Ευθύνη

Μετα από μια παραγωγική συζήτηση ....των 2 λεπτών με μία συνάδελφο, αποφάσισα ότι:

-Στα πλαίσια ενός σεβασμού μεταξύ συνεργατών, μπορώ αλλά και υποχεούμαι να αναλάβω μια ευθύνη και μια απόφαση.

-Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εμένα και την ψυχή μου. Οι συνέπειες όμως προφανώς αντικτυπούν και σε άλλους.

-Όταν τα περιθώρια για ομαδική εργασία και συνολική συναίνεση στενεύουν υπερβολικά, το μόνο που μένει είναι πάλι η ατομική ανάληψη αυτής της ευθύνης και η συνεπής πορεία αυτής.

-Το ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να σε κριτικάρει (κι έτσι είναι το σωστό), δε σημαίνει κι απαραίτητα ότι δε θα έκανε το ίδιο με σένα, εάν βρισκόταν στη θέση σου.

-Η ευθύνη πάντα πρέπει να είναι ανάλογη της ανταμοιβής που εισπράττεις. Οι ρομαντισμοί τέλος!

-Η λιγοψυχία σε ένα πόστο υπεύθυνο και νευραλγικό συχνά είναι εξίσου επικίνδυνη όσο και ένας υπέρμετρος ζήλος.

-Ένας αποδοτικός και ωφέλιμος συνάδελφος (στο αντικείμενο της δουλειάς εννοείται, όχι για την τσέπη σου) αξίζει τη θυσία μιας ανώφελης και ασπόνδυλης ιεραρχικής δομής

-Δεν υπάρχει και ούτε θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει αξιοκρατία!!!!!

Μόνο αυτά!! Σκέψου να μιλούσαμε και παραπάνω!!!!!