Για να ακριβολογώ, όχι μόνο τα βρακιά, αλλά και τα πυτζαμάκια και τα φορμάκια κι ότι άλλο φορούν το χειμώνα στα σπίτια τους τα κοριτσάκια από 20 έως 55.
Όπως λοιπόν εγώ μαζεύω ξύλα για το χειμώνα, κάποιος άλλος πλένει κι απλώνει πυτζαμάκια. Και σε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου. Ένα για κάθε μέρα. Ένα για την Τρίτη, την Τετάρτη, ένα για το Γιώργο, ένα για το Στέλιο, ένα για το Γιάννη, Το ροζ για τον μπακάλη απέναντι, το κίτρινο αρέσει στο φαρμακοποιό και τα λοιπά και τα λοιπά.
Υποννοείς δηλαδή ότι επειδή η γυναίκα είναι καθαρή και νοικοκυρά, στις 9 του μακαρίτη, άλλον έβαζε στο σπίτι. Δεν είναι αυτό βρε παιδί μου! Απλώς η Ελένη η ζωντοχήρα, ντέρτι έχει η κακομοίρα, ένα γέρο άντρα έχει και η καϋμένη δεν αντέχει. Τα 'παμε !! Τηλέφωνο πριν πάμε σπίτι !!! Είμαστε και σε ηλικία εμφράγματος. Ούτε για Καρδιολογική Κλινική είμαστε ούτε και για φυλακή. Γυναίκα έχω και τσεκούρι, πάμε μια βόλτα ;;
Κατά τα άλλα, σέρνουν καράβια.
Αυτά, απ'τον κουτσομπόλη Ενοίδα. (Τι να κάνουμε, μάτια έχουμε. Να τα βγάλουμε;;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου