Kurs Notfallmedizin

 

'Ενα σεμινάριο καταπληκτικό, πρακτικές και θεωρητικές γνώσεις, εξάσκηση και άμεση εφαρμογή, ώρες με χιούμορ, χωρίς να βαριέσαι λεπτό, όρεξη πολλή από συμμετέχοντες και διδάσκοντες, θα μπορούσα να μιλάω για μέρες, τόσο ενθουσιασμό μου προκάλεσε....

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Όταν συμβεί εδώ στη Γερμανία ένα τηλεφώνημα αίτησης παροχής επειγόντων ιατρικών υπηρεσιών (το αντίστοιχο 166 εδώ είναι το 112, που περνάει μέσα από την πυροσβεστική, που έχει το γενικό έλεγχο), ξεκινάει πρώτα ένα ασθενοφόρο με δύο βοηθούς, τους Rettungsassistenten, και αν αυτοί κρίνουν ότι το περιστατικό απαιτεί κάλυψη από ιατρό, τον Notarzt, τότε φεύγει το ΝΕF, Notarzteinsatzfahrzeuge, με το γιατρό κι έναν ακόμα βοηθό/οδηγό.
Αυτό ισχύει είτε μιλάμε για απλή κλήση σε σπίτι, είτε για μαζικό ατύχημα με πολλούς εμπλεκόμενους, είτε για μεταφορά με ελικόπτερο ή αεροπλάνο.

Το σύστημα είναι καλά δουλεμένο, διαφέρει αρκετά από της Ελλάδας, θυμίζει κάπως ένα μείγμα Ην.Βασιλείου και ΗΠΑ. Προαπαίτηση για να γίνει κάποιος Notarzt, να έχει 24 μήνες παρουσία σε αναισθησιολογικό τμήμα, εντατική, τμήμα επειγόντων νοσοκομείου, την λεγόμενη Notaufnahme με Schockraum, με τις αντίστοιχες γνώσεις. Ένα σεμινάριο σαν κι αυτό που αναφέρομαι, και φυσικά 50 (απλήρωτες, εθελοντικές) διαδρομές με NEF, σαν Mitfahrer με κάποιον άλλον εμπειρότερο γιατρό.

Εγώ μπήκα στη διαδικασία να ξαναξεκινήσω τα ασθενοφόρα, που τα είχα παρατήσει στην Ελλάδα και άρχισα την επανεκπαίδευσή μου. Πολλά μπορώ να πω για το Kurs, αλλά θέλω να εστιάσω στις δύο μέρες των προσομοιώσεων. Κάναμε αρκετές ασκήσεις έξω, σαν σενάρια πραγματικών μαζικών ατυχημάτων. 

Τα λεγόμενα MassenAnfälle von Verletzten / Erkrankten (MANV)....Η Πυροσβεστική με τους αντίστοιχους εθελοντές της (το νούμερο των εθελοντών μπορεί να φτάσει το 60%, συγκριτικά με τους μόνιμους) συμμετέχει και φυσικά κερδίζει κι αυτή εμπειρίες και τεστάρει τις δυνάμεις της. Μιλάμε για καταπληκτική εμπειρία. Η Οργάνωση,η Zusammenarbeit, σε όλο το μεγαλείο της!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στις φωτογραφίες δεν μπορεί να απεικονιστεί το μέγεθος και η φόρτιση, ο ζήλος και η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν όλοι οι διοργανωτές, ώστε να αισθανθούμε σαν σε πραγματικές συνθήκες. Οι ηθοποιοί που έφεραν δεν ήταν προφανώς επαγγελματίες, αλλά ήταν καταπληκτικοί. Ηλικίες από 8 έως 80, βαμμένοι με αίματα στα μούτρα, ξεσκισμένα ή καμμένα ρούχα, μαύρα χέρια ή κόκκινα από τα εγκαύματα, κόκκαλα που έσπασαν ήταν ζωγραφισμένα, καπνοί στο χώρο, μας προκάλεσαν έναν πανικό απίστευτο, να τσιρίζουν και να φωνάζουν από πόνο ή αντίδραση πανικού και εσύ να προσπαθείς να "μπεις" στο παιχνίδι, σαν σε πραγματικότητα. Ξέρεις ότι είναι ψέμα, αλλά όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, κάτι θα σου έρθει στο μυαλό σαν ανάμνηση, σαν deja-vu, θα λες "κάπου το ξανάζησα αυτό, αλλά δε θα θυμάμαι πού"......όλα μελετημένα και ψυχολογημένα!!

Το σενάριο απλό, τροχαίο ατύχημα, εγκλωβισμένος μέσα, εκτοξευμένος στο δρόμο, κανα δυο ελαφρά, και άπειρες ενισχύσεις. με το ελικόπτερο πάντα stand-by.

Τι να λέμε;; σα στρατιωτάκια, εκτελούσαμε τις εντολές, στραβές/σωστές, εκτελούσαμε ό,τι μας έλεγαν, αν είχαμε κάποια αντίρρηση, ή αν θέλαμε να υπενθυμίσουμε για κάτι που ίσως να παραλείψαμε να ελέγξουμε, ευγενικά και με τρόπο, μέσα στη ροή, λέγαμε μια δύο λέξεις κλειδιά και έτσι προχωρούσε. Σταδιακά ξεδιπλωνόταν το σχέδιο και η ροή των τραυματιών, έλεγχος (Sichtung)>συλλογή^διακομιδή///διεκπεραίωση, επανεκτίμηση της κατάστασης, όλα με μια τάξη, εν μέσω πανικού/ταχύτητας/σχετικής βιασύνης (γρήγορα ναι,πρόχειρα όχι, ένα τέτοιο πράγμα)

Στη φωτό, εγώ είμαι εκείνος με το κόκκινο μπουφάν, περίπου στη μέση και λίγο δεξιά.

Πολή δυνατή εμπειρία. Όταν αναδεικνυόντουσαν προβλήματα, απευθυνόσουν πάντα στην Αρχή, στην Ιεραρχία εννοώ και περίμενες να λυθεί, δίνοντας όλα τα δεδομένα και τις πληροφορίες, εσύ δεν είσαι για να σκέφτεσαι εκεί, αλλά να εκτελείς, είσαι μέσα στη μάχη, δεν κάνεις στρατηγική, αυτήν την οργανώνει ο λίγο-πιο-έξω, ο αποστασιοποιημένος σχετικά, που βλέπει όλη τη big Picture.
Φυσικά, μας λένε, μην τρέφετε αυταπάτες, στο δρόμο, γίνονται όλα umgekehrt, σα να λέμε κουλουβάχατα, αλλά όπως είπα και πριν, αν αυτές τις ασκήσεις τις επαναλαμβάνεις σχετικά συχνά, όταν θα έρθει η στιγμή, θα σου είναι ευκολότερη η εφαρμογή, μέσω ανάκλησης των στιγμών.
και φυσικά η καλύτερή μας. αφού ολοκληρώσαμε, κλείσαμε το θέμα, μαζευτήκαμε κάπου, τα συζητήσαμε, αλλάξαμε τις απόψεις, το Nachbesprechung που λέμε, τι κάναμε σωστά, τι λάθος, τι θα αλλάξουμε σε επόμενες φορές undsoweiter undsofort. Μας φωνάζει που λες ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Τμήματος και μας ρωτάει: Θέλει κανα παλικάρι/κοπελιά να σπάσει κανα αμαξάκι με τα εργαλειάκια μας;;; να ανοίξει κανα καπό, καμιά λαμαρίνα, να σπάσει κανα παμπρίζ;;;
Εμείς το πήραμε για παιχνίδι, βάλαμε τα πυροσβεστικά ρούχα, σπάγαμε, τρυπούσαμε, λυγίζαμε, πόρτες, ουρανούς, καπό. Δε σε λέω τίποτα!!!! Μεγάλο μανίκι!!! πολύ ζόρι ρε!!!
και γυρίζει ο μάγκας ο μουστάκιας και μας λέει: "Είδατε ότι δεν είναι τόσο απλό;;; επομένως την άλλη φορά, που θα θέλετε να βρίσετε τον πυροσβέστη γιατί αργεί να "ανοίξει" το αμάξι και "τόση ώρα ο ασθενής σας κινδυνεύει"  κτλ κτλ, θα ξέρετε πόσο δύσκολο είναι και ίσως δείξετε περισσότερη κατανόηση και αλληλεγγύη, ώστε να αποδώσει καλύτερα η συνεργασία" Συμφραζόμενα όλα αυτά, ΟΚ;
Μας έβαλε κανονικά δηλαδή στα παπούτσια τους, για να δούμε το ατύχημα από την άλλη πλευρά του διασώστη, όχι της υγείας, αλλά της κατάστασης, των συνθηκών, του σκηνικού γενικά.
Σας μιλάω για μάθημα ζωής (και θανάτου), μάθημα διατήρησης ψυχολογίας και ενέργειας μετά από 3-4 ώρες έντασης και κούρασης, για οργάνωση και διαχείριση ανθρωπίνων πόρων, σε συνθήκες τρέλας και οριακών καταστάσεων.....

Αυτά εν ολίγοις είναι τα επείγοντα, τα βαριά, τα μαζικά ατυχήματα, σπάνια μεν, πολύύύ σπάνια, αλλά αν σου συμβούν, καλά είναι να το πάθεις στη Γερμανία. Για Ελλάδα δε στο συνιστώ, έχω ζήσει στιγμές απείρου κάλλους, "μνημειώδεις στιγμές" που θέλω να τις ξεχάσω, ούτε θα τις αναφέρω. Το παιχνίδι παίζεται στην προετοιμασία, στην οργάνωση πριν αυτό που φοβάσαι να συμβεί.
Και σ'αυτό, κακά τα ψέμματα, είναι μανούλα οι γερμανοί.
Δε λέω άλλα.
Α ναι !! Και προσοχή στους δρόμους, η ταχύτητα και η απροσεξία >(λόγω αλκοόλ ή κινητών ή άλλων μαλακιών) σκοτώνει πιο γρήγορα και από ατομική βόμβα....