Νουνίζω, καλατσεύω, αραεύω.....

Ξεκινώ λέγοντας ότι μέχρι και πριν 10 περίπου χρόνια, πίστευα ότι οι ρίζες μου είναι αμιγώς Μικρασιατικές. Ο παππούς (πατέρας του πατέρα μου) απ'την Προύσσα, η μητέρα του από τη Νικομήδεια. Από της μητέρας μου το σόϊ, μια λέξη: Έρμπαα. Που στο διάολο ήταν αυτό το Έρμπαα;;

Η προγιαγιά μου μου μιλούσε μόνο Τούρκικα, ποτέ Ποντιακά. Θεωρούσα ότι ήταν αυτό που λέει ο κόσμος ως συνήθως, Τουρκόφωνος πληθυσμός. Κάποιος όμως "πωρωμένος" με τις ποντιακές ρίζες φίλος, μου διαβεβαίωσε ότι το Έρμπαα ήταν αμιγές ποντιακό χωριό, στην περιοχή της Νεοκαισάρειας, κοντά στην Αμάσεια και στην Τοκάτη (Ευδοκία). Υπάρχει ακόμα, διατηρεί μικρό αριθμό Ποντίων (στη διάλεκτο) Τούρκων υπηκόων και επιβεβαιώνει περίτρανα την Ποντιακή μου ρίζα, την οποία κρυφά (ήξερα;) θα ήθελα να έχω πάντα.

Γιατί αλήθεια είναι ότι ζήλευα πάντα τους Πόντιους. Όχι βέβαια τους Πόντιους των ανεκδότων. Αλλά αυτό το Ποντιακό έθνος, με την μεγάλη Ιστορική του επίδραση στον Χωροχρόνο των απανταχού Ελλήνων, ως γένος πιά. Αυτών των Ποντίων που διέπρεψαν, που άκμασαν εν μέσω δυσκολιών, με μόνο εφόδιο την εξυπνάδα, το δαιμόνιο κι εφευρετικό πνεύμα τους, την καπατσοσύνη και την προσαρμοστικότητά τους. Που οι φιλοδοξίες τους φόβισαν τόσο τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους, και μόνο με τη βία μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν.

Δυστυχώς όμως σήμερα αυτή η λάμψη φαίνεται να φθίνει και να διαλύεται στη δίνη των προσμίξεων. Μιλώ βέβαια για αυτούς τους "γιαλατζί" Πόντιους, που μόνο κατ' όνομα ανήκουν, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν το αξίζουν. Στους νεοΠόντιους, των αδιάφορων συμπεριφορών, που προσπαθούν να καταργήσουν και να σβήσουν αυτή την αταβιστική φλογίτσα στις ψυχές και στα γονίδια μας και να ισοπεδώσουν συλλογικές μνήμες, καθώς και τρόπους "αφύπνισης" και αρωθυμιών, για να χρησιμοποιήσω και την καλατσήν εμούν, την ντοπιολαλία μας.

Αραέτς.......

Σα 19 Μαϊου τιμούμε την γενοκτονίαν των Ποντίων, τ'εμετέρ' τ' ανθρώπ', τη καλομάνες, τη λυκοκαλομάνες, ντο εφέκαν τα κόκκαλά τουν σον Πόντον και σην Ανατολήν.

Μαθέστεν, Δεβάστεν, να θυμάται όλιον ο κόσμον ντο εποίκαν οι Τουρκάντ' με τον Κεμάλ και τον Τοπάλ Οσμάν, ντο έσφαξαν, ερίμαξαν κι εξεκλήρτσαν τ'εμετέρτς α σα μέρη ντο εγεννέθαν.

Απές από βιβλία και φωτογραφίας, κλώσκουμαι σα παλαιά κι αχπαράζω α σον Γολγοθάν ντο έζησαν οι προγόντς εμούν. Κ'επόρναν να πιστέψουν ντο ίνεται. Τα ξένας δυνάμεις, Προστάτιδες γιαρ, άμα κι προστάτεψαν, μον΄ εφήκαν τα παιδόπα σα λιθάρεα απάν και σα τσαμούρ' απές. Αείκον γουρπάν, αδέρφια, μην ενεσπάλλωμεν.

Η ψυμ' ταράζνεται μ'όσα τερώ σήμερον, σην Γάζαν, σο Αφγανιστάν και σο Νταρφούρ. Οι πρόσφυγες α σο κουνίν, εγροικούν. Εγροιξάτε και βάλτε καλά σ'αχούλ'νατς. Ανθρώπ' τον άνθρωπο κι πρέπει να πληγών'.

Ο Πόντον και τα τραγωδίας έντανε ζωντανά και θα παραμένε ζωντανά, σίταμ' εμείς οι νεότεροι κρατάγνε και αγκαλίζνε την αρωθυμία.

Τα ζαμάνια εν παλαλά.

Και τώρα μερικές φωτογραφίες (για να μην ξεχνάμε)


Εδώ εκδρομείς με παϊτόνια, στο δρόμο προς το Σοούκ-Σου, θέρετρο έξω από τη Τραπεζούντα. Μπροστά ο τραπεζίτης Καπαγιαννίδης και στο άλογο ο Θεοφυλάκτου. 1913.
Στο Σοούκ-Σου ακόμα και σήμερα υπάρχουν τα ερείπεια από τις βίλλες των εύπορων Τραπεζούντιων.














Φροντιστήριο Σουρμένων (Α σα Σούρμενα η κόρ') Ιούλιος 1908. Μαθητές και καθηγητές, μαζί με μια ορχήστρα.
Η εκπαίδευση και γενικότερα οι βαθιές αρχές της Παιδείας, που παρείχαν οι Πόντιοι, τους χαρακτήριζε και τους ανέδειξε ακόμα και μέσα από τις αντιξοότητες.
Και φυσικά προκαλούσε και τη μεγάλη ζήλεια και φθόνο.





Ήδη απ'το 1914-18, οι πρώτες διώξεις έγιναν στα πλαίσια της εθνοκάθαρσης, με εντολές των Νεότουρκων Ταλάτ και Ενβέρ Πασά. Οι Πόντιοι οργανώνονται σε αντάρτικες ομάδες για την προστασία των πόλεών τους από τις σφαγές και την αποφυγή ένταξης στα Τάγματα Εργασίας (αμελέ ταμπουρού) .



Γιατί ποτέ δε μας είπαν για το Ποντιακό Αντάρτικο στα σχολεία;;;;
Γιατί δεν έγινε ποτέ έστω και μία νύξη περί της λεβεντιάς αυτών των ηρώων;;;;

Αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία. Ο Πόντιος Αντάρτης Καπετάν Βαγγέλης Ιωαννίδης. Έδρασε στην Κιουμούς Μαντέν

Δεξιά, αντάρτες της Κρώμνης με τον καπετάνιο τους (1922).

Κάτω, οι Φονιάδες του Λαού μας:

Κεμάλ Πασάς, από οικογένεια εξισλαμισμένων Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που ήταν γνωστοί και ως ντονμέδες, μετέπειτα Ατατούρκ-Πατέρας των Τούρκων, που οι δικοί μας οι ξεφτιλογλείφτες πολιτικοί του αποδίδουν στεφάνια.

Δίπλα, ο Τοπάλ Οσμάν, ο δήμιος των Ποντίων, που με τους Τσέτες του, αφιονισμένους Τατάρους και Ανατολίτες απολίτιστους, ίδια ζώα, θέρισαν γυναικόπαιδα και εξαφάνισαν ολάκερες οικογένειες.

Εδώ, Πόντια γυναίκα, κρεμασμένη ανάποδα, αφού την ακρωτηρίασαν και την αποκεφάλισαν. Γιατί δεν τα είδαμε πουθενά αυτά;; Γιατί δε μας τα είπαν;; Φοβήθηκαν μην τυχόν ανάψουν εθνικιστικά ένστικτα;; Ενώ τώρα, που κοιμόμαστε σα βόδια, είναι καλύτερα;; Ας ξέραμε και ας βρίσκαμε το κουράγιο να συγχωρήσουμε ή να κατανοήσουμε. Αλλά με τίποτα δε δέχομαι να μας κρατάν τόσες δεκαετίες στην πλήρη άγνοια, οι ίδιοι άνθρωποι (οι Διεθνιστές Δάσκαλοι και Ακαδημαϊκοί μας) που τώρα κόπτονται για την αφύπνισή μας.

Και μερικές φωτογραφίες από τη χθεσινή εκδήλωση στην Πλατεία της Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, την προσφυγομάνα, που λένε (Τέτοιοι μα....κες είμαστε, τέτοια μας λένε....)

Κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο για τη Γενοκτονία και μοιρολόϊ από τον Αλέξη Παρχαρίδη.


Αείμνηστοι και αξιομακάριστοι...

Οι Σύλλογοι της Μακεδονίας έδωσαν το παρών, όχι μόνο με τους άνω των 60, αλλά και με νεαροπαρέες, που έβαλαν τις στολές των χορευτικών και κατέβηκαν να υποστηρίξουν την καταγωγή τους, χωρίς ντροπές και χωρίς υφάκια.

Οι άδειες καρέκλες είναι επειδή πήγαμε λίγο νωρίς. Από τους πρώτους πάντως που περίμεναν, ο συγγραφέας Γιώργος Ανδρεάδης και ο γιατρός Κωνσταντινίδης Ηλίας, άξιοι διάδοχοι άξιων προγόνων, με ενεργό συμμετοχή σε παρόμοιες εκδήλώσεις.


Κάποια στιγμή έγινε μια ψιλοφασαρία, όταν ανέβηκε στο βήμα η εκπρόσωπος του ΚΚΕ και είπε κάποια ξενέρωτα του στυλ : "Δε φταίνε οι λαοί, φταίνε οι εθνικιστικοί πόλεμοι και ο καπιταλισμός". Οπότε τσίμπησαν τα παλικάρια της Χρυσής Αυγής, που ήταν παραπέρα και άρχισαν τα γιούχα. Βγήκε και ένας μπάρμπας και φώναζε ότι τη Μακεδονία δεν τη γλύτωσαν οι κομμουνιστές αλλά οι Πόντιοι, οι Έλληνες. Έγινε ένα τζερτζελοκούδουνο, αλλά με τον Αυστραλό που μίλησε κάπως ηρέμησαν.

Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα.

Χρειάζεται;;;;;;;;;;;;;

(Πηγή Ιστορικών φωτογραφιών: Ελευθεροτυπία Βιβλίο Ε-Ιστορικά, Η σφαγή των Ποντίων, 16/5/2009)