Τούτο το βράδυ

 Ω ρε τι θυμήθηκα!! Είμαι η γενιά η αδικημένη, ..κάτω από τις λόγχες των φρουρών.
Μούτσης! Μεγάλη στιγμή, των 2'59'', αλλά με τρεις λέξεις, μπορεί να μιλάει για δεκαετίες, και για συναισθήματα ...παλιά.
Το '85 πρωτοάκουσα αυτό το κομμάτι και είχα κουφαθεί, ήμουν από πάντα με τα λυπητερά, το ένοιωσα πολύ ζωντανό για να είναι ακόμα ένα ψευτοτραγουδάκι. Αυτό μαζί με το "αυτές οι ξένες αγκαλιές"
Το αφιερώνω σε μας, ξέρουμε εμείς!