Τα 18 χρόνια.

Σημαντική μέρα για τους περισσότερους. Η Ενηλικίωση. Το τέλος μιας Εφηβείας, χρονολογικά και τελετουργικά. Το τέλος της Παιδικότητας.

Μιας Παιδικότητας που μπορεί και να είχε χαθεί και νωρίτερα, ποιος το ξέρει και ποιος να το αναλύσει... 

Σημασία έχει ότι έπιασες επιτέλους λιμάνι!!Μετά τα αργά ταξίδια της παιδικής Φάσης, όπου τίποτα δε συμβαίνει (σχεδόν!), τα ήσυχα νερά και τα παιχνιδίσματα του, μετά από τις τρικυμίες και τα σκαμπανεβάσματα της εφηβικής περιόδου, ήρθε η ώρα να βγεις, να κατέβεις από το καράβι. Αρκετά σε ταρακούνησε η ναυτική σου περιπέτεια, εντάξει, έμαθες τους κόμπους, να πλένεις το κατάστρωμα, αρκετό χρόνο πέρασες να μελετάς τους ανέμους και να κοιτάς το απέραντο της θάλασσας. 

Τώρα ήρθε η ώρα! Βγαίνεις! Κατεβαίνεις! Όπως και οι περισσότεροι ναυτικοί, που είναι πολύ καιρό στα πέλαγα και τους ωκεανούς, μόλις πατήσουν ξηρά, παθαίνουν το σύνδρομο της "στεριανής ζάλης". Στην αρχή. Έτσι κι εσύ. Θα παραπατήσεις, θα σου έρθει αναγουλα, αλλά θα συνηθίσεις. Όπως όλοι μας.

Στο λιμάνι δεν είναι όλα καλοβαλμενα, μαζεμένα σε ένα μικρό χώρο, όπως ήταν στο καράβι σου. Υπάρχει πολλή βρωμιά, σαπιλα, αρρώστια. Θα δεις όλα τα πορνεία, όλα τα κατακάθια της ανθρώπινης κοινωνίας, θα τους σιχαθείς. Αλλά θα πρέπει να συνηθίσεις και να προσαρμοστείς. Θα βρεις μια δουλειά, λίγα λεφτά στην αρχή, ίσως χαμάλης, ίσως μικρές εξυπηρετήσεις. Αλλά πρέπει να δείξεις τσαμπουκα. Τα λιμάνια είναι σκληροί τόποι, δε συγχωρούν την αφέλεια και την απροσεξία.

Αν δε σου αρέσει, θα πας σε άλλο λιμάνι. Κάποιος λέει, "όλα τα λιμάνια είναι ίδια". Μην το πιστεύεις! Θα συναντήσεις ωστόσο παρόμοιες φόρμες και δομές, θα σου μοιάζουν κάπως, σαν deja-vu, αλλά θα είναι αλλιώς. Θες τη συμβουλή μου; Μη μείνεις σε ένα λιμάνι! Δοκίμασε μερικά, μάθε τις γλώσσες που μιλάνε εκεί οι ντόπιοι. Ίσως σου πάρει καιρό, ίσως σε κουράσουν τα ξένα έθιμα, αλλά σαν τους εξερευνητές του 16ου και 17ου αιώνα, θα μπεις στο πετσί του ρόλου γρήγορα. Για το δικό σου καλό, εσύ θα ωφεληθείς. 

Δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι "μμ, δεν ήταν άσχημα μέσα στη σιγουριά του πλοίου", ξέχασε το! Δεν ξαναγυρίζεις εκεί, τώρα είσαι στα λιμάνια του κόσμου, στις αποβάθρες και στις προκυμαίες. Θα δουλέψεις σκληρά, θα βγάλεις με πολύ ιδρώτα το καθημερινό σου ναύλο.

Όταν θα έρθει η ώρα και βρεις το κατάλληλο "πλήρωμα", αυτό που λέμε όταν έρθει "το πλήρωμα του χρόνου", τότε θα βάλεις τους νέους ναυτικούς, τους δικούς σου ναυτικούς, μικρά παιδάκια, μουτσοι και θα τους στείλεις κι αυτούς, όπως εγώ εσενα, σ'αυτό το ταξίδι. Στην ίδια ναυτική εκστρατεία, ψάχνοντας ποιοι είναι και γιατί. Εσύ, σαν παλιός καπετάνιος πλέον, θα δίνεις κάνα δυο οδηγίες, τις συντεταγμένες και θα περιμένεις να κατέβουν κι αυτοί στο λιμάνι. Στο λιμάνι σου. Αυτό που θα κατεβείς σε λίγο.

Ετοιμάσου! Η κόρνα σφύριξε. 18! Το ναυτικό σάκο, τα χαρτιά σου. Εγώ είμαι εκεί, σε περιμένω. 

(Στο γιο μου, τον πρώην ναύτη)