Πήρε σαν ένα χωρατό, κυρά ζωή, το ψέμα σου.
Γιατί αλλιώς μιας και φτωχός, ούτε που θα'στεκε ορθός. (1974, Παπαβασιλείου, Οικονόμου)
Κι αν θα τον κόψουν στη μέση, διπλά θα μας αγαπάει (1977, Μουσαφίρης)
Μπορεί να κάνει παγωνιά να νιώθει κρύο
να 'ναι για αυτόν στο λιμάνι αυτό το πλοίο
όμως δεν έχει πει ακόμα το αντίο
άκου , ακόμα ζει
Είναι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είναι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου , έχει φωνή
(1986, Μουσαφίρης)
Κάποιοι είχαν ξεχάσει πόσα χρόνια ήταν στο περιθώριο ο Μητροπάνος, πόσα χρόνια στο "θάψιμο", πόσο καιρό τον αγνοούσαν εταιρείες, ραδιόφωνα, σταθμοί, μεγαλοπαραγωγοί, τότε που δεν του 'διναν καμμία σημασία, κανέναν συνθέτη. Αυτός είχε τον Παπαβασιλείου, το Μουσαφίρη, τον Οικονόμου. Δε λέω και το Μούτση και τον Κατσαρό, λίγο Κουγιουμτζή, κτλ.
Αυτό που έμεινε σε όλους είναι η δεύτερη "ένδοξη", "λαμπρή", "πολιτισμικά ανώτερη" μετα-καριέρα του. Μετά τα σουξέ του Τόκα και την πίπα του Μικρούτσικου, οι κουλτουριάρηδες ανακάλυψαν τον Μητροπάνο. Που τον είχαν χεσμένο 10+ χρόνια. Θυμήθηκαν οι κριτικοί, οι παρουσιαστές εκπομπών ιδιωτικών-κρατικών σταθμών, τηλεοπτικών καναλιών, τη μεγάλη "βυζαντινή του χροιά", που "τώρα είχε βρει άξια τραγούδια". Μπούρδες και υποκρισίες. Όπως και όταν τα 'λεγε ο Στράτος, σκυλά τον ανέβαζαν, μαστούρα τον κατέβαζαν, αλλά όταν πέθανε, μεταμορφώθηκε σε "μεγάλο λαϊκό βάρδο", έτσι περίπου και με το Μητροπάνο, προσπάθησαν αρκετοί να μη θυμούνται τα λαϊκά ερείσματά του, τις πρώτες του δουλειές, διότι "χαλούσαν το ίματζ" των μικρούτσικων και των πεθαμενο-ιδεολόγων.
Η φωνή του που δε λύγισε, οι άνθρωποι που τον στήριξαν στα δύσκολα χρόνια της κατάχρησης, της μερικής αφάνειας, των μικρών μεροκάματων, της απώθησης από τις μεγάλες δουλειές, είναι πράγματα που θα τον συντροφεύουν εκεί που πήγε ο άνθρωπος. Δε νομίζω όμως να κρατάει σε κανέναν κακία, ήταν ευγνώμων προς όλους που τον βοήθησαν, όποτε και όταν γινόταν αυτό.
Οι υπόλοιποι υποκριτές, ας θυμούνται ότι θέλουν από αυτόν. Ο τραγουδιστής είπε αυτά που είχε κι έπρεπε να πει. Τα 'δωσε στους ανέμους, τα σκόρπισε στη βουή. Ελαφρύ το χώμα και η καρδιά του πλέον
Γιατί αλλιώς μιας και φτωχός, ούτε που θα'στεκε ορθός. (1974, Παπαβασιλείου, Οικονόμου)
Κι αν θα τον κόψουν στη μέση, διπλά θα μας αγαπάει (1977, Μουσαφίρης)
Μπορεί να κάνει παγωνιά να νιώθει κρύο
να 'ναι για αυτόν στο λιμάνι αυτό το πλοίο
όμως δεν έχει πει ακόμα το αντίο
άκου , ακόμα ζει
Είναι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είναι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου , έχει φωνή
(1986, Μουσαφίρης)
Κάποιοι είχαν ξεχάσει πόσα χρόνια ήταν στο περιθώριο ο Μητροπάνος, πόσα χρόνια στο "θάψιμο", πόσο καιρό τον αγνοούσαν εταιρείες, ραδιόφωνα, σταθμοί, μεγαλοπαραγωγοί, τότε που δεν του 'διναν καμμία σημασία, κανέναν συνθέτη. Αυτός είχε τον Παπαβασιλείου, το Μουσαφίρη, τον Οικονόμου. Δε λέω και το Μούτση και τον Κατσαρό, λίγο Κουγιουμτζή, κτλ.
Αυτό που έμεινε σε όλους είναι η δεύτερη "ένδοξη", "λαμπρή", "πολιτισμικά ανώτερη" μετα-καριέρα του. Μετά τα σουξέ του Τόκα και την πίπα του Μικρούτσικου, οι κουλτουριάρηδες ανακάλυψαν τον Μητροπάνο. Που τον είχαν χεσμένο 10+ χρόνια. Θυμήθηκαν οι κριτικοί, οι παρουσιαστές εκπομπών ιδιωτικών-κρατικών σταθμών, τηλεοπτικών καναλιών, τη μεγάλη "βυζαντινή του χροιά", που "τώρα είχε βρει άξια τραγούδια". Μπούρδες και υποκρισίες. Όπως και όταν τα 'λεγε ο Στράτος, σκυλά τον ανέβαζαν, μαστούρα τον κατέβαζαν, αλλά όταν πέθανε, μεταμορφώθηκε σε "μεγάλο λαϊκό βάρδο", έτσι περίπου και με το Μητροπάνο, προσπάθησαν αρκετοί να μη θυμούνται τα λαϊκά ερείσματά του, τις πρώτες του δουλειές, διότι "χαλούσαν το ίματζ" των μικρούτσικων και των πεθαμενο-ιδεολόγων.
Η φωνή του που δε λύγισε, οι άνθρωποι που τον στήριξαν στα δύσκολα χρόνια της κατάχρησης, της μερικής αφάνειας, των μικρών μεροκάματων, της απώθησης από τις μεγάλες δουλειές, είναι πράγματα που θα τον συντροφεύουν εκεί που πήγε ο άνθρωπος. Δε νομίζω όμως να κρατάει σε κανέναν κακία, ήταν ευγνώμων προς όλους που τον βοήθησαν, όποτε και όταν γινόταν αυτό.
Οι υπόλοιποι υποκριτές, ας θυμούνται ότι θέλουν από αυτόν. Ο τραγουδιστής είπε αυτά που είχε κι έπρεπε να πει. Τα 'δωσε στους ανέμους, τα σκόρπισε στη βουή. Ελαφρύ το χώμα και η καρδιά του πλέον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου