Μετά από μια βδομάδα σιωπής, είπα να ξαναασχοληθώ με τα "αγωνιστικά" στο χρόνο.
Αν καθήσω και πιστέψω τα σενάρια για τα SMS, για τις πληρωμές των μισθοφόρων κουκουλοφόρων και τα ραντεβού μέσω Δικτύου, τότε το μόνο που βγαίνει -εκτός απ'το Ήταν στραβό το (οικονομικό) κλή(ί)μα, το 'φαγε κι ο (ξένος) δάκτυλος-γάϊδαρος- είναι εκείνη η ατάκα απ'το "Ταξίδι στα Κύθηρα" μεταξύ των παλιών αντιπάλων Παπαγιαννόπουλου-Κατράκη (σαν τους παππούδες μου): "Μας έβαλαν και σκοτωθήκαμε. Χάσαμε και οι δύο"
Στη δουλειά μου το πρωϊ, είδα ένα συνάδελφο, με κουβέρτα πικέ ριγμένη στην πλάτη, να διαβάζει για την Υπεραξία. "Τώρα με την κρίση" μου είπε, "μπορεί να μου ξαναφανούν χρήσιμα". Βέβαια, έτσι που τον έβλεπα, μόνο η κουνιστή καρέκλα και η γάτα στα πόδια του έλειπε. "Εγώ" του λέω, "τώρα διαβάζω για το ΕΑΜ". "Για κουκουλοφόρο σε βλέπω κι εσένα" μου απαντάει.
Η Ιστορία, όπως γράφεται όχι μόνο από νικητές, αλλά συγκεκριμένα από τους ζωντανούς, δε διδάσκει σε κανέναν τίποτα. Προσωπικά δεν έχω ζήσει πόλεμο (ούτε και θέλω), ότι μυρίζομαι είναι από τα διαβάσματα και τις αφηγήσεις. Ο ένας παππούς μου (για τον οποίον έχω ξαναγράψει http://oudenoida.blogspot.com/2008/07/1908-1994.html και μου έχουν ζητήσει να πω περισσότερα) έζησε αυτήν τη μεταμόρφωση του Επαναστατικού Αγώνα. Δηλαδή αυτήν τη μετάλλαξη από το λαϊκό έρεισμα στην κατευθυνόμενη κομματική διεκδίκηση. Οι άνθρωποι που πολεμούσαν τον κατακτητή στα βουνά και τους κάμπους, με Μ1, με αγγλικές σφαίρες, με τις ξεχασμένες ιταλικές χειροβομβίδες, βρέθηκαν μετά από 3-4 μήνες να πρέπει να οργανωθούν σ'ένα αντάρτικο πόλης, με τους όλμους να ρίχνουν από μπαλκόνια και τους απλούς πολίτες να βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά, από ακροβολισμένους στα πεζοδρόμια και τα βρεττανικά άρματα μάχης. Ο δικαιολογημένος θυμός για το Γερμανό, για την πείνα του, για το θάνατο των παιδιών του μετατρέπεται σε προσπάθεια ουσιαστικά αντιεξουσίας, καθώς οι ανώτεροι γνώριζαν για τη ματαιότητα του Εαμικού επιχειρήματος (Η Γιάλτα είχε προηγηθεί). Ουσιαστικά, σπάζαν το τσαμπουκά των βρετανο-ταγματασφαλιτο-βασιλοφρονούντων, ότι θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. 
Σήμερα, παρόμοια "ουτοπική" αντίληψη έχουν αρκετοί, αναρχικοί να τους πεις, κουκουλοτρομοκράτες να τους πεις, πιστεύοντας πως από το χύμα του λαϊκού εκνευρισμού για τα οικονομικά, τα α-πολιτικά, τα σκάνδαλα, παγκόσμια και τοπικά, μπορούν έτσι απλά να εκφράσουν το πνεύμα του Μπακούνιν (Η ιδιοκτησία είναι κλοπή) μέσα στα τυφλά (;;;;) χτυπήματα των βιτρινών και των Μολότωφ. Το ότι τσιμπήσαν ευκολότερα οι -κακά τα ψέμματα χορτασμένοι και μαλθακοί ιντερνετοκινούμενοι μαθητές, εξηγείται απ' το ότι αισθάνονται ότι "δεν έχουν να χάσουν τίποτε". Σαφώς έχουν να χάσουν, αλλά μάλλον το ρισκάρουν.
Ο άλλος παππούς (που τον αγάπησα προς το τέλος) ανήκε στον Εθνικό Στρατό, είχε τραυματιστεί στην 1η επιχείρηση Πυρσός στο Βίτσι, είχε μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη-424 και πάντα πίστευε ότι ο Εμφύλιος ήταν "στοχευμένο" λάθος για τη γενοκτονία μας, χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί κανένας. Μου 'πε ότι όταν είδε πρώτη φορά τις Ναπάλμ να κατακαίνε δάση και ανθρώπους, με τα ουρλιαχτά και τις δαιμονικές φλόγες, πίστεψε ότι ήρθε η Αποκάλυψη (ήταν και πολύ θρήσκος από μικρός). Τα "συντηρητικά αντανακλαστικά του" ήταν τα ίδια με των σημερινών νοικοκυραίων, τους οποίους ειρωνευόμαστε για τον κομφορμισμό τους, αλλά στο κάτω-κάτω αυτοί θα πληρώσουν και τους φόρους, τα πετρέλαια, τις πληθωριστικές πιέσεις, τα τραπεζικά υπερκέρδη από τον υπερδανεισμό και γενικά τα κοινωνικά κόστη κάθε μαλακισμένου αυθορμητισμού.
Σήμερα, παρόμοια "ουτοπική" αντίληψη έχουν αρκετοί, αναρχικοί να τους πεις, κουκουλοτρομοκράτες να τους πεις, πιστεύοντας πως από το χύμα του λαϊκού εκνευρισμού για τα οικονομικά, τα α-πολιτικά, τα σκάνδαλα, παγκόσμια και τοπικά, μπορούν έτσι απλά να εκφράσουν το πνεύμα του Μπακούνιν (Η ιδιοκτησία είναι κλοπή) μέσα στα τυφλά (;;;;) χτυπήματα των βιτρινών και των Μολότωφ. Το ότι τσιμπήσαν ευκολότερα οι -κακά τα ψέμματα χορτασμένοι και μαλθακοί ιντερνετοκινούμενοι μαθητές, εξηγείται απ' το ότι αισθάνονται ότι "δεν έχουν να χάσουν τίποτε". Σαφώς έχουν να χάσουν, αλλά μάλλον το ρισκάρουν.Ο άλλος παππούς (που τον αγάπησα προς το τέλος) ανήκε στον Εθνικό Στρατό, είχε τραυματιστεί στην 1η επιχείρηση Πυρσός στο Βίτσι, είχε μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη-424 και πάντα πίστευε ότι ο Εμφύλιος ήταν "στοχευμένο" λάθος για τη γενοκτονία μας, χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί κανένας. Μου 'πε ότι όταν είδε πρώτη φορά τις Ναπάλμ να κατακαίνε δάση και ανθρώπους, με τα ουρλιαχτά και τις δαιμονικές φλόγες, πίστεψε ότι ήρθε η Αποκάλυψη (ήταν και πολύ θρήσκος από μικρός). Τα "συντηρητικά αντανακλαστικά του" ήταν τα ίδια με των σημερινών νοικοκυραίων, τους οποίους ειρωνευόμαστε για τον κομφορμισμό τους, αλλά στο κάτω-κάτω αυτοί θα πληρώσουν και τους φόρους, τα πετρέλαια, τις πληθωριστικές πιέσεις, τα τραπεζικά υπερκέρδη από τον υπερδανεισμό και γενικά τα κοινωνικά κόστη κάθε μαλακισμένου αυθορμητισμού.
Πάνω απ'όλα όμως, νομίζω ότι τις μαριονέτες τις κουνάει αυτός που δε φαίνεται. Τότε ήταν αρχικά οι Άγγλοι, ο Τσώρτσιλ, μετά οι Αμερικανοί με τον Τρούμαν. Σήμερα πιθανόν να πληρώνουμε το " Όχι" στο Βουκουρέστι και στο Σχέδιο Ανάν.
Αν καθήσω και πιστέψω τα σενάρια για τα SMS, για τις πληρωμές των μισθοφόρων κουκουλοφόρων και τα ραντεβού μέσω Δικτύου, τότε το μόνο που βγαίνει -εκτός απ'το Ήταν στραβό το (οικονομικό) κλή(ί)μα, το 'φαγε κι ο (ξένος) δάκτυλος-γάϊδαρος- είναι εκείνη η ατάκα απ'το "Ταξίδι στα Κύθηρα" μεταξύ των παλιών αντιπάλων Παπαγιαννόπουλου-Κατράκη (σαν τους παππούδες μου): "Μας έβαλαν και σκοτωθήκαμε. Χάσαμε και οι δύο"Όπως και τώρα, όπως και πάντα, όπως πάει. Νυν και αεί..
Χαμένοι πάντα στη μετάφραση των Ελληνικών μας. Ανάδελφοι και αδελφοκτόνοι, παιδοκτόνοι, πατροκτόνοι.
Υ.Σ. Ένα παιδί 18 χρονών ακρωτηριασμένο στους μηρούς, παλεύει για τη ζωή του, επειδή έφυγε από το γλυστερό οδόστρωμα με ένα Mazda Rx κάτι, με 170 km/h, ξημέρωμα Σαββάτου.
Εδώ ποιός είναι ο δολοφόνος;;;;;; Θα βγει κανείς να σπάσει βιτρίνα γι' αυτόν;;;;; Αμφιβάλλω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου