Δύο "συμπαθητικές" ταινίες

Είδα και δύο "συμπαθητικές" ελληνικές ταινίες-κωμωδίες. Αρκετά ευχάριστες, διασκεδαστικές, στο όριο του 6-7, με άριστα το 10. Θα μπορούσα να ΄μουν κακομούτσουνος-κομπλεξικός και να τις έθαβα άνετα, αλλά ήδη υπάρχουν δεκάδες αυτοβαφτιζόμενοι "κριτικοί" που το κάνουν αυτό. Εγώ θα τα πω "χύμα και τσουβαλάτα", αλλά με το βαμβάκι...!!;;;!!!

Η πρώτη είναι "Ο Ηλίας του 16ου", σχεδόν διασκευή της παλιάς, ανεπανάληπτης όντως, "κλασικής" κωμωδίας. Το σχεδόν λέει ότι βασίζεται στο παλιό σενάριο, αλλά οι διάλογοι, τα σκηνικά, οι λεπτομέρειες, που κάνουν τη διαφορά είναι όλα αλλαγμένα, προσαρμοσμένα στη σημερινή εποχή. Αυτό κάνει τη μεγάλη αλλαγή από μια τυπική διασκευή. Ρυθμισμένη, με επίκαιρα σχόλια π.χ. περί αστυνομικής βίας, υποαστυνόμευσης, ανεργίας και απελπισμένων πράξεων, αλλά σίγουρα μένει στα κωμικά (ανθυπομειδιαματικά κατά άλλους) πλαίσια. Επαναλαμβάνω, σύγχρονη ταινία, με τις αντίστοιχες υστερίες των Ελλήνων ηθοποιών, κρατάει καλή παρέα και θα αρέσει, μάλλον λόγω του τηλεοπτικού πεδίου των πρωταγωνιστών.

Υ.Σ. Καλύτερη σκηνή, μακράν, η τελευταία φάση στο Τμήμα ..."Πες ρε όρθιο κρέας, πες ρε βουβάλι, πες ρε βόδι, θέλει και σοκολατάκια ο λιγούρης".......

Η δεύτερη ταινία είναι λίγο πιο διαφορετική, πιο ολιγομελής, πιο θεατρική. Μετά από μια επιτυχία της παράστασης, ο Αθερίδης είπε να τη μεταφέρει στο σινεμά. Ίσως το στόρι να μην ενδεικνυόταν για κινηματογράφο, αλλά παρ'όλα αυτά, η σκηνοθεσία τα βγάζει πέρα και νομίζω (χωρίς να ξέρω, βεβαίως-βεβαίως) ότι αν δεν έδενε η χημεία των πρωταγωνιστών, το αποτέλεσμα θα'ταν πολύ φτωχότερο.

Αρκετή δόση ψυχανάλυσης, ευρήματα με το alter ego του Αθερίδη, σίγουρα κάποιες (ελληνικές) υπερβολές με την συνύπαρξη ερωμένης-συζύγου, αλλά καλές σκηνές με τα σύνδρομα των σαραντάρηδων του 2000. Οι έρωτες και τα σεξουαλικά απωθημένα, μαζί με μετανιωμένες αγάπες, που κρατάν για πάντα (;;). Αφελές, κοινότοπο; Θα 'το λεγε κανείς, ναι, αλλά έχει και πινελιές πρωτοτυπίας. Προσπαθεί, σίγουρα, βλέπεται κάπως άνετα, μάλλον όμως στο θέατρο κερδίζει πιο άνετα. Εδώ στο σινεμά, ακόμα χειρότερα στο σπίτι με DVD, τσίμα-τσίμα ο βαθμός της ισοπαλίας, άντε μούφα γκολ με πέναλτυ στο 90+.

Περισσότερη κριτική και σε άλλες ταινίες (π.χ. Benjamin Button, Slumdog, κτλ) αργότερα, μπορεί και ποτέ. Θα δείξει!!