ΑΛΗΤΕΣ, ΨΥΧΟΒΓΑΛΤΕΣ, ΠΟΝΟΚΑΠΗΛΟΙ....

ΑΛΗΤΕΣ, ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ, ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ, ΠΟΥ ΚΑΠΗΛΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ, ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΤΕ (ΑΚΡΙΒΑ) ΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΑΣ ΦΟΥΜΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΑΕΙΣ (ΚΙ ΑΘΩΟΥΣ;;;;), ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΒΙΛΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΤΕΡΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΒΙΝΤΕΑ. ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ, ΣΑΝ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΠΟΥ ΠΕΤΑΤΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΛΩΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ ΠΟΥΣΤΙΑ, ΨΕΥΤΙΑ, ΑΛΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ.
ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΩΡΕΣ ΣΑΣ. ΚΑΠΟΙΟΣ (ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΞΕΣ) ΘΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΨΕΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΤΗ ΦΟΡΕΣΕΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΚΑΠΩΣ, ΟΠΩΣ-ΟΠΩΣ, ΚΑΠΟΤΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΕΣΑΣ ΜΑΖΙ. Ή ΕΣΕΙΣ Ή ΕΜΕΙΣ. ΔΕ ΧΩΡΑΜΕ ΟΛΟΙ. Ο,ΤΙ ΦΑΓΑΤΕ, ΦΑΓΑΤΕ. ΩΡΑ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΤΕ. ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΑΣΕΤΕ ΟΛΑ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΥΣΤΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ, ΟΛΕΣ ΤΙς ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΨΑΤΕ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΑΛΛΩΝ, ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕ ΑΣΥΔΟΤΟΥΣ. ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, ΟΙ "ΕΞΥΠΝΟΙ" ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΝΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΚΟΡΟΪΔΑ, ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ, ΟΙ "ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΜΩΡΕ", ΟΙ "ΟΛΟΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ".
ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΖΩΪΚΗΣ) ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ, ΝΑ ΣΑΣ ΡΟΥΦΗΞΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΡΥΠΕΣ ΧΙΛΙΑ ΕΞΑΣΦΑΙΡΑ, ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ ΣΑΣ, ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΙΒΙΣΜΟ ΣΑΣ.
(ΔΕΝ;;;) ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ, ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ.
ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΦΙΔΙ (ΠΟΙΟ ΦΙΔΙ;ΝΑ'ΤΑΝ ΕΝΑ ΚΑΛΑ ΘΑ 'ΤΑΝ) ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ.
ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ (ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ)

ΑΝΤΕ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΚΑΘ'ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΟΦΡΟΣΥΝΗ (ΑΜΑ ΤΑ ΠΑΡΩ, ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΟΡΑ, ΚΤΛ, ΚΤΛ)

Καζαντζάκης (in memoriam)

..........Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω..........

....Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα σοζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου. Να πως με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από τα φαινόμενα΄ πρι να κινήσεις για τη λύτρωση. Αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς.......

https://share.acrobat.com/adc/document.do?docid=38af5345-7075-49c2-af4c-5364a2f52477

Για όσους θέλουν να "δουν"....Κατεβάστε και διαβάστε!

Όσες φορές και να διαβάσω την Ασκητική, πάντα εντυπωσιάζομαι για το τι γράφτηκε σε σχετικά λίγες λέξεις. Η συμπύκνωση και ταυτόχρονα η απλόχερη διείσδυση στα εσώτερα και μύχια του Ανθρώπου, από έναν πανεπιστήμονα της Ψυχής. Δεν ήταν ο Καζαντζάκης για μας, για την κακομοιριά μας, για τα μούτρα μας, για τη θρησκοληψία και γενικά την ιδεοληψία μας. Έριξε μαργαριτάρια στους χοίρους (που 'παθαν και γρίππη).

Υ.Σ. Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Άστε τα μεγάλα λόγια γι'αυτούς που τα μπορούν.

Για αυτούς που τα 'χτισαν και έμειναν μνημεία ενός Πολιτισμού, που πολλοί το μελετάνε και λίγοι το σέβονται πραγματικά.

Τσόμσκυ......

Noam Chomsky from tv xoris sinora on Vimeo.




Ακούστε μία από τις τελευταίες εμπεριστατωμένες και ακόμα αφίμωτες φωνές των διαφορετικών. Η συνέντευξη είναι στο Demokracy Now. Έχει πολλά να ψαρέψετε. Ιδιαίτερα υπάρχει ένα σημείο (10:09) που μιλάει για την επενδυτική θεωρία του Φέργκιουσον. Για να κάνεις μια καλή πρόβλεψη για τις πολιτικές μιάς (μέλλουσας) κυβέρνησης, δες τη σύνθεση των χρηματοδοτών της πολιτικής τους εκστρατείας.
Ας ψάξουμε κι εμείς τους δικούς μας "μεγάλους ευεργέτες" και θα δείτε τι ωραία όλα που δένουν (ΜΜΕ, μεγαλοεργολάβοι, ενεργειακοί μεγαλοεπενδυτές, όμιλοι εξαγορασμένοι, ευρωπαϊκών συμφερόντων, επιχειρηματίες με ειδικότητα στο ξέπλυμα μέσω της Υγείας, εφοπλιστές και πετρελαιομεταφορείς απ'τα στενά του Άντεν, και βάλε........).

Επανέρχομαι στη συνέντυξη. Ο Τσόμσκυ ψύχραιμα και σχετικά απλά προβάλλει τους άξονες του "μπερδέματος" στη λύση της Κρίσης, τις ψευδαισθήσεις περί "ώριμων πολιτικών επιλογών" δώθε-κείθε του Ατλαντικού και γενικώς ρίχνει τους μύθους για αυτούς που ευαγγελίζονται διεξόδους και λύσεις μέσα απ'τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές παρελθόντων ετών. Αναφέρει το δόγμα Ομπάμα "too big to fail", που χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει τον προστατευτισμό, χωρίς κανέναν έλεγχο, Εταιρειών που οδήγησαν στην Κρίση, μέσω ανοχής υψηλού ρίσκου δανεισμού και παραπομπής (νομικά) στο ΔΝΤ για την αποπληρωμή τους.
Καταπληκτικό επίσης είναι αυτό που παραδέχεται (άραγε τολμάει να το λέει κανένας άλλος) για το μονοκομματικό κράτος των ΗΠΑ (..και της Ελλάδας μήπως;;;). Είναι ένα κόμμα επιχειρήσεων, λέει, με διαφορετικές φράξιες. Όταν όμως φωνάζει η κυρά Καλλιόπη στη λαϊκή:"Όλοι ίδιοι είναι", ενώ αναπαράγει απόψεις διεθνούς φήμης κοινωνιολόγων και διαννοούμενων(Μιλς), εμείς λέμε ότι λαϊκίζει.....
Αναφέρει παρα πολλά για τους (επερχόμενους) πολέμους, στρατιωτικά έξοδα, ότι "δεν έχουμε καπιταλιστική οικονομία, αλλά μια μορφή κρατικής συμπόρευσης με καπιταλιστικές πρακτικές". Αυτό, μέσες-άκρες.

Αλλά δεν πρέπει να σας ζαλίζω με δικές μου τζιριντζάντζουλες, όταν πρέπει κάποτε να σκάσουμε για να ακούσουμε αυτούς που δείχνουν να ξέρουν τι λένε.....

Με την ευγενική χορηγία του TVXS

Απολυταρχία ≠ Πειθαρχία ;;; (Die Welle)

Με αφορμή την ημέρα (21 Απρίλη) και σε συνάρτηση με την προηγούμενη ανάρτηση, θέτω ένα ερώτημα, που μάλλον θα χρειαστεί ανάστροφη εξήγηση:

Η Απολυταρχία προϋποθέτει την πειθαρχία.
Η πειθαρχία όμως οδηγεί απαραίτητα σε απολυταρχικές συμπεριφορές;;;;;

≠$%&*!@

Στο post προχθές έλεγα ότι πόσο μοιάζουν οι τωρινές συνθήκες με το '32. Κρίση, κοινωνικοοικονομικοπολιτική, 4 χρόνια ψιλοαναρχίας, μετά ήρθε η δικτατορία του Μεταξά και 4 χρόνια μετά ξανά Παγκόσμιος Πόλεμος.

Τα οικονομικά προβλήματα, η αδυναμία διαχείρισής τους και η έλλειψη διεξόδων (το στρίμωγμα στη γωνία δηλαδή) απαιτεί εκτόνωση, όχι απαραίτητα ομαλή. Αυτές οι ανωμαλίες είναι που (υπο)βοηθούν τις απόλυτες συμπεριφορές των ατόμων, άρα και συνολικά των κοινωνιών. Είναι εκείνες οι στιγμές που καταλαβαίνεις πως όλοι γίνονται ένα, πόσο εύκολα ο καθένας ενσωματώνεται στη μάζα για να φανεί λιγότερο το δικό του πρόβλημα, πως misery loves company....

Το ζήτημα είναι να βρεθεί ο Ένας, ο Ηγέτης, ο Αρχηγός, ο Απόλυτος Άρχοντας, που θα εμπνεύσει, που θα επηρεάσει, που θα κατευθύνει, που θα καθοδηγήσει, που θα παρασύρει όλη αυτήν τη συσσωρευμένη και καταπιεσμένη οργή σε μια έκρηξη προς εκεί που θα επιλέξει Αυτός.

Επανέρχομαι στη σύνδεση με τις -αρχίες. Η αρχή που θα πείσει (πειθαρχία) προφανώς δεν είναι μόνο εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική. Κι εκεί είναι που διαφωνούσα με κάποιον σε συζήτηση, όταν έλεγα ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχος λαός. Ο συζητητής έλεγε ότι αυτό είναι γενίκευση και ότι το περιβάλλον καθορίζει τη δράση. Άρα όταν βρίσκεσαι υπό πίεση, προσαρμόζεσαι και πειθαρχείς μια χαρά. "Μα ακριβώς αυτό έλεγα κι εγώ", απαντούσα," ότι δεν έχουμε αυτοπειθαρχία και φαίνεται ότι χρειαζόμαστε το βούρδουλα και την απειλή πάνω απ'τα κεφάλια μας για να κάνουμε το αυτονόητο".

Σίγουρα είναι μια απλοϊκή προσέγγιση, αλλά χάριν ευκολίας, συνεχίζω. Η αυτοπειθαρχία προϋποθέτει βαθειά Παιδεία, αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση. Πολύ σπάνια χαρακτηριστικά για έναν παραδοσιακά ξενόδουλο κόσμο, για έναν ασεβή (και φυσικά δεν εννοώ στα θρησκευτικά) λαό, εννοώ που δε σέβεται την ιστορία του, δε σέβεται το μέλλον του, τα παιδιά του, για έναν απαίδευτο, αγράμματο, άνθρωπο, που αρκουδίζει, που μαϊμουδίζει, που γλύφει εκεί που φτύνει και ξεχνάει ό,τι θα έπρεπε για πάντα να θυμάται. Λαός χωρίς μνήμη, καταδικασμένος στο χάος, έσω κι έξω.

Από την άλλη, εμείς οι "έξυπνοι", οι γεμάτοι "ιδιωτικές πρωτοβουλίες", που δε δεχόμαστε κανενός τη γνώμη (Ποιός είναι αυτός ρε που θα μου πει εμένα....;;;), εμείς λοιπόν όταν βλέπουμε πειθαρχημένες συμπεριφορές, ξεκινάμε την κριτική. Τα στρατιωτάκια, οι κουτόφραγκοι, οι γερμαναράδες, οι ανόητοι, οι κρυόκωλοι, τα κορόϊδα και άλλα παρόμοια "ευγενή" στολίζουν όποιους δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι "σιγά ρε μην περιμένω εγώ στην ουρά" και ότι "ποιός είναι αυτός που θα μου πει να μην καπνίζω;;".

Ο απείθαρχος συχνά, ακριβώς λόγω έλλειψης Παιδείας, υπόκειται πιο εύκολα σε προβατοειδείς συμπεριφορές, άρα και σε λαϊκισμούς, απ'ότι από αυτούς που κατηγορεί ως μονοκόμματους και ρομποτοειδείς. Ο λαϊκισμός εύκολα οδηγεί στην εύκολη κατανάλωση τσιτάτων και σλόγκαν (έθρεψαν γενιές και γενιές κομμουνιστών και άλλων λοιπών δογματικών αριστερών), που στεγανοποιούν τη σκέψη και τη μορφοποιούν στην απόλυτη Θέση, τη Θέση του Ενός, του Καθοδηγητή, του Γενικού Γραμματέα, του Δικτάτορα, του Φύρερ.....

Επομένως κάθε απολυταρχικό καθεστώς τη θέλει την υπακοή, την υποταγή, χωρίς όμως να σημαίνει ότι η αυτοπειθαρχία, με τα στοιχεία που περιγράφτηκαν παραπάνω, οδηγεί αυτόματα σε ένα φασισμό. Κι όμως οι συζητήσεις εξακολουθούν σε χώρες, που έζησαν τέτοιες συνθήκες μαζικής υστερίας, μαζικής χειραγώγησης και ολέθριας πλύσης εγκεφάλου από Ιδεολογίες (Ρωσία, Γερμανία, Ισπανία). Ειδικά στη Γερμανία, ο κινηματογράφος τους περνάει μια περίοδο κάθαρσης, εξιλέωσης ίσως, για το παρελθόν. Ταινίες όπως "Η Πτώση" ή "Οι ζωές των άλλων" πιθανόν πριν 20 χρόνια να ήταν αδιανόητες. Σήμερα όμως δείχνουν μία άνεση και μια απελευθέρωση από πολιτικά ταμπού, μπας και θυμίσουν κάτι από τις Δημοκρατικές αρχές (;;;;) των άλλων χωρών (Τρομάρα τους!).

Πιό πρόσφατο παράδειγμα έχω να αναφέρω το "Κύμα" (Die Welle). Καλή έμπνευση, ωραία το προχώρησε έως ένα σημείο, μάλλον όχι με την περαίωση που θα έφερνε πιο πολλές αναλύσεις, αλλά μολαταύτα πολύ ενδιαφέρουσα θέση. Δάσκαλος σε φάση πειραματισμών φέρνει σε τάξη "ανάμεικτων" εφήβων διλήμματα για πολιτικά συστήματα, κοινωνικές απόψεις, πρακτικές δυσκολίες ή ευκολίες, αναλόγως, σε συμπεριφορές και στάσεις ζωής. Αυτό που αντιλαμβάνεται εν τέλει είναι ότι ένα κύμα, όταν φουσκώσει, δε θα ξεφουσκώσει αβρόχοις ποσί. Κάποιος θα καταποντιστεί, δε γίνεται. Γι'αυτό καλύτερα να το προλάβεις στην αρχή. Ειδικά όταν οι παράμετροι είναι πολλαπλοί και αλληλοδιαπλεκόμενοι, όπως σε μια ανθρώπινη κοινωνία, που η ασταθμητότητα του συστήματος προσβάλλει την ίδια τη δομή της. (Ρε τι λέει πάλι σήμερα....)

Τελείωνω λέγοντας ότι όλα θα επαναληφθούν, κατά τα βουδιστικά πρότυπα. Ο κύκλος επανέρχεται. Η μεσοπαγετώδης περίοδος τελειώνει. Προετοιμαστείτε για γερούς χειμώνες !!!!!

Υ.Σ. Η επταετία στην Ελλάδα δεν έφυγε ποτέ. Οι χαφιεδορουφιάνοι δεν απομακρύνθηκαν. Οι ταγματασφαλίτες φοράν ακόμα την κουκούλα. Είναι εσύ και εγώ. Η κάθαρση (εκ των έσω) δεν έγινε ποτέ. Η βρώμα και η σαπίλα σε όλες τις δομές, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ιεραρχίας, θα συνεχίσει το έργο της, εφόσον δε βρίσκει το ένα και μοναδικό Αντίδοτο. Την Καθαριότητα. Την Καθαρή σκέψη, την καθαρή πράξη και δράση, την καθαρή, την ντόμπρα κουβέντα. Και κυρίως, αντίδοτο στην ασύδοτη και άναρχη λειτουργία είναι η πειθαρχία. Η αυτοπειθαρχία, χάριν του κοινού συμφέροντος, κι όχι απ'το φόβο της εκτέλεσης.

Χρεωκοπίας συνέχεια......(όχι μόνο οικονομικής)

Παρένθεση: (Ο φίλος μου ο Στέργιος Πιτ είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ανθρώπου. Έχω αναφερθεί αποσπασματικά σ'αυτόν και σε παλιότερα posts

(βλ. http://oudenoida.blogspot.com/2009/01/blog-post_8399.html ή στο Φαινόμενο Lurpak
http://oudenoida.blogspot.com/2008/11/lurpak.html-δική του ορολογία). Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να γραφτούν τόμοι για το φαινόμενο αυτό, αλλά η Ιστορία ακόμα δεν τον έχει δικαιώσει.)

Και μια που μίλησα για ιστορία κι επειδή είναι λάτρης αυτής και τη μνημονεύει συχνά, πρόσφατα μου έδωσε να διαβάσω έναν τόμο της "Ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας" του Βουρνά. Έπαθα την πλάκα μου!!! Καταρχήν ο συγκεκριμένος τόμος αφορούσε, κατά τη γνώμη μου, την πιο σημαδιακή, την πιο κομβική περίοδο, για τα χάλια που βρισκόμαστε τώρα: Την περίοδο, από την έλευση του Βενιζέλου έως το "ΟΧΙ". Δεύτερον, ο Βουρνάς, ως αριστερός, διωγμένος απ΄το κόμμα του, χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για το Βενιζέλο, όχι όμως χωρίς αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα. Πιθανόν να είναι απ'τα ελάχιστα βιβλία Ιστορίας, που πλησιάζει την πραγματική αλήθεια για το Βενιζέλο. (Εγώ σε ιστορικά θέματα, ελαφρώς αντισυμβατικά, ήξερα μόνο τον Κορδάτο, μορφή με την οποία θα ασχοληθώ σε κάποια άλλη στιγμή, γιατί είμαστε και κοντά στο Πάσχα και μη σκανδαλίσουμε κανέναν ;;!!)

Ειδικά τώρα, εν μέσω ντοκυμαντέρ "Μεγάλων Ελλήνων", φαίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα η διαφορά μεταξύ αυτών που πιστεύαμε για το συγκερκιμένο άνδρα και αυτών που κάποιοι τεκμηριώνουν ως ιστορική αλήθεια. Μιλάμε για ατόφια κείμενα πρακτικών της Βουλής, ακέραιους διαλόγους μεταξύ Παπαναστασίου-Βενιζέλου, Βασ. Γεωργίου και Κονδύλη, κτλ, κτλ, τα οποία (όπως μου το 'χε πει και ο Πιτ, το επιβεβαίωσα κι εγώ) πετσοκόπηκαν στις επόμενες επανεκδόσεις, από λογοκριτικές επιτροπές. Επιτροπές που θέλαν να παραμείνει ο μύθος στο μυαλό των περισσοτέρων ως του "ευπατρίδη οραματιστή Έλληνα".

Η Ιστορία μας είναι γεμάτη προδοσίες, πισώπλατες εμφύλιες και ξενόδουλες συμπεριφορές. Προφανώς από σχεδόν όλους τους πολιτικούς (όχι μόνο του Μπεν-ι-ζέλου) : Βασιλικούς, φιλοβασιλικούς, αντιβασιλικούς, βενιζελικούς, φιλοβενιζελικούς, αντιβενιζελικούς, βασιλικοβενιζελικούς, στρατιωτικοπολιτικούς, σοσιαλεργατοκομμουνιστές, και λοιπές "δημοκρατικές" (;) δυνάμεις.

Αξίζει να διαβάσει κανείς, έστω φευγαλέα αυτές τις αράδες, για να μην ξαναασχοληθεί ποτέ με κομματικούς σχηματισμούς, που έχουν χρεωκοπήσει προ πολλού.

Και φτάσαμε στη μαγική λέξη. Χρεωκοπία.

Στη σελ. 347 (την οποία και -ίσως-μπορείτε να διαβάσετε), θα διαπιστώσετε πολλές όμοιες αναφορές με το σήμερα. Εν τάχει, θυμίζω ότι το μεγάλο κραχ του '29 στην Αμερική, έφτασε στην Ελλάδα με τρία χρόνια καθυστέρηση, κι ενώ ο Βενιζέλος, πρωθυπουργός απ'το '28 έως το '32, διαβεβαίωνε ότι η κρίση δε θα μας επηρεάσει, στις 20 Μαϊου 1932, μέσω του υπουργού Οικονομίας, καθ. Βαρβαρέσσου, λέει τα εξής πολύ προφητικά και ανατριχαστικά ισχύοντα και τώρα.....

Αναφέρω απλώς επιγραμματικά ".....ευρισκόμεθα προ μειώσεως του ελληνικού εισοδήματος.......Προτείνω περικοπάς μερικών δαπανών..διότι νέαι φορολογικαί επιβαρύσεις απεκλείοντο.....καθίσταται αναπόφευκτον να προσφύγουμε και εις το δημόσιον χρέος.....Πρέπει να θίξωμεν όχι μόνο τα χρεωλύσια των δανείων μας, εξωτερικών και εσωτερικών, αλλά και αυτήν την εξυπηρέτησιν των τόκων αυτών....."

Για όσους κατάλαβαν, κατάλαβαν. Και δεν εννοώ την καθαρεύουσα!!

Για να συντομεύω, η πτώχευση του κράτους δικαιολογήθηκε απ'τη Βουλή ως κατάσταση ανάγκης, η μεταλλική δραχμή πήγε απ'τις 15 χάρτινες στις 22 για τα είδη πολυτελείας και στις 20 για τα υπόλοιπα. Μαζί και με άλλα (πολύ σημερινά), σκάνδαλα (Ζάννα, Παπαστράτου), κομματικαί συναλλαγαί (η τότε Siemens;;) και τη γενικότερη κατακραυγή (των προσφύγων κυρίως)--δεν υπήρχαν βλέπεις δημοσκοπήσεις---, ήρθε και η παραίτηση στις 21 Μαϊου 1932.

Πόσο, μα πόσο σύγχρονα, μοιάζουν όλα αυτά. Τίποτα δεν άλλαξε πια;; Βέβαια, η τύχη (τύχη τη λέμε τώρα, ενώ πριν 3 χρόνια την καταριόμασταν) του να είμαστε στη ζώνη ευρώ, αλλάζει πολύ τις συνθήκες. Τώρα το μέτρο της υποτίμησης είναι ανέφικτο. Ο κίνδυνος της χρεωκοπίας παραμένει, ίσως αναβάλλεται προς το παρόν, αλλά είναι πάντα μπρος στις τσέπες μας. Και φυσικά, όπως και τότε, που η παραίτηση δεν έλυσε το πρόβλημα, καθώς ακολούθησαν πιο δυσκίνητα κυβερνητικά σχήματα, με εγγενείς αδυναμίες, έτσι και σήμερα, κανείς δεν εγγυάται ότι αυτός που θα ακολουθήσει τον Καραμανλή, θα οδηγήσει τη χώρα σε κάποια κοινωνικά ανεκτή διέξοδο. Τότε ήταν η δικτατορία του Μεταξά (4 χρόνια) και ο Β'ΠΠ (8 χρόνια) μετά, σήμερα ...τι;;;;

Κι έπειτα σε λένε "Κασσάνδρα", ενώ εσύ απλώς έχεις διαβάσει τον κύκλο της ιστορίας που γυρίζει απ'την αρχή.

Δε θέλω να συγκρίνω άλλο,

απλώς παρακαλώ όποιον έχει έστω και λίγα δράμια νοημοσύνης να ψάξει αυτά τα βιβλία, έστω και για αντίλογο. Για να 'χει να λέει "Εεε σιγά, αυτά μας τα παν κι άλλοι"

Ε λοιπόν όχι, Αυτά δεν μας τα 'πε κανείς, τουλάχιστον έτσι.....

Υ.Σ. Ο Βουρνάς χρησιμοποιεί τουλάχιστον 40 φορές τη λέξη "κοτζαμπασισμός". Σπουδαία λέξη, μεγάλη κατάρα. Σήμερα τη λέμε πιο μπερδεμένη : "διαπλεκόμενα", "λαμόγια", κτλ, κτλ.

Το νόημα : ένα και το αυτό........

Κόπηκε η μαγκιά...

Αν και γενικά περνάω πολύ καλά αυτές τις μέρες, νομίζω ότι μέρα με τη μέρα μου κόβεται η μαγκιά. Είναι τόσα αυτά που γίνονται, που δεν προλαβαίνω να τα επεξεργαστώ ή να αντιδράσω. Ώσπου να αποφασίσω να γράψω κάτι ή να κάνω μία πράξη "αλτρουϊσμού", με κόβουν τα νεότερα γεγονότα και δεδομένα και φρενάρω. Κοιτάζω δεξιά-αριστερά, ξαναξεκινάω, τσουπ! να σου πάλι το στραβό, το απίστευτο, το αδιανόητα βίαιο και το υπεράνω σχολιασμού. Με αυτό το γκάζι-φρένο, δε γίνεται, αποδιοργανώνεσαι. Και το εύκολο είναι να κλειστείς στο καβούκι σου, να δεις τα πιο σημαντικά για σένα, αυτοί οι 2-3 άνθρωποι που σημαίνουν τα πάντα για σένα. Οι υπόλοιποι στάχτη και μπούρμπερη. Ας πρόσεχαν!
Προφανώς αυτό είναι το άλλοθί μου, η αποενοχοποίησή μου, αυτό το "δε φταίω εγώ, η κρίση φταίει!'. Σαν τις επιχειρήσεις με το ελαστικό ωράριο. Σήμερα θα δουλεύετε, αύριο όχι. Σήμερα θα είμαι άνθρωπος, αύριο όχι. Σήμερα με νοιάζει το κοινωνικό γίγνεσθαι, αύριο ούτε καρφί!

Δεν πολυπροχωράει όμως κι έτσι το σύστημα. Βλέπεις τρελά πράγματα, ακούς τρομερές ιστορίες και αισθάνεσαι ότι όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας, που λέει κι ο Σκαμπαρδώνης. Μας περνούν για βόδια, απλά και μόνο γιατί είμαστε. Χωρίς περιθώρια σκέψης ή αντίδρασης, ξεμοναχιαζόμαστε και είμαστε εύκολοι στόχοι. Νομίζουμε ότι άμα δε μιλάμε, θα τη γλυτώσουμε εμείς. Σαν τις μέρες της δικτατορίας. Ο πατέρας μου, φοβισμένος δεξιός, έλεγε πάντα ότι "άμα δεν μιλούσες, δε σε πείραζε κανείς". Να η σύγκριση με το σήμερα. Και τώρα αυτή η συγκαλυμμένη δικτατορία ζητάει από μας να μη μιλάμε, ζητάει τη σιωπή μας, στη συνενοχή μας.
Κι εμείς τα μοσχάρια νομίζουμε ότι με την απραξία και την ψύχραιμη σιωπή είμαστε αντιρρησίες. Κάτι σαν καθιστική διαμαρτυρία. Επίσχεση εργασίας, λέει.

Οι αναρχικοί βέβαια επιμένουν ότι η σιωπή δεν είναι φωνή, φωνή είναι μόνο η φωνή.....


Ας ξεκινήσω έστω επιδερμικά την ανάλυση, κατά το φτωχό μυαλό του Ενοίδα.

Το γκάζι-φρένο έχει επίδραση και στον καιρό. Οι μέρες είναι μπρος-πίσω, μία χειμώνα, μία άνοιξη, μία συννεφιά, μια σκάει ο τζίτζικας. Μία ακροδεξιά, μία ακροαριστερά. Μία "ηχηρό μήνυμα στα Σκόπια έστειλε από την Πέλλα ο Πρωθυπουργός", μία "να παταχθούν τα φαινόμενα υπερβολικής βίας στην Αστυνομία ζήτησε ο κ.Δένδιας". Ή θα μας σαπίζουν στο ξύλο χωρίς λόγο οι μπάτσοι, ή θα λείπουν από παντού, αφήνοντας μας έρμαια στις ορέξεις των εγκληματιών. Αν τρως ξύλο όμως, ουσιαστικά δε σε ενδιαφέρει από ποιόν το τρως, αλλά πότε θα σταματήσει.

Τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, που λέει κι ο Πιπερόπουλος, οφείλονται στη διάσπαση των στενών, μέχρι πρότινος, οικογενειακών δεσμών, αλλά και στην αποστασιοποίηση των πολιτών από ενεργείς κοινωνικές μονάδες σε αδρανείς θεατές. (Δεν τα είπε αυτά ο κ.καθηγητής, εγώ τα βάζω στο στόμα του, γιατί ..έτσι μ'αρέσει). Άρα κάθε περίεργο, κάθε αντικοινωνικό, κάθε υπερβολικό, κάθε βίαιο, που συμβαίνει στα βλαστάρια μας, είτε λέγεται Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είτε σπουδαστής ΟΑΕΔ, πηγάζει από την αδιαφορία, την απραξία, την αδυναμία και την ανικανότητα του περίγυρού τους. Αν δεν κλαδέψεις τα στραβά κλωνάρια, αυτά που έχουν τα "μάτια" προς τα μέσα, από νωρίς, όλο το δέντρο θα πάρει λάθος σχήμα. Δε θα αποδώσει, δε θα σου δώσει τους καρπούς που μπορεί, θα μπλεχτούν τα κλαδιά μεταξύ τους. Και μετά δε θα μπορείς να κάνεις και τίποτα. Θα το βλέπεις να αυτοκαταστρέφεται, να ξεραίνεται και να σαπίζει, ανήμπορος να κάνεις οτιδήποτε.
Γι'αυτό, ό,τι είναι να κάνεις, κάν'το νωρίς. Την ώρα που πρέπει. Όχι κατόπιν εορτής. Άμα σβήσουν τα κεριά της τούρτας, πάει πέταξε το πουλάκι.

Παυλίδης: Κατηγορείται για τη "φωτογραφική προκήρυξη" της άγονης γραμμής, που εξυπηρετούσε συγκερκιμένο πλοιοκτήτη, ενώ λίγο πριν, εκβίαζαν οι συνεργάτες του άλλον εφοπλιστή, ώστε να αποσυρθεί η προκήρυξη, αναλόγως του χρηματικού ποσού. Στην ταινία "Aviator", ο πρόεδρος της PanAm, λέει σε έναν γερουσιαστή:"Θα συντάξουν οι δικοί μου το νομοσχέδιο, εσύ απλώς θα το καταθέσεις, θα σε βάλω και πρόεδρο στην Επιτροπή και όλα εντάξει". Πρώτοι διδάξαντες οι Αμερικανοί επιχειρηματίες, γνωρίζοντας ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ηλίθιοι και ζήτουλες, με ένα καλό λάδωμα, τους έπαιζαν σα μαριονέτες και εμείς από κάτω, εντυπωσιασμένοι, λέμε: "Ωωωω τι φοβεροί νομοθέτες. Νοιάζονται για το καλό των νησιών μας". Βλέπεις τον Παυλίδη και λες δεν μπορεί νοήμονες ψηφοφόροι να τον εκλέξαν αυτόν τον μπούφο. Που ούτε μια λέξη απ'την προκήρυξη δε θα έχει δει. Του τη δώσαν, την υπέγραψε, πήρε τις βίλλες για την κόρη του, τη γυναίκα του και μετά με θράσος βγαίνει να σου πει:"Δεν απολογούμαι". Πάρ'τα Βόδι Έλληνα. Και που τον ψήφισες και που θα τον ξαναψηφίσεις. Γιατί θα φύγει ο Παυλίδης, θα έρθει ο Παπουτσής ή ο Σηφουνάκης, άλλα τομάρια με τρομερό ενδιαφέρον για τη Νησιωτική Πολιτική της χώρας μας. Μαύροοοοοοο.......

Σε ένα σχολείο στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, δάσκαλος έβαζε τα κοριτσάκια να φορούν κοντές φούστες και να λεν το μάθημα στον πίνακα σαν την Πετρούλα. Έφτασε να φορέσει ξανθιά περούκα σε αγοράκι (με τη θέλησή του;;) για να κάνει το ίδιο. Τι γίνεται τώρα με το δάσκαλο αυτόν δεν ξέρω, είμαι σίγουρος όμως ότι ακόμα δεν έχει φάει το ξύλο που του αρμόζει, εάν η είδηση που άκουσα έχει έστω κι ένα ψήγμα αλήθειας. Θα έγιναν συμβούλια επί συμβουλίων, οι μανάδες θα χάρηκαν με το γεγονός, οι μπαμπάδες ίσως να θίχτηκαν λίγο, οι συντηρητικοί θα θύμωσαν, και όλα πολιτισμένα, όλα υπό έλεγχο. Το ότι καταργήθηκε η καρμανιόλα επηρεάζει πολλούς σύγχρονους τομείς της κοινωνίας μας. Η θανατική ποινή μπορεί και να βοηθούσε στον περιορισμό του υπερπληθυσμού, ποιός όμως θα αναλάμβανε την εκτέλεσή της ;; Το τίμημα της επιστροφής στο Μωσαϊκό νόμο, όπως το'χω ξαναπεί, είναι χωρίς αντίκρυσμα. Δε γίνεται πλέον. Άρα τζάμπα τα λέμε. Και οι παιδεραστές θα κυκλοφορούν άνετοι, οι εν ψυχρώ δολοφόνοι θα περπατούν αμέριμνοι και όλα τα αποβράσματα θα μπορούν να σου κάνουν μήνυση όταν σπάσουν το μικρό τους δακτυλάκι.....στα μούτρα σου!!!!

Χρεωκοπία.......Θα έρθει.....όπως και σε άλλους.....

ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ. Δύο λέξεις. Εύκολες. Απλές. Κατανοητές.

Η πρώτη λέξη κατά πολλούς μισητή. ΔΗΜΟΣΙΟ: παραπέμπει σε "ανάλγητο κράτος", "καρεκλοκένταυρους τεμπέληδες", "αδιαφορία", και γενικά όλα τα δεινά των τελευταίων 150 ετών. Πάντως δε συνδέεται με καλές εικόνες.

Η δεύτερη τρομάζει περισσότερο: ΧΡΕΟΣ. Χρωστάω!!! Δεν έχω να πληρώσω. Τόκοι. Καλύτερα να σου χρωστάν, παρά να χρωστάς! Τα χρέη, αυτά που χρήζουν, αυτά που πρέπει. Έφαγες κύριε. Έφαγες! Δε θα πρέπει να πληρώσεις το λογαριασμό;;;

Οικονομομετρικά, η έννοια του ΔΧ, αγγλιστί Public Debt ή Budget Deficit είναι σχετικά πολύπλοκη. Για τα φτωχά μας μυαλά, δεν είναι εφικτή η σε βάθος κατανόηση όλων εκείνων των παραμέτρων που συνυπολογίζονται.

Ανοίγω παρένθεση. ((((Λόγω του ότι η συμβία κατέχει πτυχίο Οικονομικών Επιστημών, και προφανώς για να τη "ρίξω", στα φοιτητικά μας χρόνια πήγαινα και παρακολουθούσα τα μαθηματά της στα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου της. Εννοείται ότι δεν καταλάβαινα γρι. Όμως μεταξύ χαζοκαμακιού και ψιλοκουβέντας, άρπαζα και τίποτις. Με το λέγε-λέγε και με το άκου-άκου, συνήθιζα -πράγμα δύσκολο για τη γκλάβα μου-να ψάχνω για τα περιβόητα μακροοικονομικά μεγέθη)))). Έκλεισε η παρένθεση.

Κι επανερχόμαστε. Για τη μέτρηση του βαθμού εξωτερικής χρέωσης μιας χώρας, υπεισέρχονται όχι απλώς παράγοντες κοινωνικοοικονομικοπολιτικοί, αλλά πρωτίστως ιστορικοί. Πως προήλθαν οι πρώτοι δανεισμοί; Με τι όρους; Σε τι βάθος αποπληρωμής;; Θα αναφέρω μόνο την τρομερή περίοδος των υποτιμήσεων και της (μερικής) κατάρρευσης του άρτι δημιουργηθέντος Ελληνικού Κράτους του Τρικούπη "Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν".

Για σιγά ρε μεγάλε, πότε προλάβαμε;;; Έλα μου ντε!!!

Φυσικά, οι τρόποι χρηματοδότησης των ελλειμάτων και η σταθεροποίηση του χρέους διαφοροποιούνται στο χρόνο. Οι επιπτώσεις όμως του ΔΧ μοιάζουν διαχρονικές. Έτσι τα ελλείματα του ισοζυγίου πληρωμών και ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) μπερδεύονται ακόμα περισσότερο με τα τεράστια ποσά της παραοικονομίας (Μαύρο χρήμα) που θρέφει την Ελλάδα και το ανεκδιήγητο φαινόμενο της φοροδιαφυγής (αφού κλέβει αυτός, θα κλέψω κι εγώ). Παραπέμπω στο Ελληνικό Λογιστήριο του Κράτους, για τον υπολογισμό του ΔΧ και δείτε, αν καταλάβετε, τις ρεμούλες με τα ομόλογα και την πρόσφατη "σχετική" αποτυχία αύξησης των εσόδων.

www.mof-glk.gr/proypologismos/2001/eis/1.9.pdf

Για να μην τα πολυλογώ, πολλοί ακούν και διαβάζουν (κανάλια κι εφημερίδες), ελάχιστοι αντιλαμβάνονται νούμερα και στατιστικές, προβλέψεις και γραφικές αναπαραστάσεις και όλοι, μα όλοι, ανάγουν το Εθνικό, το Δημόσιο, αυτό που θεωρητικά αφορά το σύνολο της χώρας, στη μικρή τους τσέπη, στο μικρό τους πορτοφόλι, στη μικρή τους καθημερινή ρουτίνα. Τι ΑΕΠ και ΔΧ, μας λες ρε μεγάλε, σου λέει. Εδώ απολύθηκα χθες και έχω τρεις δόσεις και το νοίκι απλήρωτα κι εσύ μιλάς για οργανισμό διαχείρισης δημοσίου χρέους.....

Σωστά. Έχει δίκιο. Ακριβώς, όπως πριν από αιώνες, έβλεπες μέχρι εκεί που έφτανε το γαϊδούρι σου. Και μόλις άνοιξε το πλάνο, είδες χάρτες και δορυφορικές φωτογραφίες και κατάλαβες γιατί σου την πέφτουν οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι, έτσι ακριβώς και με την Οικονομία. Κοιτάς την τσέπη σου και βλέπεις τον Τρισέ. Ακούς για G20 και νοιώθεις στο σβέρκο σου τη σφαλιάρα του εργοδότη σου. Απλά πράγματα. Τόσο απλά, όπως όταν παίζεις Monopoly.

Και με τα πολλά-πολλά, ιστορικά δεδομένα, που άλλοτε καταγράφηκαν κι άλλοτε όχι, φτάσαμε εδώ. Εδώ, στην Ευρωζώνη, εμείς (ΔΧ=3.7% του ΑΕΠ κι αυτό εάν είναι αλήθεια. Η πρόβλεψη λέει για 5% το 2009), μαζί με τα άλλα Κουπούκια, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και άλλους. Η Γαλλία, έφτασε τα 66 δις ευρώ το 2008 (3.4% του ΑΕΠ της).



Σίγουρα όμως, αλλού θέλω να καταλήξω. Στα μακρινά που γίνονται κοντινά σε dt. Κι επειδή μου αρέσει η αργεντίνικη μουσική, ας μιλήσω για αυτή τη χώρα, που φάνταζε σαν όνειρο στο μυαλό μου και πολύ θα ΄θελα να τη γνωρίσω. Μέχρι τώρα. Γιατί, όπως λέει και το TVXS, http://www.tvxs.gr/v8981, υπάρχουν διδάγματα απ΄τη χρεωκοπία μιας χώρας.




Και αντιγράφω.....



Η Αργεντινή ήταν μια αναπτυγμένη χώρα ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Είναι π.χ. χαρακτηριστικό ότι το μετρό του Μπουένος Άιρες άνοιξε το 1913 ενώ, και σήμερα, η Αργεντινή καταλαμβάνει την 23η θέση στο κόσμο με βάση το ακαθάριστο εθνικό της προιόν. Παρόλα αυτά, το 2001 η χώρα χρεωκόπησε. Μεγάλες επιχειρήσεις έκλεισαν και οι τράπεζες πάγωσαν τις καταθέσεις των πολιτών που ξεσηκώθηκαν.



Όταν διάβαζα ΤΙΜΕ το '91, θυμάμαι πολύ καθαρά ότι (εποχή Bush Sr: Read my lips-No more taxes) έγραφαν με μεγάλα γράμματα στο εξώφυλλο για το Θαύμα της Αργεντινής. Κι έδειχναν φωτογραφία του Μένεμ. Κι έλεγα εγώ ο αδαής νεανίας: "Μπράβο ρε γίγαντα, θα τους ξελασπώσεις". Που να 'ξερα!!





Η μια αιτία για την χρεωκοπία της αργεντίνικης οικονομίας ήταν το εξωτερικό χρέος ,μια από τις κληρονομιές της χούντας που κυβέρνησε από το 1976 έως το 1983. Η δεύτερη ήταν ότι ο Περονιστής πρόεδρος Κάρλος Μένεμ στην διάρκεια της δεκαετούς προεδρικής του θητείας (1989-1999) ιδιωτικοποίησε την οικονομία της χώρας, ξεπουλώντας έναντι πινακίων φακής την κρατική περιουσία. Η πρώτη από τις δέκα εντολές της κυβέρνησης ήταν: τιποτα δεν θα παραμεινει στο κράτος. Η δεκαετία Μένεμ διέφθειρε το πολιτικό σύστημα και την Δικαιοσύνη, την οποία ο πρόεδρος της Αργεντινής χρησημοποίησε για να κουκουλώσει δεκάδες σκάνδαλα......

Όπως θα δείτε, το μάθημα περί χρεωκοπίας χωρών βρίσκεται στο YouTube σε 12 μέρη. Αν αντέχετε να τα δείτε, θα καταλάβετε πιστεύω πολλά πράγματα, που ομοιάζουν και συσχετίζονται με τα δικά μας. Παραδοσιακά αγροτική οικονομία, που στράφηκε στον Τουρισμό και στις Υπηρεσίες, δια πυρός και δικτατοριων, λόγω έλλειψης Παιδείας των πολιτών, υπόκειται στο άρμεγμα των πλουτοπαραγωγικών της πηγών. Βέβαια, δεν ανήκει σε συνομοσπονδία, όπως εμείς, γι 'αυτό και έμεινε πολύ γρήγορα ξεκρέμαστη. Φυσικά υπάρχουν πολλά στοιχεία που διαφέρουν, αλλά η χρεωκοπία είναι ακριβώς η ίδια εδώ κι εκεί.

Απόγνωση, ένταση, ξύλο και φασαρία, οι νεόφτωχοι θα αντεπιτεθούν και οι υποδεέστεροι θα βουλιάζουν ακόμα περισσότερο.

Επειδή θέλω να κλάψω τώρα στο πορτοφόλι μου επάνω, φεύγω.....αλλά θα επανέλθω δριμύτερος!
Σαν το Δημόσιο Χρέος.


Υ.Γ.
Σκέψου ότι την ώρα που έγραφα αυτά, βλέπω στο ΣΚΑΪ αφιέρωμα για το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας στους "Νέους Φακέλλους". Τα μεγάλα μυαλά συναντώνται.....κάπου! Και η πλάκα είναι ότι ακούω να μιλάει έναν αναλυτή της Standard and Poor's, ομίλου που χρησιμοποίησα κι εγώ, δανειζόμενος έρευνες της Bloomberg.