Ο παλιός είναι ωραίος, κι ο νέος είναι Ναζωραίος

Γείτονας μου ο Παναγιώτης, καλός συζητητής, με γνώση και βιώματα του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι της συμπρωτεύουσας. Συχνά προσπαθούμε να συζητήσουμε για τα τρέχοντα, αλλά δυστυχώς κολλάμε στους κώδικες. Εγώ μιλώ εκ του ασφαλούς, ως "άψητος", "απόλεμος", κουραμπιές (Kurabiye=απόλεμος στρατιώτης), αλλά με την κούραση από τα παλιά να με βαραίνει. Αυτός μιλάει απ΄την μεριά του ανθρώπου, που παραλίγο να τον εκπαραθυρώσουν στην επταετία, που πλήρωνε ψευδομάρτυρες για να αθωωθεί ο Διονυσίου, που ξεκίνησε με ένα γαϊδούρι απ'τη Γερακαρού, έγινε πατέρας του εαυτού του. Έβαλε στην μπάντα χαφιέδες και καθεστώτα, αλλά και απαλλαγμένος από ιδεολογίες-σιδερόμπαλες, προχώρησε στην επίτευξη μιας ευημερίας, που πιθανόν να αναζητούν οι περισσότεροι.



Εγώ συνήθως αναφέρομαι στην υποβάθμιση της Πολιτικής σε ένα δεύτερο επίπεδο (Β΄Εθνική), με την ανάδυση αμιγών κοινωνικών πρωτοβουλιών, απαλλαγμένων από οποιαδήποτε πολιτική ανάμειξη. Θέλεις λόγω προηγούμενων αποτυχιών, θέλεις λόγω απογοητεύσεων, θέλεις λόγω κάποιας αναβάθμισης των κοινωνικών ιστών, χωρίς τη συνακόλουθη πορεία ανάλογων πολιτικών δομών, οι ομάδες που μπορούν να βοηθήσουν σε συνολικές λύσεις εξόδου από κάθε κρίση μάλλον δεν μπορεί να προέρχονται από κρατικά, κομματικά ή στενά κυβερνητικά πλαίσια. Η αφύπνιση πιθανόν να γίνει σε ατομικό, ιντερνετικό, παιδευτικό, φιλανθρωπικό, συγκινησιακό επίπεδο, σίγουρα όχι σε ΜΜΕ-διαμορφούμενο πεδίο λειτουργίας. Το να συμμετέχεις στα κοινά, χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να ψηφιστείς δημοτικός σύμβουλος, μπορεί να αργήσει, ως εφαρμογή, αλλά τοποθετείται στη βάση μιας διαδικτυακής φόρμας επαφής (μπαρούφα κι αυτή έέ;) που φέρει μια κάποια ελπίδα, μια ανανέωση στη λήψη αποφάσεων.



Ο Παναγιώτης, ως αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, δεν πιστεύει σε ελεύθερη βούληση (free will) χωρίς νομικό, άρα πολιτικό, πλαίσιο. Η δουλειά του στηρίχθηκε στην ανάγκη του ανθρώπου για ιδιοκτησία (Ένα κομμάτι γη να 'χω, αλλά να ξέρω ότι είναι το ΔΙΚΟ μου κομμάτι), γι' αυτό και απέρριψε από νωρίς, όχι μόνο τα αναρχικά (Ιδιοκτησία=κλοπή), αλλά και τα ψευτοκομμουνιστικά για εσωτερική κατανάλωση (Ιδιοκτησία=Ντροπή). Έπαψε να πιστεύει σε "αγνές προθέσεις" οποιασδήποτε ΜΚΟ (Μη-Κυβερνητικής-Οργάνωσης), αλλά και στις λύσεις που μπορούν να προτείνουν. Η Πολιτική, κατ'αυτόν δεν απέτυχε, τα πρόσωπα βγήκαν σκάρτα. Ψάξε-ψάξε μπορεί να βρεθεί κανα διαμάντι, λέει.

Σε κάποια βέβαια συμφωνούμε, όπως π.χ. ο από κάτω πάντα πολύ εύκολα κρίνει τον από πάνω. Εύκολα λες "Κάνε με πρωθυπουργό", όπως λες "Κάνε με προπονητή της Τσέλσι". Δε γίνεται. Όποιος κάτσει σε καρέκλα φακίρη, αυτός μπορεί μόνο να κάνει μαγικά. Οι άλλοι απλώς είναι λιγούρια.


Όπως γίνεται αντιληπτό, οι συζητήσεις δεν καταλήγουν απλώς λήγουν, με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Εγώ μένω να αποδείξω στην πράξη αυτά που φαφλατεύω, αυτός-νομίζω-ότι αισθάνεται ότι δεν έχει πλέον να αποδείξει κάτι στον οποιονδήποτε. Απλώς αναπαύεται στις δάφνες του. Τώρα εγώ -και οι όμοιοί μου- πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα, έτσι θα σκέφτεται. Άλλο το φίδι που βλέπεις, (οι διάφοροι ....-ισμοί), κι άλλο το φίδι που δε βλέπεις που σε βλέπει (?????), του λέω εγώ.

Υ.Σ. Και για να απαντήσει στην ερώτηση του Κούλογλου :

"Παναγόπουλος-Κούνεβα: η ζωή τους έχει διαφορετική αξία;"
Ψήφοι: 62. Δημοσίευση: 22-01-2009 06:20 από SteliosKouloglou - Ομάδα TVXS. Προβολές: 5340 - Σχόλια: 70 - Κατηγορία: Κοινωνικά Θέματα

διαφωνώντας μαζί μου (πάλι)

-Φυσικά και έχουν. Απ'τον έναν κρέμονται 3-5 ζωές, κι απ'τον άλλον δεκάδες χιλιάδες, που μπορεί να πίνουν νερό στ'όνομά του ή να τον καταριούνται καθημερινώς, πάντως εξαρτιώνται από αυτόν.

Δηλαδή πιστεύει στην ιεραρχία, όχι στην απολυταρχία, στην εμπέδωση αλλά όχι στην ισοπέδωση.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά, και του χωρισμού ο πόνος, ας κοιμάται στην καρδιά.

Καθείς με το σταυρό του, Ναζωραίοι, Εβραίοι, παλιοί και νέοι, όλοι στο ίδιο καζάνι θα βράσουμε (έως το 2012). Μετά,......... σούπα.