Είναι η μάνα, η μητέρα, η μαμά, η γυναίκα, η κυρία, η οικοδέσποινα, το μυαλό και το πορτοφόλι της οικογένειας, ο λαιμός που γυρίζει το κεφάλι. Η τελευταί φωνή πριν το μεσημεριανό. "Έπλυνες τα χέρια σου, φάε όλο το φαϊ σου, σκουπίστηκες, πλύθηκες, διάβασες;". Είναι η υπερβολή, η υστερία και η φροντίδα. Η τάξη και η πειθαρχία. Ποιός θα τραβήξει τα λουριά, ποιός θα βάλει το φρένο στον υπέρμετρο ενθουσιασμό;;
Ποιός μπορεί να φτιάξει (και ποιός μπορεί να γκρεμίσει παράλληλα) ένα σπίτι;;;
Μια (κατά τας γραφάς) μαμά, μια παραδοσιακή μαμά, όχι από αυτές τις γιαλαντζί που κυκλοφορούν προσφάτως, με το αποτυχημένο μπότοξ των 60€ και το μπούστο όλο έξω, να εντυπωσιάσουμε το γυμνασιάρχη.
Μιλάω για τη μαμά, που σφίγγει τόσο το παιδί, τόσο όσο να το σκάσει. "Μ' έσκασες χριστιανή μου. Άει παράτα με".
Και τον παράτησε. Τον παράτησε τόσο που ούτε να το φτύσει, ούτε μια τσιρίδα "Μιχαλάκη, όχι στα βαθειά, παιδί μου". Του 'δωσε 20€ στο χέρι κι άντε στο κυλικείο, "σιγά μη σου φτιάξω σάντουιτς". "Τι μεσημεριανό; Και τα Goody's γιατί υπάρχουν;" "Δεν μπορώ να σε διαβάσω, έχω κομμωτήριο, μετά γυμναστήριο, μετά ίσως γαμ.....στήριο και μετά αναγκαστικά σπίτι".
Οι σύγχρονες (30άρες-40άρες και μερικές 50άρες-λιγότερες σαφώς) μαμάδες είναι η απαρχή της καταστροφής μας. Βαρύγδουπο κι ας ακούγεται, το πιστεύω. Τέτοιες μανάδες έχουμε-πλέον-τέτοιοι μ.....ες θα βγούμε.
Το έθνος θα εξαφανιστεί και θα εξανεμιστεί εξαιτίας ενός power plate.
Βέβαια στο δικό μας σπίτι είμαστε ακόμα παραδοσιακοί. " Ό,τι πει η μαμά...", " Άμα το είπε η μαμά....", " Η μαμά είναι το αφεντικό". κτλ...
Αλλά ο γάτος ο μπαμπάς (φτου σου βρε παιδί μου μη σε ματιάσουν) βρίσκει τη διέξοδο.
Τον τελευταίο χρόνο μαθαίνουμε-τρόπον τινά-σκάκι. Εγώ πάντα ήμουν μαζέτας (Στη σκακιστική ορολογία σημαίνει αυτόν που παίζει χρόνια, αλλά δεν έχει καταφέρει ποτέ να πιάσει την ουσία κι όλο χάνει, κάτι σαν τον ατζαμή δηλαδή). Τώρα προσπαθώ να εντρυφήσω τα νεούδια. Γκαμπί, φορσέ κινήσεις και τέτοια.
Και ξεκινώ από τις μεταφορές.
"Η Βασίλισσα-Μαμά, τους λέω, είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Δεν την αποκαλύπτουμε νωρίς, την προστατεύουμε, γιατί αυτή θα μας πάρει τον αγώνα. Αυτή είναι που θα μας βγάλει νικητές, ασπροπρόσωπους. Είναι τα πάντα όλα. Κάνει τις κινήσεις και των δύο αξιωματικών, των πύργων, (εκτός των αλόγων), τρώει τα πάντα και τους πάντες, άμα θέλει. Βγαίνει τσαμπουκαλού, επιτίθεται, γυρίζει αμέσως πίσω να διορθώσει τα σπασμένα, να προστατεύσει τα αδύναμα και ξαναγυρίζει αδίστακτη στη μάχη.
Πότε όμως πραγματικά χάνεται η παρτίδα;;;;;;
Όταν πέφτει ο Βασιλιάς!!! "
Ο οποίος βασιλιάς, τι είναι; Ένας κακομοίρης, πάει ένα κουτάκι μπρος, ένα πίσω, κλάνει μια δεξιά, ρεύεται μια αριστερά. Τον κρύβεις όπως-όπως σε κανα ροκέ μπας και γλυτώσει κι αφήνει άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά (που λέει ο λόγος).
Τέλος πάντων, πιστεύω ότι ένα σχετικό νόημα το πιάνουν. Η μαμά μπορεί να κερδίσει ή να χάσει έναν αγώνα (κι ένα σπίτι), τίποτα όμως δεν τελειώνει αν δε μιλήσει κι ο μπαμπάς....
Μεγάλε ! ! ! ! !
(Μη νομίζεις, λέγε-λέγε μπορεί και να τα πιστέψω. Κι εγώ και τα παιδιά)
Υ.Σ Δεν ξέρω αν πήρατε πρέφα την είδηση για μια 52χρονη μάνα από τα Γρεβενά, που σκότωσε τον άντρα της και μετά τον αναζητούσε στα κανάλια (Νικολούλη κι έτσι). Εκλιπαρούσε αν υπάρχουν τυχόν πληροφορίες, ενώ η ίδια τον είχε θάψει και ξεθάψει δύο φορές για να μη βρεθεί. Βέβαια η είδηση λέει ότι το βάρεσε με ένα καδρόνι στο κεφάλι την ώρα που απείλησε ο πατέρας με ένα τσεκούρι τα δύο τους παιδιά, 19 και 20 χρόνων. Το μητρικό ένστικτο ήταν ανέκαθεν ισχυρότερο φίλτρο απ'το συζυγικό. Γι 'αυτό όσοι ενδιαφερόμενοι, το νου σας. Η γυναίκα-αράχνη σε τρώει μόλις την τεκνοποιήσεις. Μετά είσαι απλώς κηφήνας ή ο μαλακαντρέας-sorry για τη φράση, αλλά δε σκέφτηκα καλύτερη-που κουβαλάει ψώνια και λεφτά. Το νου σας ρεμάλια......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου