Ειμ' ένα κορμί χαμένο ένας άσωτος υιός
απ' το σπίτι μου φευγάτος κι απ' τον τόπο μου μακριά
στο γκρεμό κατρακυλάω κάθε μέρα πιο βαθιά
Σαν τα μαύρα νυχτοπούλια μέσα στα σκοτάδια ζω
δεν υπάρχει πια για μένα σωτηρία στη ζωή
το φινάλε μου θα είναι πόνος και καταστροφή
Της ζωής τ' αστροπελέκια δίχως λύπη με χτυπούν
μα εγώ δεν το λυπάμαι το χαμένο μου κορμί
μοναχά μια μάνα κλαίω που την πίκρανα πολύ
Για σένα άπονη αργοπεθαίνω
για σένα έγινα κορμί χαμένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου