Ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, ήμουν -δε θα 'μουν-14χρονώνε, πρέπει να γυρίζαμε από κάποιο ταξίδι με το περιβόητο "χορευτικό", από τας Ευρώπας και κάποιος στο λεωφορείο έβαλε την κασέτα με τα Λάτιν. Μόλις είχαν κυκλοφορήσει, γκραν σουξέ, φανατικός Νταλαρικός εγώ τότε, έπαθα "κάτι". Πού ήξερα εγώ από Al di Meola και Paco; Τον Νταλάρα άκουγα στα ισπανικά, στα ελληνικά και είχα εντυπωσιαστεί. Στο σπίτι έβαλα τον πατέρα μου και πήραμε την κασέτα, δίσκος ακριβός τότε, και τα άκουγα 8 φορές την ημέρα. γενικά είχα μια έφεση προς την αυτο-πλύση εγκεφάλου, έτσι έγινα και τόσο αυτοπειθαρχημένος μάλλον.
Από τα πιο ερωτικά του δίσκου, το άνωθεν κομμάτι. Εγώ γούσταρα (και τραγουδούσα σπασμένος ισπανικός) το Una Moneda le Di και κάτι άλλα ελληνικά, αυτό δεν το είχα πολυεκτιμήσει, το είχε ξεφτιλίσει και ο Χάρρυ Κλυν αργότερα με τον Αντρέα και τη Μιμή και γελοιοποιήθηκε στα μάτια μου. Tango beguine, τραγουδάει ο άντρας απευθυνόμενος στη γυναίκα που χάνει (ή έχασε), la razon de mi existir, το λόγο της ύπαρξής του.
Και ποιος δεν το είπε το κομμάτι! Από Νταλάρα και Μούσχουρη μέχρι Los Indios, Eartha Kitt και τη ΖΑΖ! η τύπισσα εδώ παραπάνω είναι Ολλανδή από αιγύπτια μάνα, το '80 έπαιζε σε ένα γυναικείο μουσικό γκρουπ, στο οποίο έβγαιναν με τα εσώρουχά τους (καλό κορίτσι κι από σπίτι!), αργότερα το γύρισε μάλλον κι αυτή στην πχιότητα.
Δεν πειράζει, ο έρωτας χωράει τους πάντες, πρώην ξεσαλωμένους, νυν μετανοιωμένους, μικρούς, μεγάλους, παιδάκια 10χρ, γέρους 90χρ, άσχημους, όμορφους, κοντούς, ψηλούς, μαύρους, κίτρινους, ανοιχτομάτηδες, σχιστομάτηδες, στεγνοί, αλκοολικοί, χτυπημένοι, αχτύπητοι, ναρκομανείς (θα σας διηγηθώ αργότερα για μια κοπέλα, ένα πρεζόνι της κακιάς στιγμής και τον έρωτά μου για αυτή), "φυσιολογικοί", αφύσικοι, όλοι ζουν για να ερωτεύονται κι ας μην το ξέρουν.
Υπάρχουμε στροβιλιζόμενοι στους κύκλους μιας μελωδίας που μιλάει για αγάπη
αναπνέουμε τους ήχους που μας θυμίζουν παλιούς έρωτες,
ανοίγουμε τα μάτια χάρη στην υπόσχεση της νέας μέρας για καινούρια σκιρτήματα
Τα κλείνουμε κι ονειρευόμαστε ιστορίες που θέλουμε να ζήσουμε
κι έτσι προχωράμε με κρυμμένα πάθη και ανερμήνευτες επιθυμίες.
Μια ιστορία δεν κλείνει ποτέ την πόρτα στην ανάμνηση. Με μισάνοιχτο φως στο παρελθόν νιώθεις ότι αυτό που έζησες, έχει ακόμα μια θαμπή αλλά ζωντανή πορεία, που σε οδηγεί σε επόμενα μονοπάτια, αβέβαια κι αυτά, αλλά πάντα με τα πιο ζωηρά χρώματα.
Άλλη επιλογή δεν υπάρχει για μας.
Ya no estás más a mi lado, corazón
En el alma sólo tengo soledad
Y si ya no puedo verte
Porque Dios me hizo quererte
Para hacerme sufrir más
Siempre fuiste la razón de mi existir
Adorarte para mí fue religión
Y en tus besos yo encontraba
El calor que me brindaba
El amor y la pasión
Es la historia de un amor
Como no hay otro igual
Que me hizo comprender
Todo el bien, todo el mal
Que le dio luz a mi vida
Apagándola después
Ay que vida tan obscura
Sin tu amor no viviré...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου