1043. BVW 1043. Για να είμαστε ακριβείς.
14 λεπτά, heavy Barock. Ανήκει στη σειρά των κονσέρτων για βιολί, έγχορδα και κοντίνουο, του Μπαχ. Όπως το 1041 και το 1042. Αγαπημένα κι αυτά!
Αλλά δε συγκρίνονται, γνώμη μου, με το 1043. Εγώ το ξεχώρισα, απ'όταν ήμουν 18-19 κι έπαιζα στον Ορφέα, στο μπουατοσκυλαδικο της Κατερίνης, 1991. Είχαμε μόλις γυρίσει από το Βερολίνο και είχα αγοράσει με δικά μου λεφτά το πρώτο CD Player,τα πρώτα κόμπακτ δισκάκια από το WOM. Στη Θεσσαλονίκη είχαμε βρει με την ξαδέρφη τη Σουζυ, εεε συγνώμη τη Σοφία, ένα δισκάδικο στη Μητροπόλεως, που πουλούσε φτηνά CD, ποιότητας DDD, με κλασική μουσική. Εκεί είχα αγοράσει το πρώτο επίσημο του Johann Sebastian Bach, με την τοκατα σε d-Moll, την Άρια, την πρώτη σουίτα για τσέλο κι ανάμεσα τους το 1043.
Το πρώτο μέρος, vivace, μου άρεσε ιδιαίτερα, είχε φοβερή δυναμική. Ακόμα και τώρα όταν το ακούω, παθαίνω την ίδια μουνόπλακα! Όταν δε μπαίνει το μπάσο κοντίνουο, σα σε φούγκα μορφή, είναι κορύφωση αυτής της χαρακτηριστικής ενίσχυσης εκ των μετόπισθεν. Οι μελωδικές γραμμές είναι τόσο σφιχτές, η ένταση συνεχής, οργασμός φαντασίας. Κλασικός Μπαχ, πιο κλασικός Μπαχ δε γίνεται!!! Αυτό όμως που αναρωτιέμαι όμως είναι τι κάνει αυτές τις μοντέρνες ερμηνεύτριες, τα νέα κορίτσια κι αγόρια, γεννημενα μετά το 80, τη λεγόμενη γενιά Χ, να το παίζουν σε φρενήρη ταχύτητα. Vivace σημαίνει lebhaft, ζωντανά, με ενέργεια, 140-160bpm το πολύ. Γιατί να το παίξεις πρεστο και πρεστισιμο, 200 και βάλε? Σε κυνηγάει κανείς κοπέλα μου; Άγχος και Hektik! Είναι όμως αυτή η γαμημενη ωραιοπαθεια, να αποδείξεις ότι είσαι ο πιο γρήγορος, να συνδέσεις το βιρτουοζιτέ σου με την ταχύτητα. Όλοι Παγκανίνι είμαστε!! Δεν πειράζει, είναι όντως γρήγορη και καλή η παίκτρια, μπράβο της! Εμένα μου αρέσει, όπως θα το έπαιζε ο μεσήλικας ή υπερήλικας, που αισθάνεται ότι έχει κάτι ακόμα να πει, που θα βρει την τελευταία ικμάδα ζωντάνιας στα χέρια και στο μυαλό του και θα τη βγάλει στο όργανο.
Τέλος πάντων! Το επόμενο Largo Ma non tanto, περίσκεψη και συλλογισμός. Πού κάναμε το λάθος; Ήμασταν βιαστικοι και κάτι προσπεράσαμε χωρίς να το δούμε καλά; Για να γυρίσουμε πίσω, με τα πόδια, να δούμε από κοντά... Λεγκατα, θεϊκοι συγχρονισμοι.
Και στο τέλος, το Αλλεγκρο. Ανταλλαγές πυρών, ξανά στην πρίζα, εδώ βγαίνουν τα υπόλοιπα, βιόλες και τσέλα, σαν παραπονεμένα και οργιάζουν, οι τριλιες στάζουν όμως μέλια, αν και το μπάσο δεν τους συνερίζεται, στηρίζει, μιλάει ωραία στα δύο βιολιά, ξέχασα φυσικά να πω ότι το 1043 είναι για δύο βιολιά.....
Ριτενουτο......και τέλος!!!
Και λίγα λόγια για την ερμηνεύτρια, κρίμα είναι!
Hilary Hahn, 40 Μαΐων σήμερα. Όταν ηχογράφησε τα κονσέρτα ήταν μόλις 24 χρονών.
Δεν το συζητάω, είναι ένα κουκλί, μια μούσα, μικρή θεά. Το τέλειο πακέτο! Άλλα δεν έχω να πω....
14 λεπτά, heavy Barock. Ανήκει στη σειρά των κονσέρτων για βιολί, έγχορδα και κοντίνουο, του Μπαχ. Όπως το 1041 και το 1042. Αγαπημένα κι αυτά!
Αλλά δε συγκρίνονται, γνώμη μου, με το 1043. Εγώ το ξεχώρισα, απ'όταν ήμουν 18-19 κι έπαιζα στον Ορφέα, στο μπουατοσκυλαδικο της Κατερίνης, 1991. Είχαμε μόλις γυρίσει από το Βερολίνο και είχα αγοράσει με δικά μου λεφτά το πρώτο CD Player,τα πρώτα κόμπακτ δισκάκια από το WOM. Στη Θεσσαλονίκη είχαμε βρει με την ξαδέρφη τη Σουζυ, εεε συγνώμη τη Σοφία, ένα δισκάδικο στη Μητροπόλεως, που πουλούσε φτηνά CD, ποιότητας DDD, με κλασική μουσική. Εκεί είχα αγοράσει το πρώτο επίσημο του Johann Sebastian Bach, με την τοκατα σε d-Moll, την Άρια, την πρώτη σουίτα για τσέλο κι ανάμεσα τους το 1043.
Το πρώτο μέρος, vivace, μου άρεσε ιδιαίτερα, είχε φοβερή δυναμική. Ακόμα και τώρα όταν το ακούω, παθαίνω την ίδια μουνόπλακα! Όταν δε μπαίνει το μπάσο κοντίνουο, σα σε φούγκα μορφή, είναι κορύφωση αυτής της χαρακτηριστικής ενίσχυσης εκ των μετόπισθεν. Οι μελωδικές γραμμές είναι τόσο σφιχτές, η ένταση συνεχής, οργασμός φαντασίας. Κλασικός Μπαχ, πιο κλασικός Μπαχ δε γίνεται!!! Αυτό όμως που αναρωτιέμαι όμως είναι τι κάνει αυτές τις μοντέρνες ερμηνεύτριες, τα νέα κορίτσια κι αγόρια, γεννημενα μετά το 80, τη λεγόμενη γενιά Χ, να το παίζουν σε φρενήρη ταχύτητα. Vivace σημαίνει lebhaft, ζωντανά, με ενέργεια, 140-160bpm το πολύ. Γιατί να το παίξεις πρεστο και πρεστισιμο, 200 και βάλε? Σε κυνηγάει κανείς κοπέλα μου; Άγχος και Hektik! Είναι όμως αυτή η γαμημενη ωραιοπαθεια, να αποδείξεις ότι είσαι ο πιο γρήγορος, να συνδέσεις το βιρτουοζιτέ σου με την ταχύτητα. Όλοι Παγκανίνι είμαστε!! Δεν πειράζει, είναι όντως γρήγορη και καλή η παίκτρια, μπράβο της! Εμένα μου αρέσει, όπως θα το έπαιζε ο μεσήλικας ή υπερήλικας, που αισθάνεται ότι έχει κάτι ακόμα να πει, που θα βρει την τελευταία ικμάδα ζωντάνιας στα χέρια και στο μυαλό του και θα τη βγάλει στο όργανο.
Τέλος πάντων! Το επόμενο Largo Ma non tanto, περίσκεψη και συλλογισμός. Πού κάναμε το λάθος; Ήμασταν βιαστικοι και κάτι προσπεράσαμε χωρίς να το δούμε καλά; Για να γυρίσουμε πίσω, με τα πόδια, να δούμε από κοντά... Λεγκατα, θεϊκοι συγχρονισμοι.
Και στο τέλος, το Αλλεγκρο. Ανταλλαγές πυρών, ξανά στην πρίζα, εδώ βγαίνουν τα υπόλοιπα, βιόλες και τσέλα, σαν παραπονεμένα και οργιάζουν, οι τριλιες στάζουν όμως μέλια, αν και το μπάσο δεν τους συνερίζεται, στηρίζει, μιλάει ωραία στα δύο βιολιά, ξέχασα φυσικά να πω ότι το 1043 είναι για δύο βιολιά.....
Ριτενουτο......και τέλος!!!
Και λίγα λόγια για την ερμηνεύτρια, κρίμα είναι!
Hilary Hahn, 40 Μαΐων σήμερα. Όταν ηχογράφησε τα κονσέρτα ήταν μόλις 24 χρονών.
Δεν το συζητάω, είναι ένα κουκλί, μια μούσα, μικρή θεά. Το τέλειο πακέτο! Άλλα δεν έχω να πω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου