Συστήνω ανεπιφύλακτα την ταινία του Γαβρά "Το τσεκούρι". Μεταφορά από ένα βιβλίο κάποιου Westlake, αρκετά προβοκατόρικο, αλλά και τόσο πραγματικό.
Χρόνος σημερινός, τόπος οπουδήποτε υπάρχουν εργαζόμενοι (υψηλόβαθμοι υπάλληλοι). Το μαύρο χιούμορ του συγγραφέα ή και των σεναριογράφων είναι τόσο αληθινό, που δικαιολογείς κάθε εξωφρενική σκέψη και πράξη του πρωταγωνιστή. Ο οποίος πρωταγωνιστής (Ισπανός) δίνει ρέστα σε ένα γαλλικό μεγαλοαστικό περιβάλλον, που καταβαραθρώνεται σταδιακά, αλλά παλεύει να κρατήσει τις φιλοδοξίες του. Υπάρχει κάτι στη σκηνοθετική ματιά, που εμείς οι άσχετοι δεν το αντιλαμβανόμαστε άμεσα, αλλά σε κάνει να συμπάσχεις, ίσως και να το ζεις εσύ ο ίδιος. Θυμίζει τα role-playing games, που δεν αντιλάμβάνεσαι πότε ο χαρακτήρας γίνεται εσύ ή εσύ γίνεσαι ο χαρακτήρας που παίζει.
Η ταινία πάντως αξίζει και χρειάζεται κουβέντα μετά.
Από εκπομπές τηλεοπτικές, για τα διαφορετικά, μόνο Κούλογλου. Τα θέματα για τα Δεκεμβριανά, τα άμεσα μετεμφυλιακά, γενικά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων ήταν εξαιρετικά έως ανεπανάληπτα. Δεν πρέπει να χάνονται τέτοιες δουλειές. Βέβαια ο άνθρωπος τα προωθεί και σε DVD (RSF) αλλά που να κάθεσαι να βάζεις ντοκυμαντέρ. Το χτυπάς στο ζάπινγκ και τελείωσε. Αυτά και για σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου