ΑΡΑΖΩ - ΑΡΑ.....ΖΩ

Αράζω.......άρα ζω!! Ενός blogger (Salah ad-Din filoi2an.blogspot.com), που από κάπου θα το'χει κι αυτός κλεμμένο.

Μετά από το αρχικό μούδιασμα, ξαναβρίσκω ρυθμούς φθινοπώρου, πατήματα στη νέα δουλειά και το πιο σημαντικό απ' όλα νομίζω ότι σιγά-σιγά ξαναβρίσκω την αξιοπιστία μου. Τα παιδιά εκπαιδεύονται, ο μπαμπάς το ίδιο και τα σκυλιά δεμένα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά και τίποτα δεν πάει χαμένο. Κάνει και ρίμα.

Ευχαριστούμε λοιπόν για το χρόνο που μας δόθηκε......και κάνουμε χαβαλέ μέσα σ'ένα μπουρδέλο.

Κοινωνικά θέματα, πολιτικές κρίσεις, ιστορικά διλήμματα, θρησκευτικά σκάνδαλα, οικονομικές δίνες, ανθρωπιστικά δράματα, βρίσκονται γύρω και μέσα μας, αλλά εγώ σφυρίζω αδιάφορα. Κουράζομαι να αναλώνομαι σε οργισμένα ...λόγια και ανώφελα νεύρα. Μπορώ να τους σπάσω τα μούτρα;;;;;; Προσωπικά όχι. Άντε το πολύ καμμιά μούτζα, κανα κωλοδάχτυλο.

Επανέρχομαι στο χαβαλέ και προτείνω. Άθλημα για καλή αερόβια άσκηση, ιδρώτας-καύσεις-φρένογκάζι-και τα ρέστα είναι το σκουός, ελληνιστί τοιχοσφαίριση. Βαράς το μπαλάκι στον τοίχο, παίζεται με έναν (η αυνανιστική εκδοχή), με δύο (βλ.φώτο) ή και με τέσσερις (αλλά πέφτει σκουντούφλημα). Γήπεδα στη Σαλονίκη είναι ελάχιστα (εγώ ξέρω μόνο τρία-τα δύο μέτριας κατασκευής), αλλά έχει τρομερά πλεονεκτήματα. Παίζεται βρέξει-χιονίσει, δε θέλει εξοπλισμό (ρακέτα-μπάλα-φόρμες), έχει κανόνες πανεύκολους, για αυτοδίδακτους, προσφέρει πολύ καλή άσκηση σε μικρό διάστημα (αναλογία καύσης θερμίδων ανά ώρα περίπου 300-800). Μειονεκτήματα είναι η πιθανότητα τραυματισμών (αν φας την μπάλα στο μάτι, στα γόνατα, τους αστραγάλους) και ....τίποτε άλλο. Ένας παλιός Βρετανός παίχτης, πρόεδρος Ομοσπονδίας, υποσχέθηκε ότι μέχρι το 2016 θα 'χει μπει στους Ολυμπιακούς, αλλά εγώ το θεωρώ περιττό. Το άθλημα δε φτιάχτηκε για ανταγωνισμό, αλλά για έντονη άσκηση και έντονα μουσκέματα.

Επίσης, πριν ένα παιχνίδι σκουός, προτείνω για ζέσταμα, ένα γρήγορο παιχνίδι πινγκ-πονγκ. Αυτά για τα μπαλάκια.

Όσον αφορά τώρα τις μεγάλες μπάλες, για το χειμώνα το μπάσκετ παίζεται μόνο σε κλειστά γυμναστήρια. Είδος πολυτελείας για το κοινό. Εδώ δε φτάνουν οι χώροι για τις ομάδες, θα τους δώσουν σε unregistered παίχτες;; Άρα σε αναγκάζουν να μπεις σε ομάδα. Έτσι έκανα κι εγώ, μετά τις πιεστικές ώσεις του ξαδέρφου ΙΚ, από πέρσι. Αν και όχι φανατισμένος σαν εκείνον, προσπαθώ πρώτον να είμαι τυπικός στις συμμετοχές μου και δεύτερον να βελτιώνομαι συνεχώς. Δυστυχώς λείπει αρκετά η τεχνογνωσία, το know-how που λένε, αλλά περισσεύει ο ενθουσιασμός. Περισσότερα για την πορεία της ομάδας κι άλλα παραλειπόμενα, στο gnwmes.blogspot.com.

Τέλος, ένας φίλος-με λεφτά που του περίσευαν-αγόρασε για επένδυση κάτι γηπεδάκια 5Χ5 και επιμένει να κατεβάσουμε ομάδα, ως υποστήριξη. Άλλο που δεν ήθελα, μαζεύω κόσμο από τη δουλειά, μπας και γίνουμε 6άδα τουλάχιστον. Βέβαια εδώ ο κίνδυνος να σου "ξύσουν" τον Αχίλλειο ή να σου διαλύσουν του μηνίσκους παραείναι πιθανός, οπότε δε θα επιμείνω και πάρα πολύ.

Αθληθείτε, μόνοι σας ή μαζί με τα παιδιά σας.
Φιλική συμβουλή του Ενοίδα