You cannot teach an old dad new tricks

 Έλα να αλαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα! Λοιπόν, άνεργος και μπαμπάς και νοικοκύρης, εργασία οικιακά και μεγάλωμα παιδιών. Αυτή είναι η αποστολή για το προσεχές μέλλον.

Τα παιδιά, ακόμα μωρά. Θέλουν δουλειά, πολλή δουλειά. Είναι γενιά Κορόνα, ακοινώνητη, έμαθε να βλέπει πρόσωπα με μάσκες, καμία μιμική προσώπου, στην ουσία πρόσωπα απρόσωπα. Τους κοιτούσαν και του μιλούσαν. Χωρίς στόμα. Όλοι εμείς που τα παίρνουμε όλα στην πλάκα, ούτε που έχουμε καταλάβει και ούτε μάλλον θα καταλάβουμε. Στη χειρότερη φάση των παιδιών, στα πρώτα πέντε χρόνια, που διαμορφώνονται όλα μέσα τους, που σχηματίζεται μια γνώμη για τον κόσμο γύρω τους, έπεσαν στην πανδημία. Αποκόπηκαν από φίλους, συμμαθητές, από δασκάλους και βρεφονηπιοκομους, οι τελευταίοι αποδείχτηκαν -τουλάχιστον εδώ - πολύ κατώτεροι των προσδοκιών. Αποκόπηκαν από παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, ξαδέλφια και λοιπούς συγγενείς. Φοβήθηκαν όλοι το θεριό, τα ανεμβολιαστα παιδάκια, που θα μας κολλήσουν όλους! Μπρρρρρ, οΥαααααα! 

Και δύο από δαυτα, έχω κι εγώ στο σπίτι. Τα οποία, λόγω ηθικού καλέσματος και υποχρέωσης να βοηθήσω άλλους ανθρώπους, τα άφησα κάπως πίσω! Σε μια σχετικά κουρασμένη μητέρα, υπερφορτισμενη και δυστυχώς ανεπαρκή (σκληρό που το λέω, αλλά στη διάσταση του αληθινό, ασχέτως των λόγων). Η ώρα του δικού μου κρασαρίσματος και λίγο μετά την Covid γριππη μου, μου έδειξαν το δρόμο. Το δρόμο της εξόδου από τη δουλειά, όπως την έκανα μέχρι τώρα και το δρόμο της εισόδου σε έναν κόσμο deja-vu, στον κόσμο της Διαπλάσεως των παίδων 2.0, για όσους θυμούνται.

(Και σκέψου, ήθελα να αλαφρύνω την ατμόσφαιρα στο ποστ. Μέχρι στιγμής, σκατά πάει!!)

Πάμε πάλι στα ελαφρά. Φεστιβάλ ελαφριού τραγουδιού. The light Side of Life. Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο μοντέρνα διαπαιδαγώγηση. Λοιπόν πρέπει να ομολογήσω ότι προσπάθησα. Διάβασα βιβλία, πχ αυτό, είδα και σειρά από βίντεο συνεντεύξεις του συγγραφέα, Γκαμπορ Ματέ, θρύλος στην παιδοψυχολογια. Διάβασα για τα διάφορα είδη Parenting. Λέω άντε, αφού μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία να το ξανακάνω, ας μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη του 2002-2012. Επίσης αρκετό υλικό του τεθνεώντος Juul, άλλος θρύλος για όσους δεν τον ξέρουν. Απλά δειγματοληπτικά αναφέρω βιογραφικό μέσω Wikipedia (να ξέρετε, εγώ πληρώνω συχνά πυκνά λεφτά/δωρεές στην Wikipedia, Fairplay  που λένε!) κι ορισμένα ξεχωριστά βιβλία του, εδώ το βιβλίο του κι εδώ ένα ακουστικό απόσπασμα στα γερμανικά. Επίσης ακόμα ένα κι ένα άλλο, μαζί με το βίντεο του στα αγγλικά. 

Ε λοιπόν, όσο κι αν διάβασα, όσο χρόνο κι αν ξόδεψα,όσο κι αν ξενύχτησα διαβάζοντας,ένα σας ομολογώ, κάνω ακριβώς τις ίδιες μαλακίες που έκανα και με τα πρώτα δύο. Ξέρω, "το δις εξαμαρτείν, κτλ κτλ", αλλά και "η εξις δευτερα φύσις". I can't help it, it is in my nature.  Δεν μπορώ να αποφύγω τη νευρικότητα, όταν δεν κυλάει η διαδικασία όπως τη φαντάζομαι εγώ, ανεβαζω τον τόνο της φωνής μου, για να ξεπεράσω τα ντεσιμπέλ και τις τσιριδες των παιδιών. Νομίζω ότι θα τους επιβληθώ με τη στεντόρεια φωνή μου. Αλλά τους φοβιζω πιο πολύ, παρά τους κάνω να με ακούσουν. Και φυσικά η απειλή. " Θα σε γδάρω", "θα σε κρεμάσω από τα μανταλάκια" - ή στο τσιγκέλι, ανάλογα , "θα σου κόψω τα αυτιά ή τη μύτη ", γενικά δηλαδή όλα τα παλιά ινδιάνικα κόλπα για τα χλωμά πρόσωπα στο σπίτι μας. Άμα μεγαλώσουν και καταλαβαίνουν καλύτερα, θα το λέω πιο καθαρά, "θα σου πάρω το σκαλπ"! 

Επίσης οι βρισιές. Δεν είναι καλό πράγμα, το ξέρω! Αλλά υποθέτω ακόμα δεν καταλαβαίνουν τα ελληνικά, πόσο μάλλον τα περίπλοκα ελληνογαλλικά που τους στολίζουν, όταν μου τη δίνουν, μέχρι εκεί που δεν πάει! Να μη δώσουμε εδώ παραδείγματα, ο καθένας μπορεί να βάλει τη φαντασία του να οργιάσει, με έναν Ιωσήφ, μια "μπανακολα" , έναν Αντίχριστο ίσως και ένα αιδοίο από το οποίο εξήλθαν. Εντάξει, "γαμώ τον πατέρα σας, γαμώ" ανήκει στα πιο αυτοκριτικά σε μια τέτοια συζήτηση, με αρκετή από μαζοχιστική ειρωνεία.Reflection, θα λέγαμε. Πλάκα πλάκα, τάχα νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουν, αλλά προχτές μου το πέταξε ο μεγάλος. Επειδή έλεγα συνέχεια, "δε φταίτε εσείς, εγώ φταίω που σας έφερα στον κόσμο!!", μου αντιτείνει "ja, klar, Du hast uns auf die Welt gebracht und da sind Wir....!!!!!"  Επίσης δε θα αναφερθώ στη μη πολιτικώς ορθά βρισίδια, αναφερόμενα σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, που μεταναστεύουν συχνά και κινούνται σα νομάδες. Ούτε και στα "μουργος", "χαϊβανι" "καθάρματα"κτλ κτλ. 

Λοιπόν, είπαμε, αποτυχία στο θέμα μοντέρνα διαπαιδαγώγηση και αποτυχία στις μοντέρνες τεχνικές. Ε(πανε)μφανίζεται μια εμμονή στα παλιά και πατροπαράδοτα, αυτά που έχουν εγγραφεί στο DNA, "όταν τρώμε, δε μιλάμε!" "Ακούς που σου λέω εγώ;" και διάφορα ωραία γραφικά και βιβλικά. 

Στα θετικά είναι ο χρόνος. Περισσεύει πλέον. Άμα δε δουλεύεις, ούτε πίεση έχεις να προλάβεις το ωράριο ή στο σχόλασμα, τότε μια χαρά ξυπνάς, μια χαρά τους ντύνεις, τους πλένεις, τους χτενίζεις, τους κάνεις πρωινό, χαλαρά ακούς το αγαπημένο σου ραδιόφωνο με το κλασικό ρεπερτόριο, ενώ αυτοί ουρλιάζουν "ΔΕΝ ΠΑΑΑΑΑΑΩ, ΘΑ ΜΕΙΝΩΩΩΩΩ ΕΔΩΩΩΩΩΩΩΩ" " ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΦΑΩΩΩΩΩΩΩΩ" "ΔΕ ΤΟ ΦΟΡΆΩ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟ" "ΑΣΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕΕ" !!!! κτλ κτλ.....

Είναι κάπως σαν να μην τους ακούς, σαν να μη σε αγγίζει πλέον το θέμα. "Γιατί να μαλώσουμε", λες; "Γιατί να χαλάσουμε τις καρδιές μας;" Ίσως αυτό βέβαια ερμηνευτεί ως αδιαφορία, αλλά εγώ το λέω αυτοπροστασία.

Στη ρουτίνα της ημέρας, είναι βασικό να μην ξεχνάμε την καλή διάθεση και το χαμόγελο στα παιδιά. Αυτό είναι βέβαια δίκοπο μαχαίρι, καθώς όταν εγώ γελάω από χαρά, ενώ τα παιδιά ορύονται, μπορεί και να δώσει λάθος στίγμα! Αλλά η ισορροπία είναι δύσκολο μπαλαντζαρισμα, μπορείς να φύγεις προς τη μια ή την άλλη πλευρά. 

Λοιπόν ξανά στα old tricks. Δώσε μου να σου δώσω ή καλύτερα δώσε με να σε δώσω. Geben und nehmen. Δούναι και λαβείν. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ; Ντύσου μόνος σου και θα σου δώσω το περιοδικό. Πλύνε τα δόντια αλλιώς δε θα φορέσεις την πυζαμα, που σου αρέσει. Πήγαινε το πιάτο σου στο νεροχύτη, αν θες να φας επιδόρπιο. Γενικά, στο αλισβερίσι, παλιά μου τέχνη κόσκινο. Αν θες, το βλέπεις και εκβιασμό. Αλλά πώς θα μάθουν τις συνθήκες της πραγματικής ζωής; 

Και φυσικά τηλεόραση. Με το ρολόι βέβαια. Αλλά σκέφτεσαι, "και τι πάθαμε κι εμείς, που μας έβαζαν μια και δυο ώρες με ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ, με Γούντι Γούντπεκερ και ροζ πάνθηρα, ή Νιλς Χολγκερσον και Μάγια και Χάϊντυ . Τώρα βέβαια είναι και το δίλημμα, βλέπουν μόνο γερμανικά, στο YouTube έχει λίγα Λεγκο ή Πλεϋμομπίλ στα ελληνικά. Οπότε μένει να κάθομαι κι εγώ μαζί τους και να τους ρωτάω, ώστε να μην είναι τόσο παθητικοί δέκτες, να αναγκαστούν να μου απαντάνε. Εκνευριστικό, ξέρω, αλλά τους κρατάω σε εγρήγορση, να μου εξηγούν την πλοκή, με δικά τους λόγια. 

Ή στο παιχνίδι. Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου! Δώσε μου δύο φιγούρες Πλεϋμομπίλ, ένα αμάξι, πέντε εργαλεία και θα σου δημιουργήσω υπερπαραγωγή επίπεδο Jerry Bruckheimer!!! Και πολύ διδακτικά φυσικά! Με νόημα και σκοπό, δίδαγμα ζωής, όχι αστεία! Να εδώ, για παράδειγμα,

 το θέμα ήταν εκείνη την ημέρα : "το εμπόριο όπλων αποδίδει". Είχε το σχετικό στορυ, την πλοκή, λίγο διεφθαρμένη αστυνομία, αμείλικτοι έμποροι και μεταπωλητές, όλη η αλυσίδα δηλαδή, να είναι ενημερωμένα τα παιδιά δηλαδή! Επαγγελματικός προσανατολισμός κύριοι, όχι ερασιτεχνικά πράματα! Ρεαλπολιτίκ θα την έλεγα αυτήν την Erziehungsmethode!

Κι όχι μόνο τα χρήσιμα πράγματα! Αλλά και πολλά άχρηστα, κι αυτά τα έχω στο πρόγραμμα! Να μη μιλήσω για τις βόλτες στο δάσος και στα αγροκτήματα, που πληρώνουμε ένα παλικάρι να μιλάει στα παιδιά για ανανεώσιμη ενέργεια και ανακύκλωση, να μην πω για τις βόλτες με τα έλκηθρα στους -6, για τις παιδικές χαρές με γάντια και κασκόλ, να μη μιλήσω για το σκάκι που τους μαθαίνω (στα ανοίγματα είμαστε ακόμα, middle game αργεί, το νιώθω!). Αλλά και κατασκευές. Να πχ τα Lego, μεγάλη φιλοσοφία και κουλτούρα. Think plan do. 

Εδώ μια μικρή συλλογή (τα θυμάμαι που τα έκαναν και τα ανίψια με την αδελφή μου, στο δικό τους μπλογκ!) 

Τα φτιάχνουμε μαζί, τους αφήνω μόνους τους, ίσως με μικρή βοήθεια στις οδηγίες. Μετά τους τα παίρνω, (να μην τα χαλάσουν κιόλας! ) και τους τα δίνω λίγα λίγα. Άμα τα χαλάνε, τους βγάζω με φωνές από το δωμάτιο, τα ξαναφτιάχνω εγώ, με την ησυχία μου και την απόλαυση μου και τα ξανακρυβω, να μην τα βρουν και τα χαλάσουν. Να φτιάχνει Λεγκο ο πατέρας και του παιδιού να μη δίνει! 

Αλλά κι εκεί, πολλή ιστορία. Οι κακοί και οι καλοί, "μίλα μπαμπά το ληστή" εεεεχεχεχεχε, θα σας πάρω τα διαμάντια και θα τα πάω στην Ελβετία, τι είμαι κάνας ανόητος; Ο τιμιος πλην φτωχός αστυνομικός Duke Detain, που για να σπουδάσει ο γιος του Mode-Management, αναγκάζεται να κρύψει τη μισή ηρωίνη, που κατάσχει, σε άλλο μέρος, κι όχι στην Asservatenkammer. Αλλά οι Internals τον ανακαλύπτουν και τον πάνε στη φυλακή, πριν τη δίκη. Η οποία τελικά δε γίνεται, γιατί ο Duke κρεμάστηκε στο κελί του, με το κορδόνι από ένα δεινόσαυρο, που βρήκαμε και δεν ξέραμε γιατί χρησιμοποιείται. Επίσης κι ένα πυροσβεστικός σωλήνας βρέθηκε στο κελί, δεν ξέρουμε γιατί, η Σήμανση δεν έβγαλε ακόμα άκρη! Γενικά ιστορίες από τη ζωή βγαλμένες, πιστεύω ακράδαντα kindergerecht, νομίζω πιάνουν τον παλμό της νεολαίας και θα διαμορφώσουν καλούς χαρακτήρες. Έτσι πιστεύω, ως παλιά σχολή. 

Βέβαια μας κοροϊδεύουν εμάς, old school και χαζά. Αλλά εμείς τα φτιάξαμε αυτά τα μαγαζά, Jumbo και Μουστάκας και σία, τώρα Amazon κι ο άγιος Ευφρατιος. 

Έχουμε στο ισόγειο το Lego Zimmer, παράλληλα δωμάτιο Χουντίνι, κάτω Playmobil Raum, Δευτέρες Τετάρτες γίνονται εκεί οι Λοκομόντο εκδηλώσεις, 18:30-19:30. Ακούμε 25 φορές το "Γκολ" με το μικρό και ουρλιάζουμε γκολ γκολ γκολ, ογιογιογιο, μέχρι να πέσουμε ξεροί για ύπνο. Εκεί είναι και το παρκούρ, η μπάρα, ο πίνακας ανακοινώσεων, που γράφουμε το στυλ παιχνιδιού που θα ακολουθήσει ο προπονητής (εγώ!) στον αγώνα του πρωταθλήματος Λανγκεν. Εκεί κάναμε και το τζάμ, με το μικρό στα ντραμς και μενα στο μπάσο, αλλά μας γάμησε ο Φρόντμαν, ο Τζέι-Αντ, γιατί μόνο "λα-λα-λα" ήξερε να λέει! Έτσι μεγάλε, συμβόλαιο ούτε στο Τόγκο δε μας κλείνουν! 

Πάνω έχουμε τα πολιτιστικά, τα κουλτουρέ. Βιβλία και βιβλία, το συνθεσάιζερ που παίζει μόνο Αμαντέους, δεν ξέρω αν ενθυμείστε.  Άντε κι ένα ξεμπαρκο τραμπολίνο, που είναι ντεκόρ για την αντιβαρύτητα. 

Να μην πω αλλά για το παιχνίδι, γιατί είναι σαν να κοκορευομαι και δεν το θέλω! Μπάνια, πισίνες λιμνες κ.ο.κ., λόγω έλλειψης θαλάσσιου νερού, με ζοριζουν αλλά κι εκεί δε μασάω! Εκεί που χαλαστηκα λίγο, ως old dad, ήταν που πήγα με το μεγάλο στην αναρρίχηση, σε ένα χωριό, στο Karben, κι ένας τυπάς, καλό παιδί, Trainer, είπε στο παιδί: "εκεί να κοιτάς, να εκεί, προς τη μεριά του παππού σου"!!!!!!!. Άλλο να το περιμένεις να γίνει, κι άλλο να γίνεται!! Δεν πειράζει, είπα, το κατάπια. Η εκδίκηση όμως είναι πιάτο που τρώγεται κρυο. Όταν θα γίνουν τα παιδιά μου οι πιο επιτυχημένοι έμποροι ναρκωτικών Φραγκφούρτης και προαστείων, και έρθει αυτός ο τυπάς να ζητήσει κρύσταλμεθ, θα του πουν με σκληρό ύφος: "ο παππούς είπε, παρ'τ'αρχιδια του"!!!!!!!!!!

Να το κλείσουμε εδώ, λέω, μην το γαμησουμε άλλο. Το νόημα το πιάσατε! 

Papa (ή Opa) rules!!!🤘

A Childs future is worth every sacrifice