Η συγκομιδή του Αυγούστου

Τι να πω; Ο Αύγουστος έχει και καλά. Μαζεύεις φρούτα και λαχανικά, που δυστυχώς υποτιμούνται, όχι στην αγοραστική τους τιμή, αλλά κυρίως στη διατροφική τους αξία.

Σύκα. Έχω τριών ειδών. Τα μεγάλα που ωριμάζουν νωρίτερα, ξεφλουδίζονται ευκολότερα και είναι σκούρο κόκκινο το μέσα. Τα πιο μικρά, στρογγυλά, με κιτρινωπή σάρκα, που είναι πιο πυκνά στο δέντρο. Και τα πιο κωνικά, μεσαίου μεγέθους, που στάζουν μπόλικο μέλι και άρα τραβούν πιο πολύ τις καρακάξες. Και τα τρία με τρελαίνουν στη γλύκα. Για να μη μιλήσω για ...την υπακτική τους δράση. Στην τουαλέτα γρήγορα!! Και φυσικά δεν προλαβαίνω να μαζεύω, αφού ωρίμασαν νωρίς και άνοιξαν λόγω των βροχών.

Σταφύλια: Αράντιστα, γλυκά, άσπρα και μαύρα. Ανάθεμά με κι αν ξέρω τις ράτσες. Μόνο λίγο κορφολόγημα, καμμιά κληματσίδα το χειμώνα, αυτά. Χωρίς τίποτα, ξερικά κλήματα, μας προσφέρουν κάθε χρόνο ένα τίμιο τσίπουρο. Εκτός από φέτος. Πάλι ελέω καιρού, ο τρύγος έγινε νωρίς. Και εμείς, πήραμε μόνο για επιτραπέζια. Φάγαμε λίγα, αλλά πολύ γλυκά. Κι από κουκούτσι να φαν και οι κότες (που δεν έχω).

Πατάτες: Πάρ'τε κύριες μου πατάτες, για φαϊ, για τηγάνι, πατάτες. Βλέπω άφησες μούσι Δημητράκη. ΠΑΤΑΤΕΣ!

Πολύς μόχθος για λίγη παραγωγή. Η βιολογική πατάτα καταρχήν είναι πολύ μικρή και ειδικά στα άγονα χώματα τα δικά μας δεν μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο. Και αυτή είναι η πικρή μας ιστορία. Το ΧΩΜΑ! Δεν υπάρχει εδώ γόνιμο χώμα. Και προφανώς δεν είναι το ποτιστικό ή μη της υπόθεσης. Είναι όλα εκείνα τα διαολεμένα στοιχεία, ιχνοστοιχεία, ψωροσκατοστοιχεία που έχουν τα άλλα χώματα και ότι να ρίξεις γίνεται τεράστιο σε ποσότητα και όγκο παραγωγής. Αλλά έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις. Άλλος κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή.

Εδώ έχει μπόλικη πέτρα και ασβέστιο. Από άργιλο και χούμο νιέντε. Γι'αυτό και παλεύω με την κομποστοποίηση, που παρεπιμπτόντως ακόμα δεν έχω δει φως.

Ξανά στις πατάτες. Μικρές-μικρές, αλλά τέτοια γλυκοπατάτα δεν είχα ξαναφάει. Μια μαγειριά μας βγήκε, αλλά ως και η φλούδα ήταν νόστιμη. Χαλάλι οι ρόζοι στα χέρια απ'το τσάπισμα!

Ντοματίνια: Αυτά μ'έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Ακόμα μαζεύω λίγα-λίγα. Σκάσαμε στο ντοματίνι! Μικρά και νόστιμα, με ποικιλία στις συνταγές. Θα ξαναβάλω του χρόνου, εννοείται, αλλά με λιγότερες ρίζες.

Και φτάσαμε στα καρπούζια: τρεις ρίζες όλες κι όλες. Φάγαμε και 3-4 καρπούζια. Σα μπάλλες βόλλευ, ένα πράγμα, αλλά είπαμε: τα χώματα. Αυτά μας έπεσαν, μ'αυτά παιδευόμαστε. Ότι χαρτί έχει ο καθείς στα χέρια του. Λιμά; Λιμά! Ασέους; Ασέους!

Το καρπούζι καλό αλλά λίγο. Θα το σκεφτώ για του χρόνου. Πρόσεξα ότι "ανοίγουν" εύκολα. Ίσως να τα παραπότισα.

Πριν κλείσω, θέλω να τονίσω ότι όλα αυτά τα αναφέρω, προφανώς όχι για να σας κάνω τον έξυπνο, αφού δεν είμαι κιόλας, αλλά για να θυμίσω σε όλους εμάς τους ξεχασμένους αστούς ότι δεν είναι μεγάλη δουλειά ένας κήπος, ένας μπαχτσές και προσφέρει τεράστια ικανοποίηση, κυρίως ψυχική, χωρίς να υποτιμώ την υλική. Εκεί που θα δώσετε 15-20.000 ευρώ για να ξανααγοράσετε ένα καλύτερο αμάξι-σκοτώστρα, αγοράστε ένα αγροτεμάχιο, ένα στρέμμα, ένα ψωροστρέμμα, τώρα που έπεσαν και κάπως οι τιμές και αρχίστε τον αγροτοτουρισμό 365 μέρες το χρόνο. Θα κάνει καλό στα νεύρα σας, στα παιδιά σας (όσοι έχετε), στην υγεία σας, στην αίσθηση της προσωρινότητας και θνητότητας μας, στην επαναπροσέγγιση της φύσης, στην επανεκτίμηση των απλών πραγμάτων, στα λίγα, στα απλά, στα δύσκολα μεν αλλά ανταποδοτικά δε. Το 'χω ξαναπεί, αλλά δε με κουράζει να το ξαναπώ. Πιάστε χώμα, φυτέψτε ζωή, δώστε πράσινο στη γη, κάντε πράξη όλες αυτές τις θεωρητικούρες του ΣΚΑΙ. Ξαναδείτε τον εαυτό σας πιο κοντά στη φύση, σηκωθείτε από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καρέκλες, κρεβάτια κτλ κτλ και δώστε νόημα στις νεκρές λέξεις ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΠΡΑΣΙΝΟ (όχι της Πανάθα, αν και αυτή είναι όντως νεκρή λέξη), ΦΥΣΗ.

Φυσικά, στο τέλος-τέλος, ο καθένας είναι υπόλογος για τις δικές του πράξεις.

Εγώ εξάλλου τι ξέρω, τίποτα δεν ξέρω.........

Υ.Σ. Είπαμε να γίνουμε ερασιτέχνες αγρότες, αλλά μην καταλήξουμε και ΠΑΟΚ (φτου-φτου)