Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Επιχειρηματικός Κίνδυνος (ο Τζόγος στα πολιτισμένα)

Στα Πανεπιστήμια των Πολιτισμένων Χωρών, στις Οικονομικές Σχολές και όχι μόνο, διδάσκεται η Διαχείριση Επιχειρηματικού Κινδύνου (Risk Management).
Κάθε άνθρωπος, κάθε οικογένεια, κάθε κοινωνία, κάθε Κράτος, κάθε Παγκόσμιος Οργανισμός είναι μια Επιχείρηση. Κάθε μέρα, κάθε ώρα επιχειρούν. Επιχειρούν να κερδίσουν, να κερδοφορήσουν, να αποφύγουν απώλειες, να προοδεύσουν, να αναπτυχθούν, να αποθηκεύσουν κεφάλαια. Αυτό δε γίνεται ακίνδυνα, χωρίς ρίσκο. Ρισκάρεις, ελληνιστί τζογάρεις, για την κάθε σου κίνηση. Και αυτό το ρίσκο είναι δεδομένο και πρέπει να το διαχειριστείς, να το αναγνωρίσεις και να προστατευτείς.
Θα πει κάποιος ότι ο επιχειρηματικός κίνδυνος διαφέρει από το τζογάρισμα των παιγνίων. Για όσους έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Μαθηματικά και δη το κεφάλαιο "Παίγνια" ίσως καταλαβαίνουν καλύτερα τη συσχέτιση των αριθμών με τις καταστάσεις και τη στατιστική επεξεργασία των συνθηκών που μπορούν να "τύχουν". Μπορώ να προτείνω μερικά βιβλία, αλλά δεν είναι επί του παρόντος (ίσως μπορείτε να δανειστείτε το φοβερό Theory of Games and Economic Behaviour ή να σας το δανείσω εγώ, του απίστευτου Τζον Φον Νόιμαν. Η τελευταία έκδοση στο εξώφυλλο έχει πιόνια από σκάκι).
Έλεγα λοιπόν ότι το ρίσκο είναι μέσα στη ζωή όσο είναι και οι επιλογές, μικρές η μεγάλες. Το να αφεθείς απλά στην έννοια "Τύχη", δίχως να λάβεις παραμέτρους και μεγέθη, δε σε κάνει τζογαδόρο, απλώς αδιάφορο παίχτη. Πολλοί "τυχεροί" έχουν πλουτίσει έτσι, κάνοντας τίποτα και χτυπώντας στα τυφλά. Λίγοι από αυτούς τα έχουν κρατήσει αυτά τα πλούτη.
Ο Μέγας Νικ δε Γκρικ του προηγούμενου αιώνα (βλέπε και wikipedia) διάβαζε Πλάτωνα. Ίσως αν υπήρχε τότε το σημερινό bookmaking να τον είχαμε κάνει και πρωθυπουργό, αλλά σήμερα οι άνθρωποι όχι απλώς δεν υπακούν στους στοιχειώδεις κανόνες του ρίσκου και του παιχνιδιού, αλλά τζογάρουν πάνω στα λάθος στοιχήματα.
Π.χ. Παίζεις Πάμε Στοίχημα του γνωστού μεγαλοαπατεώνα, παίρνεις Μετοχές της Εθνικής του άλλου γνωστού μεγαλοαπατεώνα, ονόματα να μη λέμε, παιδιά δεν είμαστε, κι αν είμασταν, πλέον βάλαμε μυαλό (ή Όχι;;). Νομίζεις ότι είσαι επιχειρηματίας, νομίζεις ότι επειδή κερδίζεις τα προσωρινά φύλλα, είσαι και ο νικητής, ο Παίκτης (άνοιξε και κανα Ντοστογιέφσκι, Παοκτσή ε Παοκτσή).
Ποντάρεις στην αυριανή Κυβέρνηση, (μη νομίζεις κι αυτό τζόγος είναι), χωρίς να υπολογίζεις ότι το άνοιγμα είναι μεγάλο, ενώ η μπάνκα δεν έχει να δώσει.
Οι πιθανότητες είναι εναντίον, ζούμε και επιχειρούμε με την μπλόφα, οι προκαταλήψεις καθορίζουν τις κινήσεις μας και δεν αποδίδουν μακροπρόθεσμα.
Τα φύλλα, τα δελτία, οι τίτλοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ.
Τα νούμερα που περιγράφουν δείκτες ανάπτυξης και μακροοικονομικών μεγεθών λαμβάνουν τους αστάθμητους παράγοντες (να ανατρέψει π.χ. η Άρσεναλ το εις βάρος της 2-0 και να το κάνει με μούφα γκολ σε 2-3) και τους προσμετρούν στο κόστος αγορά ή εξαγοράς ή δανεισμού ή αποπληρωμής. Οι "τυχαίες" συνθήκες, που τελικά δεν είναι καθόλου τυχαίες, ορίζουν το ύψος του στοιχήματος και συμπληρώνουν τις κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση των κινδύνων σε περίπτωση απώλειας. Όπως όταν ασφαλίζεις μία αποθήκη για φωτιά με ένα "α" ποσό και "τυχαία" αυτή γίνεται παρανάλωμα, η Εταιρεία είχε υπολογίσει το bonus-malus και με βάση το πλάνο της στον κίνδυνο αποδίδει-αναλόγως της πραγματογνωμοσύνης, που και σ'αυτή συνυπολογίζει ένα βαθμό ρίσκου-τα οφειλόμενα. Θα μπορούσε στη θέση της αποθήκες να είναι ένα δάσος...Λέω εγώ!!

Δε θέλω να πω κι άλλα. Είχα ακόμα μια ιστορία για το Τζον Νας (αυτόν της ταινίας "ένας υπέροχος άνθρωπος") και τη θεωρία του περί μη μηδενικού αθροίσματος, αλλά προτιμώ να σας αφήσω να τα ψάξετε μονάχοι σας. Όλα εγώ θα σας τα εξηγώ;;;

Κλείνω απλώς με την έννοια τύχη και Μοίρα. Το προκαθορισμένο των επιλογών μας.
Ο Αϊνστάιν είχε πει το γνωστό "Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον Κόσμο". Να τα παίγνια και οι πιθανότητες...
Και απαντά 70 χρόνια μετά ο περίφημος Hawking, επιβεβαιώνοντας τον αλλά διαφωνώντας κιόλας: " Όχι απλώς παίζει ζάρια, αλλά ξέρει και που να τα ρίξει.......!!!!!!!!!"

Ο νοών νοοείτο!!!

Υ.Σ Το γνώρισμα του μεγάλου Παίχτη: Να κάνεις το στημένο και το προετοιμασμένο να φαίνεται σαν τυχαίο κι απρόσμενο. Μπορείς;; Εδώ σε θέλω!!!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου