Θα μπορούσα να τους ακούω όλη νύχτα....

Πολύ καλή βραδιά, καλή παρέα και μελωδικό σχήμα. Σαν ρεπερτόριο, σαφώς μπορούσαν περισσότερα, αλλά σε τέτοιες εποχές, ότι σου δίνουν, λες κι ευχαριστώ. Το μαγαζί ασφυκτικά γεμάτο, ο κόσμος σα να το 'χει ανάγκη και συ νομίζεις ότι ακούν. Επί του ουσιαστικού, ένας καλός τραγουδιστής που με τον καιρό ωριμάζει, μάλλον αρχίζει και ψιλοβαριέται τα κουτουκο-live. Θα προτιμούσε μάλλον τα μεγάλα ethnic φεστιβάλ ή τα studio.

My GoD, δε λες τίποτα!

Προσοχή στους στίχοι...

Προσοχή στους στίχοι, ολίγον αναχρονιστικοί, αλλά δε βαριέσαι βρε αδερφέ, ας γίνομε και ημείς έναν ξάϊ ρετρό.

MY GOD
People what have you done:
locked Him in His golden cage.
Made Him bend to your religion
Him resurrected from the grave
from the grave.
He is the god of nothing
if that's all that you can see.
You are the god of everything
He's inside you and me.
So lean upon Him gently
and don't call on Him to save you
from your social graces
and the sins you used to waive.
The bloody Church of England
in chains of history
requests your earthly presence at
the vicarage for tea.
And the graven image you-know-who
with His plastic crucifix
he's got him fixed
confuses me as to who and where and why
as to how he gets his kicks.
Confessing to the endless sin
the endless whining sounds.
You'll be praying till next Thursday to
all the gods that you can count.

Πούλα τη ψυχή σου, έτσι κι αλλιώς δεν πιάνει πολλά......

Κάπου πρέπει να βάλεις τα όρια. Ωραίες οι επιθυμίες, τα τρομερά σχέδια σου και οι φοβερές φιλοδοξίες σου. Μέχρι ποιο σημείο όμως; Οι εξελικτικοί κοινωνιολόγοι (προφανώς και οι διαφημιστές) μιλάνε με σλόγκαν του στυλ: "Αν είχε όρια η ανθρώπινη φιλοδοξία, θα είμασταν ακόμα παρέα με τα ερπετά, σε κάποια σπηλιά" ή "Τίποτα δεν είναι αδύνατο" κτλ. Σωστό. Το ερώτημα, όμως ισχύει: Αντιλαμβάνεται ο καθένας το κόστος της επιλογής;

Ας πούμε ότι το αντιλαμβάνεσαι και το αποδέχεσαι. Θα τα θυσιάσεις όλα σε κάποιο βωμό κι ας μην πιστεύεις στις αρχαίες διαδικασίες. Υλικά (κορμί), άϋλα (νου και ψυχή) και τα ενδιάμεσα (??). Καλώς.

Η απώλειά τους όμως δεν είναι προσωρινή, ειδικά για τα άϋλα είναι ισόβια. Τα 'χασες, άδειασες. Και σου 'μεινε το αιώνιο τίποτα. "Τι είπε ρε ο μεγάλος"



Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα της θυσίας, της προσφοράς. Βγάζεις την καρδιά σου και την αφήνεις στο έλεος των μαχαιριών, περιμένοντας το μπράβο. Ποιο μπράβο;; Πέταξες τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους και περιμένεις κι ευχαριστώ; Αυτή η συναλλαγή δε διαθέτει ηθικό έρεισμα. Ξεπουλήθηκες, έδωσες, πήρες, τέλος.

Τέλος κυριολεκτικά.



ΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑΧΡΗΜΑ

Υ.Σ. Too proud to beg, too dumb to steal

Τα χλωρά και τα ξερά.....

Το δίκιο και ποιος το 'χει, ποιος το βρήκε και ποιος το 'χασε;;;

Κάποιοι έχουν την ευθύνη. Από τις εκάστοτε κομματαρχικές διοικήσεις των ΔΕΚΟ, τις άεργες ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων έως τους απλούς εργαζόμενους, που γλείψαν κατουρημένες ποδιές για να διοριστούν, όλοι (μας) παίζουμε ένα παιχνίδι με τους ανθρώπους που κρατούν κάποια ηνία εξουσίας και διαχείρισης-δημοσίου;-χρήματος. Μια συνουσία μυστική-αποδεκτή όμως απ' όλους-της διαφθοράς.

Το παιχνίδι κάποιες στιγμές χαλάει. Και κάποιος θα την πληρώσει. Ο πλέον αδύναμος κρίκος. Αυτός που έχει την ανάγκη. Αυτό αφορά είτε τις απεργίες των λειτουργημάτων-αστείο κι αυτό-είτε των ευρύτερων κοινωνικών αγαθών.

Είναι στη φύση. Τα χλωρά θα καούν με τα ξερά. Δε γίνεται αλλιώς. Όποιος θα ανακατευτεί με τα πίτουρα θα το φάει η κότα. Δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Για πλάκα βγαίνουν αληθινές όλες αυτές οι παροιμίες;;

Ποιος μπορεί να το παίξει αθώος, αμέτοχος στην κατρακύλα. Ο δημοτικός υπάλληλος που αφήνει να βρωμίσει απ' τα σκουπίδια μια γειτονιά με σχολεία για 7 μέρες βρίζει το ΔΕΗτζή που κατεβάζει το διακόπτη, ο οποίος θα βρίσει το γιατρό που δε θα είναι στη θέση του όταν απεργεί. Το ίδιο θα γίνει με τα ταμεία. Διάβασα μια δήλωση πρώην αντιπροέδρου ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που μεταξύ άλλων "συμφωνεί προφανώς με την ενοποίηση των ταμείων, αλλά προς τα άνω!!! Καλό το ΙΚΑ (όταν με 10 μεροκάματα, μας δίνει ασφάλιση και περίθαλψη ενός έτους), αλλά όχι και να ενοποιηθούμε μαζί του". Έλεος. Ακόμα και το ΚΚΕ αντέδρασε!

Όλοι οι εργαζόμενοι του Δημοσίου είναι ίσοι, αλλά κάποιοι είναι περισσότεροι ίσοι απ' τους άλλους.

Η κουβέντα όμως δε σταματάει. Περιλαμβάνει τους εκδότες και δημοσιογράφους, που τα' καναν πλακάκια με το κυβερνητικό πρόγραμμα και προβοκάρουν όπως πολύ καλά γνωρίζουν, τρομοκρατώντας τα πρόβατα. Αυτά που βγαίνουν από το μαντρί, τα τρώει ο Τσίπρας.

Και επανερχόμαστε στο θέμα. Κάποιοι που φταιν θα τη γλυτώσουν, κάποιοι που δε φταιν θα την πληρώσουν και τέλος οι περισσότεροι που φταιν-δε φταιν θα αισθάνονται αδικημένοι, δυσαρεστημένοι, απογοητευμένοι. Αυτά για όσους ψιλοαντιλαμβάνονται, με βάση πάντα όσα γνωρίζουν. Βάλε τώρα με το νου σου, πόσα ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ, βάλε πόσοι από μας δεν έχουμε στοιχειώδη αντίληψη για να καταλάβουμε, βάλε την ενδογενή ψυχοσύνθεση του Έλληνα "παρτάκια" και έχεις το τέλειο ψηφοφορικό σώμα. Για να μην πω τον καταλληλότερο όχλο, πάσης Κρατικής διακυβέρνησης, που άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ-κυρίως, από τους εργατοπατέρες, τους γιαλαντζί θεωρητικούς σοσιαλιστές, τους απρόσωπους και ύπουλους κεφαλαιοκράτες, τους αυλικούς τους, τους υπόδουλους της εκάστοτε οικονομικής μαριονέτας.

Ο αγώνας δεν είναι ούτε για τη σύνταξη, ούτε για την υγεία, ούτε για την Παιδεία, ούτε για το πορτοφόλι. Είναι απλώς και μόνο για την αξιοπρέπεια του βίου.

Εν οίδα (και βάλε)

Υ.Σ. Ένας φίλος ζητά ξεκάθαρα σχόλια. Στη χώρα του θολού τοπίου, το φως στο τούνελ αχνοφαίνεται, δε φωτίζει. Ίσα-ίσα που μπερδεύει την όραση, όχι και να τη διορθώνει. Ελλάς ολέ-ολέ-ολέ!!

Έλεος.....

ΕΛΕΟΣ !!!!!!!

ΕΛΕΟΣ!!!!!

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Μ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ??

ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΠΟΣΕΣ ΖΩΕΣ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ?

ΕΚΕΙ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ?

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ????????

(φωτο από press-gr.blogspot.com)

Έθνος ανάδελφον...

«'Eλληνες ενωθείτε εναντίον του κοινού εχθρού, εναντίον του μίσους, της διχόνοιας και της διαίρεσης, που είναι o ίδιος μας ο εαυτός» - Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ-

....Όμως αφού το παιχνίδι είναι για μας έτσι και αλλιώς χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους, είμαστε εμείς και εμείς, ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.....

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Υπάρχει ένα ερώτημα, διαχρονικό και αναπάντητο (όσον αφορά το δικό μας έθνος). Μπορούμε να αποφύγουμε όλα αυτά που θα γίνουν για μας χωρίς εμάς;;;;

Προφανώς ο κόσμος δε γυρίζει γύρω μας. Ας πούμε κι ότι είμαστε της ρεαλιστικής σχολής. Ωραία! Είναι όμως τόσο δύσκολο να σταθείς στο ύψος κάποιων περιστάσεων. Η απάντηση είναι φυσικά ΝΑΙ.

Η ελευθερία, λέει κάποιος, είναι ευθύνη, γι'αυτό και όλοι τη φοβούνται.

Οι ευχές για ανάληψη ευθύνης και οι ευχές για ελεύθερη και περήφανη ζωή δε φτάνουν. Όλοι οι ραγιαδισμοί και όλες οι οσφυοκαμψίες κάποια στιγμή σε τσακίζουν. Χιλιάδες χρόνια αυτοακρωτηριασμού, αυτοεξευτελισμού και αυτοκτονιών δε δίδαξαν σε κανέναν τίποτα.

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Ούτε στον κάφρο που πετάει το σκουπίδι του έξω από το αυτοκίνητό του, ούτε στον ταξιτζή που κλέβει τον τουρίστα, ούτε στο γονιό που δε "μίλησε" ποτέ στο παιδί του, ούτε στο δάσκαλο που δε γνωρίζει τη στοιχειώδη ανάγνωση της Ιστορίας, ούτε στον κομματόδουλο ψηφοφόρο που ελπίζει στους άχρηστους, ούτε σε σένα, ούτε σε μένα.

Και συνεχίζεις να μένεις με την απορία;

"Μα δεν μπορώ να αλλάξω κάτι" (Παρένθεση κυριολεκτική: "Πάρε τη ζωή στα δυό σου χέρια, τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια, θα 'φευγαν τα σύννεφα φαντάσου, αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου"). Ακόμα και στο χορό του Ζαλόγγου, μπορείς να εξαφανιστείς, ως έθνος, με ψηλά το κεφάλι. Αλλά θα 'πρεπε να σου 'χε μείνει και η τσίπα, η ντροπή. Σε αρχαιότερες μέρες, το να σε αποκαλέσει κάποιος "αναίσχυντο" ήταν θανάσιμη προσβολή. Τώρα που φαίνεται ότι χάνουμε την μπάλα, κρατάς το στοιχειώδες, την τσίπα σου, την αιδώ σου και βουτάμε όλοι μαζί, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, για την Ηρωϊκή Έξοδο. Όλοι τα σκατώσαμε, όλοι πατώσαμε.

Η Κούβα φαίνεται να άντεξε μόνη της κάμποσο, λένε, εξαιτίας της συσπείρωσης των ανθρώπων της. Η Παιδεία τους μάλλον τους διατήρησε σε μια ψευδαίσθηση αλληλεγγύης. Εμείς ούτε αυτήν την ψευδαίσθηση δεν αξίζαμε μάλλον. Αιώνες χωρίς Παιδεία, μας μεταμορφώσαν από "εκκλησία του δήμου" σε όχλο.

Και είναι γνωστό ότι μια κοινωνία διαφέρει από τον όχλο όσο διαφέρει ένα "μπράβο" από ένα "γιούχα".

ΓΙΟΥΧΑ ΕΛΛΗΝΕΣ και αντίο, μάλλον οριστικά.