑΛΛΑΓΗ;; Πόσοι παλιοί είπαν: Μήπως άλλαξε βρε παιδί μου ο Ανδρέας και δεν είναι ακόμα εκείνος ο μπουνταλάς του '60, που ο "Γέρος" ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελε να το δει;; Οι νεότεροι πάλι που δεν έζησαν "Ασπίδα" και τέτοια, δε θυμούνται τι μαλακίες έλεγε στις φυλλάδες του '65, δεν τον ξέρουν και τον ψηφίζουν με κλειστά μάτια, Αντρίκο ντελ Πάσο, ο λαός να μην ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά, όλοι πιστέψαμε θα είχαμε σοσιαλιστικό καθεστώς, πιστέψαμε στην αγνότητα των προθέσεων........ΜΟΣΧΑΡΙΑ, ΒΟΔΙΑ, ΖΑΓΑΡΙΑ.

Ούτε Αριστερά, ούτε σοσιαλισμός (ντάξει δε γίναμε και Ρουμανία), άκρατος καπιταλισμός, φάγωμα των πακέτων στήριξης, χρυσά κουτάλια, μετά εκσυγχρονισμός και απέραντη αλλαζονεία. Αλλά εμείς τόόόόσο μα...κες είμαστε που σηκώνουμε αγάλματα Παπανδρέου (και του Καραμανλή, δεν το ξέχασα), και αθωώνουμε τον grande αρχικλέφταρο Σημίτη, που έβαζε τους περιβόητους "λοχαγούς" να βγάζουν τα κάρβουνα από τα φωτιά (λέγε με και ξέπλυμα), ώστε να είναι αυτός στο απυρόβλητο, καθηγητής βλέπεις. Και φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε με άδειες τσέπες (και με ένα μικρό διάλλειμμα του τίποτε, του απόόόόλυτου τίποτε) στο Γιωργάκη.
Ο Οποίος κλήθηκε και ψηφίστηκε ως Σωτήρας....Πάμε καλά;;;Οι Ιστορικοί του μέλλοντος άραγε θα μπορούν να κρατήσουν τις κοιλιές του από τα τρελά γέλια, ώστε να γράψουν αυτό το κεφάλαιο;;; Θα μου πεις, θα δείξει σε λίγα χρόνια........
Το Πασοκ πάντως επιμένει σε γελοιότητες στυλ "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε"
Το θέμα βέβαια αρχικά της ανάρτησης δεν ήταν ο Γιωργάκης και το μέλλον της Πατρίδας μας. αλλά η Αριστερά, οι προσδοκίες και τα μεγάλα σχέδια, οι διαψεύσεις και οι γελοιοποιήσεις του Ανδρέα, η απίστευτη μπούρδα που μας πέταξε αυτό το κόμμα και εξακολουθεί να κυβερνάει, να βασιλεύει, να βολεύει, να απαιτεί, να επαιτεί, να δημιουργεί έναν Νέο στυγνό Καπιταλισμό, αλλά ΤροϊκοΔιοικούμενο, καθότι δικαιολογούν την αχρηστία τους και την ανικανότητά τους με ωραίους όρους π.χ. μνημόνιο αντί για σκονάκι διακυβέρνησης,
ΚΙ ΟΜΩΣ ακόμα να έχει τον όρο σοσιαλισμό μέσα στη λέξη του ονόματός του. Βέβαια, όπως προσφάτως είπε και ο κ.Βουδούρης: "Η λέξη Αριστερά δεν έχει νόημα, αλλά έχει Ερμηνεία (;;!!!)". Εεεεε, η ερμηνεία που δίνει ο Πασόκος στην Αριστερά μοιάζει με την ιλαρά που περάσαμε, παιδική αρρώστεια, αμυδρά λίγο τη θυμάσαι, ξέρεις ότι την πέρασες, αυτό, τίποτε άλλο. Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και θα συνεχίζει να τρώει, κοροϊδεύοντας όλους τους ψιλοανένταχτους, ψιλοαγνούς, που δε θέλησαν να γλείψουν από την κουτάλα με τα σάλια του κάθε Πάγκαλου και του κάθε Μαντέλη και κάθε αληταρά που πέρασε με τη βούλα αυτού του αισχρού και ξεφτιλισμένου κομματικού σχηματισμού.....
Φάτε ρε κουφάλες (κι όχι μόνοι οι πολιτικοί, όλοι οι ΠΑΣΟΚοδιαίτοι), φάτε, που να τρέχετε στους γιατρούς και μάλιστα σε αυτούς τους άχρηστους κι άσχετους που εσείς διορίσατε και ταϊσατε, έτσι να σας στείλουν αδιάβαστους στον άλλο κόσμο.
Που να σας θάψουν με τσιμέντο στα θεμέλια των υπερπολυτελών εξοχικών σας, που τα χτίσατε πάνω στα καμμένα.
Που να σας πνίξουν στην υφαλοκρηπίδα και να μην μπορεί να σας μαζέψει ελληνικό καϊκι, υπό την απειλή των τούρκικων κανονιών.
Που να σας στείλουν ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν, στο Ιράν μέσα ντυμένους με αμερικάνικα μπλουζάκια -I love USA, fuck Teheran--
που να σας κουρέψουν γουλί και να σας κρεμάσουν ταμπέλα "Ναι έφαγα δημόσιο χρήμα και δεν ντρέπομαι γι'αυτό" και να περνάτε από όλες τις πόλεις και χωριά, να εισπράττετε τα γιαούρτια και τις ντομάτες που σας αξίζουν, αφού πρώτα μοιράσετε όλα τα κλεμμένα στην Πλατεία......
Αλλά πού τέτοια τύχη!!! Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, στο σβέρκο μου πάνω, θα το κουβαλάω για χρόνια μου φαίνεται κι αυτό, μαστιγώνοντάς με, θα δείχνει ένα καρότο που θα γράφει ΕΣΠΑ και θα λέει : "Μην ξεχνάς τι σημαίνει Δεξιά".......
Πού να ξεχάσω, αφού εξαιτίας της σας φεσώθηκα, παναθεμά σας όλους, μας κάνατε τη χώρα @$%!#&$%^%$^&%#* !!!!!
Άει σιχτίρ πια!

Υ.Σ. Ποτέ μου όσο θυμάμαι τον εαυτό μου δεν εντάχτηκα σε κόμματα, νεολαίες και λοιπές γελοιότητες και ΠΑΝΤΑ έχανα από αυτή τη στάση. Ψήφισα τρεις φορές (στα πρώτα άγουρα χρόνια) αυτούς τους ανεπρόκοπους (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και έκτοτε ουδέν, ΜΑΥΡΟ, ΜΑΥΡΟ παλιοκουφάλες, από εμένα δεν θα έχετε συναίνεση, ..μώ τη φάρα σας την πράσινη, την κόκκινη, την μπλε, Μαύρο, μαύρο, ΠΑΟΚ ρε, ΠΑΟΚ που να σας φάει ο Δικέφαλος τα αρχ....α σας και να τα φτύσει στον τάφο του Αντρέα, μαζί με το μουστάκι του Γιωργάκη. Γιατί πού θα πάει, αν δεν του το ξυρίσω, να μη με λένε......Βρασίδα!!!
Καλά που πέρασε και ο Δεκαπενταύγουστος και δε θα πάμε στην Κόλαση.......

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ποιός θυμάται τη δίκη Γιαταγάνα;;;;

Μέσα δεκαετίας '80. Καρακυριαρχία του καραΠΑΣΟΚ, απόλυτη ΠΑΣΟΚοκρατία, απόλυτος Αυριανισμός (δεν πιστεύω να τα ξεχάσατε;; ή να θέλετε να τα ξεχάσατε;;)



Και εκεί όπου όλα ήταν "ελεγχόμενα" (Κρατική τηλεόραση, δήθεν ανεξάρτητες εφημερίδες, ψευτοαριστερά ΜΜΕ) και "πρασινοφρουρούμενα", σκάει μύτη η πρώτη υπόθεση δυσφήμισης του "αγνού και άδολου" κυβερνώντος κόμματος. Μια δίκη με όνομα. Η δίκη Γιαταγάνα. Μια δίκη με αφορμή σωφρωνιστικά ιδρύματα και την "κατά ΠΑΣΟΚ" εύρρυθμη λειτουργία τους. Ειδικότερα, καταγγελίες για τις φυλακές Επταπυργίου από την εισαγγελέα Χρυσούλα Γιαταγάνα για κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών από δεσμοφύλακες (μια κλίκα 17 ατόμων από σύνολο περίπου 60 υπαλλήλων), καταγγελίες για απειλές, εκβιασμούς από διευθυντές, συνδικαλιστές, βουλευτές ακόμα και υπουργούς.
Μετά από μια συνέντευξη Τύπου, που αναφερόταν γενικά σε πρόσωπα, χωρίς να αναφέρονται ονόματα, αλλά με σαφείς υπόνοιες περί σωματικών απειλών, εκβιασμών, εκφοβισμών, οι εφημερίδες αναφέρθηκαν ανοιχτά προς το πρόσωπο του αναπλ.Υπουργού Οικονομίας, του Αθανασόπουλου (τον ξεχάσατε κι αυτόν;;; Έλα τώρα, εκείνον με το γιουγκοσλάβικο καλαμπόκι;;;; Μεγάλο μούτρο, όχι βέβαια μεγαλύτερο από τα άλλα λαμόγια, αλλά τότε βέβαια δεν είχε ανακαλυφτεί ο όρος). Τι Αλ Καπόνε, τι Οικονομισάριος έγραφαν τα πρωτοσέλιδα, οπότε δεν άργησε και η μήνυση περί συκοφαντικής δυσφήμισης.
Βρέθηκε λοιπόν και η Εισαγγελέας στο εδώλιο. Από τα πρακτικά φαίνεται καθαρά ότι δεν ψάχτηκε η ουσία του ζητήματος (βασιμότητα των καταγγελιών, αποδείξεις περί συγκάλυψης των παρατυπιών που γίνονταν στο Γεντί-Κουλέ), αλλά μια φραμπαλά δίκη με γνωστούς κομματοκινούμενους λειτουργούς, για το αυτονόητο της ελευθεροτυπίας, αλλά και για τη δημοσιοποίηση ιδιωτικών συνδιαλέξεων, σε εποχές χωρίς κρυφές κάμερες και κρυφά μικρόφωνα, κοριούς (και αυτά δουλειά των γνωστών ΟΤΕ-Siemens-Ιντρακόμ, 1988-1991 Μαυρίκειος Εποχή).

Το λοιπόν πώς είχε το πράμα. Η Γιαταγάνα στα πλαίσια της δουλειάς (έλεγχος του σωφρονιστικού συστήματος), της ανατέθηκε η κλασσική επιθεώρηση των φυλακών Θεσσαλονίκης. Επειδή δεν έμεινε, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι, σε μια απλή υπογραφή, περάστε, όλα καλά, αντίο σας, αλλά το έψαξε αρκετά, άρχισε να βρίσκει περίεργες δοσοληψίες, ναρκωτικά, ξυλοδαρμούς, βιασμούς, περίεργες μεταφορές σε αγροτικές (όπου η μία μέρα πιάνει για δύο), γενικά τα συνηθισμένα φαινόμενα μιας φυλακής, όπου όλοι ξέρουν και κανείς, μα κανείς δε μιλάει. Αυτή όμως μίλησε. Μίλησε με κρατούμενους, με φύλακες, με αποφυλακισμένους. Και κατέγραψε. Το ψάξιμο αυτό ενόχλησε πολλούς. Πρώτα και κύρια το Διευθυντή, τον κ.Πίτσιο, "δικό μας παιδί", του κόμματος, κατά τον Αθανασόπουλο. Και εμφανίζεται το οξύμωρον η Γιαταγάνα να έχει το ΟΚ για την έρευνα της από τον καθ'ύλην αρμόδιον υπουργό Δικαιοσύνης, κ.Μαγκάκη, αλλά να βρίσκει εμπόδια (sic) από άλλον υπουργό. Τι απειλητικά τηλεφωνήματα (θα βρεις τον μπελά σου, θα χαθείς σε κανα τροχαίο, θα σου βιάσουμε την κόρη σου, θα φας χώμα και άλλα ωραία κοσμητικά) που θύμιζαν παλιές καλές εποχές, φασισμού και χουντοκρατίας. Μα πώς;; Αφού τη διώξαμε τη Δεξιά;;;;!!!! Πώς γίνονται τέτοια πράγματα;;;;; Αριστερό κόμμα και να δέχεται τέτοιες κατηγορίες;;; Απαπαπαπα!!!! Εν τω μεταξύ τα κρατικά κανάλια, μούγκα;;; Πιο μούγκα δε γίνεται!!! Η Αλητεία του Πασοκ, συγκαλυμμένη από τα μεγαλοστελέχη που υπέφεραν τα κακόμοιρα στις φυλακές της Επταετίας και φυσικά με πλήρη κάλυψη από το Μέγα Παπαρανδρέα, έριξε μπόλικη λάσπη να σβήσει το θέμα. Και θα έσβηνε καθώς μεταξύ άλλων η Γιαταγάνα ήταν δηλωμένη Πασοκτσού, γνωστή από την Κηφισιά Αττικής, απλώς ήταν συνειδητοποιημένη και αξιοπρεπής.......Προκάλεσε όμως ένα σημαδάκι στην Τέλεια εικόνα που έβγαζε το κυβερνών κόμμα. Θα έσβηνε λοιπόν χωρίς δίκη το θέμα, με συμβιβασμό, αν δεν επενέβαιναν άλλοι Εισαγγελείς-Αντιεισαγγελείς, που αισθάνθηκαν θιγμένοι από την πρωτοφανή παρέμβαση των πολιτικών στο έργο τους. Άνθρωποι σαν τον Λογοθέτη Ν, που υπερασπίστηκαν τη Γιαταγάνα, επιβεβαιώνοντας τις υπόνοιές της και τις καταγγελίες της. Κι άλλοι που απλώς αναφέρθηκαν στον αδαμάντινο χαρακτήρα της και στη σταθερότητά της.
Φυσικά από όλη την ιστορία ο Πίτσος την πλήρωσε, οι φύλακες παρέμειναν αμετάβλητοι (Τρελή είσαι κυρία μου, της είπε ένας γραμματέας του Υπουργείου, που θέλεις να διώξουμε 15 "δικούς μας" επειδή είναι παράνομοι;;; Αυτά τα έκαναν και παλιότερα. Έτσι τα βρήκαμε, κάποιοι θα κλέβουν, αν είναι δικοί μας, κοιτάμε αλλού!!!!!)-ΑΘΑΝΑΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ-ο Αθανασόπουλος ούτε που συγκινήθηκε, δεν έπαθε τίποτε, συνέχισε τις λοβιτούρες, οι φυλακές το ίδιο μπουρδέλο. Βέβαια μετά από 2 χρόνια νομίζω, οι φυλακές Επταπυργίου έκλεισαν οριστικά, αλλά όχι επειδή αναγνωρίστηκε η δουλειά της Γιαταγάνα.

Αυτά για όσους ξεχνάνε τι σήμαινε φασισμός και φίμωση του Τύπου επί ΠΑΣΟΚ. Η μία αλητεία δε δικαιολογεί την άλλη, ούτε ο εγκληματίας μπορεί να αθωώνει άλλον εγκληματία. Το παρακράτος ήταν, είναι και ΘΑ ΕΙΝΑΙ για πάντα εδώ. Μανιαδάκη θα το λένε, γερμανοτσολιά θα το λένε, Γιοσμά θα το λένε, Λάμπρου θα το λένε, όνομα κομματικής οργάνωσης θα έχει, κρυφό θα είναι, φανερό θα είναι, είναι πάντα εδώ, δεν πειράζεται από κανέναν, έχει ρίζες και πολλές αντοχές, γιατί το έχουν ανάγκη πολλοί. Απλά τις περισσότερες φορές είχε χρώμα μαύρο, ή σκούρο μπλε. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να πρασινίζει που και που. Πράσινο........ σαν τη σαπίλα, που ζούμε σήμερα

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Μάνα μου δώξε τους γιατρούς (Χρυσίνης, 1937)

Μέρα και νύχτα οι γιατροί,
μάνα μου δεν μ’αφήνουν,
όλο με βασανίζουνε
κι ελπίδες δεν μου δίνουν
.

Μάνα μου, διώξε τους γιατρούς
κι άσε με να πεθάνω,
(αφου είν’ ο κόσμος ψεύτικος,
τι θέλεις να σου κάνω)

Μάνα, μη λυπηθείς γι’ αυτό,
κλάψε να ησυχάσω,
ήταν της μοίρας μου γραφτό,
τα νιάτα μου να χάσω.

Πονώ στο στήθος δυνατά,
τον βήχα δεν αντέχω,
(μάνα μου, μη σου τρων’
λεφτά, αφού ζωή δεν έχω
)

Μόνο να πεις στους φίλους μου,
όσοι με αγαπούνε,
να ‘ρχονται, μάνα μου γλυκιά,
να σε παρηγορούνε.

Δε θέλω πια να βρίσκεσαι
με μάτια βουρκωμένα,
(αυτά είναι, μανούλα μου,
της τύχης τα γραμμένα)

Τα 'πε όλα;;;;

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Bebop και τα αυτιά στα κάγκελα...


Charlie Parker. Μιλάμε για μεγάλο καλλιτέχνη (όχι ότι και ο Dizzy πάει πίσω). Αλλά το κατιτίς παραπάνω το έχει. Πήρε ένα άλτο σαξόφωνο ως συνοδευτικό όργανο στις big bands του Duke ή του Count Basie και το πήγε στα ουράνια. Ενώ για την τρομπέτα που ηγεμόνευε, υπήρξαν κι άλλοι δεξιοτέχνες. Σαν τη σφραγίδα όμως του Yardbird, δεν νομίζω (χωρίς να είμαι τρελός γνώστης) ότι άφησε άλλος σε όργανο πνευστό.


Η υψηλή Τέχνη είναι από λίγους για λίγους. Πόσοι έχουν πλέον υπομονή να ακούσουν αυτοσχεδιαστική μουσική που γράφτηκε προ 50 χρόνων; Ο κύριος λόγος είναι ότι χάθηκε η φαντασία. Η φαντασία στη ζωή μας, στη μουσική, στις ενστικτώδεις αποδόσεις. Πήγαν στράφι, βορά του προγράμματος, της σφαγιαστικής ταξινόμησης χώρου/χρόνου, πενταγράμμου και τονισμών.

Η φαντασία στον αυτοσχεδιασμό απογειώνεται όταν δεν υπάρχουν οι φραγμοί της τονικότητας. Έτσι σε μια ατονική (ή σχεδόν ατονική) μουσική ένας beboper, σαν την ιδιοφυϊα του Parker, μπορεί να χαθεί, να ξαναβρεθεί, να ξαναχαθεί, με ταχύτητες που πλησιάζουν αυτή του φωτός. Ακούστε τα εξηκοστά τέταρτά του και αν έχετε τη ακουστική διακριτικότητα θα δείτε πώς μια πολυπλοκότητα και μια φαινομενικά κουβαριασμένη σειρά από νότες στην ουσία αντανακλούν μια διαγή εικόνα και θέση περί εκφραστικότητας.


Αν πάλι δεν μπορέσετε, δεν πειράζει...Καλή καρδιά και μπόλικη φαντασία!

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Περσείδες-Η επιστημονική εξήγηση

Ο Περσέας, αφού απελευθέρωσε την Ανδρομέδα από το Δράκοντα και μαρμάρωσε τον αρραβωνιαστικό της Φινέα με το κεφάλι της Μέδουσας, επιτέλους παντρεύτηκε με την λεγάμενη και κάναν και επτά παιδιά. Επειδή όμως "συν γυναιξί και τέκνοις" κουβαλιώνται και τα πενθερικά, να σου και η Κασσιόπη και ο Κηφέας. Προφανώς δεν καλοπερνούσαν όλοι μαζί, τα γνωστά προβλήματα ανά την Ελλάδα. Και επειδή ο Δίας ήταν "χιουμοριστής", (που με λένε και τα παιδιά μου), όταν όλη αυτή η "αγαπημένη" κομπανία απεβίωσε, τους έβαλε όλους μαζί παραταγμένους σε αστερισμούς,δίπλα-δίπλα. Και επειδή προφανώς ο Περσέας δε "χόρτασε" καντήλια προς τα πεθερικά όταν ζούσε, ακόμα και στον Ουρανό, τους τα χώνει, φωτιές βγάζει, πέτρες αμολάει.......Να λοιπόν πώς παράγονται οι λεγόμενες Περσείδες!!!!


Αυτή είναι η εξήγηση και μην ακούτε παπαριές τύπου ουρά κομήτη Swift-Tuttle και τέτοια χαζά. Τα μπινελίκια του Περσέα και τα καντήλια του είναι αυτά που είδαμε χτες βράδυ.......


Αλλά τι θέαμα κι αυτό!!!!! Δεν είχαν βέβαια τη συχνότητα και το ρυθμό όπως άλλες χρονιές, στα sites περιγράφαν 50-80 πτώσεις/ώρα, εγώ έβλεπα εμφανείς περίπου 10-15/ώρα. Ήταν βέβαια και αυτά τα !$$%#^%$# αεροπλάνα, βραδινές πτήσεις, τσάρτερ, που σε μπερδεύουν με αντίστοιχης φωτεινότητας λάμψεις. Επίσης μετά από κάποια ώρα παρακολούθησης νυχτερινού ουρανού με κυάλια, βγάζουν αστέρια (ή πουλάκια) τα μάτια σου, που μαζί με τα κουρασμένα βλέφαρα, λόγω νύστας, όχι μετέωρα, ολόκληρος ο κομήτης να έπεφτε δε θα τον έπαιρνα χαμπάρι!
Το εύρος ήταν αρκετά μεγάλο φέτος. Έπιανες διάττοντες από τον Polaris μέχρι και κοντά στο Δία (που ήταν πολύ φωτεινός χθες). Το πρώτο μετέωρο φάνηκε σαν σπίρτο, έντονη γραμμή και μετά μεγαλύτερη κεφαλή, σαν ακτινωτή έκρηξη (μάλλον η είσοδος στην ατμόσφαιρα). Τα υπόλοιπα ήταν τα κλασσικά, γραμμικά, στιγμιαία, μικρής έκτασης, που αν παρέμενες στο ακριβές σημείο με τις διόπτρες ήταν αρκετά εντυπωσιακά. Εγώ έχω Nikon 10X50, και στο ενδιάμεσο παρατηρούσα και διάφορα άλλα. Π.χ. τον Algol, τον β του Περσέα, που θεωρείται εκλειπτικό διαστρικό σύστημα (ecliptical binary), ή τον Mirfak (α Persei), τον M31 της Ανδρομέδας, που φαίνεται σχετικά γκρίζος με σκιά, και είναι ο κοντινότερος γαλαξίας στο δικό μας Milky way (2,5 εκατομ. έτη φωτός), τον Capella του Ηνίοχου, τον Mizar που είναι πολύ κοντά με τον Alcor, σαν διπλός αστέρας, με απόσταση 73 έτη φωτός και πολλά άλλα. Αλλά το θέμα χτες (και σήμερα) είναι τα πεφταστέρια, οι ευχές που κάνουν οι ερωτευμένοι (ακούς Θόδωρε;;) και γενικά η ταπεινότητα που πρέπει να αισθάνεται κανείς, αναλογιζόμενος την ασημαντότητά του μπρος στα άπειρα σύμπαντα του Παντός (!!;;) ......
Η φιλοσοφία, η αστρονομία, η αστρολογία, η γαστρονομία, η αμπελοφιλοσοφία, η κρασοκατανυξολογία βρίσκουν στον Αύγουστο τους καλύτερους συμμάχους. Κοιτάξτε τον Ουρανό διότι πιο χαμηλά σε πιάνει θλίψη

Νοηματική γλώσσα

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Προσφορά από Π.Σ.

Ξεκινάει και λέει: "Πόσοι από μας ξέρουν 5-10 λεξούλες/φράσεις σε δύο και τρεις γλώσσες;; Και πόσοι έχουν έστω μάθει μια λέξη -Καλημέρα- στη νοηματική;;"
Κι έχει δίκιο. Οι άνθρωποι γύρω μας εκφράζονται με τη γλώσσα του σώματος, χειρονομούν, κουνιούνται ολόκληροι, χέρια-πόδια, γκριμάτσες κτλ, αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με έναν κωφό. Θα μου πεις σε ποιον δίνεται η ευκαιρία να συναντήσει κωφούς ανθρώπους, ενώ ρωσίδες (πανιμάι, πανιμάι!!) γερμανίδες, όλο και κάπου θα πετύχεις. Από την άλλη, υπάρχουν περιπτώσεις που δεν ξέρεις πώς να φερθείς. Ας πούμε σε μία στάση πέτυχα μία γυναίκα να μιλάει με έναν τύπο. Αυτός έκανε τη νοηματική, ενώ αυτή απλώς μιλούσε αργά, χαμηλόφωνα και με τονισμένη άρθρωση, ώστε να τη διαβάζει σα χείλη ο άλλος. Και χάρηκα που προφανώς η κοπέλα δεν ήξερε τα σύμβολα, αλλά μπορούσαν να συννενοηθούν. Οι αποκλεισμοί ατόμων και συμπεριφορών είναι πολύ απλοί, γίνονται χωρίς να το καταλάβεις και δεν σου στοιχίζουν εσένα. Δεν παίρνεις καν χαμπάρι ότι πλήγωσες έναν άνθρωπο. Το καταλαβαίνει όμως αυτός. Όταν του φωνάζεις για να ακούει καλύτερα, ή όταν μιλάς χωρίς να σε βλέπει, με γυρισμένη πλάτη, σίγουρα δεν έχεις ψυλλιαστεί τίποτα και μάλλον χρειάζεσαι το βιβλίο για κανα δυο προσπάθειες εκμάθησης.

Πάνω από όλα το χρωστάμε στον εαυτό μας και για την καλή μας τύχη, της ακοής, αλλά και για την ανάγκη της επικοινωνίας με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ άνθρωπο που βρεθεί μπροστά μας. Δεν αναφέρομαι σε "ειδικές ανάγκες" καθότι δεν το κατέχω το θέμα, αλλά απλώς με αφορμή του καλού φίλου που μου το πρόσφερε το βιβλίο, πιστεύω ότι υπάρχουν περιθώρια για άπειρες εφαρμογές και καθιέρωση στην καθημερινότητα μας. Άνετα μπορούν να εφαρμοστούν στα σχολεία, μικρών ηλικιών κυρίως, ώστε να ξεφύγει από τον χαβαλέ και τον εξευτελισμό, αλλά και σε Δημόσιες Υπηρεσίες, των τόσο καλών και αγαπητών μας Δημοσίων Υπαλλήλων, που προσπαθούν να δείξουν τον καλό τους εαυτό σε πείσμα όσων τους θεωρούν φύρα για τη χώρα.

Γενικά ο αλληλοσεβασμός ξεκινάει πάντα από τον φαινομενικά ισχυρό, ώστε να δώσεις δικαίωμα και στον θεωρητικά πιο αδύναμο να στον προσφέρει πίσω. Έτσι τουλάχιστον επιβάλλει η αρμονικά δομημένη κοινωνία με τους δεσμούς της . Οπότε θα περιμένουμε πολλές χιλιετίες ακόμα στην Ελλάδα για να δούμε τέτοιες νοτροπίες

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Κτίρια


Χάρη στην Κατερίνα Προκοπίου, έχουμε μια σειρά εικόνων από τα σημαντικότερα κτίσματα (σπίτια, μέγαρα, πύργοι, φυλακές κτλ) της Σαλονίκης, μαζί με κάποια σχόλια.


Τα κτίρια μιας πόλης είναι το σώμα της, τα όργανά της, ο σκελετός της. Είτε είναι καλοδιατηρημένα, ανακαινισμένα με νέες χρήσεις, είτε έχουν εγκαταληφθεί στο έλεος του χρόνου, αποτελούν μια ακτινογραφία στο χρόνο. Τα πρώτα που έχουν μετεμψυχωθεί, μετασχηματισμένα αναδίδουν έναν αέρα νοσταλγίας και αναμνήσεων της παλιάς της μορφής, ενώ τα δεύτερα που σαπίζουν σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, υπενθυμίζουν πόσο αμείλικτος κι αδιάφορος είναι ο χρόνος στα ανθρώπινα υλικά και στις μικρές ή μεγάλες ιστορίες τους.


Πάντα περνούσα αμέριμνα μπροστά από τέτοια κτίσματα, σφυρίζοντας αδιάφορα. Τελευταία (δείγμα ότι γερνάω ταχύτατα) αρχίζω να παρατηρώ κάτι "περίεργα" αρχιτεκτονήματα σε συμβολές οδών, κάτι "περίεργες" τοιχογραφίες στοών, κάτι "περίεργες" στέγες σε παλιά χαμάμ, κάτι "περίεργα" μπαλκόνια στο Φραγκομαχαλά, κάτι "περίεργα" ακροκέραμα σε παλιά εβραϊκά αρχοντικά. Όλα αυτά κάτι έχουν να θυμούνται, κάποιο "αχ" βγάζουν. Μπαίνω σε στενάκια, πλημμυρισμένα από φωνές αιώνων και ακουμπάω τα χρόνια που δεν έζησα στην Πόλη αυτή. (Ή έχω πάθει καμμιά παράκρουση και απλά χρειάζομαι γνωμάτευση ψυχιάτρου).


Πάντως τα κτίρια-δικά μας, ξένα, δεν έχει σημασία- βγάζουν μνήμες-δικές μας, ξένες, δεν έχει σημασία.......Οι προσωπικές τους ιστορίες, των οικογενειών που έζησαν εκεί μέσα, που αγαπήθηκαν, σφάχτηκαν, καλοπέρασαν ή δεινοπάθησαν, γίνονται μέσα από την Ιστορία κτήμα ολονών, αφορούν όλους όσους περνάν από μπροστά, όσους κοιτάζουν αμέριμνα και σφυρίζουν αδιάφορα.


Υ.Σ. Κι εγώ που πάντα κορόιδευα αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς και λοιπούς τσιμεντολόγους.......

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Ρεμπέτικοι ήχοι, ξεχασμένες φωνές




Από τα αγαπημένα μου κομμάτια, γι'αυτό και το ανέβασα στο Τube. Παίζεται ωραιότατα στον μπαγλαμά (αν και κιθαριστικό κομμάτι) σε σολ μινόρε, δρόμος ουσάκ. Τα πάντα όλα όμως είναι η φωνή. Τσανάκος ....και βάλε φωτιά στ'άργανα
Ρεμπέτες του κόσμου ενωθείτε!

......Δε μας λες τι το ταϊζεις;;;.....