Είδα προχτές

Είδα προχτές τον Ωρίωνα. Με είδε κι αυτός. Κοιταχτήκαμε κάμποση ώρα, δεν είπαμε και πολλά.
-Πέρασε καιρός, μεγάλε. Θα 'ναι κανας χρόνος.
-Κυνήγα!
-leichter gesagt als getan, απαντώ
-Δεν έχει τίποτα εδώ πάνω, τζάμπα κοιτάζεις. Κυνήγα!

Είχε κρύο και δεν είχα άλλη όρεξη για λόγια. Τι να μου πει κι αυτός; Με το σκύλο του, τα τόξα του, τις Πλειάδες μπροστά του, ο αιώνιος κυνηγός. Το σημάδι το έχω, το στόχο είναι που δεν ξεχωρίζω πλέον. Μόλις το δω, θα βγάλω ό,τι όπλο μου έχει απομείνει και θα του ρίξω.
Ο Ωρίωνας δεν κάθησε παραπάνω, έδυσε προς άλλα ημισφαίρια, δεν έδωσε και καμιά συμβουλή, ποτέ δε δίνει, μια λέξη λέει κι αυτό είναι: "Κυνήγα!".

Να το θυμηθώ αυτό όταν θα βρεθώ στα θηράματα, ανάμεσά τους, να μην πιστέψω ότι είμαι ένα από αυτά.

Να κοιμηθώ ανιχνευτής, να ξυπνήσω κυνηγός. Γίνεται;;;;;;;;;