Η λαλίαν π'εβζήεν..

Εγεννέθεν σα 1929 τη χρονίας. Ούλεν η ζωήν αμόν σειμωγκόν. Βαρέα κι άσκεμα επέρασεν. Χωρίς τον κύρν'ατς εδώ και 30 χρόνια. Η ψύ'ατς εξέρ' τη νεγκασίαν. Άμαν κι εκούζευε κι εμάνιζε. Εδέβαινε ασά χρόνεα μοναχέσα άμαν με κιμπαρλούκ'. Ούλ'εσάεβαν ατέν.
Σα υστερνά τας ημέρας, ψαλαφούσε η μάρσα τον Στύλον, τον ήρωα της. Σ'ωτίαμ' εν η φωνή ατ'. "Πουλόπομ' πεέιμ'αείκα τα τραγωδίας που καλατσεύς"
Ετάφεν την Κερεκήν 23 τη Σταυρίτες. Δάκρεα ξάϊ κι βγήκαν.

Γλυκιά γραία Ελέγκω, Δέβα σον κύρησ' . Κλώστ' ασ'ατόν κεκά. Εβλοημέν' να'σαι.